Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Grote Turkse Oorlog

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

De Grote Turkse Oorlog (Duits: Große Türkenkrieg, Turks: Kutsal İttifak Savaşları) was een van de Turkenoorlogen die de landen van Zuid- en Oost-Europa tegen de Osmaanse Turken hebben gevoerd. De strijd werd geleverd tussen het Ottomaanse Rijk en de Derde Heilige Liga, een christelijke alliantie van onder andere Oostenrijk, Polen-Litouwen en Venetië. De oorlog duurde van 1683 tot 1699. De oorlog was een gevolg van de energieke en agressieve politiek van de nieuwe Ottomaanse grootvizier Kara Mustafa. Aan het begin van de oorlog sloegen de Turken voor de tweede keer het Beleg voor Wenen. Wenen werd succesvol ontzet door de keizerlijke en Poolse troepen onder leiding van koning Jan Sobieski van Polen. De keizerlijke troepen begonnen een tegenoffensief in Hongarije en wisten het grootste gedeelte van dat land te veroveren. In 1686 sloot ook Rusland zich bij de alliantie aan en opende een tweede front langs de Zwarte Zee. De oorlog leidde tot een overwinning voor de Heilige Liga onder leiding van Karel V van Lotharingen en in 1699 werd de Vrede van Karlowitz getekend. Het Ottomaanse Rijk stond Hongarije af aan de keizer en de Peloponnesos aan Venetië. In 1700 sloot Rusland de Vrede van Constantinopel met de sultan, waarmee de oorlog tot een einde kwam.

Veldslagen

  • Beleg van Wenen (1683): overwinning van het Rooms-Duitse Rijk en zijn geallieerden.
  • Slag bij Parkany in Hongarije, vandaag Štúrovo in Slovakije (1683). Overwinning van het Rijk op Ottomanen die terug keerden van Wenen.
  • Beleg van Buda (1684): overwinning van het Rijk
  • Beleg van Belgrado (1688): overwinning van het Rijk. De Habsburgse keizers in Wenen verkregen definitief de koningskroon van Hongarije.[1] De Hongaarse hoofdstad verhuisde van Pressburg, vandaag Bratislava, naar Boedapest (1687). Deze laatste was de historische hoofdstad van Hongarije.
  • Slag bij de berg Harsany, beter bekend als de Slag bij Mohács (1687). Overwinning van het Rooms-Duitse Rijk, waarna het Ottomaanse Rijk tijdelijk destabiliseerde.
  • Beleg van Belgrado (1690): de Ottomanen heroverden Belgrado[2] op een moment dat het Rooms-Duitse Rijk afgeleid was door de Negenjarige oorlog, georganiseerd door de Liga van Augsburg. De inval van de Fransen in de Palts had immers de aandacht getrokken naar de westelijke grens van het Rijk, in plaats van de bedreigde oostelijke grens.
  • Slag bij Slankamen, in het Hongaars Szalánkemén (1691). Met deze overwinning van het Rooms-Duitse Rijk kwam het hele Hongaars grondgebied onder Oostenrijks bestuur. Slankamen ligt vandaag in Syrmië, een Hongaars-Servisch overgangsgebied in Vojvodina.
  • Beleg van Belgrado (1694). Het keizerlijk leger doet een poging Belgrado te veroveren, tevergeefs. Het keizerlijk leger stond onder leiding van de Zuid-Nederlandse maarschalk Karel Eugenius van Croÿ-Rœulx.
  • Slag bij Senta met eindoverwinning van het Rooms-Duitse Rijk (1697) en verovering van Sarajevo (1697). De naam van de Oostenrijkse veldheer, Eugenius van Savoye, was bekend in heel Europa.
Bestand:Schlacht bei Zenta 1697 mit Pötscher Madonna 1.jpg
Slag bij Senta (1697), aan de rivier Tisza. Bovenaan prijkt de madonna van Pötsch, een beeltenis in de Stephansdom in Wenen.

Zie ook


Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º (en) Kinder, Hermann; Werner Hilgemann, Atlas of World History, volume 1, Penguin Books, Mûnchen , 1964. ISBN 0-14-051054-0. p. blz 264-265
  2. º Zie ook: Ferdinand Gobert d'Aspremont Lynden
rel=nofollow
rel=nofollow