Integratieve massage

Wikisage is niet aansprakelijk voor eventuele onjuistheden of toepassing van de in dit lemma gegeven medische informatie.    lees meer

Integratieve massage (IM) is de naam die Geert Van Coillie geeft aan een combinatie van twee door hem zo genoemde massagevormen dynamische massage en intuïtieve massage met polariteitsmassage. Hij heeft deze combinatie eind jaren 1980 ontwikkeld en er zowel in Nederland als in België opleidingen voor opgezet.

Doel van de massage

Het doel van een integratieve massage hangt af van de doelstelling waar de cliënt of 'massee' mee komt. Hoewel deze doelstellingen van persoon tot persoon erg uiteen kunnen lopen, kunnen ze merendeels worden gegroepeerd in de volgende drie categorieën:

1. verwenning en genieten – hieronder vallen om te beginnen de mensen die ongecompliceerd 'voor het lekker' gemasseerd willen worden; bij anderen heeft het te maken met hun leefomstandigheden waarin ze nauwelijks worden aangeraakt
2. ontspanning en rust – hierbij kan men denken aan mensen die onder stress leven (of zelfs al in een burn-out zitten); daarnaast zijn er mensen die hun tomeloos rondtollende gedachten niet tot bedaren kunnen brengen
3. leren de ervaring dieper te beleven, en meer lichaamsbewustzijn te ontwikkelen – dit betreft mensen die bijna uitsluitend in hun denkvermogen en/of fantasiewereld leven, en door een gebrek aan 'voeling' met hun lijf tekortschieten in de zorg voor hun lichaam

Tijdens het kennismakingsgesprek wordt bepaald waar de focus van de cliënt ligt. Als die na een aantal sessies verschuift, moet de massage daaraan worden aangepast.

IM is niet bedoeld voor het behandelen van blessures en pijnklachten; voor dergelijke aandoeningen gaat men naar een fysiotherapeut, chiropractor of manueel therapeut. Echter, in niet-pathologische gevallen van overmatige spierspanning (zoals in de regio van schouders/nek) kan een extra accent op het desbetreffende lichaamsdeel in de sessie worden opgenomen.

Het holistisch mensbeeld

Integratieve massage gaat uit van het holistisch mensbeeld. Wat in een deel gebeurt, hangt af van het geheel, en kan ook alleen worden begrepen vanuit het geheel.

De drie massagevormen

In de integratieve massage krijgen achter- en voorkant evenveel aandacht. Daarom vindt ongeveer halverwege de massage het moment van wentelen plaats – de cliënt draait zich dan om. Aan de andere kant komen de drie massagevormen nogmaals aan bod.

Dynamische massage

De masseur brengt het lichaam van de cliënt in een golf­beweging, door (zacht of ste­vig, klein of groot) te pul­se­ren: rit­misch wie­gen, rol­len, schud­den, strek­ken...

Intuïtieve massage

Dit omvat de aloude massagetechnieken effleurage (strijken), petrissage (kneden) en tapotage (kloppen).

Polariteitsmassage

Als afsluiting van een lichaamsdeel c.q. van een massagehelft legt de masseur beide handen zacht­jes op het lich­aam om de levensener­gie­ meer in even­wicht te bren­gen.

Zie Polariteitsmassage voor het detailartikel

De combinatie van massagevormen

Reeds de aloude Indiase gezondheidsleer Ayurveda had als centrale gedachte dat een ziekte eerst in de geest ontstaat. Pas als deze signalen herhaald worden genegeerd, manifesteert de ziekte zich in het lichaam. Het mag dus niet verbazen dat Ayurvedische massage zich niet alleen op het lichaam maar ook op de geest richt.

Ook het in de 20e eeuw ontstane holistisch mensbeeld (dat sinds de jaren 1980 in ruime mate is doorgedrongen in de Nederlandstalige verpleging en zorgverlening) gaat uit van de onderlinge afhankelijkheid van lichaam en geest, en benadrukt dat voor het welzijn van de mens elk soort behandeling (dus ook massage) zich op beide aspecten moet richten. In dat kader zien we binnen de eenheid die de mens is, verschillende lagen van tastbaarheid – de drie massagevormen van de Integratieve massage (IM) hebben ieder hun eigen uitwerking op verschillende niveaus daarin:

• op de vaste stof: Zweedse massage,
• op het water: dynamische massage,
• op de ontastbare aspecten: polariteitsmassage.

Afhankelijk van de doelstellingen (focus) van de cliënt, stelt de masseur een andere mix van de drie massagevormen samen. Deze mix kan zelfs voor één cliënt van sessie tot sessie verschillen, eerstens doordat deze per keer in een andere gemoedstoestand kan verkeren, maar ook doordat de cliënt in de loop van een reeks massages gaat veranderen (en de massage daarmee moet meeveranderen).

De integratie waaraan IM zijn naam ontleent, komt tot uiting op de volgende twee manieren:

• Het toepassen van de drie massagevormen gaat naadloos in elkaar over – de cliënt zal geen discontinuïteit ervaren wanneer de masseur 'overschakelt'. Hoewel de drie massagevormen hierboven als disjunct lijken te zijn gedefinieerd, zijn er in werkelijkheid overlappingen: sommige technieken behoren, praktisch gesproken, niet eenduidig tot één massagevorm – deze zijn daardoor geschikt om van één massagevorm naar een andere over te gaan.
• Willen wij de mens (cliënt) als een geheel van lichaam en geest kunnen beschouwen, dan zullen wij als voorafgaand-noodzakelijke (prerequisite) voorwaarde "het lichaam als een geheel moeten behandelen". Nadat de onderscheiden lichaamsdelen stuk voor stuk zijn gemasseerd, wordt daarenboven een zogeheten "integratie" uitgevoerd, waarbij technieken worden gebruikt die alle lichaamsdelen met elkaar verbinden. Het essentiële doel daarvan is: aan de persoon een signaal meegeven dat hij/zij niet een verzameling losse onderdelen is maar een geheel: een "man/vrouw uit één stuk" zogezegd.

Zie ook

• De website van de grondlegger

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties: