Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Georges Hebbelinck
| Georges Hebbelinck | ||
| Achtergrondinformatie | ||
| Naam | Georges Hebbelinck | |
| Geboren | Gent, 4 maart 1916 | |
| Overleden | Gent, 3 oktober 1964 | |
| Regio |  Vlaanderen
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Beroep | Redacteur Journalist Auteur | |
| Functies | ||
| ? - ? | Redacteur Vooruit | |
| 1959 - 1961 | Redactiesecretaris Vooruit | |
Georges Hebbelinck (Gent, 4 maart 1916 - aldaar, 3 oktober 1964) was een Belgisch journalist, redacteur en auteur.[1]
Levensloop
Interbellum
Hebbelinck studeerde aan de economische afdeling van het Atheneum van Gent en aan de Hogeschool voor Handels- en Economische Wetenschappen, en hij was even student aan de universiteit. NAdien werkte hij even in het familibedrijf. Op 21-jarige leeftjd startte hij de opleiding journalistiek te Brussel. Hij werkte nadien voor United Press International tot hij in 1939 in de aanloop van de Tweede Wereldoorlog werd gemobiliseerd.
Hebbelinck groeide op in een liberaal milieu maar werd midden de jaren 30 was hij actief bij de Socialistische Jonge Wacht. Hij werd op een onbekend tijdstip lid van de Kommunistische Partij van België. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog had hij intenties naar Spanje te trekken maar voerde deze plannen niet uit.
Hij werd lid van de antifascistische communistische Nieuwe Jeugd waarin hij zijn latere echtgenote Emilienne Kesteloot leerde kennen met wie hij in mei 1941 trouwde.
Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Achttiendaagse Veldtocht werd Hebbelinck krijgevangen genomen, maar hij werd snel vrijgelaten.
In november 1940 was hij één van de oprichters van de verzetsgroep Revolutionaire Volksjeugd. Hebbelinck dook in juni 1941 onder in Brussel, waar hij wel nog betrokken was bij de sluikpers. In februari 1942 werd Hebbelinck lid van de Patriottische Militie en werkte hij samen met onder meer Bob Dubois en Jean Blume.
Hij werd op 5 april 1943 gearresteerd door de Gestapo en overgebracht naar het Fort van Breendonk waar hij 13 maanden gevangen werd gehouden en mishandeld, met blijvende lichamelijke letsels. In mei 1944 werd Hebbelinck met andere communisten (o.m. Jacques Grippa) gedeporteerd naar het concentratiekamp van Buchenwald, waar hij het 'geluk' had een administratieve functie te vervullen bij de Arbeitsstatistik. Hierdoor moest hij zelf geen zware lichamelijke arbeid verrichten en kon hij bovendien andere gevangenen helpen, bv. door de zwaar zieken geen zware arbeid te geven. Hebbelinck werd op 3 mei 1945 uit het kamp bevrijd.
Naoorlogse jaren
Terug in België werd hij leider van de Kommunistische Jeugd. In maart 1946 werd hij hoofdredacteur van het communistische dagblad De Roode Vaan. Tevens was hij secretaris van de KPB, tot hij in november van datzelfde jaar plots uit de partij stapte “omwille van een twist onder enkele leden”
Hebbelinck was ondertussen ook nog adjunct-kabinetschef van minister van Openbare Werken Jean Borremans.
Door de breuk met de KPB had het gezin Hebbelinck het financieel moeilijk en hij ging aan de slag als koffieverkoper. In zijn vrije tijd was hij actief in het vrijzinnige Van Crombrugghe’s Genootschap.
Door aanhoudende hoofdpijn moest Hebbelinck afzien van intellectuele arbeid. Hij schrijft over deze hoofdpijn in zijn boek 'Een trein reed door het dal' dat handelt over zijn ervaringen in Buchenwald. Omwille van deze hoofdpijn en het advies in open lucht te werken begon hij te werken bij de onderhoudsdienst van het vliegveld van Sint-Denijs-Westrem, waar hij enkele jaren aan de slag zou blijven. Erna werkte hij als katoenmakelaar bij zijn vader tot zijn vader in 1951 overleed. Nadien werkte hij als bediende bij de mutualiteit maar weer kon hij niet aarden.
Hij schreef in deze periode onder het pseudoniem Saks artikels voor het socialistische weekblad Voor Allen. In 1953 werd hij redacteur bij de socialistische krant Vooruit. Een jaar later werd hij persattaché van minister Edward Anseele jr., een job die tot het einde van de legislatuur in 1958 combineerde met zijn werk als journalist. Van 1959 tot 1961 was hij hoofdredacteur van Vooruit. Als hoofdredacteur was hij lid van het Bureau van de BSP en nam hij deel aan de wekelijkse vergaderingen van de partijleiding.
Georges Hebbelinck overleed op 48-jarige leeftijd aan een hersenbloeding.
Proza
Eind jaren '50 begin Hebbelinck proza te schrijven. Hebbelinck schreef sociaal geëngageerde romans, zoals Het meisje in de kelder (1958), De rozen van Kazanlik (1959) en De journalist (1960). Voor het laatste boek kreeg hij in 1962 de Arkprijs van het Vrije Woord. In zijn laatste roman De trein reed door het dal (1962) beschrijft hij zijn ervaringen in Buchenwald.[2]
Bibliografie[3]
- Kroesbal uit het zoniënwoud; Uitgeverij De Vlam; Gent; 1957
- Het meisje in de kelder; De Arbeiderspers; Amsterdam; 1958
- De rozen van Kazanlik; De Arbeiderspers; Amsterdam; 1959
- De journalist; De Arbeiderspers; Amsterdam; 1960
- Kent gij de zoon van Antwerpen?; Uitgeverij De Vlam; Gent; 1960
- De trein reed door het dal; De Arbeiderspers; Amsterdam; 1962
- Beelden van een staking (vertaling van Images d'une grève van Fernand Demany); ACOD; Brussel; 1962
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: August De Block |
Hoofdredacteur van de Vooruit 1959 - 1961 |
Opvolger: Pierre Van der Poel |