Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Francis Ruyts
Francis Gilbert Ruyts (Lier 24 september 1914 - München 30 januari 1945) was een Belgische beroepsmilitair en lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog.[1]
Ruyts ging bij het leger toen hij zestien jaar oud was. Tijdens de bezetting werd hij grenswacht te Luik. Hij werd in juni 1941 door Marguerite Verboven gerecruteerd bij de afdeling Porte Mine van de inlichtingendienst ZERO.
Verboven stelde Ruyts voor aan haar chef, Alexander Meus, die Ruyts beval lid te worden van de Algemeene SS-Vlaanderen waardoor hij meer inlichtingen kan verzamelen, die wekelijks door Lisette Chantraine aan verboven worden bezorgd. Naast informatie bezorgen pleegde Ruyts ook sabotage. Tevens recruteerde hij zijn zus en haar echtgenote.
Op 9 december 1941 werd Ruyts in zijn woning in Bressoux gearresteerd door de Geheime Feldpolizei (GFP), maar hij weet te ontsnappen nadat hij de agenten in zijn kamer opsloot. In zijn huis vindt de GFP een code en op 20 december werd ook bezwarend materiaal gevonden bij zijn zus in Berlijn.Verboven, Chantraine en Guyot - allen leerkracht aan de normaalschool in Geldenaken worden op 19 december 1941 aangehouden.
Ruyts zelf vluchtte naar Brussel, waar Meus hem via de onsnappingslijn comète naar Engeland wilde laten overbrengen met een omvangrijke briefwisseling. Andrée De Jongh liet Ruyts overbrengen naar koerier Smet, die Ruyts aan grens met Frankrijk aangaf bij de Duitsers. Ruyts werd op12 januari 1942 gearresteerd door de Sicherheitspolizei und SD.
Alle gearresteerden werden op 15 augustus 1942 overgebracht naar Duitsland. Ruyts, Alexis Licour, Pierre van Elewyck, Lisette Chantraine, Marguerite Verboven en Fernande Bartholomé werden verder vervolgd. Op 9 juni 1943 werd de zaak voor het Volksgerichtshof te Essen. Op 12 juni werden Ruyts en Licour ter dood veroordeeld. Ze werden op 30 januari 1945 met de guillotine onthoofd te München. Ruyts verbleef in Kamp Esterwegen waar hij zong om zijn medegevangen op te beuren, ook na zijn ter dood veroordeling.
| Bronnen, noten en/of referenties
|