Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Bevrijdingsleger (België)

Uit Wikisage
Versie door IPA (overleg | bijdragen) op 6 feb 2018 om 20:14 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bevrijdingsleger_(Belgi%C3%AB)&oldid=47749330)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Het Bevrijdingleger (Frans:Armée de la Libération) was een Belgische verzetsgroep tijdens de Tweede Wereldoorlog. De groep ontstond in de christelijke milieus in Luik. De groep had echter ook takken in Antwerpen, Gent, Aalst en Dendermonde.[1]

Pierre Clerdent was de leider van het Nationaal Coördinatiecomité van de beweging, die de verzetsbeweging oprichtte op verzoek van voormalig minister Antoine Delfosse. De oprichters van het Bevrijdingsleger hadden gemeen dat ze een sterke aversie hadden tegen de door de Duitsers opgezette vakbond Unie van Hand- en Geestesarbeiders. Het verzet tegen de verplichte tewerkstelling leidde tot contacten met de socialistische syndicalist André Renard.

Onder invloed van Walthère Dewé, de chef van de inlichtingsdienst Clarence, werkte het Bevrijdingsleger nauw samen met het Geheim Leger en kreeg in onderlinge afspraak de verantwoordelijkheid voor het Land van Herve. De samenwerking tussen beide groepen werd vastgelegd in een protocol getekend op 20 april 1943. In het protocol wordt vastgelegd dat het Bevrijdingsleger onderdeel is van de Belgische strijdmacht en vecht voor België, zonder aanzien des persoons en zonder politieke bedoelingen.[2]

De voornaamste acties van het Bevrijdingsleger waren de clandestiene pers, inlichtingswerk, hulp aan werkweigeraars en joden en kleinschalige sabotagedaden, voornamelijk tegen spoorwegen.[3]

Op het einde van de oorlog moest het Bevrijdingsleger zorgen dat de nieuwe Belgische regering zou beschikken over radiozenders in Luik en Tamines. In Luik speelde de verzetsgroep een belangrijke rol bij de bevrijding van Luik en het beschermen van de wapenfabrieken Fabrique Nationale de Herstal.

Na de oorlog speelden leidende figuren van het bevrijdingsleger zoals Delfosse, Pierre Clerdent en Joseph Fafchamps een belangrijke rol bij de oprichting van de politieke partij Union Démocratique Belge.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º België in de Tweede Wereldoorlog. Deel 6: Het verzet 2, Herman van de Vijver, Rudi van Doorslaer en Etienne Verhoeyen, DNB/Uitgeverij Peckmans, Kapellen 1988
  2. º Geheim Leger 1940-1944
  3. º Tussen feit en fictie. De katholieke beeldvorming over het verzet, 1944-1950. De katholieken en het verzet: een snel verzuurde relatie?, Hannes Raes, Proefschrift voorgelegd tot het behalen van de graad van Master in de Geschiedenis aan de Universiteit Gent. Promotor: Prof. Dr. Bruno De Wever. Academiejaar 2008-2009
rel=nofollow
rel=nofollow