Houtsoorten

Houtsoorten is de naam van de functionele indeling van het hout afkomstig van bomen en struiken. Een bepaalde houtsoort komt niet noodzakelijkerwijs overeen met één bepaalde boom- of struiksoort. Onder een bepaalde houtsoort kunnen verschillende, op elkaar lijkende boom- of struiksoorten vallen. De indeling in houtsoorten geschiedt op basis van gebruiksmogelijkheden en conventies in de handel. Voor de uiteindelijke eindgebruiker van het hout is de kleur veelal een doorslaggevende factor. De benaming is slechts gedeeltelijk genormeerd.

Hoofdgroepen

Meestal wordt hout in twee hoofdgroepen onderscheiden:

• Loofhout. Loofhout is afkomstig van loofbomen (horend tot de Angiospermen, de bedektzadigen). Loofhout wordt ook wel hardhout genoemd, naar het Engelse "hardwood", wat niets zegt over de hardheid van het hout. Er zijn ook loofbomen die heel zacht hout leveren zoals linde, populier en wilg. De boomsoort is dus belangrijk voor de hardheid, maar ook het groeiklimaat. Een harde houtsoort is azobé, afkomstig uit tropische bossen in Afrika.
• Naaldhout. Naaldhout is afkomstig van naaldbomen (horend tot de Gymnospermen, de naaktzadigen). Naalden zijn een vorm van bladeren. Naaldbomen kunnen ook schubvormige bladeren hebben of brede 'naalden'. Naaldbomen zijn vaak het hele jaar door groen en groeien voornamelijk in de gematigde streken en in de bergen op grotere hoogtes. Naaldhout wordt ook wel zachthout genoemd, naar het Engelse "softwood". Gemiddeld is naaldhout aanmerkelijk zachter dan loofhout. Net als bij loofhout is de boomsoort en het groeiklimaat bepalend voor de hardheid van het hout. De in Nederland meest gebruikte soorten naaldhout zijn vurenhout (afkomstig van Picea abies; fijnspar) en grenenhout (afkomstig van Pinus sylvestris; grove den). Larikshout (afkomstig van Larix-soorten; lork) is evenals grenen een duurzame naaldhoutsoort. Het witte Dennenhout van de naaldboom Abies komt in Nederland weinig voor.

Hout herkennen

Het onderscheid tussen verschillende houtsoorten is, anders dan op het eerste gezicht mag lijken, niet eenvoudig. Als het gaat om een beperkt aantal houtsoorten uit een klein herkomstgebied zijn de belangrijkste soorten redelijk te onderscheiden voor iedereen die daar aanleg voor heeft: bijvoorbeeld de van nature in Nederland of België voorkomende bosbomen. Maar in uitgestrekte landen als Brazilië en Indonesië, met grote bosoppervlakten (voor zover nog niet verdwenen) ligt de zaak totaal anders.

Door de grote diversiteit van tropische wouden en het naast elkaar voorkomen van tientallen soorten uit dezelfde plantengeslachten is het in de praktijk niet meer mogelijk om een onderscheid te maken op soortniveau. Denk bijvoorbeeld aan meranti, een groep handelshout waarbinnen onder andere rode, witte en gele meranti kunnen worden onderscheiden. Elk daarvan (bijv. rode meranti) omvat nog steeds enkele tientallen soorten. Vergelijk ook handelsbenamingen als gerutu, balau en lauan.

Met behulp van houtanatomie is het in veel gevallen mogelijk om deze soortengroepen, of soms zelfs wel de soort, vast te stellen. In de praktijk worden hiermee zeer veel fouten gemaakt, al dan niet expres (vanwege de soms grote commerciële belangen kan het voordelig zijn om hout een onjuiste naam te geven).

Houtanatomie kan op diverse niveaus naar hout kijken: met de loep, met de microscoop, of met een elektronenmicroscoop. De structuur van het hout kan betrouwbare gegevens opleveren voor de identificatie. Sommige aspecten van de microstructuur zijn per soort relatief erg constant, vergeleken met de macrostructuur; hout van dezelfde soort kan, afhankelijk van de groeiplaats en de weeromstandigheden zeer verschillend lijken terwijl de microstructuur weinig varieert.

De microstructuur kan soms ook direct waarneembaar zijn, zonder hulpmiddelen. Hoe kleiner de houtvaten zijn, des te 'fijner is de nerf'. De kleur van hout hangt veelal samen met kleurstoffen in bepaalde cellen. Overigens zijn die kleurstoffen er niet voor het mooi; ze zijn meestal enigszins tot uiterst giftig en dienen om vraat door 'beestjes' binnen de perken te houden. De volumieke massa (bij hout wordt het gewicht niet uitgedrukt in een soortelijk gewicht maar in volumieke massa) hangt samen met de dikte van de celwanden, hoe dikker deze zijn, hoe zwaarder het hout is. Een donkere kleur kan samengaan met een hoge volumieke massa, bijvoorbeeld bij pokhout (Guaiacum sanctum, etc), ebben (Diospyros-soorten), basralocus (Dicorynia guianensis), angelim vermelho (Dinizia excelsa), grenadille (Dalbergia melanoxylon) en vele Acacia- en Eucalyptus- soorten. Maar ook licht gekleurde houtsoorten kunnen zwaar en hard zijn, zoals palmhout (Buxus sempervirens), de vele Diospyros-soorten die geen zwart kernhout vormen, en satijnhout (Chloroxylon swietenia). De donkere soorten bezitten meer of andere kleurstoffen dan de lichtgekleurde soorten.

Verenigingen

De kort na 1930 opgerichte International Association of Wood Anatomists (IAWA) -- een vereniging van mensen die doen aan houtanatomie (in de brede zin des woords) -- bevordert de kennis van hout op microniveau. Deze wetenschappelijke vereniging geeft 4x per jaar haar IAWA Journal uit waarin thema's uit de houtanatomie worden besproken. Onder auspiciën van deze vereniging is ook een database, Inside Wood, opgezet waarmee men aan de hand van micro-kenmerken hout kan proberen te determineren. Hierbij is wel veel voorkennis vereist.

Op amateur-niveau bestaat de Nederlandse vereniging van Houtsoortenverzamelaars (NEHOSOC, opgericht 1947): deze bevordert het verzamelen van houtmonsters; ook verzorgt ze studiedagen met lezingen over en oefening in houtanatomie. Het verenigingsblad heet De houtverzamelaar. In Vlaanderen bestaat de Houtstudiecentrum voor het Technisch Onderwijs (HCTO, opgericht in 1958),: dit is een meer op de houtvakman gerichte vereniging waar men aan houtherkennen doet en vele Technische mededelingen heeft uitgegeven. In de USA bestaat de International Wood Collectors Society (IWCS, opgericht in 1947, enkele maanden na de Nederlandse vereniging): de IWCS geeft het tijdschrift World of Wood uit.

Voorbeelden van loofhout

Houtsoort	Boom	Wetenschappelijke naam	volumieke massa kg/m3
acacia		Acacia spp.	730-900
afzelia		Afzelia spp.	730-900
Amerikaans hard esdoorn	Suikeresdoorn	Acer saccharum	530-720
appel (hout)	Appelboom	Malus sylvestris	540-810
azobé		Lophira alata	940-1100
azijnhout	Steeneik	Quercus ilex	800-1100
beuken	Beuk	Fagus sylvatica	700
berken	Berk	Betula spp.	650
bilinga	Bilinga	Nauclea trillesii	750-850
ebben		Diospyros spp.	1200
eiken	Eik	Quercus spp.	700
esdoorn	Europese esdoorn	Acer spp.	610
essen	Es	Fraxinus excelsior	530-830
kastanje	Tamme kastanje	Castanea sativa	550
kersen	Amerikaanse vogelkers	Prunus serotina	500-600
linden	Linde	Tillia spp.	540
mahonie		Swietenia spp.	550-750
meranti		Shorea spp.	640-860
merbau		Intsia spp.	800-900
Iroko		Milicia regia spp.	650-870
noten	Walnoot	Juglans spp.	610-770
paardenkastanje	Paardenkastanje	Aesculus hippocastanum	540
palmhout	Buxus	Buxus sempervirens	940-1050
perenhout	Gewone peer	Pyrus communis	700
pokhout		Guaiacum spp.	1200-1500
populieren	Populier	Populus spp	450
robinia	Robinia	Robinia pseudoacacia	540-860
Sapupira	sapupira	Angelim da Mara	680-1000
teak	Teakboom	Tectona grandis	630-680
wilgen	Wilg	Salix spp.	450
wengé		Millettia laurentii	750-1000
kersen	Zoete kers	Prunus avium	600

Voorbeelden van naaldhout

Houtsoort	Boom	Wetenschappelijke naam	volumieke massa (kg/m3)
grenen	Grove den	Pinus silvestris	510
lariks of lorken	europese lork	Larix decidua en spp.	530-580
oregon pine	douglasspar	Pseudotsuga menziesii	530
vuren	fijnspar	Picea	460
hemlock	hemlockspar	Tsuga spp.	450
parana pine		Araucaria angustifolia	480-640
pin des landes	Zeeden	Pinus pinaster
pitch pine	den	Pinus spp.	630
southern yellow pine	den	Pinus spp.	diverse soorten

Zie ook

• Lijst van houtsoorten

Externe links

• Houtinfo van Centrum Hout
• IAWA - Houtanatomen
• HCTO - Belgische vereniging
• NEHOSOC - Nederlandse vereniging
• IWCS - Internationale vereniging

  Vrije mediabestanden over wood op Wikimedia Commons