Raoul De Smet

Raoul C. De Smet (Borgerhout, 27 oktober 1936) is een Vlaams componist.

Hij werd in 1995 Laureaat van de Fugatrofee en trad later toe tot de beheerraad van de Unie van Belgische Componisten.

Lid van Sabam (sinds 1975), Unie van Belgische Componisten (sinds 1978), Componistenarchipel Vlaanderen (sinds 1990).

Opleiding

Universiteit

Licentiaat Wijsbegeerte en Letteren, Romaanse filologie aan de KULeuven.

1959-1960 - Specialisatiejaar als beursstudent universiteiten Madrid en Salamanca.
1962-1966 - Lesgever Franse taal en literatuur in Gabès en Sfax (Tunesië).

Doceert tussen 1968 en 1996 Spaans aan de opleiding vertalers/tolken van de K.V. Hogeschool (Antwerpen) en tussen 1968 en 1974 muziek aan de filmafdeling van de Academie voor Schone Kunsten Gent.

Muzikale basisopleiding

solfège, piano en harmonieleer bij respectievelijk Ivo Mortelmans, Philibert Mees, Lode Backx.
1952 – Beëindigt de 5 jaar solfège in de J. Van Poppelmuziekacademie. Volgt les bij Yvonne Van Den Berghe en Philibert Mees. Is geabonneerd op de zondagmorgenconcerten door het Antwerps Bachgezelschap in de Arenbergschouwburg. Wordt tijdens een van de concerten zo gegrepen door de Sonate voor twee klavieren en slagwerk van Béla Bartók – Lode Backx en Frédéric Gevers, piano – dat hij componist wil worden.

Vroeg werk

Eerste probeersels: koorwerkjes op liturgische teksten, pianostukjes “à la manière de”.

1955-59 - Bestudeert theoretische werken van o.a. Charles Koechlin en Hector Berlioz , zakpartituren van bekende klassieke orkestwerken. Volgt op zender WDR de lezingen van en over het werk van Karlheinz Stockhausen. Bezoekt geregeld de vrijdagavondconcerten van het N.I.R. in Studio 4 op Flagey en hoort daar muziek van Marcel Poot, Victor Legley, Frédéric Devreese, Raymond Chevreuille, Jacqueline Fontyn e.a.. Begint aan zijn Eerste symfonie, waarin hij een saxofoonkwartet en Zuidamerikaans slagwerk integreert.

Voortgezette opleiding

1959-60 – verblijf in Madrid en Salamanca, volgt enkele lessen bij Joaquin Rodrigo. Woont concerten bij en maakt kennis met werk van o.a.Turina, Rodrigo, Tomas Marco. Werkt zijn eerste symfonie af (vier delen).
1960-62 - Studeert piano bij Philibert Mees en harmonieleer bij Ivo Mortelmans die hem in de dodecafonie inwijdt. Begint eerste strijkkwartet.
1967 - 1971 volgt initiatiecursus in de electroakoestische muziek bij Louis De Meester en Lucien Goethals in het IPEM (Gent). Volgt sporadisch pianoles bij Lode Backx, muziekanalyse bij August Verbesselt in Antwerpen en compositie bij Ton de Leeuw in Amsterdam. Ondertussen werkt hij zich door theoretische werken van Schoenberg, Krenek, Stockhausen, Boulez.
1972 – deelname aan de Ferienkurse für Neue Musik in Darmstadt, waar cellist Siegfried Palm Reflexie 1 en Avatar 1 in première brengt. Woont er lezingen bij van Stockhausen, Kagel, Ligeti, Xenakis, Globokar.

Loopbaan en activiteiten

1973-75- eerste radio-uitzending op Radio-2 van Tres Piezas. para flauta en op BRT-3 van Plusplusplus voor tape. Bezoekt elk jaar de Gaudeamusdagen in Bilthoven ten huize Walter Maas en ontmoet er belangrijke Hollandse componisten.
1975 - wordt lid van Sabam. Première van Meditatie “in memoriam matris”door Jeugd & Muziekorkest o.l.v. Ernest Van der Eyken.

Tussen 1974 en 1977 worden er werken geprogrammmeerd op het jaarlijks festival voor electroakoestische muziek in Bourges.

1976 – neemt in Salzburg deel aan het American Seminar on Contemporary American Music. Ontmoet er John Eaton, Paul Lansky, Allen Bonde, Roger Doyle, Boguslaw Schaeffer, e.a.
1977 – vertegenwoordigt het IPEM op het colloquium Musica/Sintesi in het kader van de Biënnale van Venetië waar Torso in première gaat. Contact met François Bayle.
1979 – In het avant-gardistische Ankerruitheater wordt Ulrike, een antieke tragedie, over Ulrike Meinhof en de Rote Armee Fraktion (tekst van Leo Geerts) als muziektheater 17 keer opgevoerd. Het jaar nadien ook in Den Haag.
1985 - behaalt met het koorwerk Gnomons I de tweede prijs op de Provinciale compositiewedstrijd Antwerpen.
1987 - hetzelfde werk wordt voorgesteld op “Tribune des Compositeurs” te Parijs en door 18 radiostations uitgezonden (o.a. Hongarije, IJsland, Canada, Beieren, France Nord, Rias Berlin).
1989 – Ulrike, een antieke tragedie wordt herwerkt tot kameropera en gaat in de Vooruit (Gent) in première, daarna nog in Antwerpen en Brussel onder belangstelling van de internationale pers (Der Spiegel, WDR, RAI, ÖTV).

Krijgt in die jaren verschillende opdrachten o.a. van Radio 3, NTG, IPEM, Kameropera Transparant, Free-Music Festival, International Mozart Society, Orpheus vzw, Philharmonie van Odessa, Cheops kwartet….

Mondiale verspreiding

Minstens een keer stond een van zijn werken geprogrammeerd in de meeste Europese landen, ook in Argentinië, Australië, Brazilië, Canada, Mexico, USA, China en Iran. Tussen 1994 en 2006 is hij te gast en wordt werk geprogrammeerd op het Festival Belgo-Roumain te Boekarest, Festival 2Days end 2Nights te Odessa, Musical Days of Flanders in Sint-Petersburg en Zomerfestival te Senigallia en Ladispoli.

Concertreeksen

Vanaf 1974 tot 1994 organiseert hij, op verschillende locaties in Antwerpen (na 1985 alleen in deSingel), de Orphische Avonden, concerten voor eigentijdse, hoofdzakelijk Vlaamse, kamermuziek. Werkt in die jaren sporadisch mee aan de magazines Gamma, Muziekkrant, Kunst&Cultuur, Deus ex Machina en Toestanden.

1980 – 1982 - organiseert in samenwerking met het Centrum voor Muziek concerten in ’t Stuc en het Huis van Chièvres te Leuven.
1982 – 1993 - programmeert in de Foyer van de Stadsschouwburg in Antwerpen aperitiefconcerten met op het programma eigentijdse muziek.

1976,1985 en 1990 - organiseert in het I.C.C.(Meir) en deSingel de Elektronische Muziekdagen. 1981 – start de Elektronische Muziekreeks op, een facsimile uitgave van recent werk van onder andere Goeyvaerts, Goethals, Buckinx, Brewaeys, Geysen en Biesemans.

1987 – sticht samen met Janpieter Biesemans de Orpheus-prijs, tweejaarlijkse internationale wedstrijd voor de interpretatie van eigentijdse kamermuziek.
1999 - 2004 aan deze wedstrijd wordt nog het kamermuziekfestival Belgian Chocolates toegevoegd.

Tussen 1974 en 2004 werden 187 concerten georganiseerd waarop 935 werken van een 90-tal Vlaamse componisten geprogrammeerd zijn.

Onderscheidingen

1995 - door de U.B.C. wordt hem de Fugatrofee toegekend voor zijn verdienste als promotor van de Belgische muziek.
2006 – vertegenwoordigt in Wenen de U.B.C. en is medestichter van het European Composers Forum dat de Europese componisten van kunstmuziek wil verenigen.
2006-2016 - in de rubriek “Tijd in noot” van het tijdschrift Ambrozijn publiceert hij interviews met 48 Vlaamse componisten.

Overzicht van het Oeuvre

Het oeuvre van De Smet omvat meer dan 250 titels, werken van uiteenlopende aard en duur: solowerken voor haast alle gebruikelijke instrumenten, 7 concerto’s met strijkorkest (piano, viool, altsax, fluit, accordeon, cello, piano en orgel), drie symfonieën, twee kameropera’s, een oratorium “Ecce Homo”, vocaalwerk voor koor en voor solostem, werk voor big band, electroakoestische tapemuziek, 4 strijkkwartetten en kamermuziek voor verschillend samengestelde ensembles.

Uitvoerders

Nieuw werk in première gebracht door o.a. Nationaal Orkest van België, Kameropera Transparant, Int. Mozart Society, Österreichisches Ensemble für Neue Musik, Kamerorkest van Odessa, Praags Kamerorkest, Collegium Instrumentale Brugense, Trio Avena, BRTN-koor, Arriagakwartet, Duo Intermedia (Rom.), Cadence (Ukr.), Gaggini-kwartet, Paul Dombrecht, Hans de Jong, Marc Drobinsky, Harry Sparnaay, Robert Szreder, Fernando Grillo, Leo Verheyen, Jan Raes, Ivan Yergiyev, Jenny Spanoghe, Jan Michiels, Claude Coppens, Daniel Blumenthal, Ludo Mariën, Geert Callaert.

Musicologische classificatie

Zijn muziektaal heeft in de loop van de jaren invloed ondergaan van Bartok, Schoenberg, de serialisten en de experimentelen. Ze is geëvolueerd naar een pluralistische taal die wordt gekenmerkt door een instinctieve versmelting van stijlen en harmoniesystemen. Daardoor krijgen veel van zijn werken een zap-structuur. Geen traditionele ontwikkeling van thema’s meer, maar een naast elkaar plaatsen van onderscheiden elementen die wel uit eenzelfde basismateriaal zijn ontstaan. Sinds de jaren 80 verschijnt in zijn werk, wat hij noemt, de oorstrelende dissonantie. Daardoor worden zijn latere werken milder van toon, speelser en ook meer consonant.

Documentatie

Zie ook in Grove’s Dictionary of Music and Musicians, in Who’s who in Classical Music, in publicaties van International Biography Center (IBC – Cambridge) en van American Biographic Center (ABI) en op internet (Youtube - Matrix-new-music - Kunstenpunt - ComaV)

Journalist

Raoul De Smet is actief als muziekjournalist en publiceerde tientallen componisteninterviews onder de naam Simon De Rijcke in het tijdschrift Ambrozijn.