Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Ion (Plato)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Dit artikel is een deel van de serie over:
De Dialogen van Plato
Vroege periode:
Apologie van SocratesCharmides
Protagoras - Euthyphro
IonCritoAlcibiades I
Hippias MajorHippias Minor
LachesLysisEuthydemus
Middenperiode:
CratylusGorgias
MenexenusMeno
Phaedo - Symposium
StaatPhaedrus
Late periode:
ParmenidesTheaetetus
TimaeusCritias
SofistStaatsman
PhilebusWetten
Betwiste geschriften:
ClitophoEpinomis
BrievenHipparchus
Minos - Theages
Alcibiades IIMinnaars
Niet geschreven:
Hermocrates - Ongeschreven leer

De ion (of Over de Ilias) is een van de vroege platoonse dialogen waarvan de ontstaansdatum onzeker is. Het is een van de kortste dialogen van Plato. Sommige details in de tekst over de overheersing van Efeze door Athene, of de namen van enkele bestaande buitenlandse Atheense generaals suggereren een datum omstreeks 401 v.Chr.

Socrates discussieert met Ion, een professionele rapsode die lezingen en besprekingen geeft over Homerus. De kwestie is of de rapsode zijn prestaties te danken heeft aan zijn kennis en kunde of eerder aan goddelijke inspiratie. Socrates stelt vast dat de dichter weliswaar inspiratie ontvangt maar dat hij zelf geen kennis bezit. Ion probeert dit te weerleggen en betoogt dat hij kennis heeft over tal van zaken zoals oorlogsvoering. Socrates reageert hier ironisch op door te zeggen dat hij dan maar zijn diensten aan het vaderland moet aanbieden. Ten slotte moet Ion toegeven dat hij zelf geen kennis bezit, en dat hij wat hij weet ontvangt van een goddelijke inspiratie die hem dingen doet zeggen als in een dronken roes.

 
rel=nofollow