Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Geniza
Een geniza [[geˈniːza]?], ((he) גניזה gənīzā; uit het Perzisch: gonj schatkamer; meervoud: genizoth), is een dikwijls dichtgemetselde holle ruimte die gebruikt werd om versleten joodse liturgische geschriften te bewaren. Onleesbaar geworden Thorarollen of andere niet meer gebruikte teksten werden hierin opgesloten. Teksten die het Tetragrammaton (JHWH) of ook andere Godsnamen bevatten, mogen niet zomaar worden weggeworpen. Op die manier hebben een aantal belangrijke documenten uit de joodse liturgie en de joodse geschiedenis de tand des tijds kunnen doorstaan voor later wetenschappelijk onderzoek. Daarenboven kwamen talrijke profane geschriften, overwegend in Judeo-Arabische taal.
is the store-room or depository in a Jewish synagogue (or cemetery), usually specifically for worn-out Hebrew-language books and papers on religious topics that were stored there before they could receive a proper cemetery burial, it being forbidden to throw away writings containing the name of God (even personal letters and legal contracts could open with an invocation of God). In practice, genizot also contained writings of a secular nature, with or without the customary opening invocation, and also contained writings in other Jewish languages that use the Hebrew alphabet (Judeo-Arabic, Judeo-Persian, Judeo-Spanish, Yiddish).
This custom also included the periodic solemn gathering of the contents of the geniza, which were then buried in the cemetery or "bet ḥayyim." Synagogues in Jerusalem buried the contents of their genizot every seventh year, as well as during a year of drought, believing that this would bring rain. This custom is associated with the far older practice of burying a great or good man with a "sefer" which has become "pasul" (unfit for use through illegibility or old age). In Morocco, in Algiers, in Turkey, and even in Egypt, such paper-interments had been practiced.
By far, the best-known genizah, which is famous for both its size and spectacular contents, is the Cairo Geniza, brought to the attention of Western scholars by Jacob Saphir, and chiefly studied by Solomon Schechter and Shlomo Dov Goitein.