Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Henri Jean Léopold Théodore de Vaynes van Brakell
Jhr. Henri Jean Léopold Théodore de Vaynes van Brakell (Huize de Plak, onder Bemmel, 1 mei 1804 - Arnhem, 1 december 1884) was een Nederlands kapitein-ter-zee.
Familie
De Vaynes van Brakell was een lid van het adellijke geslacht De Vaynes van Brakell en een zoon van kolonel jhr. Willem de Vaynes van Brakell (1763-1843) en Johanna Elisabeth Eytelwein (1772-1808). Hij trouwde in 1836 met Jacoba Gesina van Overveldt (1814-1851) met wie hij vier kinderen kreeg. Hun kleindochter jkvr. Henriette Wilhelmine Jacqueline de Vaynes van Brakell (1872-1957) was de laatste telg van het adellijke geslacht.[1]
Loopbaan
De Vaynes van Brakell volgde een basisopleiding op het Instituut Admiraal van Kinsbergen te Elburg en trad op 14-jarige leeftijd in dienst als buitengewoon adelborst op de Kenau Hasselaar te Hellevoetsluis. Hij deed in mei 1819 zijn eerste reis met het fregat De Rhijn; in 1832 was hij werkzaam als luitenant-ter-zee tweede klasse op de korvet Nehallennia; bij Koninklijk Besluit van 12 juni 1839, ingaande per 1 juli, werd hij bevorderd tot luitenant-ter-zee eerste klasse.[2] Per 1 oktober 1845 werd hij geplaatst als eerste officier op Z.M. korvet Juno [3] en in maart 1846 kreeg hij van de directeuren der Zuid-Hollandse Maatschappij tot redding van schipbreukelingen de gouden medaille aangeboden; dat was omdat hij en andere leden van de bemanning van de Juno op 26 december 1846, tijdens stormachtig weer, op 36 graden, 41 minuten noorderbreedte en 8 graden, 40 minuten westerlengte een in doodsgevaar verkerende equipage van het zinkende Spaanse brikschip, La Bella Antonia, bestaande uit kapitein Don Domingo L. Acebo en 14 manschappen deels wisten te redden. Na zeer veel moeite en met langdurig werken werden 9 man veilig op de Juno overgebracht en aldaar met zeemanshartelijkheid en edele mensenliefde verpleegd.[4] Vijf andere leden van het schip vonden de dood in de golven.
De Vaynes van Brakell werd in juni 1848 op nonactiviteit gesteld en in 1849 als commandant geplaatst op de schoenerbrik Ternate, waarmee hij in oktober van dat jaar naar Curaçao zeilde. In de rang van kapitein-ter-zee commandeerde De Vaynes van Brakell het stoomfregat de Admiraal van Wassenaar. Hij vroeg en verkreeg eervol ontslag uit de zeedienst in 1860; dit verzoek werd toegestaan bij Koninklijk Besluit van 14 januari 1860 nummer 49, onder dankbetuiging voor zijn langdurige goede diensten. [5] Zijn reizen met de Admiraal van Wassenaar beschreef De Vaynes van Brakell in zestien zeereizen, herinneringen aan een veertigjarige loopbaan bij de Nederlandse marine (Amsterdam, 1870), dat hij opdroeg aan Z.K.H. prins Hendrik der Nederlanden; met deze prins had De Vaynes van Brakell op de Rijn in 1839 en daarop volgende jaren gevaren. Het boek vormde een belangrijke bijdrage tot de geschiedenis van het marineleven in de eerste 45 jaar na de restauratie. De Vaynes schreef verder nog: Opmerkingen omtrent oorlogsschepen van andere naties (1844) en Rapport van een reis naar enige plaatsen in Nieuw-Granada en Jamaica in 1850 (1852).
|
Portaal Marine |
Bronnen, noten en/of referenties
|
