Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Continue gebed
Continue Gebed (Latijn: laus perennis) is de christelijke praktijk van voortdurend gebed van een groep. Het wordt ook wel het 24-7 Gebed of ketting van gebed genoemd.
Historisch overzicht
Historisch overzicht van het continue gebed.
Oude Testament
Dat Koning David een man van gebed en aanbidding was mag duidelijk zijn als we de Bijbelteksten over hem mogen geloven. Kijk maar eens in de door hem geschreven Psalmen. Maar naast het zelf najagen van Gods hart was hij ook de eerste persoon (voor zover traceerbaar is) die er voor zorgde dat het volk onophoudelijk tot God bad en Hem voortdurend een offer van aanbidding bracht. In 1 Kronieken 9:33 (WV95) staat: „De zangers echter onder de familiehoofden van de Levieten waren vrijgesteld van ander werk; zij verbleven in de zalen, omdat zij dag en nacht dienst moesten doen.” Dit door David aangestelde systeem waarin Levitische priesters elkaar afwisselde zodat er rond de klok gebeden en gezongen werd, is ook door zijn zoon en opvolger Salomo voortgezet. (2 Kronieken 8:14-15) Ook Salomo's opvolgers Jechizkia en Josia zetten dit systeem voort (2 Kronieken 29:25 en (2 Kronieken 35:4,15) Na de Babylonische ballingschap zorgde Ezra ervoor dat dit systeem van „beurten” wederom in werking werd gesteld (Ezra 3:10-11). Hoe lang dit systeem zich vervolgens voortzette weten we niet precies.
Nieuwe Testament
Enkele Bijbelverzen in het Nieuwe Testament (bijvoorbeeld (Lukas 2:37) lijken erop te wijzen dat er in het begin van onze jaartelling in ieder geval enkele individuen waren die zich nog tot onophoudelijk gebed (probeerde) te wijden. Historici menen verder dat de Essenen (een joodse sekte die bestond van 200 vóór tot 100 na Chr.) het door David aangestelde systeem weer voortzetten door vierentwintig uur, zeven dagen per week te bidden, vasten en aanbidden.
De woestijnvaders
De woestijnvaders van de 3e tot de 5e eeuw deden aan 24-7 gebed. Tienduizenden monniken in de westelijke woestijn van Egypte baden tussen de 12 en 20 uur per dag. Ze baden voornamelijk de Psalmen en de Profeten, en daarnaast grote delen van het Nieuwe Testament. Sommigen woonden in kloosters, anderen vormden lossere groepen van meer verspreid levende kluizenaars, waarbij gebed hun belangrijkste activiteit was. Ze bedekten hun samenleving en de wereld met gebed. Een voorbeeld: In het westen van de Egyptische woestijn, Wadi el Natrun, bouwde de de heilige Makarios vier kloosters (er waren er nog veel meer, maar dit is even een voorbeeld). Daar leefden tussen de 8.000 en 10.000 kluizenaars in de buurt, in totaal ongeveer 40.000. Hun belangrijkste taak was gebed. Ze baden 12 tot 20 uur per dag. Ze baden dagelijks systematisch alle psalmen, de profeten en grote delen van het Nieuwe Testament! Deze dag-en-nacht opgezonden gebeden leidden tot een opwekking die als vuur oversloeg van Egypte naar Ethiopië, Syrië, Griekenland en andere delen van Europa en Rusland. Het evangelie werd over heel Noord Afrika verspreid. De monniken deden dus aan 24–uurs gebed.
De 4de eeuw
Het kloosterleven rond het jaar 400 was de wieg waarin Laus Perennis, „Eeuwigdurend Gebed”, weer ging bloeien. Byzantijn Alexander Akimites wilde gehoor geven aan de oproep van Paulus om onophoudelijk te bidden (1 Tessalonicenzen 5:17). Hij stichtte het klooster van de orde van „Acoemetae” wat letterlijk „De Slapelozen” betekend. Driehonderd monniken werden verdeeld over zes groepen die elkaar afwisselden om er voor te zorgen dat er onophoudelijk gebed en aanbidding klonk.[1] Na de dood van oprichter Akimites namen de slapeloze monniken in aantal toe. De beweging verspreidde zich naar onder meer Zwitserland, Ierland en Frankrijk en bleef actief tot ongeveer het jaar 900. In Ierland kwam het einde nadat Vikingen in 824 de kloosters compleet plunderden en afbraken. Door afwezigheid van de 5 gebouwen en gebrek financiële middelen werden de monniken ertoe gedwongen om het 24-uurs gebed op te geven.
In het jaar 558 na Chr.
In het jaar 558 na Chr. stichtte Cumgall, een Ierse monnik, een klooster in Bangor bij Belfast. Hij kreeg 3000 monniken bij elkaar, deelde ze in drie groepen van 1000 in, en liet ze 24-7 de Psalmen bidden in waken van 8 uur. Er brak een opwekking uit onder de Keltische Britten, die zich tot in Europa verspreidde. Deze gebedswacht werd ongeveer 300 jaar volgehouden.
In het jaar 700 na Chr.
Gebedswachten in Frankrijk: Rond het jaar 700 verliet de monnik Columbanus dit klooster in Bangor en vertrok naar Frankrijk. Daar stelde hij een 24-7 gebed in dat sterk leek op dat in Bangor. Zijn volgelingen hielden dit 150 jaar vol, met als gevolg dat er nog een golf van opwekking over delen van Europa sloeg.
De 12de eeuw
In de 12e eeuw bestudeerde Bernardus van Clairvaux in Frankrijk de geschriften van Columbanus en Cumgall en stelde ongeveer hetzelfde model van dag-en-nacht gebed in in zijn kloosters. De daarop volgende 40 jaar kwamen veel mensen tot geloof in vele delen van Frankrijk en Europa.
In 1727
De volgende groepering die het 24/7 gebed omarmde kwam pas in de 18e eeuw. De Duitse graaf Nikolaus von Zinzendorf kwam in 1722 in contact met een gelovige uit Moravia (Tsjechië). De protestanten in Moravia werden hevig vervolgd door de katholieken in die regio. Zinzendorf bood hen asiel aan op zijn landgoed. Daar vestigde velen van hen zich en richtte de „Hernhutters Brüdergemeinde” op. Deze protestantse gemeenschap begon op 13 augustus 1727 een gebed dat honderd jaar lang onophoudelijk door ging. Twee weken na de start van het gebed hadden 24 mannen en 24 vrouwen zich toegewijd om één uur per dag te bidden. Ze baseerden zich op de tekst in Leviticus 6:13 waarin staat dat het vuur op het altaar onophoudelijk moest branden. Zelf waren ze aangevuurd door heftige ervaringen met de Heilige Geest. Zinzendorf zelf vergleek deze ervaringen met het pinksterverhaal uit de Bijbel. De groep bidders nam rap toe tot ongeveer 70 man. Groepen wisselden elkaar gedurende honderd jaar elk uur af zonder het gebed te onderbreken. Vanuit de Moraviaanse gemeenschap werden ook voor het eerst op grote schaal protestantse zendelingen over de hele wereld uitgezonden. Vandaag de dag bestaat de Moraviaanse kerk nog steeds, maar het 24-uurs gebed ontbreekt in vrijwel elke gemeenschap
In 1900
Vlak voor het jaar 1900 begon er een 24-7 gebed dat in verband gebracht kan worden met het ontstaan van de Pinksterbeweging in 1906.
20ste eeuw
Tijdens de laatste twintig jaar, vanaf ongeveer 1985/90, zijn er wereldwijd ongeveer 5000 of meer 24-7-365 gebedswachten opgestart, in meer dan 150 landen. Het is een wereldwijd fenomeen geworden dat snel groeit, in een toenemend aantal landen. Deze gebeden zijn op verschillende manieren georganiseerd, met een verscheidenheid aan doelen.
Vanaf 1999
Op 19 september 1999 begon er in de Verenigde Staten een gebed- en aanbiddingdienst in het International House of Prayer (IHOP) in Kansas City, Missouri. De visie kwam sterk overeen met die van Zinzendorf en de Moravianen: het vuur op het altaar moest continu brandende blijven. Tot op de dag van vandaag is deze dienst nog steeds non-stop gaande. Teams van muzikanten, zangers en bidders wisselen elkaar af. Mede dankzij christelijke media (bijvoorbeeld de satellietzender „GOD TV” die een groot deel van de avonddiensten live wereldwijd uitzendt) is IHOP vandaag de dag het bekendste en belangrijkste voorbeeld van een succesvol 24/7 gebedshuis. Vanuit de hele wereld kwamen intussen bezoekers die zich in IHOP’s visie konden vinden naar Kansas City. Het aantal 24/7 gebedshuizen groeide hierdoor wereldwijd explosief. In vele landen zijn 24/7 gebedsruimtes te vinden. Het precieze aantal is echter niet bekend.
Europa en Nederland
Toen in Amerika het 24/7 gebed bij IHOP begon, kwam vrijwel tegelijkertijd in Engeland het 24/7 gebed van de grond. Voorganger en auteur Peter Greig was geïnspireerd door de Moravianen en zette in september 1999 een gebedsruimte op in Chichester, Engeland. Het plan was om één maand lang onophoudelijk te bidden, maar vandaag de dag is het gebed nog gaande. Greig zegt in een interview met de Britse zender Premier TV dat Gods aanwezigheid in de eerste weken zo overduidelijk was, dat ze niet meer wilden stoppen met bidden. Dankzij media-aandacht van onder meer Rolling Stone, Readers Digest en de BBC groeide de groep bidders uit tot meer dan honderd mensen. Daarnaast inspireerde het ook mensen in de rest van Engeland en Europa om een 24/7 gebedsruimte te beginnen. Door het opzetten van de website www.24-7prayer.com was alle informatie over 24/7 gebed makkelijk te vinden voor iedereen die een gebedsruimte wou opzetten of die gewoon eens één dag in het jaar met de jeugdgroep de klok rond wilde bidden. Veel Europeanen hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. Ten minste 2.4902 groepen in Europa hebben zich gewaagd aan het 24/7 gebed. De meeste daarvan hebben het slechts bij één dag gelaten, maar er zijn ook veel gebedshuizen ontstaan waar het hele jaar door continu gebeden wordt.
Verder lezen
- Greig, Pete, Dag en nacht roepen zij tot God — Het verbazingwekkende verhaal van het 24-7 gebed. Gideon, 2007
- Greig, Pete, Red Moon rising - how 24-7 prayer is awakening a generation. relevant books, 2005
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- www.24-7prayer.com Internationale officiële website van 24-7 Prayer
- www.24-7shorts.com verscheidene video’s die de 24-7 prayer-beweging illustreren.
- www.24-7gebed.nl officiële website van 24-7 Prayer in Nederland
- º (en) Barbara H. Rosenwein, Perennial Prayer at Agaune, in Sharon Farmer and Barbara H. Rosenwein eds., Monks and Nuns, Saints and Outcasts: Religion in Medieval Society 37, 41-42. Cornell Univ. Press 2000. Google Books search, retrieved January 7, 2010.