Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Supermarine Seafire
Supermarine Seafire | ||
Bestand:Seafire 1.jpg Een Seafire XV in dienst van de Royal Canadian Navy | ||
Algemeen | ||
Rol | Jachtvliegtuig | |
Status | ||
Eerste vlucht | 7 januari 1942 | |
Gebruik | Royal Navy Marine Nationale Irish Air Corps Royal Canadian Navy | |
Afmetingen | ||
Lengte | 9,21 m | |
Hoogte | 3,48 m | |
Spanwijdte | 11,22 m | |
Vleugeloppervlak | 22,5 m² | |
Gewicht | ||
Leeggewicht | 2.814 kg | |
Startgewicht | 3.466 kg | |
Krachtbron | ||
Motor(en) | 1x Rolls-Royce Merlin 55M watergekoeld V12 1.585 pk | |
Prestaties | ||
Topsnelheid | 578 km/h op 1.554 m hoogte | |
Actieradius | 825 km | |
Dienstplafond | 9.754m |
De Supermarine Seafire is een variant op de Spitfire, maar dan om te jagen boven zee, aangepast aan inzet van op een vliegdekschip.
Er werden 2.334 stuks van gebouwd.
Geschiedenis
De Britse Admiraliteit toonde voor het eerst interesse om een Spitfire aangepast voor een vliegdekschip te bouwen in mei 1938 tijdens een bijeenkomst met Richard Fairey van Fairey Aviation Company. Het bedrijf stelde voor een dergelijk toestel te ontwerpen en bouwen. Het specifieke voorstel werd evenwel niet weerhouden en het project was meer dan een jaar van tafel.
In de plaats kocht de Fleet Air Arm Blackburn B-25 Roc en Gloster Sea Gladiator toestellen maar beide waren absoluut niet geschikt voor de opdracht.
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Supermarine Seafire op Wikimedia Commons.
Bronnen, noten en/of referenties |