Lilaca/Elektoor 11-02-2012

Dit is een gedeelte van de pagina Lilaca. [bewerken]

Lilaca is een wetenschap die het lila bestudeert in al zijn verschijningsvormen. Het lila is in dit verband een universeel werkende energie die rond 1980 is ontdekt. In de lilaca worden ook alle verschijnselen die met het lila samenhangen bestudeerd. Onderzoeksgebieden zijn onder andere:

• de materie en zijn mogelijkheden tot verandering en transformatie door het lila;
• de verschillende krachten die er werkzaam zijn in materie, zoals geest, licht en vuur en vermogen, hitte en elektriciteit.

Lilaca is een praktische wetenschap, die vanuit praktijksituaties de theorie distilleert. Het is dan ook een wetenschap die uitgaat van dat wat er is en dat wat er wordt waargenomen aangaande de werking van de lila energie overal in de wereld.

Historie

De lilaca plaatst zich in de traditie van vele onderzoekers die zich interesseren voor de opbouw van de werkelijkheid. In de oudheid, zowel in de oude Oosterse als de Westerse wereld, zochten mensen naar de bouwstof van alle bestaan. In de Veda's waren de rishi's de zieners die alles aanschouwden door een directe waarneming in de absolute werelden. Die kennis was absoluut en niet veranderbaar. In de Griekse filosofie is het Herakleitos die ontdekt dat alles uit vuur bestaat. Vele filosofen, van de Griekse wereld tot nu, hebben gemerkt dat de essentie van dingen niet te vatten is met het verstand. Velen hebben verwoede pogingen gedaan om verder te gaan dan het louter zintuiglijk waarneembare om inzicht te krijgen in de werking van de materie. De fel doorgedreven scheiding vanaf de 16e eeuw tussen de geesteswetenschappen en de natuurwetenschappen maakte het evenwel steeds moeilijker om de wijsheid van de zieners te verenigen met het verstand dat vroeg om bewijzen. Zo werd de spirituele kennis volledig gescheiden van het wetenschappelijke denken. In de tweede helft van de 19e eeuw ontdekten Sri Aurobindo Ghose en Mirra Alfassa dat er een supramentale energie is in de wereld die in staat moet zijn om het menselijk lichaam met al zijn elektronen, atomen, moleculen en cellen in een dusdanige verandering te brengen, dat er een verdere stap in het evolutieproces gedaan kan worden. Zij waren er van overtuigd dat de mens niet het einde is van het evolutieproces. Zij zijn hun leven lang bezig geweest om de processen in de materie van het menselijke lichaam te bestuderen. Deze aanpak staat bekend als de Integrale Yoga. Uiteindelijk kwamen zij rond 1970 tot een eerste verandering in het lichaam. Zij noemden dat de supramentale transformatie.

In Nederland is rond 1978 door een groepje mensen ontdekt, dat in de natuur een nieuwe, nog onbekende energie werkzaam was geworden. Dit nieuwe fenomeen, de lila energie, blijkt de bouwstof van alle werkelijkheid die er bestaat. Het oefent een grote invloed uit op het leven en bestaan van de mens. Het lila is de evolutiekracht die altijd heeft gewerkt in de evolutie van materie. De lila energie opent mogelijkheden om weer een nieuwe stap in de evolutie te maken. Na de ontdekking van het lila is onderzocht hoe deze energie kon meewerken om verder te komen met een ontwikkeling van de materie van het menselijke lichaam. Al snel wordt ontdekt, dat een versneld evolutieproces tot de mogelijkheden behoort. Er wordt een onderzoeksproject opgezet waar diverse mensen uit allerlei groepen van de samenleving aan meewerken. Al gauw ontstaat de naam voor deze nieuwe wetenschap: lilaca. Het terrein van onderzoek blijkt een schier breed gebied te omvatten en raakvlakken te hebben met uiteenlopende terreinen van wetenschap.

Lilaca als wetenschap

Lilaca zal door de gevestigde wetenschappen niet snel als zodanig worden gezien. Lilaca herbergt namelijk twee dingen in zich die heden ten dage onverenigbaar zijn geworden, namelijk de spiritualiteit en de wetenschappelijke kennis met zijn bewijsvoering. Lilaca is een wetenschap die gezien wordt als een samengaan van de kennis van de geest en van de materie. Het is kan dan ook als een spirituele wetenschap worden gekenmerkt, of, de fysica van de geest.

Werkmethode

In de lilaca wordt meestal gebruik gemaakt van de methode die bekend staat als de participerende observatie. Daarbij is de onderzoeker in elke situatie zowel participant als observator. Dit houdt in dat een lilaïsch onderzoeker zowel deelnemer is aan dat wat er plaatsvindt, maar ook toeschouwer is bij dat wat er gebeurt. Dit is het geheel eigene van elk onderzoek dat zich voltrekt in de lilaca. Als onderzoeker is men tegelijkertijd actief betrokken bij ieder gebeuren dat zich voordoet en dat wordt onderzocht. Toch is men ook een beschouwende persoon, die op afstand kijkt. Indien correct uitgevoerd wordt op deze wijze het onderzoek tot een onbevooroordeeld en objectief geheel, waarbij alles op een neutrale manier wordt beschouwd en beschreven, zowel wat betreft de ander(en) als wel van zichzelf. Daarbij is het zo, dat men er in de lilaca van uitgaat dat alles in de onderzoeker zelf aanwezig is. Alles wat hij meemaakt vindt plaats in hemzelf en ieder persoon of ding of wezen dat daarbij is betrokken, bestaat altijd ook in hemzelf. Deze wijze van onderzoek kan qua betrouwbaarheid gelijkwaardig zijn aan andere onderzoeksmethoden mits het nauwkeurig en exact wordt uitgevoerd en beschreven.

Toepassingen

• Het bestuderen van de lila energie en de mogelijkheden om deze lila energie te gebruiken voor transformatie van de materie en voor het aanbrengen van veranderingen in het elektron, atoom, molecuul en cel. Daardoor wordt meer kennis gegenereerd over de werkingen van de materie.
• Een praktische toepassing van de lila energie door de onderzoeker zelf om te komen tot een volgende stap in het evolutieproces.

Literatuur

• The Artists Suprolo, Op Weg naar het Lila Tijdperk, Stichting Elektoor, Rucphen (2007)
• The Artists Suprolo, Lilaca, Onsterfelijkheid en Lila ontwikkeling, een uitgave in de serie Delta, wetenschappelijke publicaties over het lila en de lilaca, Stichting Elektoor, Rucphen (2008)
• Maissan, A. Th. Basiskennis Lilaca, een uitgave in de serie Delta, wetenschappelijke publicaties over het lila en de lilaca, Stichting Elektoor, Rucphen (2007)