Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Yves Vanderhaeghe
| Yves Vanderhaeghe | ||||||||
| Afbeelding gewenst | ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Yves Vanderhaeghe | |||||||
| Geboortedatum | 30 januari 1970 | |||||||
| Geboorteplaats | Roeselare, België | |||||||
| Lengte | 180 cm | |||||||
| Gewicht | 81 kg | |||||||
| Been | Rechts | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Spelend bij | KAA Gent | |||||||
| Positie | Verdedigende middenvelder | |||||||
| Functie | Hoofdtrainer | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| Getrainde clubs | ||||||||
| ||||||||
Yves Vanderhaeghe (Roeselare, 30 januari 1970) is een Belgische voetbalcoach en gewezen voetballer. Van 2015 tot 2017 was hij hoofdtrainer van KV Oostende. Als speler was hij actief bij onder meer RSC Anderlecht, Excelsior Moeskroen en Eendracht Aalst. Hij speelde ook 48 interlands voor de Rode Duivels, met wie hij deelnam aan Euro 2000 en het WK 2002. Sinds 4 oktober 2017 is hij hoofdcoach van AA Gent.
Carrière als speler
Beginjaren
Yves Vanderhaeghe werd geboren in Roeselare en sloot zich op jonge leeftijd aan bij het bescheiden FC Roeselare. In 1986, het jaar dat de club naar de Vierde Klasse promoveerde, werd hij uitgeleend aan het Cercle Brugge van trainer Georges Leekens. De jonge middenvelder kwam bij de eersteklasser aanvankelijk niet aan spelen toe. Pas in het seizoen 1987/88 kreeg hij onder trainer Roland Rotty zijn eerste speelkans. Op 7 november 1987 maakte hij tegen Standard Luik zijn officieel debuut voor Cercle. In 1988 studeerde hij af in de richting wetenschappen aan het Koninklijk Atheneum in Roeselare. Later behaalde hij ook een diploma lichamelijke opvoeding aan het Hoger Pedagogisch Instituut in Brugge.
Vanderhaeghe, die na twee jaar Cercle Brugge terug naar FC Roeselare keerde, leek echter voor het topvoetbal verloren toen men in de zomer van 1988 een hersenvliesontsteking bij hem vaststelde. Eerst kreeg hij evenwichts- en gezichtsstoornissen, later verloor hij ook het vermogen om te lezen of schrijven.[1] Vanderhaeghe verbleef vijf maanden in het ziekenhuis om zijn ernstige hersenvliesontsteking te behandelen. Hij belandde in een coma en was zelfs een dag klinisch dood.[2] Dat laatste werd door de stadionomroeper van FC Roeselare verkeerd geïnterpreteerd, waardoor hij in het Rodenbachstadion omriep dat de 18-jarige middenvelder was overleden. Een dag later verscheen ook een overlijdensbericht in de krant Het Volk.[1] Uiteindelijk bleek het toedienen van grote dosissen cortisone zijn redding.
In januari 1989 kon Vanderhaeghe opnieuw voetballen. Vanaf dan groeide hij uit tot één van de sterkhouders bij Roeselare, dat inmiddels in de Derde Klasse speelde. In 1990 degradeerde de club, maar een jaar later keerden Vanderhaeghe en zijn ploegmaats meteen terug naar de derde afdeling. Daar werd hij in 1992 ontdekt door tweedeklasser Excelsior Moeskroen. Vanderhaeghe groeide onder trainer André Van Maldeghem uit tot de spelbepaler van het elftal. In het seizoen 1993/94 was hij met acht doelpunten één van de uitblinkers bij Moeskroen. De club werd vicekampioen in de Tweede Klasse en greep in de eindronde net naast de promotie naar de hoogste afdeling. Eendracht Aalst, dat dankzij het winnen van de eindronde wel naar de Eerste Klasse steeg, nam Vanderhaeghe na afloop van het seizoen over van Moeskroen.
Eendracht Aalst
In de zomer van 1994 keerde Vanderhaeghe met Eendracht Aalst terug op het hoogste niveau. In het team van trainer Jan Ceulemans werd hij een ploegmaat van onder meer Godwin Okpara, Leo Van der Elst, Edi Krnčević en Gilles De Bilde, die toen op het punt stond de Gouden Schoen te winnen. Eendracht Aalst was bezig aan een sportieve opmars en werd in het seizoen 1994/95 verrassend vierde in de competitie, net achter de drie traditionele topclubs. Daardoor mocht Vanderhaeghe een jaar later voor het eerst Europees spelen. De middenvelder nam met Aalst deel aan de UEFA Cup en schakelde in de eerste ronde het Bulgaarse Levski Sofia uit. In de volgende ronde werd Aalst zelf uitgeschakeld door de Italiaanse topclub AS Roma. In de heenwedstrijd in Rome verloor Aalst met 4-0. Het eerste tegendoelpunt was een schot dat via Vanderhaeghe in doel verdween. Het laatste doelpunt werd gescoord door de 19-jarige Francesco Totti. Het was het eerste Europese doelpunt van het latere clubicoon van Roma. De terugwedstrijd eindigde in een scoreloos gelijkspel.
Na het succes van het seizoen 1994/95 kende Eendracht Aalst een terugval. In het seizoen 1996/97 werd trainer Ceulemans vervangen door Urbain Haesaert en eindigde de club maar enkele punten boven de degradatiezone. Ook in het daaropvolgende seizoen raakte Eendracht Aalst niet weg uit het onderste deel van het klassement.
Excelsior Moeskroen
Tijdens de winterstop van het seizoen 1997/98 maakte Vanderhaeghe de overstap naar zijn vroegere werkgever Moeskroen. De club was in 1997 naar de hoogste afdeling gepromoveerd en uitgegroeid tot de revelatie van het seizoen. Vanderhaeghe werd als verdedigende middenvelder meteen een vaste waarde onder coach Hugo Broos. Met spelers als Franky Vandendriessche, Stefaan Tanghe, Tonči Martić en de Poolse broers Michał en Marcin Żewłakow dwong Moeskroen in zowel 1999 als 2000 een plaats af in de top vijf. Vanderhaeghe viel bij de Henegouwers vooral op door zijn inzet en verdedigend werk op het middenveld. Dat leverde hem in mei 1999 een eerste selectie op voor de nationale ploeg. In 2000 werd hij verkozen tot Man van het Seizoen.
RSC Anderlecht
Niet alleen de nationale ploeg maar ook landskampioen RSC Anderlecht en het Engelse Tottenham Hotspur toonden interesse in de laatbloeier. In de zomer van 2000 versierde Vanderhaeghe een transfer naar Anderlecht, dat 75 miljoen BEF (zo'n 1,85 miljoen euro) voor hem betaalde. Bij de Brusselse club moest hij samen met Walter Baseggio het vertrek van middenvelders Pär Zetterberg en Enzo Scifo opvangen. Onder coach Aimé Antheunis groeide Vanderhaeghe uit tot een titularis en nam hij ook voor de eerste keer in zijn carrière deel aan de Champions League. In het seizoen 2000/01 nam Anderlecht het in de eerste groepsfase van het kampioenenbal op tegen Manchester United, Dynamo Kiev en PSV. De Brusselaars werden verrassend groepswinnaar en troffen daardoor in de volgende ronde Real Madrid, Leeds en Lazio Roma. Ondanks thuiszeges tegen Real Madrid en Lazio wisten Vanderhaeghe en zijn ploegmaats zich niet te plaatsen voor de kwartfinale.
Ook in eigen land maakte Anderlecht indruk. In 2001 veroverde Vanderhaeghe met paars-wit zijn eerste landstitel. Enkele maanden daarvoor werd de onvermoeibare stofzuiger van Anderlecht[3] tweede in het referendum van de Gouden Schoen. De trofee ging uiteindelijk naar zijn ploeggenoot Jan Koller.
Ook in de daaropvolgende seizoenen bleef Vanderhaeghe een vaste waarde. Na het WK 2002 werd Antheunis bondscoach en werd Vanderhaeghe bij Anderlecht opnieuw verenigd met trainer Hugo Broos. Een jaar later kreeg hij er met de terugkeer van Pär Zetterberg een nieuwe concurrent op het middenveld bij. Een zware blessure zorgde er bovendien voor dat hij een groot deel van het seizoen 2003/04 miste. Ondanks het blessureleed en het feit dat op 34-jarige leeftijd het einde van zijn spelerscarrière naderde, wist Vanderhaeghe ook in het seizoen 2004/05 een plaats in het elftal af te dwingen. Ook onder Broos' opvolger Frank Vercauteren, die in februari 2005 tot hoofdcoach gepromoveerd werd, kreeg hij regelmatig speelkansen.
In 2006 trok Anderlecht met Lucas Biglia een nieuwe controlerende middenvelder aan. De komst van de Argentijnse middenvelder leek het einde van de 36-jarige Vanderhaeghe bij paars-wit te betekenen, maar toch bleef hij de club trouw. Omdat Vanderhaeghe Spaans sprak met Biglia[4] bouwde hij een band op met de Argentijn en zorgde hij ervoor dat het jonge talent zich sneller kon integreren in het team van trainer Vercauteren.
Roeselare
Tijdens de winterstop van het seizoen 2006/07 nam Vanderhaeghe alsnog afscheid van Anderlecht. Hij ging aan de slag bij KSV Roeselare, de club die was ontstaan uit de fusie van SK Roeselare en zijn ex-club FC Roeselare. Zijn terugkeer was echter geen groot succes. In zijn vierde duel voor de West-Vlamingen raakte hij opnieuw geblesseerd aan de knie. In het daaropvolgende seizoen kwam hij onder trainer Dirk Geeraerd nog amper aan spelen toe. Sportief directeur Wim De Coninck bood hem zowel de functie van assistent-trainer als beloftencoach aan, maar door zijn slechte relatie met Geeraerd weigerde hij op die aanbiedingen in te gaan.[5] Na het seizoen 2007/08 zette de 38-jarige middenvelder een punt achter zijn loopbaan als voetballer.
Nationale ploeg
Na afloop van het seizoen 1998/99 werd Vanderhaeghe door bondscoach Georges Leekens geselecteerd voor de Kirin Cup. Op 30 mei 1999 maakte hij tegen Peru zijn officieel debuut voor de Rode Duivels. Enkele maanden later werd Leekens opgevolgd door Robert Waseige. Ook onder de nieuwe bondscoach was Vanderhaeghe een vaste waarde als verdedigende middenvelder. Een jaar na zijn debuut mocht hij ook deelnemen aan Euro 2000. Op het EK, dat door België en Nederland georganiseerd werd, startte Vanderhaeghe elke wedstrijd in de basis. De Duivels werden echter al in de eerste ronde uitgeschakeld.
Twee jaar later selecteerde Waseige de middenvelder van Anderlecht ook voor het WK in Japan en Zuid-Korea. Opnieuw startte hij elke wedstrijd in de basis. Vanderhaeghe bereikte met België de 1/8 finale en nam het daarin op tegen latere wereldkampioen Brazilië, dat over wereldtoppers als Ronaldo, Ronaldinho en Rivaldo beschikte. De Duivels verloren met 2-0.
Op 12 oktober 2005 speelde de 35-jarige Vanderhaeghe, die zich met de Rode Duivels niet wist te plaatsen voor het EK 2004, zijn laatste interland voor België. Hij kwam in totaal 48 keer in actie voor de nationale ploeg. Als Rode Duivels was hij goed voor twee doelpunten. Op 28 februari 2001 won België met 10-1 van San Marino. Vanderhaeghe opende de monsterscore met een gekruist schot en zorgde net na de rust met een schuiver in de korte hoek voor de 4-0.
Carrière als trainer
KV Kortrijk
Assistent-trainer
In 2008 werd Vanderhaeghe bij KV Kortrijk de assistent van trainer Hein Vanhaezebrouck. Een jaar later nam Georges Leekens de sportieve leiding over en wist Kortrijk zich te plaatsen voor play-off I. Na Leekens' overstap naar de nationale ploeg in 2010 keerde Vanhaezebrouck terug als hoofdcoach. Onder leiding van het duo Vanhaezebrouck-Vanderhaeghe wist Kortrijk zich ook in 2012 opnieuw te kwalificeren voor play-off I. Dat jaar bereikte Kortrijk ook de bekerfinale.
Hoofdtrainer
In de zomer van 2014 vertrok Vanhaezebrouck naar KAA Gent en ging het bestuur van Kortrijk op zoek naar een nieuwe coach. Vanderhaeghe werd in die periode door zijn oud-ploeggenoot Besnik Hasi, die op dat moment trainer van Anderlecht was, benaderd om zijn assistent te worden.[6] Hij had echter al een akkoord bereikt met Kortrijk en volgde dus Vanhaezebrouck op als hoofdcoach van de West-Vlamingen. Als hulptrainer nam hij de Bosniër Adnan Čustović in dienst.[7]
KV Oostende
Op 11 mei 2015 raakte bekend dat Vanderhaeghe de overstap zou maken van KV Kortrijk naar KV Oostende. Bij Oostende volgde hij Frederic Vanderbiest op. In het seizoen 2016/17 bereikte hij met Oostende de bekerfinale, play-off I en veroverde hij een Europees ticket. Op 19 september 2017 werd hij na een slechte seizoensstart ontslagen als hoofdtrainer.[8]
KAA Gent
Vanderhaeghe werd op 4 oktober 2017 voorgesteld als nieuwe coach van KAA Gent.[9]
Statistieken
| Seizoen | Club | Land | Competitie | Competitie | Beker | Ligabeker | Supercup | Europees | Totaal | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | ||||
| 1986/87 | Cercle Brugge | .png){kind=small}
|
Eerste Klasse | 0 | 0 | 0 | 0 | — | — | — | 0 | 0 | |||
| 1987/88 | 1 | 0 | 0 | 0 | — | — | — | 1 | 0 | ||||||
| 1988/89 | FC Roeselare | Derde Klasse | — | — | — | ||||||||||
| 1989/90 | 29 | 1 | 1 | 0 | — | — | — | 30 | 1 | ||||||
| 1990/91 | Vierde Klasse | 29 | 5 | — | — | — | 29 | 5 | |||||||
| 1991/92 | Derde Klasse | 29 | 5 | — | — | — | 29 | 5 | |||||||
| 1992/93 | Excelsior Moeskroen | Tweede Klasse | 28 | 3 | 3 | 1 | — | — | — | 31 | 4 | ||||
| 1993/94 | 28 | 8 | 3 | 0 | — | — | — | 31 | 8 | ||||||
| 1994/95 | Eendracht Aalst | Eerste Klasse | 28 | 4 | 3 | 2 | — | — | — | 31 | 6 | ||||
| 1995/96 | 22 | 3 | 2 | 0 | — | — | 2 | 0 | 26 | 3 | |||||
| 1996/97 | 31 | 1 | 6 | 1 | — | — | — | 37 | 2 | ||||||
| 1997/98 | 13 | 3 | 1 | 1 | 1 | 0 | — | — | 15 | 4 | |||||
| Excelsior Moeskroen | 18 | 0 | 4 | 0 | 1 | 0 | — | — | 23 | 0 | |||||
| 1998/99 | 31 | 3 | 1 | 0 | 1 | 0 | — | — | 33 | 3 | |||||
| 1999/00 | 32 | 8 | 2 | 0 | 1 | 0 | — | — | 35 | 8 | |||||
| 2000/01 | RSC Anderlecht | 32 | 3 | 3 | 0 | — | 1 | 0 | 15 | 0 | 51 | 3 | |||
| 2001/02 | 32 | 1 | 1 | 0 | — | 1 | 0 | 10 | 0 | 44 | 1 | ||||
| 2002/03 | 22 | 1 | 4 | 0 | — | — | 8 | 0 | 34 | 1 | |||||
| 2003/04 | 6 | 1 | 1 | 0 | — | — | 1 | 0 | 8 | 1 | |||||
| 2004/05 | 21 | 4 | 2 | 0 | — | 1 | 0 | 2 | 0 | 26 | 4 | ||||
| 2005/06 | 27 | 0 | 1 | 0 | — | — | 9 | 1 | 37 | 1 | |||||
| 2006/07 | 10 | 0 | 0 | 0 | — | 1 | 0 | 4 | 0 | 15 | 0 | ||||
| KSV Roeselare | 4 | 0 | 1 | 0 | — | — | — | 5 | 0 | ||||||
| 2007/08 | 11 | 0 | 2 | 0 | — | — | — | 13 | 0 | ||||||
| TOTAAL | 456 | 54 | 41 | 5 | 4 | 0 | 4 | 0 | 51 | 1 | 556 | 60 | |||
Erelijst
Als speler
| Competitie | Aantal | Jaren | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Nationaal | |||||
| Belgisch kampioen | 3x | 2001, 2004, 2006 | |||
| Belgische Supercup | 3x | 2000, 2001, 2006 | |||
| Kampioen in Vierde Klasse | 1x | 1991 | |||
Trivia
- Yves Vanderhaeghe is goed bevriend met Olivier Deschacht, met wie hij destijds samenspeelde bij Anderlecht. De twee gaan regelmatig samen op vakantie.[10] De twee zijn ook vrienden van oud-tennisser Xavier Malisse.[11]
- Vanderhaeghe voetbalde bij Eendracht Aalst samen met Vincent Mannaert, die later zijn zaakwaarnemer werd.
 | KAA Gent – selectie 2018-2019 | |
|---|
|
4 Rosted ·
5 Plastoen ·
6 Verstraete ·
7 Tsjakvetadze ·
8 Odjidja-Ofoe ·
9 Limbombe ·
10 Neto ·
11 Dompé ·
13 Kvilitaia ·
14 Awoniyi ·
16 David ·
17 Jaremtsjoek ·
19 Dejaegere ·
20 Thoelen ·
21 Asare |
Bronnen, noten en/of referenties
|