Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Meyrem Almaci
| Meyrem Almaci | ||
| Volledige naam | Meyrem Almaci | |
| Geboren | Sint-Niklaas, 25 februari 1976 | |
| Kieskring |  Antwerpen
| |
| Regio |  Vlaanderen
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Functie | Politica | |
| Partij | Agalev / Groen | |
| Functies | ||
| 2000 - 2006 | Gemeenteraadslid Sint-Gillis-Waas | |
| 2005 - 2007 | Woordvoerder Jong Groen | |
| 2007 | Districtsraadslid Berchem | |
| 2007 - heden | Volksvertegenwoordiger | |
| 2011 | Fractieleidster Kamer van Volksvertegenwoordigers Groen-Ecolo[1] | |
| 2012 - 2015 | Gemeenteraadslid Antwerpen | |
| 2014 - heden | Partijvoorzitster Groen | |
| Website | ||
Meyrem Almaci ([mejˈræm ˌäɫmäˈd͡ʒɯ]?; Sint-Niklaas, 25 februari 1976) is een Belgisch-Turks politica voor Groen. Sinds 15 november 2014 is ze voorzitster van deze partij.
Biografie
Almaci groeide op in een Turks gastarbeidersgezin met 11 kinderen. Meyrems vader kwam in 1974 naar België om als bouwvakker te werken. Eerst woonde de familie in een gehucht genaamd Het Kalf en nadien vestigden ze zich in Sint-Gillis-Waas waar een gemeenschap uit zijn dorp Kozluçay (Turkije) woonde. Haar moeder is enkele maanden later in 1974 nagekomen.[2]
Meyrem Almaci is licentiate in de vergelijkende Cultuurwetenschap en bachelor Maatschappelijk werk, optie sociaal Cultureel werk. Ze werkte van 2002 tot 2007 als wetenschappelijk medewerker aan onderzoeksprojecten over de studiekeuze en het studiesucces van allochtonen in het hoger onderwijs van de Vrije Universiteit Brussel en de KU Leuven.
Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Deurne bij Antwerpen.
Politieke loopbaan
Almaci kwam bij Groen terecht vanwege het milieuthema. Ze was lid van WWF en Greenpeace, en bezorgd om het ontbreken van een duurzame economie.[3]
Lokale politiek
Ze richtte in 2000 een afdeling van Agalev, de voorloper Groen, op in haar toenmalige woonplaats Sint-Gillis-Waas en werd er hetzelfde jaar gemeenteraadslid. In 2006 verhuisde ze naar Berchem, waar ze districtsraadslid werd. Van 2005 tot 2006 was ze woordvoerster en van 2006 tot 2007 voorzitter van Jong Groen.
Ze was lijsttrekker in Antwerpen bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012 en werd met 8037 voorkeurstemmen verkozen. Voor de nieuwe legislatuur is ze aangesteld als fractieleider voor haar partij in de gemeenteraad.[4] Vanwege haar verkiezing als partijvoorzitster, nam ze in 2015 ontslag uit de gemeenteraad.[5] Voor de lokale verkiezingen van 2018 duwt ze de Antwerpse Groen-lijst.[6]
Volksvertegenwoordiger
In 2007 koos de partij Almaci om lijsttrekker te worden voor de Antwerpse kieskring voor de Federale verkiezingen van 2007). Na een verkiezingsnederlaag in 2003, toen geen enkele Vlaamse ecologist verkozen raakte, voerde de partij in 2007 een verjonging door. Met 14.628 voorkeurstemmen raakte Almaci verkozen en zorgde ze mee voor de rentree van de groenen in het federaal parlement.
Almaci werkte zich op tot de voorzitter van de gezamenlijke Ecolo-Groen-fractie, een functie die afwisselend uitgeoefend wordt door een Kamerlid van Ecolo en een Kamerlid van Groen. Ze deelde die verantwoordelijkheid met Ecolo-politici Jean-Marc Nollet, Muriel Gerkens en Olivier Deleuze. Na de bekendmaking dat ze lijsttrekker werd in Antwerpen, gaf ze het voorzitterschap door aan haar collega-Kamerlid Stefaan Van Hecke.
Op 6 juli 2010 legde ze voor de tweede maal de eed af als Lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers voor de Ecolo-Groen-fractie. Met 25.100 voorkeurstemmen[7] hielp ze ook Kristof Calvo aan een tweede Antwerpse Kamerzetel voor Groen.
Naast de jaarlijkse begrotingscontrole specialiseerde Almaci zich vooral in financiële dossiers en de overheidsbegroting. Ze werkte zich vooral in de aandacht tijdens de bankencrisis en met name in de zogenaamde Dexia-commissie. Meyrem Almaci vroeg herhaaldelijk om van deze 'Bijzondere commissie' een commissie met onderzoeksbevoegdheden te maken om de hoofdrolspelers te kunnen vorderen en onder ede te laten getuigen. De parlementsleden van de regeringspartijen weigerden dit. Na verdachtmakingen dat zij en haar Ecolo-collega Georges Gilkinet vertrouwelijke informatie uit de commissie naar de pers gelekt zouden hebben, werd ze bijna uit de commissie geweerd door de parlementsleden van de regeringspartijen.
Sinds juni 2010 zetelt ze in de Kamer van volksvertegenwoordigers:
- vast lid van de Subcommissie "Rekenhof" van de commissie voor de Financiën en de Begroting;
- vast lid van de bijzondere commissie belast met het onderzoek naar de financiële en bankcrisis;
- plaatsvervanger van de bijzondere commissie die ermee wordt belast de omstandigheden te onderzoeken die hebben geleid tot de ontmanteling van de nv Dexia;
- plaatsvervanger in de Commissie voor de Financiën en Begroting;
- plaatsvervanger in het Adviescomité voor de Maatschappelijke Emancipatie;
- plaatsvervanger in de Commissie voor het Bedrijfsleven, het Wetenschapsbeleid, het Onderwijs, de Nationale Wetenschappelijke en Culturele Instellingen, de Middenstand en de Landbouw;
- plaatsvervanger in de Commissie belast met de Problemen inzake Handels- en Economisch Recht;
- plaatsvervanger in de Controlecommissie betreffende de verkiezingsuitgaven en de Boekhouding van de politieke partijen;
- plaatsvervanger in de Adviescomité voor wetenschappelijke en technologische vraagstukken.
In 2014 kreeg ze als lijsttrekker bij de verkiezingen 44.150 voorkeurstemmen, waarmee ze haar mandaat in de Kamer kon verlengen.
Partijvoorzitster
Op 21 september 2014 stelde Almaci zich kandidaat om partijvoorzitter van Groen te worden.[8] Als running mate nam ze Jeremie Vaneeckhout. Ze nam het daarbij op tegen Elke Van den Brandt. Op 15 november 2014 werd Almaci verkozen als voorzitster met 60% van de stemmen.[9]
Kritiek
Almaci kreeg enkele keren kritiek vanwege het niet kleur bekennen bij belangrijke aangelegenheden. Zo onthield ze zich bij de goedkeuring van het boerkaverbod in België vanuit het argument dat dan het slachtoffer (de vrouw) bestraft wordt.[10]
Toen op 30 april 2015 in de Kamer een minuut stilte gehouden werd voor de Armeense genocide die 100 jaar geleden plaatsvond, bleven enkele parlementsleden van Turkse origine, waaronder Almaci, weg. Volgens de partij had ze op dat ogenblik andere verplichtingen.[11] Toen de regering op 18 juni 2015 de genocide erkende, steunde ze de eerste minister met applaus vanop de banken in de Kamer.[12]
Bibliografie
- Almaci, M. (2003), ‘De allochtone student(e) aan de VUB. Samenvatting van het rapport “project gelijke kansen: hoe beter aansluiten bij de multiculturele maatschappij?’ Paper gepresenteerd op de VUB-studienamiddag gelijke kansen de dato 24 april 2003, Vrije Universiteit Brussel: Brussel 25 blz.
- Almaci, M. (2003), ‘De allochtone student(e) in het onderwijs: hoe beter aansluiten bij de multiculturele maatschappij?’ Paper gepresenteerd op de provinciale contactdagen van de Vrije Universiteit Brussel: Brussel, november 2003, 46 blz.
- Timmerman, C. (auteur) en Almaci, M. (disputante), ‘ Marokkaanse en Turkse nieuwkomers in Vlaanderen: voor mannen en vrouwen een verschillend verhaal?’ In: De Metsenaere, M., Woodward, A., CELIS, K. En JANS, S. (2003); Tweespraak Vrouwenstudies 3 ‘Weten mannen waarom? Mannelijkheid feministisch bekeken.’ VUBpress: Brussel.
- Almaci, M. (2004), ‘Universiteit rijmt op diversiteit... Over allochtonen in het hoger onderwijs.’ THEMA: Tijdschrift voor Hoger Onderwijs en Management, jaargang 11, nr.4, blz. 30 - 36.
- Almaci, M. en Van Craen, M. (2005), Verweesd, Verdwaald, Verloren? Allochtonen in het Vlaams Universitair Landschap. In: Tijdschrift voor Onderwijsrecht en Onderwijsbeleid, jaargang 2004-2005, nr. 2-3, blz 123 -135.
- Van Craen, M. & Almaci, M.(2005): ‘De ondervertegenwoording van allochtonen in het universitair onderwijs: cijfers, oorzaken en remedies.’ In: Herremans, M., Tielens, M., Vermandere, C., Van der Hallen, P. (red.) (2005), De arbeidsmarkt in Vlaanderen. Jaarboek editie 2005, Steunpunt WAV en VIONA Stuurgroep Strategisch Arbeidsmarktonderzoek, blz 209-228.
- Almaci, M. & De Meester, K. (2005). Op zoek naar gelijke onderwijskansen in het Vlaamse hoger onderwijs Van de strijd tegen ‘waste of talent’ naar ‘talent search’. Delta, Jaargang 2, nr 7, blz. 8-16.
- Almaci, M (2017), Respect is de nieuwe Punk : durven opstaan in turbulente tijden, Borgerhoff & Lamberigts, Gent, 247 p.
Externe link
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Meyrem Almaci op Wikimedia Commons.
| Voorganger: Wouter Van Besien |
Voorzitster van Groen 2014 - heden |
| Groen | |
|---|
| ||||||||||||||