Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Stamtoon
Een stamtoon is in de muziektheorie een van de tonen die aangeduid worden met de namen A, B, C, D, E, F en G. Deze stamtonen vormen in de volgorde
- C - D - E - F - G - A - B
een diatonische toonladder.
In andere landen worden de stamtonen wel aangeduid met de namen uit de solmisatie:
- do (of ut) - re - mi - fa - sol (of so) - la - si (of ti)
De benaming stamtonen houdt slechts in dat de benamingen van de overige tonen hiervan afstammen: het vergemakkelijkt het spreken over tonen, zonder dat men hoeft te weten wat de precieze toonhoogte is. De precieze toonhoogte van een toon hangt immers enerzijds af van de hoogte van de kamertoon en anderzijds van de gekozen stemming.
De stamtonen worden op de notenbalk weergegeven zonder voorteken. Met de vioolsleutel wordt dat in de volgorde cdefgab:
Een stamtoon kan chromatisch gealtereerd worden. Bij verhoging met een halve toonafstand ontstaat een afgeleide toon die met -is achter de stamtoon aangeduid wordt: c -> cis. ook bij verdere verhoging wordt weer -is achtergevoegd: c -> cis -> cisis. Verlaging met een halve toonafstand wordt aangeduid door -es achter de stamtoon: c -> ces; e -> es (een verlaagde a wordt een as, en geen aes). Op de notenbalk worden verhogingen met behulp van een kruis en verlagingen met een mol aangegeven. Ook dubbele alteraties komen voor met een dubbelkruis of dubbelmol. Zo wordt een dubbelverlaagde c een ceses, een dubbelverlaagde a een ases.