Postrock

Postrock is rock georiënteerde kunstmuziek die zich kenmerkt door af te wijken van de traditionele structuren van de populaire muziek (bijvoorbeeld het strofe-refreinprincipe), maar wel gericht is op grote dynamische verschillen en langdurige geluidsstructuren. Postrock is vaak instrumentaal en heeft lang uitgerekte composities. Het kan gezien worden als een reactie tegen de grunge, stonerrock en nu metal, weliswaar als indierock gepresenteerde alternatieve muziek, maar in werkelijkheid door de creatieve interventie van de grote platenmaatschappijen steeds meer vervlakt tot formulistische mainstream gitaarrock.

Het genre haalde inspiratie uit noise, shoegaze, ambient, mathrock, jazz en krautrock en hing net als de grondleggers van deze genres destijds ook een soortgelijke ethiek aan ten aanzien van de vrijheid van muziek componeren zonder aansturing van de platenmaatschappijen vanuit commercieel belang. Zoals met de meeste muziekgenres is het gebruik van de term postrock vaag: het wordt gebruikt voor zowel de muziek van Mogwai als Yo La Tengo en omhelst naast de lo-fi zowat alle experimentele rockmuziek van de jaren 1990.

De grondleggers van de postrock zijn de bands Slint en Talk Talk. Ook artiesten als Sonic Youth en Glenn Branca kunnen als bron worden beschouwd vanwege hun breed uitgesponnen, vaak instrumentale klankvelden.

Als reactie op het slome, introverte imago en karakter van zowel de postrock als de lo-fi kwam rond de eeuwwisseling een radicale tegenbeweging in de vorm van een nieuwe golf Britse alternatieve punkbands met in de voorhoede Ikara Colt en vanuit New York ontstond met The Strokes, Yeah Yeah Yeahs, Liars, The Rapture de postpunk-revival beweging.

Stijlkenmerken

Lange composities
Lange instrumentale stukken
Veel getokkelde gitaarpartijen met veel aandacht voor dissonanten, consonanten en aanhoudende noten (drone)
Zachte stukken afgewisseld met harde stukken
Wall of sound door verschillende instrumentenlagen over elkaar heen
Veelvuldig gebruik van effectapparatuur als reverb, delay, echo, tape echo, distortion
Achter de kam spelen op Fender Jaguars en Jazzmasters, zie 3rd bridge-gitaar
Trage drumpartijen met veel tegenaccenten en 6/8e ritmes
De muzikanten zingen zelf (geen losse zanger)
Introspectieve teksten
Weinig expressieve podiumpresentatie als tegenreactie tegen de macho-presentatie van de grunge, stonerrock en nu metal
Geen solo's van individuele muzikanten
Sombere toonaarden (veel mineur in plaats van majeur toonladders)