Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Emmanuel Looten

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Emmanuel Looten (Sint-Winoksbergen, 6 november 1908 – aldaar, 30 juni 1974) was een Frans-Vlaamse dichter, dramaturg en literatuur- en kunstcriticus.

Levensloop en werk

Emmanuel Looten stamde uit een bekende Vlaamsgezinde familie. Hij was een neef van de priester en hoogleraar Camille Looten (Noordpene, 16 oktober 1855 – Rijsel, 27 november 1941), promotor van het Vlaamse cultuurgoed in Frans-Vlaanderen. Zelf dreef hij samen met zijn broer Charles een groothandel in ijzerwaren.

Looten is bekend geworden als een vitalistisch 20e-eeuws Frans-Vlaams dichter. Op 31-jarige leeftijd publiceerde hij zijn eerste dichtbundel, À cloche-rêve (1939), die de aanzet vormde tot een belangwekkende poëtische bedrijvigheid. Er zouden nog een tachtigtal werken volgen, waaronder ook toneelstukken, maar vooral dichtbundels, alles gekenmerkt door een sterke binding met de "Vlaamse aard" en zijn geboortegrond Vlaanderen.

Zijn geliefkoosde onderwerpen waren het Vlaamse landschap, de torens, de molens en de steden van Vlaanderen, of ook zijn mythische en historische figuren. De lezer moet zich niet laten verwarren door het Frans, de taal waarin hij schreef, overigens op heel eigen en kenmerkende wijze, om de geest van Lootens werk over het hoofd te zien, die in al zijn gedichten ontegensprekelijk ’Vlaams’ was.

Van zijn hand verschenen bovendien talrijke kritieken over kunst en letterkunde. Lootens gaf ook voordrachten in onder meer Parijs, Brussel en Antwerpen en onderhield nauwe betrekkingen met een schare aan (andere) Vlaamse kunstenaars en intellectuelen.

Werk van Emmanuel Looten werd vertaald in onder meer het Nederlands, Italiaans en het Japans.

Bibliografie (selectie)

  • 1939, À cloche-rêve
  • 1940, Sur ma rive de chair... – poèmes
  • 1942, Flamme
  • 1943, Clairenef
  • 1944, Masque de cristal – poèmes
  • 1946, L’opéra fabuleux (Poèmes)
  • 1948, Adam était-il poète ?
  • 1949, Le grenier sur l'eau
  • 1950, La saga de lug hallewijn
  • 1952, Sangs bruts
  • 1954, Kermesse Pourpre
  • 1955, Oiw
  • 1956, Karel Appel – Portraits
  • 1957, Horizon Absolu
  • 1959, Timbres seriels
  • 1960, Flandre
  • 1962, Vingt ans en poèsie
  • 1962, De hedendaagse schilderkunst in Frans-Vlaanderen
  • 1967, Liturgies flamandes
  • 1968, Gwenn Fydd
  • 1968, Exil intérieur
  • 1968, Sur ma rive de chair
  • 1970, Le sang du soir
  • 1971, Nada

Nieuwere uitgaven

  • André Gailliaerde, Bois-Seigneur-Isaac, 2000.[1]
  • Emmanuel Looten, De Seul Et De Soleil, Choix De Poemes, 1939 – 1973, s.l.: Art et culture dans le nord, 1995. 230 p., ill.

Prijzen en onderscheidingen

  • 1945, Médaille du Vermeil de l’Académie d’Arras
  • 1946, Grand prix des lettres door de Société des Sciences et des Arts de Lille
  • 1948, Rose d’Or door de Rosati de Flandre
  • 1948, Prix Verlaine door de Société des Poètes Français voor zijn werk L’opéra fabuleux
  • 1949, Prix de Poésie de l’Académie Française" (patronage Henri Mondor) voor Sortilèges
  • 1958, Rose d’Or door de Rosati de Flandre
  • 1959, Grand Prix des Muses door de Club Artistique de France[2]
  • 1972, André Demedtsprijs door de Marnixring[3][4]

In zijn geboortestad Sint-Winoksbergen (Frans: Bergues) is er een Salle des fêtes Emmanuel Looten, een feestzaal naar de dichter genoemd.

Literatuur

  • Willy Spillebeen, Emmanuel Looten (De Bladen voor de Poëzie ; 11, nr 3-4), Lier: De Bladen voor de Poëzie, 1963. 127 p., ill.
  • Luc Verbeke, Looten, Emmanuel, in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1998. Herwerkte uitgave 2023. p. 1960.
  • René Huyghe, "Emmanuel Looten", in Septentrion, 1972, nr 2, pp. 58–59.
  • Renilde Vanhercke, L’univers imaginaire d’Emmanuel Looten, in De Franse Nederlanden, 1976, nr 1, pp. 87–98. [3](Dode link)
  • s.n., Quelques notes sur Emmanuel Looten, in Ons Erfdeel, 1958, nr 3, p. 19.
  • Willy Spillebeen, "Emmanuel Looten en Hendrik Marsman: proeve van vergelijking", in Nieuwe stemmen: tijdschrift voor jongere intellectuelen, vol. 18 (1961-1962), afl. 4 (apr 1962), pp. 126–140.
  • Robert Noote, Bergues de A à Z, 2011, Editions Sutton.

Weblinks

  • (fr) Emmanuel Looten, webpagina door de stad Sint-Winoksbergen (Frans: Bergues) gewijd aan haar grote inwoner. Ze bevat een korte biografie en is geïllustreerd met een portret en een foto van de dichter en met enkele tekeningen en drie (kenmerkende) gedichten van zijn hand, gewijd aan zijn geboortestad en aan zijn beminde Vlaanderen: "Bergues", "Toi, Flandre" en "Ma ville est une joie".
  • (fr) TYL, een webstek van Thierry Looten, zoon van Emmanuel Looten, met daarop TYL: Poésies d’Emmanuel LOOTEN, een webpagina gewijd aan het werk van zijn vader, met de tekst van een aantal gedichten en met geluidsopnamen.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º André Gailliaerde, Bois-Seigneur-Isaac, Averbode: Altiora ; Nukerke-Maarkedal: De Riemaecker Printing, 2000. 68 p.: ill. ; 24 cm. ISBN 90-317-1636-7 (Altiora Averbode). (les poësies sont tirées des poèmes d’Emmanuel Looten ; les méditations sont des traductions libres par Benoît Dubois ... et al.;)
  2. º Uitzonderlijk werd hierbij niet zoals bij deze prijs gebruikelijk het bekroonde manuscript in boekvorm uitgegeven, maar wel, omdat het een al bekend dichter betrof, als goedkoop aangeboden plaatopname op ep-formaat, om zo een ruime verspreiding ervan te bevorderen. De opname werd ingesproken door de (toen) jonge Franse acteur Lucien Plaissy.
  3. º Voor de prijzen tot 1959, zie (ook): Quand les Muses couronnent les poètes, in L’Ami du Peuple (een Franstalige krant uitgegeven te Sudbury, Ontario, Canada, 1942-1968), Vol. XVIII, no. 6, 23 juli 1959, p. 10 -- elektronisch als facsimile beschikbaar gesteld door SFU Library, de bibliotheek van Simon Fraser University, en aldus te raadplegen bij Multicultural Canada op [1](Dode link) en [2]
  4. º Van de Prix international de la Genèse die op de Franstalige Wikipedia bij (fr) Emmanuel Looten onder het kopje Récompenses wordt vermeld, werden geen andere bronnen aangetroffen.
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow