Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Folef d'Aulnis de Bourouill
| Folef d'Aulnis de Bourouill | ||
| Geboren | 14 maart 1913 Den Haag | |
| Overleden | 24 juni 1965 Zeist | |
| Land/partij |  Nederland
| |
| Onderdeel | Koninklijke Marine | |
| Eenheid | No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron | |
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog Japanse aanval op Ned.-Indië | |
| Onderscheidingen | Bestand:Vliegerkruis.jpg Vliegerkruis | |
Ferdinand Folef baron d'Aulnis de Bourouill (Den Haag, 14 maart 1913 - Zeist, 24 juni 1965) was een Nederlandse vlieger tijdens de Tweede Wereldoorlog.
D'Aulnis werkte op een plantage van de familie Hubrecht in Indië toen de oorlog uitbrak.
Tweede Wereldoorlog
Vliegopleiding
Op 1 juli 1941 werd hij in de rang van militie-sergeant VSD op het Vliegkamp Morokrembangan geplaatst in de opleiding tot vlieger en waarnemer. In Soerabaja kreeg hij bevel naar Australië te gaan om daar vliegtuigen van het type Boston op te halen. Java capituleerde echter voordat hij terug was. D'Aulnis vertrok daarop naar de Royal Netherlands Military Flying School in Jackson, Mississippi om daar te worden opgeleid voor piloot van jagers.
Op 31 januari 1943 vertrokken vanuit Jackson 20 jachtvliegers onder leiding van de officier-vlieger 1e klasse E.Bakker per schip naar Engeland. Deze groep bestond uit 8 MLD en 12 KNIL vliegers, die bestemd waren voor dienst bij de Fleet Air Arm van de Royal Navy. Via Boston kwam hij in Schotland terecht. Op de No 1 Naval Fighting School op RNAS Yeovilton (Somerset) kreeg hij nog een cursus navigatie (3 maanden) en een opleiding vechten (ook 3 maanden). Er werden deklandingen geoefend op vliegdekschip HMS Argus.
Op 1 juli 1943 werd hij eervol ontslagen en tegelijkertijd benoemd tot officier-vlieger der 3de klasse. In afwachting van operationele plaatsing werd hij samen met officier-vlieger G J Zegers de Beijl op RNAS Lee-on-Solent in Hampshire gedetacheerd.
Europa
In 1943 zat d'Aulnis in Londen, gedetacheerd bij de Fleet Air Army om te zijner tijd met een Supermarine Seafire ingezet te worden op vliegdekschepen op de Grote Oceaan. Hij vloog erg graag. Op 14 april ontmoette hij toevallig zijn volle neef Louis d'Aulnis in de Rivoli bar in het Ritz Hotel bij Green Park. Op 27 september 1943 werd hij aangesteld als instructeur op Yeovilton.
Op 1 januari 1944 werden d'Aulnis en E D Govaars ingedeeld bij Squadron 887 van No. 24 Naval Fighter Wing, Zegers de Beijl en Verhey van Wijk kwamen in Squadron 894. In Ierland en Schotland moesten ze uitgebreid wingverband trainingen doen. In april 1944 werd No. 24 gedetacheerd bij RAF Command No. 10 Group, met als basis Culmhrad, Zuid-Engeland. In deze periode deed d'Aulnis zijn eerste oorlogsvluchten:
- 3 escorte-vluchten van Typhoons boven Frankrijk, gevolgd door aanvallen op schepen
- 6 verkenningsvluchten boven Frankrijk
- 4 aanvalsvluchten op vijandelijke vliegvelden, wegtransport en spoorwegmaterieel
- 4 patrouillevluchten boven het Kanaal.
In totaal duurden deze vluchten 35 uren.
Nadat Zegers de Beijl en Verhey van Wijk werden overgeplaatst, waren d'Aulnis en Govaars de enige Nederlandse vliegers in No. 10 Group. Squadron 887 werd geëmbarkeerd aan boord van de HMS Indefatigable en opereerde niet op D-Day. Ze gingen naar Noord-Ierland, waar hun richtapparatuur werd vernieuwd, en toen naar Noorwegen. Hun doel was om het Duitse slagschip Tirpitz te bombarderen. Onderweg vielen ze wat vliegvelden en havens aan, maar toen ze de Tirpitz aanvielen, bleken hun bommen te licht om het schip voldoende te beschadigen. De aanval werd ook bemoeilijkt doordat de Duitsers het schip in een grote donkere wolk hulden. Pas bij een tweede aanval, toen het schip in open water lag, werden er blockbusters op gegooid hetgeen het einde van het slagschip betekende. Aan boord van de HMS Indefatigale en Implacable deed d'Aulnis de volgende vluchten:
- 4 patrouilles bij de Noorse kust
- 4 aanvalsvluchten onderweg
In totaal duurden deze vluchten 13u.20 uren.
In november 1944 ging'd'Aulnis weer aan boord van de HMS Indefatigable onder Rear Admiral Sir Philip L Vian, ditmaal ging hij naar het Verre Oosten. Aan boord was ook officier-vlieger B K Swart.
Nederlands-Indië
Ze kwamen in Trincomalee aan en troffen daar 321 Dutch Squadron RAF, dat geheel uit Nederlanders bestond.
In februari 1945 kwam d'Aulnis aan in Sydney, waar de British Pacific Fleet (BPF) werd opgericht en onder commando kwam van Admiraal Bruce Frazer. Een volwaardige taskforce werd gevormd door 4 Fleet carriers, 2 slagschepen, 6 kruisers en 26 torpedobootjagers. D'Aulnis vloog in 1945 als luitenant ter zee vlieger tweede klas bij het No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron, een eenheid van de RAAF, de Australische luchtmacht, die grotendeels uit Nederlands personeel bestond. Hij was ingedeeld bij de Fleet Air Arm. Hij vloog in een tweemotorige Glenn Martin. Tijdens een operationele vlucht tegen de Japanners werd zijn vliegtuig doorzeefd maar hij overleefde. De Japanse piloot overleefde het gevecht niet.
Op 1 april werd de HMS Indefatigable door een Japanse zelfmoordgroep aangevallen, er vielen 11 doden en 29 gewonden, maar het dek was binnen een half uur weer bruikbaar. In mei 1945 trok het BPF zich terug naar de Golf van Leyte. D'Aulnis werd overgeplaatst naar de HMS Illustrious en ging terug naar de Britse eilanden.
Vanaf de HMS Indefatigable deed d'Aulnis de volgende vluchten:
- 5 CAP-vluchten boven de Indische Oceaan
- 4 vluchten bij de westkust van Sumatra ter verdediging van de vloot tegen Japanse vliegtuigen
In totaal duurden deze vluchten 16u.05 uren.
Carrière
- 01-07-1943: eervol ontslag, gevolgd door benoeming tot officier-vlieger 3de klasse
- 01-08-1943: eervol ontslag, gevolgd door benoeming tot officier-vlieger 2de klasse
Op 6 september 1945 werd hij onderscheiden met het Vliegerkruis.
Familie
Folef d'Aulnis is genoemd naar zijn grootvader Ferdinand Folef (1850-1925), die burgemeester van Baarn was. Zijn vader Willem Jan was slechts enkele jaren getrouwd met zijn moeder Sophia Machtelina Frederique Ameshoff, die vervolgens hertrouwde met jonkheer Willem Albert van den Brandeler. Willem d'Aulnis verhuisde naar Engeland waar hij in 1920 hertrouwde met de Engelse Alice May Daniels.
Folef d'Aulnis trouwde in De Bilt op 16 maart 1935 met Françoise Léontine Mauritia (Francis/Cissy) Eijck van Zuylichem (1907-2003), binnenhuisarchitecte. Zij kregen een dochter, Sonja.
Na de oorlog
Na de oorlog woonde d'Aulnis op Nieuw-Guinea, waar hij mede-eigenaar was van exportbedrijf South-New-Guinea Imex, tevens KLM-agent in Merauke. Hun huwelijk werd in 1961 ontbonden. Francis woonde in Mexico en hertrouwde met Eddy Sleeswijk.
Bronnen, noten en/of referenties
|
