Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
August Heissmeyer
| August Heissmeyer | ||
| Geboren | 11 januari 1897 Aerzen, Nedersaksen, Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 16 januari 1979 Schwäbisch Hall, Baden-Württemberg, West-Duitsland | |
| Begraven | Begraafplaats in Gellersen; familiegraf | |
| Land/partij | Duitse Keizerrijk nazi-Duitsland
| |
| Onderdeel | Deutsches Heer Luftstreitkräfte Schutzstaffel | |
| Dienstjaren | 1914 - 1919 1930 - 1945 | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |
| Ander werk | Directeur van een Coca-Cola bottelarij in West-Duitsland | |
August Heissmeyer (Aerzen, 11 januari 1897 - Schwäbisch Hall, 16 januari 1979) was een Duitse SS-Obergruppenführer und General der Waffen-SS und Polizei en was het hoofd van de SS-Hauptamt. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij als oorlogsmisdadiger veroordeeld. Hij was getrouwd met ’Reichsfrauenführerin’ Gertrud Scholtz-Klink.
Leven
Na zijn schooltijd, trad hij in dienst van de Deutsches Heer. In de Eerste Wereldoorlog was hij Leutnant en werd meervoudig onderscheiden, onder andere met het IJzeren Kruis 1e klasse.
Na de Eerste Wereldoorlog was Heissmeyer lid van een Vrijkorps en betrokken in de Kapp-putsch in 1920. Na het afbreken van zijn studie, werkte hij als rij-instructeur. In 1923 kwam hij voor het eerst in contact met het nationaalsocialisme. In 1925 werd hij weer lid onder zijn oude lidmaatschapsnummer. Begin 1926 werd Heissmeyer weer lid van de SA. Hij bouwde de “SA-Gausturm Hannover-Süd“ op en was ook de plaatsvervangend Gauleiter.
In januari 1930 werd Heissmeyer lid van de SS en in 1932 een personeelslid van het SS-Amtes. Hij maakte snel carrière, en werd in 1933 lid van de Rijksdag en werd in 1935 Chef van het SS-Hauptamtes. Daarmee had hij een sleutelpositie in de organisatiestructuur van de SS. Hij loste Curt Wittje als Amtschef af. Hij werd op 9 november 1936 tot SS-Obergruppenführer en “Inspecteur der Nationalpolitischen Erziehungsanstalten” benoemd.
In 1939 werd Heissmeyer bovendien tot SS-Oberabschnittsleiter “Ost“ en Höheren SS- und Polizeiführer “Spree“ benoemd. Op november 1939 werd Heissmeyer tot Inspektor der Konzentrationslager und der Verstärkten Totenkopfstandarten benoemd. Hij volgde daarmee provisorisch Theodor Eicke op, die nu tot commandant van de SS-Division “Totenkopf” benoemd was. Op 31 juli 1940 werd Heissmeyer door Eickes plaatsvervanger in het KZ-inspectie, Richard Glücks opgevolgd.
Met het begin van de Tweede wereldoorlog richtte Heissmeyer de ”Dienststelle SS-Obergruppenführer Heißmeyer“ op, en was daarmee voor de militaire opleiding van de Nationalpolitischen Erziehungsanstalten verantwoordelijk. Op 23 augustus 1940 bezocht hij gezamenlijk met de Reichsfrauenführerin Gertrud Scholtz-Klink die hij nog in hetzelfde jaar trouwde, het concentratiekamp voor vrouwen Ravensbrück. Op 14 november 1944 werd Heissmeyer tot General der Waffen-SS bevorderd.
Na de oorlog
Na het einde van de oorlog, dook hij gezamenlijk met zijn vrouw in een Slot Leitzkau, en door bemiddeling van Pauline van Württemberg onder in Bebenhausen bij Tübingen, waar hij tot zijn dood woonde. August Heissmeyer werkte als een landarbeider en had valse papieren onder de naam van “Heinrich Stuckenbrock”. Heissmeyer werd herkend en in februari 1948 door de Franse bezettingspolitie aangehouden. Bij de denazificatie werd hij als hoofdschuldige gerangschikt, en tot drie jaar celstraf veroordeeld. Zijn privévermogen van ambtswege in beslag genomen.
Na de oorlog werkte hij als arbeider in een wasmachinefabriek, en daarna als werknemer in een Coca-Cola-vestiging in Reutlingen.
In 1979 stierf hij in het ziekenhuis in Schwäbisch Hall.
Militaire loopbaan
- Generaal van de Waffen-SS en van de Polizei: 1 juli 1944[1]
- SS-Obergruppenführer: 9 november 1936[1][2]
- SS-Gruppenführer: 28 februari 1934[1][3]
- SS-Brigadeführer: 9 november 1933[1][4]
- SS-Oberführer: 6 oktober 1932[1][5]
- SS-Standartenführer: 18 maart 1932[1][6]
- SS-Sturmbannführer: 25 augustus 1931[1][7]
- SS-Sturmführer: 31 maart 1931[1][8]
- Leutnant der Reserve: 6 augustus 1916[1]
- Kadet: 1914[1]
Registratienummers
Decoraties
- IJzeren Kruis 1914, 1e klasse en 2e klasse[1]
- Het Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e klasse en 2e klasse met Zwaarden[1]
- Gewondeninsigne 1918 in zwart[1]
- Erekruis voor de Wereldoorlog[1]
- Landesorden[1]
- Gouden Ereteken van de NSDAP[1]
- Dienstonderscheiding van de NSDAP in zilver (15 dienstjaren) en brons (10 dienstjaren)[1]
- Dienstonderscheiding van de SS[1]
- SS-Ehrenring [1]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[1]
- Abzeichen für Beobachtungsoffiziere aus Flugzeugen
Externe link
