Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Cinema Capitole
Cinema Capitole,[1] in het centrum van Aalter,[2] is een van de laatst overgebleven onafhankelijke dorpscinema’s van Vlaanderen. [3]
Cinema, feestzaal en hotel
Cinema Capitole werd gebouwd in opdracht van de familie Maes. Een jaar nadat de bouwwerken starten, op 23 oktober 1957, werd de eerste film gedraaid. Dat was ‘The King and I’ met Yul Brynner en Deborah Kerr. Kort na de bouw van de cinema volgde al uitbreiding met een feestzaal (waar zelfs artiesten als Will Tura en Adamo kwamen optreden) en een hotel.
Renovatie
In 2008 nam Jean-Claude Maes (geen familie van de oorspronkelijke stichter Maes) het roer in handen bij cinema Capitole. Onder het oog van deze filmfanaat werd de filmzaal met 364 plaatsen (oorspronkelijk 609 plaatsen) volledig gerenoveerd en beschikt deze over een dolby surround geluidssysteem,[4] digitale projectie en een scherm van 60 m².
Ook na de renovatie werd gekozen voor kwaliteit: comfort, een origineel decor met kroonluchter, een podium en een cinemagordijn. Tevens is er een balkon met 1 meter 80 tussenruimte tussen twee rijen. In geen enkele andere Belgische bioscoop vindt men zoveel beenruimte.
De gerenoveerde filmzaal werd feestelijk heropend op 15 december 2008, toen ging Christmas In Paris[5] in nationale avant-première in cinema Capitole.
Het succes van de Vlaamse film en de familiefilm in de cinema capitole zorgde voor vertrouwen bij de filmverdelers en zo werd het steeds eenvoudiger om steeds nieuwe films net na het uitkomen te vertonen.[6]
In 2011 ontving Jean-Claude Maes de jaarlijks uitgereikte groene pluim[7] door Groen! Aalter. Hij ontving deze prijs voor he5 opnieuw op de kaart zetten van film in Aalter en voor het uitbouwen van een aantrekkelijke programmatie. Hij maakt de film toegankelijk voor iedereen door een laag tarief te vragen en door extra voorstellingen voor mensen in armoede te organiseren.
Bij cinema Capitole hoort ook hotel Capitole,[8] een stijlvol gerenoveerd retro-hotel uit de jaren vijftig. In dit budgethotel zijn elementen terug te vinden uit de glamoureuze filmwereld van vroeger, zo vertelt men in elke kamer het levensverhaal van een filmster. In de ochtend wordt er een ontbijt à la Breakfast at Tiffany's geserveerd.
Voorgeschiedenis
In 1895 namen de gebroeders Lumière een patent op hun uitvinding, de cinematograaf. Reeds voor de tweede wereldoorlog stond af en toe een kleine cinematent te Aalter.[9]
De echte cinema kwam pas na de bevrijding in 1944. De eerste filmvertoningen in de patronaatszaal waren vooral bestemd voor de geallieerde soldaten die te Aalter verbleven. In de mate dat er plaatsen vrij waren, mochten ook burgers de zaal in. Aalter had de smaak van de film te pakken want ook als de soldaten vertrokken waren, werden geregeld films gedraaid, nu eens in de patronaatszaal, dan weer in de zaal van het Kristen Volkshuis op de markt. Die voorstellingen hadden zo’n succes, dat wie niet tijdig aanwezig was, geen zitje meer vond. Natuurlijk liep er af en toe iets mis: de filmrol stak omgekeerd op het toestel, de klank viel uit, … Elke voorstelling begon met de actualiteit. Zo werden de eerste beelden vertoond van de bevrijding van de concentratiekampen: uitgemergelde lichamen, stapels lijken. De rauwe realiteit van het nazirijk werd visueel getoond. De parochiale geestelijkheid was in paniek. Een cinemazaal buiten hun controle kon niet. Meteen ging E.H. Van Impe, een jong en zeer dynamisch onderpastoor, op ronde. Al wie begaan was met de godsvrucht en zedelijke gaafheid van Aalter werd aangesproken en deed zijn of haar duit in het zakje. De oudste patronaatszaal werd vlug omgebouwd tot cinemazaal. De allereerste film werd gedraaid. Die eerste film, getiteld The Fighting Sullivans („Ik had vijf zonen” in het Nederlands), was een oorlogsfilm, een loflied aan de vijf zonen die in het Amerikaans leger vochten en … alle vijf sneuvelden.
De eerste maanden zat de zaal telkens afgeladen vol. De prijzen schommelden van 11 fr. eerste rang, 10 fr. tweede rang en 7 fr. vooraan in de zaal. Kinderen betaalden 5 fr.
Elke week hing voor het raam van het Kristen Volkshuis een bord met een affiche en enkele beelden uit de film. Succesfilms uit die tijd waren: Jongensstad (Boys Town), Meisjesstad (Girls Town), Tarzanfilms (Tarzan), Pater Damiaan, Bernadette Soubirous. Elke voorstelling volgde hetzelfde stramien: actualiteiten, een bijfilm, pauze en als laatste de hoofdfilm. Telkens opnieuw was de laatste plaat die gedraaid werd vooraleer de vertoning begon: La Paloma.
Typisch voor die tijd waren de censoren. De katholieke filmliga keurde elke film en die quotering stond in de katholieke krant te lezen. Zo waren er films: voor allen, kinderen niet toegelaten, streng voorbehoud, te mijden en af te raden.
In de ontmoetingszaal Pax waren de kinderen altijd toegelaten en daar zorgden de plaatselijke censoren voor. Op zaterdagnamiddag werd de film bekeken door een paar mensen. Op advies van die censoren werd in de film geknipt en gekleefd tot elke film voor kinderen geschikt was.
Alles evolueerde snel, heel snel. Het aantal toeschouwers in de Pax daalde van maand tot maand. Spoedig leek ook de zaal wat verouderd. En … er was sprake van een nieuwe bioscoop in de Stationsstraat. Twee bioscopen te Aalter, dat was niet leefbaar. Soms waren er in de Pax niet meer dan een tiental mensen. De nieuwe cinemazaal haalde het van de Pax die spoedig de voorstellingen stopzette.
Valt het doek over cinema Capitole?
Als het van de uitbater afhangt, valt op zondag 5 maart 2017 het definitieve doek over de Aalterse Cinema Capitole. Jean-Claude Maes gooit de handdoek in de ring, maar laat de deur op een kier staan. ’Enkele jaren geleden werd inderdaad een bouwvergunning aangevraagd voor appartementen op die site, maar mét behoud van de cinema’, zegt burgemeester Patrick Hoste (CD&V). ’Die vergunning is ook verleend, maar ze is niet uitgevoerd. Momenteel is er geen nieuwe aanvraag ingediend, maar sowieso zal dit altijd moeten mét behoud van de cinema, want dat is zo verankerd in het in 2012 goedgekeurde ruimtelijk uitvoeringsplan voor de Stationsstraat. Er kunnen dus nooit appartementen of garageboxen op de plek van de cinema komen, wel op de plek van het hotel.’[10]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º http://www.cinemacapitole.be/
- º http://www.aalter.be/product.aspx?id=143
- º http://www.bamart.be/files/voorbijdevertoning_print.pdf pagina 33-41
- º http://users.skynet.be/fb560999/2013digigidsmeetjesland2013nl.pdf pagina 66
- º http://www.nieuwsblad.be/cnt/18062193_1020
- º [http://www.nieuwsblad.be/cnt/082v50tv Nieuwsblad.be
- º http://groenaalter.be/groene_pluim_voor_cinema_capitole
- º http://www.hotelcapitole.be/
- º André De Ké, Land van de Woestijne, jrg 17 (1994) nr. 3-4; p. 8-9
- º De Standaard, uitgave Oost-Vlaanderen, donderdag, 8 december 2016, p. 27
