Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Christen-Democratisch en Vlaams
| Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V) | ||||
| Bestand:Christen-Democratisch en Vlaams Logo.svg | ||||
| Algemene gegevens | ||||
| Partijvoorzitter | Wouter Beke | |||
| Vice-partijvoorzitter | Cindy Franssen Griet Smaers | |||
| Politiek Secretaris | Jonathan Cardoen | |||
| Actief in |  Vlaanderen Brussel
| |||
| Hoofdkantoor | Wetstraat 89 1040 Brussel .png){kind=small} België
| |||
| Fractieleiders | ||||
| Europees Parlement | Tom Vandenkendelaere | |||
| Senaat | Steven Vanackere | |||
| Kamer | Servais Verherstraeten | |||
| Vlaams Parlement | Koen Van den Heuvel | |||
| Brussels Parlement | Brigitte Grouwels | |||
| Mandaten | ||||
| Europees Parlement (Nederlandstaligen) | 2 / 12
| |||
| (25 mei 2014) | ||||
| Senaat (Nederlandstaligen) | 8 / 35
| |||
| (25 mei 2014) | ||||
| Kamer (Nederlandstaligen) | 18 / 87
| |||
| (25 mei 2014) | ||||
| Vlaams Parlement | 27 / 124
| |||
| (25 mei 2014) | ||||
| Brussels Parlement (Nederlandstaligen) | 2 / 17
| |||
| (25 mei 2014) | ||||
| Provincieraadsleden | 82 / 351
| |||
| (14 oktober 2012) | ||||
| Gemeenteraadsleden | 2379 / 7464
| |||
| (14 oktober 2012) | ||||
| Burgemeesters | 137 / 308
| |||
| (14 oktober 2012) | ||||
| Ideologie / Geschiedenis | ||||
| Richting | Centrum | |||
| Ideologie | Christendemocratie | |||
| Opgericht | 2001 | |||
| Voormalige namen | 1884: Kath. Partij 1921: Kath. Unie 1936: KB (KVV) 1945: CVP-PSC 1972: CVP 2001: CD&V | |||
| Verwante organisaties | ||||
| Jongerenorganisatie | JONGCD&V | |||
| Seniorenorganisatie | CD&V-senioren | |||
| Vrouwenorganisatie | Vrouw & Maatschappij | |||
| Internationale organisatie | CDI | |||
| Europese fractie | EVP-fractie | |||
| Europese organisatie | EVP | |||
| Media | ||||
| Ledenblad | Ampersand | |||
| Website | www.cdenv.be | |||
Christen-Democratisch en Vlaams (afgekort als CD&V) is een Vlaamse, christendemocratische centrumpartij die met ongeveer 20% van de kiezers de tweede grootste partij van Vlaanderen is. Eind 2014 telde de partij 56.746 leden (in 2009 waren er dat nog meer dan 71.000).[1]
De CD&V is tevens de tweede grootste partij in het Vlaams Parlement. Het is de op drie na grootste partij in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, na de N-VA, de PS en de MR. De partij zit in de Vlaamse, de federale en de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, en behoort tot de meerderheid (zit in de regering) in alle Vlaamse provincies. In de federale regering levert ze met Kris Peeters de eerste vicepremier. In zeven op de tien Vlaamse gemeenten zit CD&V in het bestuur; in 137 van de 308 gemeenten levert ze bovendien de burgemeester. Ook in de meeste Antwerpse districten behoort de CD&V tot de meerderheid.
De CD&V is de zusterpartij van het Franstalige cdH en de Duitstalige CSP.
Geschiedenis
Voorgeschiedenis in 19de-eeuws België
België ontstond uit het samengaan van liberalen en katholieken. In de loop van de negentiende eeuw werden de liberalen "la gauche" genoemd en de katholieken "la droite", of "le parti conservateur". Op het einde van de 19de eeuw zorgde de sociale kwestie voor een sociale bewustwording. Binnen de katholieke partij won de jonge generatie, de zogenaamde christendemocraten, aan invloed. Daardoor schoof de partij naar links op.[2][3] Tijdens het interbellum dweepte de katholieke partij nochtans met radicaal rechts. Na de Tweede Wereldoorlog werd de christendemocratie de overkoepelende term voor de katholieke partij. Zo werd de CVP een centrumpartij.
 zie Katholieke Partij (KP) vanaf 1884 tot en met 1921 |
| zie Katholieke Unie (KP) vanaf 1921 tot en met 1936 |
| zie Katholieke Blok (KP), Katholieke Vlaamse Volkspartij (KVV) en Parti catholique social (PCS) voor de periode 1936 tot en met 1945. |
| zie Christelijke Volkspartij (CVP) en Parti Social Chrétien (PSC) voor de periode 1945 tot en met 1972. |
| zie Christelijke Volkspartij (CVP) voor de periode 1972 tot en met 2001. |
Een nieuwe naam
Op 9 oktober 1999 werd Stefaan De Clerck gekozen tot algemeen partijvoorzitter (als opvolger van Marc Van Peel) en startte een organisatorische en ideologische hervorming. Bijgevolg veranderde de partij in 2001 haar naam in CD&V.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 zette zich enig herstel in en eind 2007, gedurende de interim-regering-Verhofstadt III, kwam de partij voor het eerst sinds de naamsverandering terug in de federale regering na 8 jaar afwezigheid.
De federale verkiezingen van 18 mei 2003
De uitslag van de federale parlementsverkiezingen van 2003, waarin CD&V met de mediagenieke De Clerck als kandidaat premier naar de kiezer trok, was opnieuw teleurstellend. De Clerck nam ontslag als partijvoorzitter en werd vervangen door Yves Leterme, die voorheen fractieleider in de kamer was.
De Europese en Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004
Leterme stuurde aan op een kartel met de Nieuw-Vlaamse Alliantie onder leiding van Geert Bourgeois, maar aanvankelijk mislukte dit. Uiteindelijk werden de gesprekken hervat en op 14 februari 2004 werd een akkoord voor een kartel ondertekend, het zogenaamde Valentijnskartel of Vlaams Kartel.
Bij de verkiezingen van 2004 voor het Vlaamse Parlement haalde dit kartel een overwinning met zo'n 26% van de stemmen. Na korte maar moeilijke onderhandelingen onder leiding van Yves Leterme trad op 22 juli 2004 de regering Leterme I aan, die een coalitie is van het kartel CD&V/N-VA, het kartel sp.a/spirit en het kartel VLD/Vivant. Leterme werd als partijvoorzitter opgevolgd door Jo Vandeurzen.
Het kartel met N-VA hield op met bestaan op 30 november 2006 na de komst van Jean-Marie Dedecker naar de N-VA. CD&V kon zich niet verzoenen met deze beslissing, mede doordat Jan Renders van het ACW, die traditioneel een grote invloed heeft op de partij, de komst van Dedecker streng veroordeelde.[4] De N-VA besliste daarop Jean-Marie Dedecker niet te laten kandideren voor de federale verkiezingen in 2007, waarop hij de N-VA verliet. Het kartel tussen CD&V en N-VA werd hierop tijdelijk hersteld.
De federale verkiezingen van 10 juni 2007
Op 28 februari 2007 werd het boek "De mythe van het vrije ik. Pleidooi voor een menselijke vrijheid" van senator en huisideoloog Wouter Beke van de CD&V voorgesteld. Zijn boek geldt als de basis van het verkiezingsprogramma van deze partij, aldus partijvoorzitter Jo Vandeurzen. Daarin zullen waarden en normen een vooraanstaande plaats innemen. Het maakt ook komaf met het liberalisme met de boutade: "Liberalisme is een beschaafde vorm van recht van de sterkste". Men stelt ook dat men slechts vrij kan zijn in een samenleving als men niet naast elkaar leeft, maar in verbondenheid. Het individu met de grootste beschikkingsrechten heeft in een democratie pas een stem als hij kan terugvallen op een groep. Het verhaal is dan ook een pleidooi voor waarden en normen, voor respect en duidelijke structuren.
Medio maart 2007 raakte bekend dat Peter Leyman (45), voormalig gedelegeerd bestuurder Volvo Cars Gent, zich kandidaat stelt op de CD&V-kamerlijst voor de parlementsverkiezingen. Hij geraakte verkozen doch zag enkele maanden later teleurgesteld af van zijn mandaat. De partij gaat naar de kiezer met de slogan "Samen werkt". De voorzitter stelt dat "de verkiezingen niet zozeer gaan over punctuele maatregelen dan wel over de vraag welk soort samenleving wij willen. Voor de CD&V is dat een samenleving die meer investeert in de kwaliteit van het leven met als ankerpunten, het gezin, het verenigingsleven en de zorgmaatschappij. De nadruk komt te liggen op het "wij", niet het "ik" is van tel.
De partij organiseerde vier "dagen van morgen" met als thema's:
- het gezin
- het vrijwilligerswerk
- het sociaal-economisch beleid
- het goed bestuur dicht bij de mensen
Thema: het gezin
Op de "eerste dag van morgen" die ging over het gezin stelde Inge Vervotte, Vlaams minister van Welzijn een aantal gezinsvriendelijke maatregelen voor:
- optrekken bevallingsverlof van vijftien naar twintig weken
- verhoging geboortepremie
- flexibele moederschapsrust voor zelfstandigen
- geen uitbreiding van het aantal zondagse koopdagen
- instellen van een "levenslooprekening": een werknemer kan tot 10% van zijn loon sparen om later een periode van onbetaald verlof te financieren om later flexibeler verlof te kunnen nemen bv. voor de ouderzorg
- optrekken koopkracht gezin met de verhoging van de kinderbijslag en deze welvaartsvast te maken en te indexeren
- daarbuiten een groen vak op het belastingformulier dat alle ecologische steunmaatregelen zichtbaar maakt
Bij de federale verkiezingen van 10 juni 2007 behaalde het kartel CD&V en N-VA nog een grote overwinning (rond 30%) en was alzo aan zet bij de vorming van een nieuwe regering. Yves Leterme behaalde daarbij bijna 800 000 voorkeurstemmen. Kris Peeters werd Vlaams minister-president. Na drie pogingen en lange onderhandelingen waarbij zelfs de uittredende premier Guy Verhofstadt een overgangsregering moest vormen ging Leterme I eindelijk van start. Op 23 september 2008 hield het kartel op te bestaan. Het kartel slaagde er niet in zijn verkiezingsbeloftes wat betreft onder meer de staatshervorming waar te maken, dat leidde tot onenigheid tussen de voormalige kartelpartners.
Regionale en Europese verkiezingen van 7 juni 2009
| zie Verkiezingen in België 2009 |
Bij de regionale verkiezingen van 7 juni 2009 behaalden de christendemocraten opnieuw een overwinning. In het Europees Parlement bleven ze onder leiding van oud-premier Jean-Luc Dehaene de grootste partij van het land en behielden ze hun drie zetels. Ook in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement behielden ze hun drie zetels. In het Vlaams Parlement wonnen ze twee zetels en werd de CD&V de grootste partij met een voorsprong van meer dan zeven procent op eerste achtervolger Vlaams Belang.
Na de verkiezingen vormden CD&V, sp.a en N-VA een nieuwe Vlaamse regering onder leiding van CD&V'er Kris Peeters, de regering-Peeters II. In Brussel vormden Open Vld, CD&V en Groen! langs Nederlandstalige kant en PS, Ecolo en cdH langs Franstalige kant de regering-Picqué IV.
De federale verkiezingen van 13 juni 2010
| zie Belgische federale verkiezingen 2010 |
Bij de federale verkiezingen van 13 juni 2010, die in het teken stonden van het communautaire, behaalden de christendemocraten onder leiding van Marianne Thyssen slechts 17 zetels en 17,6 % in de Kamer; de laagste score ooit.
De CD&V stapte evenwel als grootste Vlaamse partij in de regering-Di Rupo. Langs Nederlandstalige kant was dat samen met sp.a en Open Vld, langs Franstalige kant kwamen daar nog PS, MR en cdH bij. CD&V levert met Pieter De Crem de eerste vicepremier. Deze regering realiseerde de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en de zesde staatshervorming.
De gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2012
| zie Belgische lokale verkiezingen 2012 |
Bij de lokale verkiezingen van 14 oktober 2012 bleef CD&V de grootste partij op gemeentelijk niveau. Ze slaagde er evenwel niet in om het kartelresultaat van 2006 te evenaren. Voor de provincieraad haalde de partij over heel Vlaanderen ruim 21%. In Limburg en West-Vlaanderen bleef CD&V de grootste partij; in de drie andere provincies was ze de tweede partij, telkens na de N-VA. CD&V bleef wel deel uitmaken van de meerderheid in alle Vlaamse provincies; op de provincie Antwerpen na telkens als grootste partij.
Politiek gedachtegoed
Daar waar de Katholieke Partij in de 19de en begin 20e eeuw een conservatieve partij was, heeft de CVP zich na de Tweede Wereldoorlog sociaal-economisch als centrumpartij (volkspartij) geprofileerd, met evenwel behoudsgezinde stellingnames in levensbeschouwelijke en ethische vraagstukken. De partij wil brede bevolkingsgroepen vertegenwoordigen met als overkoepelende achtergrond de christelijke oorsprong (christendemocratie).
De huidige CD&V profileert zich als een christendemocratische waardenpartij, ideeënpartij en programpartij, zoals het ook in de statuten van de partij staat. Ze noemt zich ook een volkspartij “midden de mensen”. De grondslag van de CD&V is het personalisme, dat de unieke en onvervangbare waarde van elke mens benadrukt. De huidige generatie christendemocraten is sterk gekant tegen de toegenomen individualisering in de postindustriële maatschappij en pleit voor een warme, respectvolle samenleving. Als gezinspartij staan familie en gezin daarbij centraal, als hoeksteen van de samenleving.
Een ander centraal begrip in de christendemocratie is het rentmeesterschap, dat voorschrijft dat de huidige generatie niet alleen erfgenaam is van de wereld, maar ook erflater. Hiermee benadrukt de christendemocratie het belang van duurzame ontwikkeling.
De CD&V is een sterk pro-Europese partij en leverde met Herman Van Rompuy de president van Europa.
Structuur
Voorzitters
| Voorzitters CD&V | ||
|---|---|---|
| Periode | Voorzitter | |
| 2001-2003 | Stefaan De Clerck | |
| 2003-2004 | Yves Leterme | |
| 2004-2007 | Jo Vandeurzen | |
| 2007-2008 | Etienne Schouppe (ad interim) | |
| Wouter Beke (ad interim) | ||
| 2008-2010 | Marianne Thyssen | |
| 2010-heden | Wouter Beke | |
Zusterpartijen
In België zijn het Franstalige cdH en de Duitstalige CSP de christendemocratische zusterpartijen van de CD&V. In het Europees Parlement behoort de CD&V tot de Europese Volkspartij. Grote democratische zusterpartijen zijn er ook in Nederland (CDA, Christendemocratisch Appel) en Duitsland (CDU, Christlich Demokratische Union). In landen met sterke socialistische partijen (bijvoorbeeld Zweden) of sterke conservatieve partijen (bijvoorbeeld Frankrijk) is de betekenis van christendemocratische partijen gering (bijvoorbeeld de Kristdemokraterna in Zweden) of onbestaande.
Sommige andere EVP-leden zoals Fidesz in Hongarije en Forza Italia in Italië sluiten veel minder aan bij het CD&V-gedachtegoed.
Standen en strekkingen
De oude Katholieke Partij was geen ledenpartij, maar een samengaan van drie standen: het Algemeen Christelijk Werknemersverbond (ACW), een middenstandsvleugel (thans de Unie van Zelfstandige Ondernemers of UNIZO) en een kleine maar bijzonder invloedrijke landbouwvleugel (de Boerenbond). Bij de oprichting van de Christelijke Volkspartij werden de standen afgeschaft en koos men voor een ledenpartij. In de praktijk bleven de standen zeer belangrijk, en hoewel de invloed van die groeperingen sinds de voorbije decennia teruggedrongen is, vormen zij nog steeds de belangrijkste basis voor de partij.
Hoewel de CD&V zich profileert als een centrumpartij, spreekt men vaak over een centrumrechtse en conservatieve vleugel enerzijds en anderzijds een centrumlinkse vleugel. De eerste groep wordt grotendeels vertegenwoordigd door personen als Herman Van Rompuy en zijn broer, Eric Van Rompuy, Hugo Vandenberghe en Pieter De Crem; wat deze conservatieve vleugel gemeen heeft is om de nadruk te leggen op ethische thema's, een respectvolle en plichtsbewuste samenleving, een sterke nadruk op de Vlaamse regio met eventueel centrumrechtse posities op socio-economische vraagstukken. De linkse vleugel bestaat uit mensen van het ACW, zoals vakbondslid Greta D'Hondt, Brigitte De Pauw van Familiehulp en Luc Goutry van de Christelijke Mutualiteit. Over het algemeen legt deze groep de nadruk op de centristische positie op het socio-economische en de concepten van solidariteit en rechtvaardigheid binnen de christendemocratie.
Studiedienst
Sinds 2002 heeft CD&V een eigen studiedienst, genaamd Ceder (Centrum voor Democratische Reflectie). Tot dan deelde de partij nog de unitaire studiedienst Cepess met de Franstalige christendemocraten.
Sinds maart 2016 is Benjamin Dalle directeur van Ceder.[5]
Politieke mandaten
Verleden
Overzicht deelnames federale regering
| Regering | Premier | Partijen | Van | Tot |
|---|---|---|---|---|
| Verhofstadt III | Guy Verhofstadt | CD&V/cdH, Open Vld/MR, PS | 21 december 2007 | 20 maart 2008 |
| Leterme I | Yves Leterme | CD&V/cdH, Open Vld/MR, PS | 20 maart 2008 | 30 december 2008 |
| Van Rompuy | Herman Van Rompuy | CD&V/cdH, Open Vld/MR, PS | 30 december 2008 | 25 november 2009 |
| Leterme II | Yves Leterme | CD&V/cdH, Open Vld/MR, PS | 25 november 2009 | 6 december 2011 |
| Di Rupo | Elio Di Rupo | CD&V/cdH, Open Vld/MR, PS/sp.a | 6 december 2011 | 11 oktober 2014 |
| Michel | Charles Michel | CD&V, Open Vld/MR, N-VA | 11 oktober 2014 |
Overzicht Vlaamse Regeringsdeelnames
| Regering | Minister-president | Partijen | Periode |
|---|---|---|---|
| Regering-Leterme | Yves Leterme | CD&V-N-VA, sp.a-Spirit, VLD-Vivant | 2004-2007 |
| CD&V-N-VA, sp.a-Spirit, Open Vld | |||
| Regering-Peeters I | Kris Peeters | CD&V-N-VA, sp.a-Spirit, Open Vld | 2007-2009 |
| CD&V, sp.a-Spirit, Open Vld | |||
| CD&V, sp.a, Open Vld | |||
| Regering-Peeters II | Kris Peeters | CD&V, sp.a, N-VA | 2009-2014 |
| Regering-Bourgeois | Geert Bourgeois | N-VA, CD&V, Open Vld | 2014-heden |
Gewezen ministers
Minister en staatssecretaris van de CD&V waren en zijn:
Heden
Supranationaal niveau
Bij de verkiezingen voor het Europees Parlement op 25 mei 2014 behaalde CD&V 20,0 % van de stemmen in het Nederlandse kiescollege, oftewel 12,6 % van de stemmen voor het hele Rijk. Dat leverde 2 van de 12 Nederlandstalige verkozenen op, oftewel 2 van de 21 Belgische verkozenen. Daarmee was CD&V de derde partij van België, na N-VA en Open Vld.
Sinds 2014 is de Vlaamse christendemocrate Marianne Thyssen Europees commissaris voor Werk.
Uitvoerende macht
| Europese Commissie | ||
|---|---|---|
| Functie | Naam | |
| Europees Commissaris voor Werk | Marianne Thyssen | |
Wetgevende macht
Ivo Belet
Tom Vandenkendelaere (vervanger Marianne Thyssen)
| Zie Europese Parlementsverkiezingen 2014 in België voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Federaal niveau
Bij de verkiezingen voor het federale parlement in België op 25 mei 2014 behaalde CD&V bij de Kamerverkiezingen 11,6 % van de stemmen voor het Rijk, wat gelijk is aan 18,6 % van de Nederlandstalige stemmen. Daarmee is CD&V de derde partij van het land, na de N-VA en de PS. Dit leverde CD&V 18 van de 150 Kamerzetels op, oftewel 18 van de 87 Nederlandstalige zetels.
In de Senaat werd CD&V de derde partij, na de N-VA en de PS. CD&V is in de Senaat vertegenwoordigd met 8 van de 60 zetels op, ofwel 8 van de 35 Nederlandstalige zetels.
Sinds 11 oktober 2014 is er de federale regering-Michel bestaande uit N-VA, CD&V, Open Vld en MR waarin de CD&V 2 ministers en één staatssecretaris levert.
Uitvoerende macht
| Federale regering Michel | ||
|---|---|---|
| Functie | Naam | Bevoegdheid |
| Vicepremier | Kris Peeters | Werk en economie |
| Minister | Koen Geens | Justitie |
| Staatssecretaris | Pieter De Crem | Buitenlandse handel |
Wetgevende macht
| Zie Belgische federale verkiezingen 2014 voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Kamer van Volksvertegenwoordigers
Senaat
Regionaal niveau
| Zie Vlaamse verkiezingen 2014 en Brusselse gewestverkiezingen 2014 voor de hoofdartikels over dit onderwerp. |
Bij de verkiezingen van 25 mei 2014 werd CD&V met 20,5 % de tweede partij van Vlaanderen, na de N-VA. Dat leverde 27 van de 124 zetels van het Vlaams Parlement op. Sinds 25 juli 2014 maakt CD&V deel uit van de regering-Bourgeois (Vlaanderen) bestaande uit CD&V, N-VA en Open Vld. Hierin levert ze drie ministers.
Bij de verkiezingen voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement op dezelfde dag behaalde CD&V 11,4 % van de Nederlandstalige stemmen. Daarmee was CD&V de vijfde Nederlandstalige partij, na Open Vld, sp.a, Groen en N-VA.
CD&V behaalde 2 van de 17 zetels van de Nederlandse taalgroep, ofwel 2 van de 89 zetels van het volledige Brusselse Hoofdstedelijke Parlement. Sinds 20 juli 2014 maakt de CD&V deel uit van de regering-Vervoort II, bestaande uit PS, FDF, CDH, Open Vld, CD&V en sp.a. Hierin levert ze één staatssecretaris.
Uitvoerende macht
| ||||||||||||||||||||||||
Wetgevende macht
Vlaams Parlement
Brussels Hoofdstedelijk Parlement
Provinciaal niveau
Bij de provincieraadsverkiezingen op 14 oktober 2012 behaalde CD&V in de vijf Vlaamse provincies 21,4 % van de stemmen, goed voor 82 van de 351 provincieraadszetels. Daarmee was CD&V de tweede partij van Vlaanderen, na N-VA. In Limburg en West-Vlaanderen werd CD&V de grootste partij. In Antwerpen, Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant werd CD&V de tweede grootste partij, telkens na de N-VA.
Na de verkiezingen kwam CD&V in alle vijf provincies in de meerderheid: in Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant en West-Vlaanderen als grootste partij, in de provincie Antwerpen als de tweede partij.
Antwerpen
Bij de provincieraadsverkiezingen van 2012 behaalde CD&V 16,8 % van de stemmen in de provincie Antwerpen, goed voor 13 van de 72 zetels. Daarmee is CD&V de tweede partij van de provincie, na de N-VA. Na de verkiezingen werd een coalitie gevormd tussen N-VA, CD&V en sp.a.
In de Antwerpse deputatie levert CD&V de tweede gedeputeerde Ludwig Caluwé en de vijfde gedeputeerde Peter Bellens.
Limburg
Bij de provincieraadsverkiezingen van 2012 behaalde CD&V 27,5 % van de stemmen in de provincie Limburg, goed voor 18 van de 63 zetels. Daarmee is CD&V de grootste partij van de provincie. Na de verkiezingen werd een coalitie gevormd tussen CD&V, sp.a-Groen en Open Vld.
In de Limburgse deputatie levert CD&V de eerste gedeputeerde Marc Vandeput, de vierde gedeputeerde Frank Smeets en de zesde gedeputeerde Inge Moors.
Oost-Vlaanderen
Bij de provincieraadsverkiezingen van 2012 behaalde CD&V 19,8 % van de stemmen in de provincie Oost-Vlaanderen, goed voor 15 van de 72 zetels. Daarmee is CD&V de tweede partij van de provincie, na de N-VA. Na de verkiezingen werd een coalitie gevormd tussen CD&V, Open Vld en sp.a.
In de Oost-Vlaamse deputatie levert CD&V de eerste gedeputeerde Alexander Vercamer, de vierde gedeputeerde Jozef Dauwe en de zesde gedeputeerde Eddy Couckuyt.
Vlaams-Brabant
Bij de provincieraadsverkiezingen van 2012 behaalde CD&V 19,5 % van de stemmen in de provincie Vlaams-Brabant, goed voor 15 van de 72 zetels. Daarmee is CD&V de tweede partij van de provincie, na de N-VA. Na de verkiezingen werd een coalitie gevormd tussen CD&V, Open Vld, sp.a en Groen.
In de Vlaams-Brabantse deputatie levert CD&V de eerste gedeputeerde Monique Swinnen en de vierde gedeputeerde Tom Dehaene. Ook de voorzitter van de provincieraad is met An Hermans een CD&V’er.
West-Vlaanderen
Bij de provincieraadsverkiezingen van 2012 behaalde CD&V 27,6 % van de stemmen in de provincie West-Vlaanderen, goed voor 21 van de 72 zetels. Daarmee is CD&V de grootste partij van de provincie. Na de verkiezingen werd een coalitie gevormd tussen CD&V, sp.a en Open Vld.
In de West-Vlaamse deputatie levert CD&V de eerste gedeputeerde Guide Decorte, de vierde gedeputeerde Bart Naeyaert en de vijfde gedeputeerde Jean-Emmanuel de Bethune. Ook de voorzitter van de provincieraad is met Eliane Spincemaille een CD&V’er.
Gemeentelijk niveau
De laatste gemeenteraadsverkiezingen in België dateren van 14 oktober 2012. De partij behaalde hierbij gemiddeld 28 % van de stemmen. 2379 van de 7646 gemeenteraadszetels gingen naar CD&V, ofwel 31,1 % van de zetels. CD&V werd de grootste partij in 138 van de 308 Vlaamse gemeenten en behaalde de absolute meerderheid in 52 gemeenten.
Haar hoogste score haalde CD&V in Herne met 76,8 %, haar laagste score was in Mortsel met 7,8 %.
Bekende (ex-)leden
| Voor een volledig overzicht van biografieën zie categorie CD&V-politicus. |
| Voor de bekende (ex-)leden van voorgangers Katholieke Partij, UCB en CVP zie onderaan de respectievelijke pagina's. |
Externe link
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Christen-Democratisch en Vlaams op Wikimedia Commons.
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Christendemocratie |
|---|
| Politieke partijen in België | |
|---|
|
Vertegenwoordigd in het federaal of een regionaal parlement:
Niet vertegenwoordigd in het federaal of een regionaal parlement:
Voormalige politieke partijen: Lijst van Nederlandstalige politieke partijen in België · Lijst van Franstalige politieke partijen in België · Lijst van Duitstalige politieke partijen in België | |||||||||||||||