Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jean Paul Egide Martini: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Zie Luisterrijk}} | {{Zie Luisterrijk}} | ||
[[Bestand:Jean Paul Egide Martini.jpg| | [[Bestand:Jean Paul Egide Martini.jpg| {{largethumb}}|Jean Paul Egide Martini omstreeks 1810]] | ||
{{Infobox Bmoc}} | {{Infobox Bmoc}} | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
== Levensloop== | == Levensloop== | ||
De ouders van Jean Paul waren de leraar en organist [[Andreas Martin]] en zijn echtgenote [[Barbara Martin|Barbara]]. | De ouders van Jean Paul waren de leraar en organist [[Andreas Martin]] en zijn echtgenote [[Barbara Martin|Barbara]]. | ||
''Martini'' die eigenlijk '''Johann Paul Aegidius Schwarzendorf''' heette, vond zijn eigen naam niet zo geweldig en liet zich dan ook zo niet noemen. | ''Martini'' die eigenlijk '''Johann Paul Aegidius Schwarzendorf''' heette, vond zijn eigen naam niet zo geweldig en liet zich dan ook zo niet noemen. | ||
Op het Jezuïetencollege in Neuburg aan de Donau, was Jean Paul naast zijn studie al op 11-jarige leeftijd als organist werkzaam. Vervolgens ging hij naar [[Freiburg im Breisgau]] om [[filosofie]] te studeren. Hij brak deze studie af, om zich op de muziek te concentreren. | Op het Jezuïetencollege in Neuburg aan de Donau, was Jean Paul naast zijn studie al op 11-jarige leeftijd als organist werkzaam. Vervolgens ging hij naar [[Freiburg im Breisgau]] om [[filosofie]] te studeren. Hij brak deze studie af, om zich op de muziek te concentreren. | ||
In [[1760]] vertrok hij naar [[Nancy]] in [[Lotharingen]], waar hij de naam [[Martini il Tedesco]] (''Martini de Duitser'') kreeg toegemeten. Hij trouwde daar met ''[[Marguerite Camelot]]'', die ook uit een organistenfamilie kwam. | In [[1760]] vertrok hij naar [[Nancy]] in [[Lotharingen]], waar hij de naam [[Martini il Tedesco]] (''Martini de Duitser'') kreeg toegemeten. Hij trouwde daar met ''[[Marguerite Camelot]]'', die ook uit een organistenfamilie kwam. | ||
== | ==Successen en terugval== | ||
Martini boekte zijn grootste successen in [[Parijs]], waar hij vooral [[opera]]'s en [[marsmuziek]] componeerde. In [[1788]] werd hij ''Surintendant de la musique du Roi'' voor [[kerkmuziek]] aan het [[hof]] en werd ook nog [[directeur]] van enkele belangrijkste Parijse [[theater]]s. | Martini boekte zijn grootste successen in [[Parijs]], waar hij vooral [[opera]]'s en [[marsmuziek]] componeerde. In [[1788]] werd hij ''Surintendant de la musique du Roi'' voor [[kerkmuziek]] aan het [[hof]] en werd ook nog [[directeur]] van enkele belangrijkste Parijse [[theater]]s. | ||
Door de Franse Revolutie verloor hij zijn banen en vluchtte hij naar [[Lyon]], waar hij aan het ''[[Conservatoire de Musique]]'' werd aangesteld. Helaas waren de daar door hem gecomponeerde opera's weinig succesvol en verloor hij deze baan. Na die tijd was hij veel met kerkmuziek bezig, en beleefde hij het herstel van de ''Bourbonmonarchie'' , waarna hij door de koning weer in zijn oude positie werd benoemd als ''Surintendant de la musique du Roi''. | Door de Franse Revolutie verloor hij zijn banen en vluchtte hij naar [[Lyon]], waar hij aan het ''[[Conservatoire de Musique]]'' werd aangesteld. Helaas waren de daar door hem gecomponeerde opera's weinig succesvol en verloor hij deze baan. Na die tijd was hij veel met kerkmuziek bezig, en beleefde hij het herstel van de ''Bourbonmonarchie'' , waarna hij door de koning weer in zijn oude positie werd benoemd als ''Surintendant de la musique du Roi''. | ||
| Regel 94: | Regel 94: | ||
::In deze vertelling is de [[troubadour]] Marcel verliefd op de beeldschone [[prinses Herzeloyde]]. Zij blijft echter onbereikbaar voor hem, aangezien er rivalen zijn die via een toernooi om de hand van de prinses strijden. Marcel is in deze ongelijke strijd kansloos, maar met zijn lied ''Plaisir d' Amour'', is hij uiteindelijk toch onsterfelijk geworden. | ::In deze vertelling is de [[troubadour]] Marcel verliefd op de beeldschone [[prinses Herzeloyde]]. Zij blijft echter onbereikbaar voor hem, aangezien er rivalen zijn die via een toernooi om de hand van de prinses strijden. Marcel is in deze ongelijke strijd kansloos, maar met zijn lied ''Plaisir d' Amour'', is hij uiteindelijk toch onsterfelijk geworden. | ||
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q696034 }} | |||
{{DEFAULTSORT:Martini, Jean Paul Egide}} | {{DEFAULTSORT:Martini, Jean Paul Egide}} | ||
[[Categorie: Frans componist]] | [[Categorie: Frans componist]] | ||
[[Categorie: Duits componist]] | [[Categorie: Duits componist]] | ||
[[Categorie: Muziekpedagoog]] | [[Categorie: Muziekpedagoog]] | ||
Versie van 19 jan 2019 12:22
| Dit is een artikel uit de serie: Bekende melodie, onbekende componist |
|---|
Jean Paul Egide Martini (Freystadt (Oberpfalz), 31 augustus 1741 – Parijs, 14 februari 1816) was een Frans-Duitse componist en muziekpedagoog. Hij schreef talrijke werken voor orkest, harmonieorkest en muziektheater, schreef missen en componeerde de muziek voor ruim tien opera’s.
Hij dankt zijn bekendheid aan één compositie, namelijk het chanson: Plaisir d' Amour, op tekst van Jean-Pierre Claris de Florian.
Levensloop
De ouders van Jean Paul waren de leraar en organist Andreas Martin en zijn echtgenote Barbara.
Martini die eigenlijk Johann Paul Aegidius Schwarzendorf heette, vond zijn eigen naam niet zo geweldig en liet zich dan ook zo niet noemen.
Op het Jezuïetencollege in Neuburg aan de Donau, was Jean Paul naast zijn studie al op 11-jarige leeftijd als organist werkzaam. Vervolgens ging hij naar Freiburg im Breisgau om filosofie te studeren. Hij brak deze studie af, om zich op de muziek te concentreren.
In 1760 vertrok hij naar Nancy in Lotharingen, waar hij de naam Martini il Tedesco (Martini de Duitser) kreeg toegemeten. Hij trouwde daar met Marguerite Camelot, die ook uit een organistenfamilie kwam.
Successen en terugval
Martini boekte zijn grootste successen in Parijs, waar hij vooral opera's en marsmuziek componeerde. In 1788 werd hij Surintendant de la musique du Roi voor kerkmuziek aan het hof en werd ook nog directeur van enkele belangrijkste Parijse theaters.
Door de Franse Revolutie verloor hij zijn banen en vluchtte hij naar Lyon, waar hij aan het Conservatoire de Musique werd aangesteld. Helaas waren de daar door hem gecomponeerde opera's weinig succesvol en verloor hij deze baan. Na die tijd was hij veel met kerkmuziek bezig, en beleefde hij het herstel van de Bourbonmonarchie , waarna hij door de koning weer in zijn oude positie werd benoemd als Surintendant de la musique du Roi.
Het laatste werk wat Martini schreef, was een Requiem ter ere van de terechtgestelde koning Lodewijk XVI. Drie weken voor zijn eigen dood werd dit Requiem in Saint-Denis uitgevoerd.
Jean Paul Egide Martini werd begraven op de beroemde Parijse Cimetière du Père-Lachaise.
Zijn bekendste compositie, het chanson: Plaisir d' Amour, op tekst van Jean-Pierre Claris de Florian, werd later vertolkt door onder andere Elisabeth Schwarzkopf, Nana Mouskouri, Charles Aznavour en Joan Baez. Ook André Rieu heeft deze melodie op zijn repertoire staan.
Plaisir d' Amour
|
|
Links
Plaisir d' Amour, gezongen door Elisabeth Schwarzkopf op YouTube
Trivia
- Het boek Fabuleuze vertellingen, van de Duits-Zwiterse schrijver Hermann Hesse, bevat een vertelling met de naam: Chagrin d' Amour, ontleend aan de tweede regel van het gedicht Plaisir d' Amour.
- In deze vertelling is de troubadour Marcel verliefd op de beeldschone prinses Herzeloyde. Zij blijft echter onbereikbaar voor hem, aangezien er rivalen zijn die via een toernooi om de hand van de prinses strijden. Marcel is in deze ongelijke strijd kansloos, maar met zijn lied Plaisir d' Amour, is hij uiteindelijk toch onsterfelijk geworden.
