Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Otto Dietrich
| Otto Dietrich | ||
| Otto Dietrich tijdens de Processen van Neurenberg | ||
| Otto Dietrich tijdens de Processen van Neurenberg | ||
| Geboren | 31 augustus 1897 Essen, Noordrijn-Westfalen, Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 22 november 1952 Düsseldorf, Noordrijn-Westfalen, West-Duitsland | |
| Begraven | Nordfriedhof, Düsseldorf; veld 71-graf 27090, grafsteen verwijderd, jan. 2006[1] | |
| Land/partij |  Duitse Keizerrijk nazi-Duitsland
| |
| Onderdeel | Bestand:War Ensign of Germany 1903-1918.svg Deutsches Heer Schutzstaffel
| |
| Dienstjaren | 1915 - 1918 1932 - 1945 | |
| Leiding over | Reichsleiter Rijksperschef van de NSDAP | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |
Jacob Otto Dietrich (Essen, 31 augustus 1897 - Düsseldorf, 22 november 1952) was een Duitse Nationaalsocialist en Rijksperschef van de NSDAP en SS-Obergruppenführer en staatssecretaris in het Reichsministerium für Volksaufklärung und Propaganda (RMVP).
Het begin
Otto Dietrich was de zoon van een koopman. In 1914 ging hij naar het gymnasium in Essen en deed in 1917 in het Belgische Gent de militaire vorming. Als oorlogsvrijwilliger nam hij deel aan de Eerste Wereldoorlog en werd met het IJzeren Kruis 1e klasse en IJzeren Kruis 2e klasse onderscheiden.
Hij studeerde in München en de Universiteit van Frankfurt, Universiteit van Freiburg politieke wetenschappen en promoveerde in 1921. Vanaf 1922 was hij wetenschappelijk medewerker in de Kamer van Koophandel in Essen en vanaf 1926 redacteur bij de Essener Allgemeinen Zeitung. Dietrich was de schoonzoon van Theodor Reismann-Grone. In 1928 verplaatste hij de Essener Allgemeinen Zeitung naar München. Hij leidde de handelssectie van het München-Augsburger Abendzeitung en was Münchener-correspondent van de Liepziger Neuesten Nachrichten (LNN).
NS-carrière
In april 1929 werd Dietrich lid van de NSDAP. In hetzelfde jaar keerde hij uit Essen terug en werd redacteur van het nieuw opgerichte NSDAP-blad Nationalzeitung. Op 1 augustus 1931 werd Dietrich Rijksperschef van de NSDAP en introduceerde de NS-persconferentie. In 1932 nam hij de positie van een Reichsleiter in het Führerkorps van de NSDAP in. In hetzelfde jaar trad in dienst van de SS.
Op 30 april 1933 werd Dietrich unaniem tot voorzitter van het Reichsverband der Deutschen Presse (RDP) gekozen. Sinds het begin van 1934 was hij vicepresident van de Reichspressekammer en lid van de Reichsverband der Deutschen Presse. Van 1937 tot 1945 nam hij de functie van een staatssecretaris in de RMVP waar. In deze functie voerde hij samen met Walter Funk een gezamenlijk toezicht over de Abteilung IV (Pers).
Dietrich werd voor de Machtergreifungmachtsovername persoonlijk persvoorlichter van Hitler en hieruit als een resultaat op 27 januari 1934 in de rang van een SS-Gruppenführer tot Rijksperschef van de NSDAP benoemd. En leidde daarmee ook het Amtsbezeichnung Pressechef der Reichsregierung. In 1936 werd Dietrich lid van de Rijksdag voor het Wahlkreis 29 (Leipzig).
Dietrich en Max Amann waren gezamenlijk de Reichsleiters voor de Pers van de NSDAP (bevoegdheid: uitgeverij), de voornaamste concurrent van Joseph Goebbels op de het gebied van politieke pers. Op 20 april 1941 werd Dietrich tot SS-Obergruppenführer bevorderd.
Dietrich beging meerdere grotere propagandistische misstappen. Zo verklaarde hij in Berlijn tijdens een persconferentie op 9 oktober 1941 voor de verzamelde wereldpers dat de oorlog tegen de Sovjet-Unie gewonnen was. Terwijl Duitsland in waarheid een korte tijd later een alles beslissende nederlaag in de Slag om Moskou onderging. Deze foute melding werd in de gehele wereld en ook in de Völkischer Beobachter weergegeven. Zou het naar Goebbels gegaan zijn, “zou Hitler zich onmiddellijk van Dietrich moeten afgescheiden“.
Naoorlogse tijd
Op 11 april 1949 werd Dietrich als oorlogsmisdadiger in het Wilhelmstraßenproces tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld. Als de getuige à charge trad Ribbentrops perschef Paul Karl Schmidt op, die later onder de naam Paul Carell meerdere oorlogsboeken schreef. In augustus 1950 werd Dietrich door Hoge Commissaris generaal John Jay McCloy gratie verleend en werd uit de Gevangenis van Landsberg vrijgelaten. Dietrich nam later een functie bij de Duitse Kraftverkehrsgesellschaft.
Militaire loopbaan
- SS-Obergruppenführer: 20 april 1941[2]
- SS-Gruppenführer: 27 januari 1934[3]
- SS-Brigadeführer: 1 januari 1934[4]
- SS-Oberführer: 24 december 1932[5]
- Leutnant:
- Kriegsfreiwilliger:
Registratienummers
Decoraties
- IJzeren Kruis 1914, 1e en 2e klasse[2]
- Erekruis voor de Wereldoorlog[2]
- Gouden Ereteken van de NSDAP[2]
- Dienstonderscheiding van de NSDAP in zilver (15 dienstjaren) en brons (10 dienstjaren)[2]
- SS-Ehrenring[2]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[2]
- Ehrenwinkel der Alten Kämpfer
Publicaties
- Mit Hitler in die Macht. 1933. (online)
- Die philosophischen Grundlagen des Nationalsozialismus. Ein Ruf zu den Waffen deutschen Geistes. Met een nawoord door Alfred Ingemar Berndt. Ferdinand Hirt, Breslau 1935. (online)
- Der Führer und das deutsche Volk. 1936 (Engelse uitgave online)
- Weltpresse ohne Maske. 1937.
- Das Wirtschaftsdenken im Dritten Reich. 1937.
- Auf den Straßen des Sieges. Mit dem Führer in Polen. 1939.
- 12 Jahre mit Hitler. 1955.
Externe link
(en) The Hitler I Knew: Memoirs of the Third Reich's Press Chief
