Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wasbare luier
Een wasbare luier is een herbruikbare luier voor zuigelingen die in de wasmachine gereinigd kan worden.
Geschiedenis
Totdat in 1960 de wegwerpluier in opkomst kwam, werden alleen wasbare luiers gebruikt. Hydrofieldoeken werden tot luier gevouwen en met veiligheidsspelden vastgezet. In 1946 ontwikkelde Marion Donovan, een huisvrouw uit Westport, de 'Boater', een waterdicht overbroekje voor over katoenen luiers. Daarnaast ontwikkelde ze plastic drukknoopjes om de luiers te kunnen sluiten. Nadat in 1987 de Snappi werd ontwikkeld in Zuid-Afrika en in 2010 de Boingo is het gebruik van veiligheidsspelden definitief verleden tijd.
In 1950 werd de eerste voorgevouwen luier op de markt gebracht, die de losse doeken verving. Kort daarna ontwikkelde Sybil Geeslin de Safe-T Di-Dee diaper, de eerste voorgevormde luier was een feit. In 1995 werd in Canada de one-size-fits-all luier ontwikkeld, de meegroeiluier van geboorte tot zindelijkheid. Eind jaren 1980 kwam de wasbare luier weer in beeld bij de consument vanwege groeiende zorgen over de milieu-impact van wegwerpluiers. In 2000 kwam de pocketluier op de markt. De eerste variant bestond geheel uit fleece, later werd een PUL-laag (gelamineerd polyester) toegevoegd. De pocketluier werd snel populair vanwege het gebruiksgemak.
Materiaal en soorten
Wasbare luiers zijn tegenwoordig gemaakt van natuurlijke of synthetische materialen, of een combinatie daarvan. De binnenkant kan zijn gemaakt van katoen, bamboe, hennep, wol, fleece en microvezel, de waterdichte buitenkant van (stretch)stof gelamineerd met PUL of wol.
Er zijn diverse soorten wasbare luiers:[1]
Eendelig systeem
- De all-in-one luier (afgekort AIO) bestaat uit een waterdicht broekje met daarin de absorberende delen (boosters) vastgenaaid. De meeste boosters hebben een stay-drylaag.
- De pocketluier bestaat uit een waterdicht broekje met daaraan vastgenaaid een fleecelaag (stay-drylaag). De boosters worden in de pocket tussen de waterdichte PUL en de fleecelaag geschoven.
Eendelige systemen zijn in gebruik het meest vergelijkbaar met de wegwerpluier.
Tweedelig systeem
- Een voorgevormde luier is een broekje van absorberend materiaal, dat vastgemaakt wordt met drukknoopjes of klittenband. Over de voorgevormde luier komt een waterdicht overbroekje van PUL of een wolbroek.
- Een voorgevouwen luier (prefold) is een rechthoekige lap absorberende stof, bestaande uit een voorgevouwen hydrofiele doek. Prefolds worden bevestigd met een snappi. Over de prefold komt weer een waterdicht overbroekje.
- Een strikluier is een grote lap stof die tot luier gevouwen wordt en met een strik vastgemaakt wordt. Strikluiers absorberen van zichzelf weinig vocht, daarom is een booster noodzakelijk. Over de strikluier komt weer een waterdicht overbroekje.
- Een Snap-in-one (afgekort SIO) bestaat uit een waterdicht overbroekje, waarin losse absorberende inleggers geklikt worden met drukknoopjes of geplakt met klittenband. Bij het verschonen wordt alleen de absorberende inlegger vervangen.
Elke luier heeft zijn eigen absorberende vermogen. Door gebruik te maken van extra inleggers (boosters) kan het absorptievermogen vergroot worden. De luiers hebben twee soorten sluitsystemen, klittenband en drukknoopjes.
Milieu
Bij de milieubelasting van wasbare luiers dient de wasbeurt na elk gebruik meegenomen te worden. Uit onderzoek van de Consumentenbond[2] blijkt dat als de luiers op 60 graden gewassen worden en gedroogd in de droger, de uitstoot van broeikasgassen 1,5 keer lager is dan bij wegwerpluiers. Bij het drogen aan de de waslijn is de uitstoot zelfs 2,5 keer lager. De Environment Agency van de regering van het Verenigd Koninkrijk heeft onderzocht dat 2,5 jaar gebruik van wegwerpluiers een uitstoot van 550 kg CO2 oplevert, en van wasbare luiers over dezelfde periode 570 kg.[3] Hierbij is ervan uitgegaan dat elke luierwas op 60 graden of hoger gewassen wordt en met de droger gedroogd. Er kan 200 kg CO2 bespaard worden door op lagere temperatuur te wassen en de luiers aan de lijn te laten drogen. In het onderzoek is geen rekening gehouden met hergebruik van luiers voor volgende kinderen.
Nederland
Zo'n 5-8% van het restafval in Nederland bestaat uit wegwerpluiers.[4][5] Gebruik van wasbare luiers kan de hoeveelheid restafval reduceren. In 2015 vond de eerste door een Nederlandse gemeente geïnitieerde pilot met wasbare luiers plaats in Hengelo.[6] In 2016 en 2017 volgden de gemeentes Raalte en Breda.
Bronvermelding
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 12 juni 2017.
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 12 juni 2017.
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 12 juni 2017.
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 12 juni 2017.
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 12 juni 2017.
- º Fout in aanroep van Sjabloon:Cite web: Parameters url en title moeten worden opgegeven. Geraadpleegd op 22 juni 2017.
