Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Elsevier (uitgeverij)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Elsevier (voorheen Elsevier Science) is een van de grootste uitgevers van wetenschappelijke literatuur. Het maakt deel uit van de Reed Elsevier-groep en heeft 30.000 medewerkers verspreid over zo'n 100 locaties.

Elsevier publiceert meer dan 20.000 producten en diensten, zowel op papier als digitaal, waaronder wetenschappelijke tijdschriften, boeken, databases en portals.

Geschiedenis

Elsevier werd opgericht als Elsevier's Uitgeversmaatschappij in 1880 door Jacobus George Robbers. Robbers noemde het bedrijf naar het Zuid-Nederlandse uitgeversgeslacht Elzevir, dat rond 1587 onder meer werk van Erasmus had uitgegeven. Elsevier begon in Rotterdam maar verhuisde in 1887 naar Amsterdam.

In 1881 gaf Elsevier de vijfde druk of de "tweede door den auteur herziene druk" van de Max Havelaar door Multatuli. Daarbij had deze uitgeverij van nog veel meer Multatuli-uitgaven de rechten overgenomen van G. L. Funke. Drie jaar later, in 1884, gaf Elsevier de tweede druk van de Winkler Prins Encyclopedie uit en zou vanaf toen ook alle andere Winkler Prins-edities uitgeven.

Tot 1940 bleef Elsevier een kleine familie-uitgeverij, met niet meer dan 10 werknemers. Na de tweede wereldoorlog werden ze steeds groter. In 1945 lanceerde de uitgeverij Elseviers Weekblad, een voortzetting van Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift dat verscheen van het jaar 1890 tot het jaar 1940 waarin het door de Duitsers werd verboden. Elseviers Weekblad was onmiddellijk een succes, waarmee de uitgeverij veel geld verdiende. Dit werd aangewend om de activiteiten sterk uit te breiden. Aangezien door de oorlog het Duits als wetenschappelijke taal was ingehaald door het Engels, groeide Elsevier mede door haar expertise in het uitgeven van Engelstalige wetenschappelijke publicaties, aanvankelijk vooral op het gebied van de scheikunde en toepassingen daarvan. In de jaren '60 opende Elsevier kantoren in Londen en New York. In 1970 werd de North-Holland Publishing Company, in de jaren 30 opgericht door de Hollandse Maatschappij der Wetenschappen en vooral actief in de wiskunde en natuurkunde, door Elsevier (dat juist nog geen sterke positie had in die vakgebieden) overgenomen. North-Holland bleef echter als imprint bestaan.[1]

De onderneming van een zakelijk ingestelde chirurg, Pierre Vinken, die graag wetenschappelijke tijdschriften in zijn vakgebied uitgaf (wetende hoe hoog de winstmarge was) groeide uit tot een behoorlijke onderneming, die hij rond 1980 aan Elsevier verkocht, wat hem tevens een plaats in de Raad van Bestuur opleverde. Gezien de hoge rendementen en de succesformule werd hij medio 1980 voorzitter van de Uitgeverij Elsevier en bouwde de formule (kleine en dure oplages op een specifiek vakgebied, die men moet kopen om bij te blijven) verder uit.

In 1991 werden Pergamon Press van Robert Maxwell en het gerenommeerd medisch wetenschappelijk tijdschrift "The Lancet" door Elsevier overgenomen. In 1993 fuseerde Elsevier met Reed en is nog steeds onderdeel van de succesvolle globale uitgeverij Reed Elsevier.

21 februari 2008 maakte Reed Elsevier bekend dat het concern de divisie met publieksbladen van de hand deed. Dat betekende dat bladen als Elsevier, FEM Business en weekblad Boerderij verkocht werden.

Noot

  1. º Einar H. Fredriksson, The Dutch Publishing Scene: Elsevier and North-Holland, in: Einar H. Fredriksson (bew.), A century of science publishing: a collection of essays, Amsterdam: IOS Press, 2001.
rel=nofollow

Externe link