Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

België op het Eurovisiesongfestival

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

België neemt sinds de eerste editie, in 1956, deel aan het Eurovisiesongfestival. Het land won tot nu toe één maal, in 1986, met Sandra Kim en haar liedje J'aime la vie. Daarnaast haalde het land ook nog enkele ereplaatsen. België heeft inmiddels 60 keer deelgenomen aan het liedjesfestijn. Enkel Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk deden nog vaker mee.

Overzicht

Omdat België een land is waar zowel Nederlands als Frans gesproken wordt, wordt de kandidaat elk jaar afwisselend gekozen door de RTBF en de VRT. BRF, de kleine Duitstalige zender van België, is geen lid van de EBU en kiest dus ook geen kandidaat. Vandaar dat België in de beginjaren afwisselend in het Frans en in het Nederlands vertegenwoordigd werd.

De Nederlandstalige deelnemers scoren in het algemeen minder goed dan de Franstalige op het Eurovisiesongfestival. De hoogste plaats in het festival behaald door een Vlaamse inzending, was de zesde plaats door Tom Dice met het liedje Me and my guitar in 2010. De tot nu toe enige winnende inzending was dan ook een Franstalige inzending. In 1986 won Sandra Kim, ondanks het feit dat ze eigenlijk door haar te jonge leeftijd niet gerechtigd was om mee te doen; later bleek dat ze bij de inschrijving had gelogen over haar leeftijd. In Bergen won ze met een straatlengte voorsprong, en tevens met het grootste puntenaantal tot dan toe (176 punten). België was het laatste van de stichtende landen dat het festival won. Daarnaast legde België tweemaal bestek op de tweede plaats. Deze inzendingen waren Jean Vallée met L'amour ça fait chanter la vie in 1978 en Urban Trad met Sanomi in 2003.

In 1993 werd er een nieuw reglement ingevoerd, waardoor slecht presterende landen afgewisseld zouden worden met nieuwkomers, voornamelijk uit Oost-Europa. Vanwege een te lage score in 1993 mocht België niet meedoen in 1994. Hetzelfde gebeurde in 1997 en in 2001. In 2004 werd het systeem vervangen door het systeem van de halve finales. Aan de eerste halve finale, tijdens het festival in Istanboel hoefde België niet deel te nemen. Dankzij de tweede plaats het jaar voordien mocht het land rechtstreeks naar de finale. In de daarop volgende jaren werd het land telkens in de halve finales uitgeschakeld. Pas in 2010 bereikte België de finale weer met Tom Dice. Ook in 2013 bereikte België met Roberto Bellarosa de finale. Loïc Nottet zorgde in 2015 voor de beste Belgische prestatie in jaren. Met Rhythm inside eindigde de Belg als vierde. In 2016 zorgde Laura Tesoro voor een tweede opeenvolgende finaleplaats voor België. Uiteindelijk eindigde ze als tiende. Ook in 2017 wist België door te dringen tot de finale. Blanche eindigde net als Loïc Nottet twee jaar eerder als vierde.

In Vlaanderen wordt de kandidaat meestal aangeduid door de wedstrijd Eurosong. In 2010, 2012 en 2018 koos de VRT er echter voor om intern een kandidaat te kiezen. De RTBF kent doorgaans geen vaste selectieformule, maar kiest vaak intern.

Na de overwinning in 1986 mocht België het festival in 1987 zelf organiseren. Het was echter onduidelijk welke omroep het festival zou mogen organiseren. Na een urenlang durend debat in het Belgische parlement werd besloten dat, omdat de RTBF verantwoordelijk was geweest voor de overwinning, deze het festival mocht organiseren, terwijl de toenmalige BRT de Belgische inzending voor dat jaar mocht verzorgen. Het festival werd gehouden in het Eeuwfeestpaleis in Brussel en gepresenteerd door zangeres Viktor Lazlo.

Belgische deelnames

Jaar Artiest Titel Fin. Ptn. Semi Ptn. Taal
Zwitserland 1956 Fud Leclerc Messieurs les noyés de la Seine ? ? Frans
Mony Marc Le plus beau jour de ma vie ? ? Frans
Vlag van West-Duitsland 1957 Bobbejaan Schoepen Straatdeuntje 8 5 Nederlands
Nederland 1958 Fud Leclerc Ma petite chatte 5 8 Frans
Frankrijk 1959 Bob Benny Hou toch van mij 6 9 Nederlands
Verenigd Koninkrijk 1960 Fud Leclerc Mon amour pour toi 6 9 Frans
Frankrijk 1961 Bob Benny September, gouden roos 15 1 Nederlands
Luxemburg 1962 Fud Leclerc Ton nom 13 0 Frans
Verenigd Koninkrijk 1963 Jacques Raymond Waarom? 10 4 Nederlands
Denemarken 1964 Robert Cogoi Près de ma rivière 10 2 Frans
Italië 1965 Lize Marke Als het weer lente is 15 0 Nederlands
Luxemburg 1966 Tonia Un peu de poivre, un peu de sel 4 14 Frans
Oostenrijk 1967 Louis Neefs Ik heb zorgen 7 8 Nederlands
Verenigd Koninkrijk 1968 Claude Lombard Quand tu reviendras 7 8 Frans
Spanje (1945-1977) 1969 Louis Neefs Jennifer Jennings 7 10 Nederlands
Nederland 1970 Jean Vallée Viens l'oublier 8 5 Frans
Ierland 1971 Lily Castel & Jacques Raymond Goeiemorgen, morgen 14 68 Nederlands
Verenigd Koninkrijk 1972 Serge & Christine Ghisoland A la folie ou pas du tout 17 55 Frans
Luxemburg 1973 Nicole & Hugo Baby, baby 17 58 Nederlands
Verenigd Koninkrijk 1974 Jacques Hustin Fleur de liberté 9 10 Frans
Zweden 1975 Ann Christy Gelukkig zijn 15 17 Nederlands en Engels
Nederland 1976 Pierre Rapsat Judy et cie 8 68 Frans
Verenigd Koninkrijk 1977 Dream Express A million in one, two, three 7 69 Engels
Frankrijk 1978 Jean Vallée L'amour ça fait chanter la vie 2 125 Frans
Israël (land) 1979 Micha Marah Hey nana 18 5 Nederlands
Nederland 1980 Telex Euro-vision 17 14 Frans
Ierland 1981 Emly Starr Samson 13 40 Nederlands
Verenigd Koninkrijk 1982 Stella Si tu aimes ma musique 4 96 Frans
Vlag van West-Duitsland 1983 Pas de Deux Rendez-vous 18 13 Nederlands
Luxemburg 1984 Jacques Zegers Avanti la vie 5 70 Frans
Zweden 1985 Linda Lepomme Laat me nu gaan 19 7 Nederlands
Noorwegen 1986 Sandra Kim J'aime la vie 1 176 Frans
België 1987 Liliane Saint-Pierre Soldiers of love 11 56 Nederlands en Engels
Ierland 1988 Reynaert Laissez briller le soleil 18 5 Frans
Zwitserland 1989 Ingeborg Door de wind 19 13 Nederlands
Joegoslavië 1990 Philippe Lafontaine Macédomienne 12 46 Frans
Italië 1991 Clouseau Geef het op 16 23 Nederlands
Zweden 1992 Morgane Nous on veut des violons 20 11 Frans
Ierland 1993 Barbara Iemand als jij 25 3 Nederlands
Ierland 1995 Frédéric Etherlinck La voix est libre 20 8 Frans
Noorwegen 1996 Lisa del Bo Liefde is een kaartspel 16 22 Nederlands
Verenigd Koninkrijk 1998 Mélanie Cohl Dis oui 6 122 Frans
Israël (land) 1999 Vanessa Chinitor Like the wind 12 38 Engels
Zweden 2000 Nathalie Sorce Envie de vivre 24 2 Frans
Estland 2002 Sergio & The Ladies Sister 13 33 Engels
Letland 2003 Urban Trad Sanomi 2 165 Verzonnen
Turkije 2004 Xandee 1 life 22 7 X X Engels
Oekraïne 2005 Nuno Resende Le grand soir X X 22 29 Frans
Griekenland 2006 Kate Ryan Je t'adore X X 12 69 Engels
Finland 2007 The KMG's Love power X X 26 14 Engels
Servië 2008 Ishtar O julissi X X 17 16 Verzonnen
Rusland 2009 Copycat Copycat X X 17 1 Engels
Noorwegen 2010 Tom Dice Me and my guitar 6 143 1 167 Engels
Duitsland 2011 Witloof Bay With love baby X X 11 53 Engels
Azerbeidzjan 2012 Iris Would you X X 17 16 Engels
Zweden 2013 Roberto Bellarosa Love kills 12 71 5 75 Engels
Denemarken 2014 Axel Hirsoux Mother X X 14 28 Engels
Oostenrijk 2015 Loïc Nottet Rhythm inside 4 217 2 149 Engels
Zweden 2016 Laura Tesoro What's the pressure 10 181 3 274 Engels
Oekraïne 2017 Blanche City lights 4 363 4 165 Engels
Portugal 2018 Sennek A matter of time X X 12 91 Engels
Israël (land) 2019
Kleur Betekenis
Eerste plaats
Tweede plaats
Derde plaats
Laatste plaats
Gastland

Gegeven en gekregen punten

Finale (1975-2018)

Punten gekregen van:

Plaats Land Punten
1 Nederland Nederland 173
2 Frankrijk Frankrijk 135
3 Ierland Ierland 124
4 Portugal Portugal 122
5 Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 119
6 Duitsland Duitsland 113
7 Spanje Spanje 111
8 Finland Finland 100
9 Noorwegen Noorwegen 93
10 Zweden Zweden 84
11 Denemarken Denemarken 83
Zwitserland Zwitserland 83
13 Israël (land) Israël 73
14 Oostenrijk Oostenrijk 69
15 Luxemburg Luxemburg 65
16 Polen Polen 63
Turkije Turkije 63
18 Griekenland Griekenland 62
19 Italië Italië 56
20 Cyprus Cyprus 50
IJsland IJsland 50
22 Estland Estland 46
23 Joegoslavië Joegoslavië 42
Letland Letland 42
25 Monaco Monaco 37
26 Australië Australië 34
Litouwen Litouwen 34
Slovenië Slovenië 34
29 Rusland Rusland 33
30 Hongarije Hongarije 27
Oekraïne Oekraïne 27
32 Malta Malta 25
33 Roemenië Roemenië 24
34 San Marino San Marino 23
35 Macedonië Macedonië 21
36 Servië Servië 20
37 Wit-Rusland Wit-Rusland 18
38 Georgië Georgië 16
Slowakije Slowakije 16
40 Bulgarije Bulgarije 14
41 Armenië Armenië 13
Montenegro Montenegro 13
43 Tsjechië Tsjechië 12
44 Kroatië Kroatië 11
45 Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina 10
46 Moldavië Moldavië 8
47 Albanië Albanië 6
48 Azerbeidzjan Azerbeidzjan 4
49 Andorra Andorra 1
50 Marokko Marokko 0
Servië en Montenegro Servië en Montenegro 0


Twaalf punten gekregen van:

Aantal Land Jaar
5 Frankrijk Frankrijk 1978, 1984, 1986, 2003, 2015
4 Ierland Ierland 1978, 1986, 2016 (J), 2017 (J)
Nederland Nederland 1977, 2013, 2015, 2016 (P)
3 Polen Polen 1998, 2003, 2017 (P)
2 Australië Australië 2016 (J), 2016 (P)
Finland Finland 1976, 1986
Spanje Spanje 1996, 2003
1 Duitsland Duitsland 2010
Estland Estland 2017 (P)
Griekenland Griekenland 1978
Hongarije Hongarije 2015
Letland Letland 2017 (P)
Luxemburg Luxemburg 1984
Monaco Monaco 1978
Portugal Portugal 1986
Turkije Turkije 1986
Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1978
Zweden Zweden 2017 (P)

(J) = vakjury; (P) = publiek

Punten gegeven aan:

Plaats Land Punten
1 Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 184
2 Zweden Zweden 170
3 Duitsland Duitsland 169
4 Frankrijk Frankrijk 168
Nederland Nederland 168
6 Ierland Ierland 164
7 Noorwegen Noorwegen 141
Spanje Spanje 141
9 Israël (land) Israël 124
10 Oostenrijk Oostenrijk 121
11 Zwitserland Zwitserland 117
12 Italië Italië 109
13 Turkije Turkije 108
14 Griekenland Griekenland 96
15 Denemarken Denemarken 89
16 Luxemburg Luxemburg 76
17 Portugal Portugal 68
18 Joegoslavië Joegoslavië 63
19 Armenië Armenië 58
20 Cyprus Cyprus 52
21 Malta Malta 51
22 Rusland Rusland 48
23 Finland Finland 46
24 Monaco Monaco 40
25 Roemenië Roemenië 38
26 IJsland IJsland 37
27 Bulgarije Bulgarije 33
28 Letland Letland 32
29 Azerbeidzjan Azerbeidzjan 27
30 Australië Australië 26
31 Oekraïne Oekraïne 24
32 Albanië Albanië 22
33 Polen Polen 21
34 Georgië Georgië 18
Kroatië Kroatië 18
36 Moldavië Moldavië 16
37 Hongarije Hongarije 15
38 Estland Estland 14
39 Servië Servië 12
40 Tsjechië Tsjechië 9
41 Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina 8
42 Litouwen Litouwen 4
Slovenië Slovenië 4
44 Servië en Montenegro Servië en Montenegro 3
45 Andorra Andorra 0
Macedonië Macedonië 0
Marokko Marokko 0
Montenegro Montenegro 0
San Marino San Marino 0
Slowakije Slowakije 0
Wit-Rusland Wit-Rusland 0


Twaalf punten gegeven aan:

Aantal Land Jaar
7 Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1976, 1977, 1988, 1990, 1992, 1993, 1996
4 Ierland Ierland 1975, 1980, 1984, 1987
Nederland Nederland 1998, 1999, 2013, 2018 (P)
Turkije Turkije 2003, 2004, 2007, 2009
3 Oostenrijk Oostenrijk 1989, 2014, 2018 (J)
Spanje Spanje 1979, 1995, 2002
Zweden Zweden 2012, 2015, 2017 (J)
Zwitserland Zwitserland 1982, 1986, 1991
2 Armenië Armenië 2006, 2008
Griekenland Griekenland 2005, 2010
1 Australië Australië 2016 (J)
Denemarken Denemarken 1981
Frankrijk Frankrijk 2011
Israël (land) Israël 1978
Joegoslavië Joegoslavië 1983
Letland Letland 2000
Noorwegen Noorwegen 1985
Polen Polen 2016 (P)
Portugal Portugal 2017 (P)

(J) = vakjury; (P) = publiek

Halve finale (2004-2018)

Punten gekregen van:

Plaats Land Punten
1 Nederland Nederland 56
2 Portugal Portugal 44
3 Estland Estland 43
4 Denemarken Denemarken 42
Finland Finland 42
Slovenië Slovenië 42
7 Frankrijk Frankrijk 39
Polen Polen 39
9 Bulgarije Bulgarije 38
Ierland Ierland 38
11 Albanië Albanië 36
Australië Australië 36
Letland Letland 36
14 Georgië Georgië 35
Wit-Rusland Wit-Rusland 35
16 Moldavië Moldavië 31
Spanje Spanje 31
18 Rusland Rusland 30
19 Litouwen Litouwen 29
20 IJsland IJsland 27
21 Duitsland Duitsland 26
22 Griekenland Griekenland 25
Zweden Zweden 25
24 Servië Servië 24
Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 24
26 Armenië Armenië 23
27 Italië Italië 22
28 Malta Malta 19
Tsjechië Tsjechië 19
30 Israël (land) Israël 18
Macedonië Macedonië 18
Oostenrijk Oostenrijk 18
33 Roemenië Roemenië 16
34 Zwitserland Zwitserland 15
35 Noorwegen Noorwegen 14
Oekraïne Oekraïne 14
37 Azerbeidzjan Azerbeidzjan 13
38 Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina 12
39 Cyprus Cyprus 10
Hongarije Hongarije 10
Slowakije Slowakije 10
42 Andorra Andorra 7
43 Monaco Monaco 6
44 Montenegro Montenegro 5
45 Kroatië Kroatië 4
46 San Marino San Marino 1
47 Servië en Montenegro Servië en Montenegro 0
Turkije Turkije 0


Twaalf punten gekregen van:

Aantal Land Jaar
2 Australië Australië 2016 (J), 2016 (P)
Denemarken Denemarken 2015, 2016 (P)
Portugal Portugal 2005, 2010
1 Bulgarije Bulgarije 2018 (J)
Duitsland Duitsland 2010
Finland Finland 2015
Frankrijk Frankrijk 2015
Georgië Georgië 2007
Ierland Ierland 2016 (J)
IJsland IJsland 2010
Malta Malta 2010
Nederland Nederland 2015
Polen Polen 2010
Slovenië Slovenië 2016 (J)
Wit-Rusland Wit-Rusland 2016 (J)

(J) = vakjury; (P) = publiek

Punten gegeven aan:

Plaats Land Punten
1 Nederland Nederland 82
2 Armenië Armenië 68
3 Portugal Portugal 52
4 Griekenland Griekenland 48
5 Zweden Zweden 46
6 Ierland Ierland 44
7 Albanië Albanië 41
8 Cyprus Cyprus 38
Israël (land) Israël 38
Rusland Rusland 38
11 Roemenië Roemenië 37
12 Polen Polen 36
13 Hongarije Hongarije 35
14 Oekraïne Oekraïne 34
15 Australië Australië 33
16 Turkije Turkije 32
17 IJsland IJsland 31
18 Denemarken Denemarken 30
19 Litouwen Litouwen 28
20 Finland Finland 27
Oostenrijk Oostenrijk 27
22 Tsjechië Tsjechië 24
23 Moldavië Moldavië 22
24 Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina 18
Bulgarije Bulgarije 18
26 Estland Estland 17
27 Letland Letland 16
28 Slovenië Slovenië 15
29 Georgië Georgië 14
30 Azerbeidzjan Azerbeidzjan 10
31 Servië Servië 9
Zwitserland Zwitserland 9
33 Malta Malta 8
34 Noorwegen Noorwegen 7
Servië en Montenegro Servië en Montenegro 7
36 Slowakije Slowakije 4
37 Kroatië Kroatië 1
38 Andorra Andorra 0
Macedonië Macedonië 0
Monaco Monaco 0
Montenegro Montenegro 0
San Marino San Marino 0
Wit-Rusland Wit-Rusland 0








Twaalf punten gegeven aan:

Aantal Land Jaar
3 Armenië Armenië 2006, 2008, 2015
Nederland Nederland 2004, 2005, 2013
2 Turkije Turkije 2007, 2009
Zweden Zweden 2011, 2017 (J)
1 Australië Australië 2016 (J)
Hongarije Hongarije 2014
Ierland Ierland 2018 (P)
IJsland IJsland 2010
Oostenrijk Oostenrijk 2018 (J)
Polen Polen 2016 (P)
Portugal Portugal 2017 (P)
Rusland Rusland 2012

(J) = vakjury; (P) = publiek

Commentatoren

Televisiecommentatoren

Traditiegetrouw wordt het Eurovisiesongfestival elk jaar uitgezonden door zowel de RTBF als de VRT. Ook in 1994, 1997 en 2001, toen België niet mocht deelnemen, zonden de twee Belgische openbare omroepen het festival uit. De presentatoren van dienst sedert 1956 zijn:

Voor de RTBF:

Voor de VRT:

Radiocommentatoren

Van 1970 tot 1983 werd het Eurovisiesongfestival in Vlaanderen live op Radio 1 uitgezonden. Sinds 1984 zendt Radio 2 het programma uit. Voor de Franstalige Belgen wordt het Eurovisiesongfestival tegenwoordig uitgezonden op VivaCité.

Voor de RTBF:

Voor de VRT:

Puntengevers

De punten van de nationale jury's worden steeds verkondigd door middel van één persoon. Tot 1993 gebeurde dit per telefoon. Sinds 1994 worden de punten per communicatiesatelliet doorgegeven. De woordvoerders worden sindsdien ook in beeld gebracht. De personen die namens de Belgische jury's en televoters de punten hebben voorgelezen, zijn als volgt:

Dirigenten

Tot en met het songfestival van 1998 werden de liedjes live met een orkest ten gehore gebracht. Elk land bracht traditiegetrouw steeds zijn eigen dirigent mee. De dirigenten bij de Belgische inzendingen waren:

De West-Duitse dirigent Willy Berking dirigeerde in 1957 de inzendingen van België, Luxemburg en Zwitserland, omdat deze landen geen eigen dirigent naar Frankfurt am Main afgevaardigd hadden. Een jaar daarna deed Dolf van der Linden in Hilversum hetzelfde voor Luxemburg, Zweden, België en West-Duitsland. Ook bij het Eurovisiesongfestival 1985 in Göteborg werd geen aparte dirigent voor België afgevaardigd en had de Zweedse huisdirigent Curt-Eric Holmquist de leiding over het orkest. Bij de nummers Euro-vision van Telex in 1980 en Dis oui van Mélanie Cohl in 1998 werd geen gebruik gemaakt van het orkest en dus geen dirigent ingezet.

Kijkcijfers

Traditioneel is de interesse voor het Eurovisiesongfestival in het Nederlandstalige landsgedeelte groter dan in Wallonië. Cijfers die vetgedrukt zijn, impliceren dat België deelnam aan deze show.

Voor de RTBF:

  • 1992: onbekend
  • 1993: onbekend
  • 1994: onbekend
  • 1995: onbekend
  • 1996: onbekend
  • 1997: onbekend
  • 1998: 933.000
  • 1999: onbekend
  • 2000: onbekend
  • 2001: onbekend
  • 2002: 464.000
  • 2003: 487.000
  • 2004: 494.000
  • 2005: 199.000
  • 2006: 230.000 (halve finale: 242.000)
  • 2007: 176.055 (halve finale: 200.000)
  • 2008: 163.297 (halve finale: 168.000; tweede halve finale: onbekend)
  • 2009: 215.632 (eerste halve finale: 224.824; tweede halve finale: onbekend)
  • 2010: 310.151 (eerste halve finale: 168.422; tweede halve finale: 110.176)
  • 2011: 185.667 (eerste halve finale: 93.482; tweede halve finale: 201.558)
  • 2012: 159.896 (eerste halve finale: 209.800; tweede halve finale: 109.100)
  • 2013: 371.335 (eerste halve finale: 365.897; tweede halve finale: 146.600)
  • 2014: 173.231 (eerste halve finale: 335.347; tweede halve finale: 50.165)
  • 2015: 527.171 (eerste halve finale: 414.100; tweede halve finale: 56.495)
  • 2016: 406.448 (eerste halve finale: 170.844, tweede halve finale: 325.512)
  • 2017: 497.957 (eerste halve finale: 363.945, tweede halve finale: 80.000)
  • 2018: 206.154 (eerste halve finale: 255.338, tweede halve finale: 67.000)

Voor de VRT:

  • 1992: 1.412.000
  • 1993: onbekend
  • 1994: onbekend
  • 1995: 950.000
  • 1996: onbekend
  • 1997: 814.446
  • 1998: 1.118.243
  • 1999: 1.399.250
  • 2000: 862.215
  • 2001: 485.310
  • 2002: 1.812.073
  • 2003: 1.431.219
  • 2004: 1.838.119 (halve finale: 781.000)
  • 2005: 753.645 (halve finale: 678.700)
  • 2006: 1.025.995 (halve finale: 1.148.000)
  • 2007: 607.679 (halve finale: 532.400)
  • 2008: 487.565 (eerste halve finale: 868.347; tweede halve finale: onbekend)
  • 2009: 797.873 (eerste halve finale: 642.178; tweede halve finale: 364.000)
  • 2010: 1.322.872 (eerste halve finale: 693.090; tweede halve finale: 605.443)
  • 2011: 481.887 (eerste halve finale: 458.995; tweede halve finale: 637.371)
  • 2012: 559.504 (eerste halve finale: 748.001; tweede halve finale: 370.235)
  • 2013: 956.865 (eerste halve finale: 721.088; tweede halve finale: 632.188)
  • 2014: 646.680 (eerste halve finale: 864.431; tweede halve finale: 515.137)
  • 2015: 1.246.367 (eerste halve finale: 819.781; tweede halve finale: 600.285)
  • 2016: 1.531.589 (eerste halve finale: 639.856, tweede halve finale: 997.310)
  • 2017: 1.242.220 (eerste halve finale: 817.865, tweede halve finale: 604.934)
  • 2018: 685.161 (eerste halve finale: 846.210, tweede halve finale: 567.983)

Festivals in België

Jaar Plaats Zaal Presentatrice
1987 België Brussel Eeuwfeestpaleis Viktor Lazlo
rel=nofollow

}}

rel=nofollow