Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Erik de Bruyn (filmproducent)
Erik de Bruyn, (Terneuzen, 1962) is een Nederlands filmregisseur. Hij studeerde sociologie aan de Universiteit Utrecht en daarna communicatiewetenschap/filmkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Na zijn studie gaf hij enkele jaren les aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, afdeling Audiovisueel.
Voordat hij zelf ging regisseren was hij regieassistent van onder anderen Paul Ruven, Pim de la Parra, Eric de Kuyper en Otakar Votocek. Erik de Bruyn acteerde ook. In 1989 vervulde hij de hoofdrol in How To Survive a Broken Heart (1989) van Paul Ruven. Een rol waarvoor hij werd onderscheiden met de Silver Dolphin Award: Best Male Performance, op het International Film Festival van Troia, Portugal. Rollen in andere films (onder andere Antonia van Marleen Gorris, Unten den Palmen van Mirjam Kruishoop en Crossfate van Nestor Sanz) volgden. Ook had hij diverse gastrollen in televisieseries als Bureau Kruislaan, Familie Flodder, Baantjer, Russen, 12 steden, 13 ongelukken, Gooische Vrouwen, etc.)
Filmregie
Voor zijn eerste lange film Wilde Mossels, schreef Erik de Bruyn zelf het scenario. Wilde Mossels was de openingsfilm op het Nederlands Film Festival 2000. De film werd genomineerd voor de Gouden Kalf, Beste Scenario en Beste Acteur (Fedja van Huêt), won de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek: Beste Nederlandse Film 2000, de Russian Film Critic Award (Best European Movie) op het Moscow International Film Festival. Erik de Bruyn kreeg in 2001 de Aanmoedigingsprijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten.
Na Wilde Mossels richtte De Bruyn zich vooral op de regie van commercials. In 2007 regisseerde hij Nadine, dat hijzelf (samen met Gwen Eckhaus) had geschreven. De hoofdrol in deze film werd vertolkt door drie actrices: Monic Hendrickx, Halina Reijn en Sanneke Bos. De film was de openingsfilm op het International Film Festival Mannheim te Heidelberg.
In 2008 regisseerde hij een aflevering voor de televisieserie In Europa, gebaseerd op het gelijknamige boek van Geert Mak. In 2009 een aflevering voor de VARA serie Deadline. Daarna maakte hij de zesdelige kostuumdramaserie De Troon voor de AVRO, over de koningen Willem I, Willem II en Willem III.
Derde speelfilm
In 2010 volgt zijn derde speelfilm De President. Het scenario is van Marco van Geffen en Erik de Bruyn, naar de gelijknamige roman van Khalid Boudou.
Regiewerk
Hij maakte ook korte films (Lentelied/Spring Song (2005) werd genomineerd voor de NPS Prijs, De Getuige/Witness (genomineerd als Beste Korte Film Gouden Kalf 2006 and onderscheiden met ’the Best Short Film Award of the Italian Republic’, IFF Montecatini). Erik de Bruyn maakte ook videoclips (Nuff Said, Katja Schuurman, the Punanas en Racoon). Hij regisseerde commercials voor onder andere Heineken, Smiths, Campina, Unilever, Dutch Taxes, KPN, Nastro Azurro. Erik de Bruyn is ook scenarioschrijver.
Columnist
Enkele jaren was hij columnist voor de Filmkrant, onder pseudoniem The Fronz. In 2001 richtte hij samen met Marc Bary van IJswater Films, de filmband Te Jody Foster Experience op.