Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Veda
De Veda's zijn de geschriften die de basis vormen voor de upanishaden, de Indiase filosofie en veel van de religies die tot het hindoeïsme gerekend worden. Ze bestaan uit religieuze hymnen over God(en), spirituele filosofie, het universum, de natuur en de juiste levenswijze. Het woord 'Veda' is etymologisch verwant aan het werkwoord weten en betekent kennis. De Veda's zijn ontstaan tussen 1500 en 500 v.C.[1]
Oorsprong
De oudste Veda, de Rig Veda, zou buiten India ontstaan zijn bij Ariërs, die vanaf het 15e eeuw v.Chr. India binnentrokken. De latere Veda's zouden grotendeels in India door zogenoemde rishi's of wijze clanhoofden geschouwd zijn (schouwen = kennis door directe waarneming in zuiver bewustzijn; vandaar de vedische aanduiding: absolute kennis dwz onveranderlijk en eeuwig). Hiermee behoren ze tot de alleroudste religieuze teksten ter wereld.
Ze zouden pas lange tijd na de uitvinding van het schrift zijn opgeschreven en zijn ingedeeld, omdat het als een teken van verval werd beschouwd indien de eeuwenoude kennis niet meer gewoon onthouden kon worden. Het aanleren gebeurde door speciale personen (pandits) die getraind waren de hymnen uit hun hoofd te leren, en dit werd in de Brahmanen kaste vaak per familie doorgegeven. Speciale versstructuren en ritmes zorgden ervoor dat de teksten intact konden blijven, hoewel veel teksten in de loop der tijden toch verloren zullen zijn gegaan, omdat een familie uitstierf of, zoals vooral de dag van vandaag, haar interesse verlegde naar meer wereldse zaken.
Inhoud
De 4 Veda's zijn:
- de Rig Veda: basisveda met de hymnen die ook in de andere deels worden herbruikt
- de Sama Veda: zangvorm
- de Yajur Veda: zwarte en witte
- de Atharva Veda: rituelen
Er zijn daarnaast ook nog sub-Veda's, zoals de Ayurveda die over de geneeskunst gaat, Gandharva Veda, geeft de muziek met raga's weer, Sthapatya Veda geeft oerprincipes voor bouwkunst van woningen in meerdere verdiepingen en steden. Deze hebben geen religieuze inhoud. Bekender dan de Veda's zelf zijn de Upanishads, waarin uitleg wordt gegeven over de filosofie achter de Veda's.
Henotheïsme of monotheïsme
Vooral de latere Veda's zijn niet polytheïstisch. De invloedrijke westerse Indiakundige Max Müller noemde ze henotheïstisch. Daarmee bedoelde hij het geloof in meerdere goden, waarvan een enkele aanbeden wordt en als superieur gezien wordt. Hij twijfelde of hij het niet toch als monotheïstisch moest benoemen, aangezien sommige verzen op monotheïsme leken te wijzen.
De meeste hindoes beroepen zich voor hun monotheïstische visie o.a. op het vers: "Aan wat één is geven de wijzen vele namen. Ze noemen het Agni, Yama, Matarisvan" (Rig Veda, 1.164.46). Ze geloven dat dit aangeeft dat met de 'verschillende goden' verschillende aspecten van één God bedoeld worden.
Interpretatie
De Veda's zijn geschreven in een zeer oude vorm van Sanskriet. Woorden kunnen hierin een groot aantal en veel verschillende betekenissen hebben. Hierdoor zijn er veel verschillende interpretaties van één tekst mogelijk. Soms lijkt dat zo bedoeld, maar vaak ook niet. Zo lezen voorstanders van de Arische invasietheorie in een vers dat een Arische god-koning een irrigatiesysteem vernielt van de donkergekleurde Dravidiërs, terwijl tegenstanders van deze theorie hierin een uitleg zien van de waterkringloop.
Middeleeuwse commentaren op de Veda's zijn geschreven door o.a. Sayana en Mahidhara. Recente commentaren zijn opgesteld door de Arya Samaj, die zich vooral baseert op zeer oude commentaren en door Sri Aurobindo, die een zeer spirituele interpretatie voorstaat. Er zijn ook Engelse vertalingen door westerse indologen zoals Max Müller, Wilson en Griffith die zich soms baseren op de middeleeuwse commentaren. Veel hindoes hebben kritiek op deze vertalingen en wijzen erop dat zij betaald werden door de Britten en christelijke missionarissen.
Bronnen & voetnoten
- º Prof. B. Dessein en Prof. A. Heirmann, Boeddha, zijn leer en zijn gemeenschap, Academia Press (Universiteit Gent, 1999).
Zie ook
Literatuur
- Angot, M. L'Inde classique, Soc. éd. Les Belles Lettres, Paris, 2001 ISBN 2251410155
- Vedic Hinduism by S. W. Jamison and M. Witzel (1992)