Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Epifanius van Salamis
Epiphanius van Salamis (Grieks: Ἐπιφάνειος Κύπρου) (Besanduk bij Eleutheropolis, ca. 310-315 – op zee, 12 april 403) was bisschop van Salamis op Cyprus, heresioloog en kerkvader.
Leven
Epifanius werd als zoon van joodse ouders geboren. Tijdens zijn jeugd bekeerde zich tot het christendom. Hij bracht enige tijd door bij monniken in Egypte en kwam er in contact met volgelingen van de gnosticus Valentinus. Na enkele jaren kwam hij terug naar Palestina en stichtte in 335 in de omgeving van Eleutheropolis zelf een klooster. Na zijn wijding tot presbyter door de bisschop van Eleutheropolis leidde hij deze kloostergemeenschap gedurende meer dan 30 jaar.
In 367 werd Epifanius bisschop van Salamis. Hij bevorderde er ook het kloosterwezen. Hij ontwikkelde zich hier tot een vruchtbaar en erudiet schrijver in zijn strijd tegen uiteenlopende ketterijen. HIj richtte zich voornamelijk tegen Origenes, die hij beschouwde als de werkelijke grondlegger van allerlei heresieën, en in het bijzonder van het arianisme. Hij bestreed hem in „alle talen van de wereld”.[1] Hij overtuigde Hiëronymus van zijn standpunt, die daarop openlijk afstand nam van de ideeën van Origenes en brak met Rufinus van Aquilea en Johannes van Jeruzalem.
Epifanius nam deel aan de Synode van Antiochia in 376 en de Synode van Rome in 382. In het jaar 394 reisde hij naar Jeruzalem en predikte in de H. Grafkerk tegen de aanhangers van Origenes.
In de winter van 402 liet Theophilos van Alexandria Epifanius naar Constantinopel reizen, omdat Johannes Chrysostomos, de bisschop can Constantinopel, aanhangers van Origenes toevlucht gaf. Epifanius zou er het vermeende ’Origenisme’ van Johannes Chrysostomos moeten bestrijden. Hij bleef in deze discussie zonder succes. Het volgende jaar overleed Epifanius tijdens de terugreis van Constantinopel naar Cyprus op zee.
Mede door Epifanius’ aanval op Origenes, werden in 553, op het tweede concilie van Constantinopel, de zienswijzen van Origenes tot ’ketterijen’ verklaard.
In de katholieke kerk wordt zijn feestdag gevierd op 12 mei.
Werken
Zijn vroegste bekende geschrift is „Ancoratus” („de vast verankerde”) uit het jaar 374, een polemiek tegen Origenes en het arianisme. Aijn belangrijkste werk is de Panárion („Huisapotheek” tegen de slangenbeten van de ketterijen, ook bekend als Adversus haereses, geschreven rond 374–377), een index van 80 als ketters beschouwd leren. In 382 schreef hij in [Constantinopel]] een boek over de Bijbelse maten en gewichten (De mensuris et ponderibus).
Hedendaagse uitgaven van de Panarion („Huisapotheek”):
- (en) The Panarion of Epiphanius of Salamis. Bk. I. (Sects 1-46) (Volume XXXV van Nag Hammadi Studies). Vertaald door Frank Williams. Ed. E. J. Brill, Leiden 1987, ISBN 90-04-07926-2.
- (en) The Panarion of Epiphanius of Salamis. Bks. II and III (Sects 47-80, De Fide). Vertaald door Frank Williams. Ed. E. J. Brill, Leiden 1994, ISBN 90-04-09898-4.
- (de) Epiphanius: Ancoratus und Panárion. Bd 1 u 2, uitgegeven door Karl Holl. Hinrichs, Leipzig 1915/22; Bd. 3, uitgegeven door Hans Lietzmann. Hinrichs, Leipzig 1933.
Weblinks
(de) Friedrich Wilhelm Bautz: Epifanius van Salamis. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL), (verkorte actuele versie), (gearchiveerde versie(?)(vertaal via: 
))
(en) Epiphanius of Salamis, in: Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1907-1912. (vertaal via: 
)
- (la) Epiphanius Salaminis Episcopus Excerpta uit Migne’s Patrologia graeca
Verwijzingen
- º BBKL, zie weblinks