Luc Brewaeys

Luc Brewaeys (Mortsel, 25 augustus 1959 – Antwerpen (stad), (Middelheimziekenhuis), 18 december 2015) was een Belgisch componist, pianist, dirigent en muziekregisseur die ook sinds 1985 werkzaam was als geluidsingenieur voor de VRT.

Biografie

Brewaeys studeerde compositie te Brussel (bij André Laporte), in Siena (bij Franco Donatoni) en in Darmstadt (bij Brian Ferneyhough). In de jaren tachtig werkte hij regelmatig samen met Iannis Xenakis in Parijs. Brewaeys was (gast)professor aan de conservatoria van Gent (1998-2000), Rotterdam (2009) en aan de universiteit van Aveiro (1998). Met de spectralistische muziek van Tristan Murail en Jonathan Harvey voelde hij zich het meest verwant.
De componist gebruikte een uitermate gevarieerd instrumentarium (onder meer veel slagwerk) en schuwde het experiment niet. Een aantal van zijn werken kregen een 'knipoog'-titel: het zijn befaamde whiskymerken zoals de vijfde symfonie Laphroaig of Cardhu voor ensemble. Als uiterst geraffineerd geluidenmaker begreep hij de geluidskleur van een instrument als geen ander. Hij wendde ook minder voor de hand liggende klankbronnen aan zoals een mazouttank, een badkuip of een kartonnen megafoon.
Voor de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd 2011 (voor zang) werd Brewaeys' verplichte werk Speechless song, being many, seeming one op een sonnet van William Shakespeare door de internationale jury geweigerd, daar het wegens het gebruik van kwarttonen te moeilijk geacht werd. Als reactie hierop met de bedoeling om deze beoordeling te weerleggen werd dit werk, bij testamentaire wilsbeschikking van de componist, uitgevoerd op zijn uitvaart in 2015 in het crematorium te Eppegem (Vlaams Brabant).

De componist overleed op 56-jarige leeftijd na een jarenlange strijd tegen kanker. Hij noemde zichzelf een man zonder aanleg tot kankeren en met een gevoel voor tumor.

Belangrijkste werken

• Symfonie Nr. 1 ".... E poi c'era..." (1985)
• Symfonie Nr. 2 "Komm! Hebe dich..." (1987 voor groot orkest)
• Requialm (1989 voor sopraan en klein orkest)
• Pyramids in Siberia (1989 voor piano solo)
• Non lasciate ogni speranza (1990 voor sopraan, saxofoon en orkest)
• Symfonie Nr. 3 "Hommage" (1991)
• Antigone (1991, Lyrische Tragedie voor 4 zangers, 5 acteurs, 2 slagwerkers en elektronische klanken op Libretto van Dirk Opstaele)
• Symfonie Nr. 4 "Kientzyphonie" (1992 voor saxofoon en groot harmonieorkest)
• Talisker (1993 - het openingsconcert voor Antwerpen Culturele hoofdstad van Europa, uitgevoerd in de hall van het Centraal Station)
• Symfonie Nr. 5 "Laphroaig" (1993)
• Bowmore (1995, strijkkwartet nr. 2)
• OBAN (1997 voor 9 instrumenten)
• Symfonie Nr. 6 (2000 voor orkest en live-electronics)
• Credera, in memoriam Franco Donatoni (2000 voor sopranen en orkest, tekst Jan Fabre)
• Symfonie Nr. 7 (2002)
• Jocasta (2003, voor mezzosopraan en 16 instrumenten)
• Symfonie Nr. 8 (2004 voor groot orkest met 5 Hoornsolisten) -Onvoltooide
• Préludes van Claude Debussy (2002-04 hercompositie voor orkest)
• Along the Sores of Lorn (2005 voor orkest)
• Painted Pyramids (2006 voor piano, 5 insrumenten en live-electronics)
• L'uomo dal fiore in bocca (2006 - opera in één bedrijf voor bariton, tenor en orkest op Libretto van de componist naar Luigi Pirandello, opdracht van de Muntschouwburg)

Onderscheidingen

Brewaeys ontving verschillende compositieprijzen en componeerde in opdracht van meerdere binnen- en buitenlandse orkesten waaronder:

• Derde prijs voor het Concours Européen pour Jeunes Compositeurs (1985)
• Eerste prijs in de categorie jonge componisten voor la Tribune Internationale des Compositeurs de l'UNESCO (1986).
• De "Prix de Musique Contemporaine du Québec (1988) voor zijn gehele oeuvre
• Eerste prijs voor muziek van de Vlaamse Gemeenschap (1989)

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties

Externe link

• Officiële website