Glamrock

Glamrock of glitterrock, onderdeel van de popmuziek, is een muziekstijl die populair was in de jaren 70.

Geschiedenis

Na de idealistische jaren 60 begonnen (vooral Britse) popgroepen steeds extravagantere optredens te verzorgen waarbij de "aankleding" van de bandleden net zo belangrijk werd als de muziek die ze brachten. Hoewel men in Engeland Marc Bolan ziet als eerste glamrocker, was vrijwel zeker Alice Cooper de aanstichter van deze stroming. Behalve door het dragen van een meisjesnaam viel Alice Cooper eind jaren zestig op door de bijbehorende outfits en make-up tijdens zijn theatrale acts. Op de hoes van de eerste LP uit 1969, "Pretties For You", staat Alice afgebeeld in een glitterjurkje. Op de hoezen van de twee opvolgers: "Easy Action"(1970) en "Love it to death"(1971) is de groep eveneens afgebeeld in glitter en "drag". Begin 1971 had Alice Cooper een wereldhit met het nummer "I'm Eighteen". Een optreden in Engeland werd naar verluidt bezocht door David Bowie en Elton John, die ongetwijfeld beïnvloed zijn door wat ze zagen.

De Engelse glamrock werd eerst omarmd door artiesten met een achtergrond in de folk-muziek of in de kunst, zoals David Bowie en Brian Eno van Roxy Music. De stroming had daardoor aanvankelijk iets elitairs. Met de komst van Gary Glitter, Slade, the Sweet en Mud werd dat snel bijgesteld. De Amerikaanse glamrock kenmerkte zich vooral door keiharde rockmuziek. Exponenten waren naast Alice Cooper, Lou Reed, Iggy Pop en The New York Dolls. De acts kregen langzamerhand een meer duistere, gotische uitstraling. De Amerikaanse glamrock wordt daarom ook wel protopunk genoemd. In de Engelse glamrock werd veel gewerkt met campelementen uit de homoscene. Belangrijke kenmerken waren felgekleurde en strakke glitterkleding, plateauzolen, dikke lagen schmink en een lichtshow. Ook begon toen de trend om videoclips op te nemen.

Behalve de grote groep echte glamrock-acts in vooral Groot-Brittannië gebruikten veel andere bands en artiesten elementen uit dit genre - hetzij uit de muziek, hetzij uit de aankleding - zonder dat ze zelf tot het genre gerekend moeten worden. De meest succesvolle voorbeelden daarvan zijn Queen en ABBA, die ook na het veranderen van hun imago nog zeer populair bleven. Zelfs The Rolling Stones gebruikten in de nadagen van de glamrock make up.

De Engelse glamrock was een belangrijke stimulator voor de tegenreactie die kwam van de punkbeweging (eind jaren 70) die niets moest hebben van de "commerciële, onechte en decadente" glitterpop. Vooral de Sex Pistols, hoewel tenslotte zelf ook niet vies van commercie, vertolkten hun afkeer van het genre. Dat de sentimenten ten opzichte van de Amerikaanse glamrockers anders lagen blijkt uit de verklaring van John Lydon (Johnnie Rotten) volgens wie "Killer" van Alice Cooper het beste rock album uit de geschiedenis was. Veel elementen werden overgenomen door latere artiesten als Michael Jackson en Madonna en werden ook in de disco en soul gebruikt.

In de jaren 80 bleek glamrock van invloed op Amerikaanse hardrockers als Mötley Crüe, Bon Jovi, Joan Jett & the Blackhearts, Quiet Riot en import-Brit Billy Idol. Britse bands als Def Leppard en Scandinavische groepen als Europe, Hanoi Rocks en, recentelijk, Vains of Jenna, Hardcore Superstar, Dirty Penny Lordi volgden die trend verder. Ook de Britse band The Darkness was populair in de periode van 2000 tot 2006. Tegenwoordig is een aantal glambands weer op tournee en worden er nieuwe albums opgenomen, twee voorbeelden hiervan zijn White Lion en Europe.

John Cameron Mitchells glamrockmusical, Hedwig and the Angry Inch (1998), over de periode van de glamrock, werd verfilmd in 2001 en werd meteen een cultfilm.

Glamrock moet onderscheiden worden van teenyboppermuziek, dat veel lichter van toon is en veel minder voorzien van dubbelzinnigheden. Glamrock is verwant aan Hair Metal.

Bekende glamrockbands en -(solo)artiesten

Glamrock

Geschiedenis

Bekende glamrockbands en -(solo)artiesten

Navigatiemenu

Zoeken