Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Keizerlijke Chinese schatplichtsysteem

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Het Keizerlijke Chinese schatplichtsysteem was een meer dan tweeduizend jaar oud systeem in het Keizerlijke China waarbij het land en de schatplichtige landen of regio's een diplomatieke band hadden. Vrijwel jaarlijks kwamen er delegaties van schatplichtige landen naar de hoofdstad van het Chinese Keizerrijk. Zij hadden allerlei lokale kostbaarheden bij zich die aan de Keizer van China cadeau werd gegeven. De Keizer gaf daarop Chinese kostbaarheden aan de delegaties. Het systeem was een Chinese soevereiniteit die ervoor zorgde dat de Chinese cultuur grote invloed had op de cultuur van de schatplichtige landen en China het centrum bleef van Oost-Azië (sinocentrisme). De Chinese keizer werd gezien als het Hemels Mandaat in deze regio. Vooral tijdens de Ming-dynastie en de Qing-dynastie heeft het schatplichtsysteem vrijwel onophoudelijk jaarlijks plaats gevonden. Men kan het systeem niet verwarren met kolonialisme.

Toen de laatste Chinese keizer van zijn troon werd gestoten door de Chinese Republiekeinen Guomindang in 1911 kwam er een eind aan het systeem dat meer dan twee millennia heeft bestaan.

Systeem tijdens de Qing-dynastie

Bestand:Qing Dynasty 1820.png
Qing Rijk met in het oranje de toenmalige schatplichtige landen en regio's
  1. Buitenlandse keizers/koningen konden afspraken maken om te corresponderen en kregen een officiële zegel voor het gebruik in de correspondentie.
  2. Ze kregen een nobele rang in de hiërarchie van de Chinese Qing monarchie.
  3. Volgens het Mantsjoe decreet moest de Qing-Chinese kalender gebruikt worden bij communicatie.
  4. In het schatplichtige land werden monumenten gebouwd ter herinnering van de schatplicht aan de Qing keizer.
  5. Ze moesten een schatplicht van lokale kostbaarheden betalen aan de Qing keizer.
  6. Hun delegaties werden begeleid door keizerlijke Qing soldaten.
  7. Zij deden mee aan de keizerlijke ceremonies van de Qing; onder andere het doen van de koutou voor de troon van de Qing keizer.
  8. In ruil voor de schatplicht kregen zij keizerlijke giften.
  9. Op het grensgebied met het Chinese keizerrijk en in de hoofdstad van het keizerrijk kregen zij "diplomatieke" privileges die men in de moderne tijd kan vergelijken met die van een ambassade.

Schatplichtige landen/regio's

Bronvermelding

  • Huck, A. (1973), The Security of China, Chinese Approaches to Problems of War and Strategy, London: Chatto and Windus, pp. 24-28
  • Lim, H. (2008), Sinocentrism in East Asie and the Task of Overcoming It, Seoul: Sungkyunkwan University, Sungkyun Journal of East Asian Studies, vol. 8, no. 1, pp. 71-87
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Keizerlijke_Chinese_schatplichtsysteem&oldid=133534"