Hebraïcus

Een hebraïcus is een specialist in joodse en Hebreeuwse studies, iemand die geldt als een groot kenner van deze Semitische taal en/of deze onderwijst. In een aantal talen, waaronder het Engels en het Duits, is de term hebraist (hebraïst) gebruikelijk, die ook in het Nederlands voorkomt.

Heel wat Britse en Duitse taalwetenschappers uit de 18e en 19e eeuw die betrokken waren bij de studie van de Hebreeuwse taal en literatuur, toen het Hebreeuws weinig gebruikt of begrepen werd buiten de joodse gemeenschappen, werden bekend als hebraïci.

In de 18e eeuw bestond heel wat interesse in het Hebreeuws, om diverse en dikwijls polemische redenen. De ontdekking van het Sanskriet, het ontcijferen van de hiërogliefen en archeologische vondsten in het Nabije Oosten brachten enorme veranderingen teweeg in het wetenschappelijke zicht op de Bijbelse geschiedenis.

Bekende hebraïci

• Johannes Reuchlin (1455–1522), Duits renaissance-humanist, graecus en hebraïcus
• Sebastian Münster (1488–1552), Duits renaissance-humanist, cartograaf en hebraïcus
• John Lightfoot (1602–1675), Brits hebraïcus, geestelijke en college-rector
• Joseph Wijnkoop (1842–1910), Nederlands rabbijn en hebraïcus
• Simon de Vries (1870–1944), Nederlands rabbijn, hebraïcus en publicist
• Wilhelm Gesenius (1786–1842), Duits theoloog, taal- en geschiedkundige, hoogleraar
• Friedrich Eduard König (1846–1936), Duits luthers theoloog, schreef het omvangrijkste werk over Hebreeuwse grammatica
• Eliëzer Ben-Jehoeda (1858–1922), Joods-Litouws-Palestijns hebraïcus, ontwerper van het moderne Hebreeuws
• Kurt Schubert (1923–2007), Oostenrijks hebraïcus en judaïst, hoogleraar
• Albert van der Heide (1942), Nederlands hebraïcus en judaïst, hoogleraar