Urantia Boek

Het Urantia Boek (oorspronkelijke Engelse titel: The Urantia Book) is een spiritueel en filosofisch boek dat het wezen en de natuur van God en zijn relatie met het universum beschrijft. Het boek bestaat uit 196 hoofdstukken ('Papers') in vier delen met 2.097 pagina's. De eerste druk verscheen in oktober 1955. Het zou zijn doorgegeven door een anonieme paranormaal begaafde persoon, die slechts zeer schaars ( op een of twee plaatsen ) genoemd wordt in de teksten, zoals in Verhandeling 110 :

De Richter van de mens door wie deze communicatie tot stand komt, heeft zo’n grote vrijheid van handelen omdat deze mens vrijwel geheel onberoerd blijft door alle uiterlijke manifestaties van de innerlijke aanwezigheid van de Richter: het is inderdaad een gunstige omstandigheid dat hij zich welbewust in het geheel niet druk maakt over de gehele procedure. Hij heeft een van de zeer ervaren Richters van zijn tijd en generatie (...).

De Richter, of de Gedachtenrichter, wordt in de tekst als een soort geestelijke component beschreven die 'in ons komt wonen' op het moment dat we als jong mens voor het eerst met hart en ziel een morele beslissing nemen. Anno nu zou dit moment rond de zestigste levensmaand liggen, aldus de tekst. Ten tijde van de allereerste mensen viel dit moment beduidend later : rond het elfde of twaalfde levensjaar.

Sinds 1955 is het in diverse westerse en oosterse talen verschenen. Een concordantie is via de Urantia-internetsite (in het Engels en in het Nederlands) te raadplegen. De Nederlandse vertaling zag in 1997 het licht, net als de Engelse versie op dun drukpapier. Vooral in Amerika zijn er studiegroepjes in de grotere steden.

INHOUD

De eerste twee delen

In het eerste deel, The Central and Superuniverses, wordt beschreven hoe ons universum, Nebadon, deel uitmaakt van een superuniversum, wat met zes andere superuniversa rond een centraal universum wervelt. Rond de zeven superuniversa zou een meerlagige buitenruimte rondgaan, waarvan de buitenste ring in tegenovergestelde richting van de zeven superuniversa draait. Juist in deze laag bevindt zich volgens de tekst het Andromedastelsel, dit is de reden, volgens het boek, waarom Andromeda de Melkweg gestaag nadert. Aan de opvatting van diverse lagen in de kosmos ontleent Urantia Foundation haar logo: drie concentrische cirkels.

Het tweede deel van het boek is getiteld The local universe en het derde The history of Urantia. Urantia is de naam die deze planeet omstreeks een miljard jaar geleden ontvangen zou hebben vanuit, wat in het boek, de Bovenwereld genoemd wordt. Urantia is de in die context de naam voor de aarde die draait rond haar ster in het universum Nebadon, als deel van het zevende superuniversum, genaamd Orvonton. Ook ons zonnestelsel heeft een naam in het boek : Monmatia.

Hoewel binnen de internationale wetenschappelijke gemeenschap weliswaar ook wordt gedacht aan de mogelijkheid van een multiversum, zijn de meningen hierover verdeeld. Sommige kosmologen denken aan niet minder dan 10 tot de macht 500 mogelijke universa, terwijl anderen geloven dat er slechts één enkel universum bestaat.

Het Urantia Boek presenteert een scenario van zeven superuniversa waarin gestaag, net zoals grote steden op deze planeet, het aantal plaatselijke universa groeit, waar zich uitsluitend het evolutionaire leven ontwikkelt zoals wij dit ook op aarde kennen. Dit zal echter volgens de tekst het aantal van 100.000 - per superuniversum - nooit overtreffen.

Belangrijk verschil tussen de multiversum visie in Het Urantia Boek en die van de wetenschap is dat de eerste een geestelijke werkelijkheid suggereert, terwijl geleerden juist hun multiversum variant opperen om 'ons' als intelligente planeet te kunnen plaatsen in een universum waarbinnen 'toevallig' intelligent leven ontstaan is. Elders zou het dan, volgens deze visie heel goed zomaar niet tot intelligent leven kunnen komen omdat de fijnafstemming der natuurkundige constanten aldaar zich daar 'toevallig' niet voor leent. De wetenschap heeft vanzelf niets met de suggestie van geestelijk leven, terwijl juist dit de basis is binnen de Urantia teksten.

In de meerlagige buitenruimte zouden inmiddels aggregaties van sterrengroepen zich ontwikkelen die 10.000 maal groter zijn dan de zeven superuniversa, waarbinnen zich nu het evolutionaire planetaire leven ontwikkelt. Ook in deze buitenruimte zal te zijner tijd, aldus de tekst, zich evolutionair leven ontwikkelen, net zoals dit nu gebeurt in de zeven superuniversa.

Iets meer over deel III: de geschiedenis van Urantia

Het Urantia Boek stelt dat de wieg van de mens in Azië stond, niet in Afrika. De allereerste mensen op aarde zouden nog het meest op Eskimo's ( Andonieten genoemd ) hebben geleken. De Neanderthalers vormen volgens de tekst een afsplitsing van de Andonieten, die omstreeks 850.000 jaar geleden zich begonnen te ontwikkelen. Juist recent ( 2012 ) is gebleken dat de suggestie in Het Urantia Boek dat Neanderthalers zich vanuit Azië hebben verspreid, klopt met nieuwe wetenschappelijke inzichten, die aantonen dat Aziaten meer Neanderthal-dna met zich meedragen dan Europeanen, iets waar geleerden zeer verbaasd over waren.

Ongeveer een half miljoen jaar geleden begon de ontwikkeling van de rode, oranje, gele, groene, blauwe en indigo ( donkere ) mensen, aldus de tekst. Omstreeks 38.000 jaar geleden kwamen de ouders van het violette ras naar de planeet, ook wel Adam en Eva genoemd, die het begin markeerden van een heel nieuwe ontwikkeling. Met de komst van een Adam en Eva vangt een ander soort intelligentie aan met functioneren : het nageslacht van Adam en Eva is in staat de vrouw gelijkwaardig(er) te behandelen, en de handelsgeest wordt bevordert na de komst van een Materiele Zoon en Dochter, nog weer een andere naam voor Adam en Eva.

De getallen drie, zeven en twaalf - en hun veelvouden en combinaties - zijn volgens de tekst van Het Urantia Boek specifieke kenmerken van 'het geestelijk leven' ( verhandeling 36 ). Semitische volken als de Carthagers, Sumeriers, Kanaänieten, Hebreeërs, Feniciërs, en ook de Joden, zijn afstammelingen van Adam en Eva.

Het ontstaan van de spiraalnevel waaruit ons zonnestelsel is ontstaan zou honderden miljarden jaren terug liggen. Het Urantia Boek stelt onze planeet voor als nog vrij jong, en als deel van een immense reeks van werelden waarop zich intelligent leven ontwikkelt.Deze zouden zich allen binnen de grenzen van de zeven superuniversa bevinden.

De dichtheid van het heelal wordt in de tekst vergeleken met een dozijn sinaasappels die rondgaan binnen een holle planeet Aarde. Evolutionaire werelden als de onze zouden over het algemeen een diameter hebben van tussen 11.000 en 15.000 kilometer, terwijl de grootte van onze zon, ruim 1,3 miljoen kilometer in doorsnee, representatief is voor de meeste zonnen in het meesteruniversum. Dit is de naam die in het boek wordt gegeven voor 'het hele spectrum' van zonnen, werelden, in alle drie de delen van het heelal: het centrale universum ('Havona' genoemd in het boek ), de zeven superuniversa en de meerlagige buitenruimte.

Deel IV : Jezus in Het Urantia Boek

Het vierde deel draagt de titel The life and teachings of Jesus. Christus wordt in Het Urantia Boek voorgesteld als een van vele Zonen van God, die ieder als geestkracht een eigen, plaatselijk, universum zouden leiden. Het leven van Jezus van Nazareth wordt in Het Urantia Boek in het laatste, vierde deel behandeld. Het boek beschouwt Jezus als geestelijk inspirator van het plaatselijke universum.

In november van het jaar 8 v.Chr., de dag nadat Maria zwanger werd, verscheen Gabriël om haar op de hoogte te stellen van de conceptie van een bijzonder kind in haar. Jezus werd volgens Het Urantia Boek op 21 augustus 7 v.Chr. geboren. In de jaren 3 v.Chr. tot 9 n Chr. werden 5 broertjes en drie zusjes geboren in het gezin . De laatste geboorte was een trieste aangelegenheid want op 25 september AD 8 stierf vader Jozef na een val van een bouwstelling in het dorpje Sepforis. Jezus was toen 14 jaar.

Hiermee liepen de plannen om Jezus naar de scholen der Farizeeën te sturen in Jeruzalem stuk, immers er moest geld verdiend worden, en hij was de oudste zoon. Het vader-broerschap werd zijn opleiding, het werd de weg waarlangs hij zich steeds meer gewaar werd van zijn goddelijke natuur. Slechts tweemaal ontmoette hij de vijf maanden oudere Johannes (de latere Doper) die immers verwant was via zijn moeder met Jezus' familie, voor ze elkaar weer zagen bij de doop in januari 26.

In januari 21 verliet Jezus het huis in Nazareth voorgoed om een jaar in Kafarnaüm te werken bij Zebedeüs, de vader van de broers Jacobus en Johannes Zebedeüs, twee toekomstige discipelen. In 22 AD trok hij naar Jeruzalem waar hij een Indiase koopman ontmoette die op zakenreis was en een huisleraar voor zijn zoon zocht. Daar Jezus drie talen vloeiend sprak – Hebreeuws, Aramees en Grieks – besloot hij op het aanbod in te gaan en reisde en werkte zo in dienst van de koopman Gonod en zijn zoon Ganid.

Zo bereidde hij door gesprekken die hij had met onder anderen leiders der Stoïcijnen – in Rome – de weg voor latere toegewijden als Paulus en Petrus, die later ook richting Europa trokken om de leer te verkondigen. In december 23 AD nam Jezus afscheid van de twee die hem zeer waren gaan waarderen en hem meerdere malen vroegen of hij mee wilde gaan naar India.

Jezus werd op 14 januari 26 door Johannes gedoopt en heeft, volgens de tekst van Het Urantia Boek, tot de kruisiging ruim vier jaar als 'Zoon des Mensen' gewerkt aan het duidelijk maken en uiteenzetten van het Koninkrijk der Hemelen. Echter hebben noch zijn discipelen, noch enig ander mens in die tijd ooit kunnen voorzien wat de meester hier werkelijk mee bedoelde.

Opvallend is dat de jongste van zijn discipelen, Johannes Zebedeus, uiteindelijk de oude, eminente theoloog zou worden , hij stierf in 103 AD, op 101-jarige leeftijd, terwijl de oudste, zijn broer Jacobus, al snel aan zijn einde kwam door het zwaard. Zowel Andreas, zijn broer Petrus, Jacobus Zebedeus, als ook Thomas, Mattheus en Filippus stierven een gewelddadige dood. Simon de Zeloot trok naar Afrika en stierf daar. Nataniel reisde naar India. De broers Alfeus keerden na de kruisiging terug naar hun gezinnen. Judas Iskariot pleegde zelfmoord nadat hij in de verte had waargenomen hoe het kruis waaraan zijn meester genageld was werd opgehesen. Jezus werd (volgens het boek Urantia) op 7 april 30 gekruisigd.

Reden tot optimisme

In het boek nodigen hemelse entiteiten via het medium de bewoners van deze planeet uit verder te werken aan de evolutie van ethiek en wetenschap, de verschillen tussen rijk en arm op te heffen, en te werken aan het opstaan van 'de gewone mens'. Alleen een wereld waarop grenzen zijn opgeheven biedt volgens het boek stabiele(re) mogelijkheden voor vrede, eerlijke verdeling van rijkdom, en andere vormen van rechtvaardigheid.

Het boek beschrijft dat de evoluerende mensheid op vele werelden in de tijd wordt geholpen, liefdevol wordt aangestuurd. Over de conventionele religies wordt gezegd dat deze vooral als sociaal bindmiddel een zekere functie hebben vervuld in het verleden. Halverwege de 19e eeuw lijkt een Nieuwe Tijd te zijn ingetreden met de komst van spirituele leraren, die weliswaar niet bij name worden genoemd in Het Urantia Boek, maar als 'collectief' wel : volkomenen, zij die aan het eind van hun weg in het vlees zijn gekomen en nu leven om andere te helpen tot meer bewustzijn te komen.

Met name in het werk (en de schrijfsels) van leraren als Emanuel Swedenborg, Paramahansa Yogananda en ook Osho zijn lijnen te ontwaren die stroken met die in Het Urantia Boek. Het was vooral Yogananda, auteur van de klassieker 'Autobiografie van een Yogi', die met zijn vers "God, Christ, Guru's" ( You Tube ) zinspeelt op de geestelijke orde die in Het Urantia Boek wordt uitgewerkt. Dat aardse spirituele leraren nooit letterlijk hebben verwezen naar de suggestie dat onze aarde een naam zou hebben, lijkt te maken te hebben met hun mandaat. Een woord dat ook regelmatig valt in Het Urantia Boek, wanneer de geestelijke auteurs aangeven 'niet zomaar alles te mogen meedelen'.

Invloed

De geconstrueerde mythologie en de symboliek van Het Urantia Boek zijn door de recent overleden Karlheinz Stockhausen overgenomen als uitgangspunt voor zijn opera-cyclus Licht . Onderzoeker van grensverschijnselen en auteur Robert Zwemmer schreef het dichtboekje 'Urantia is onze naam' ( 2007), geïnspireerd op studie van zowel Het Urantia Boek als ontwikkelingen in wetenschap en cultuur.

Externe link

• Het Urantia Boek in het Nederlands

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)