Polariteitsmassage

Wikisage is niet aansprakelijk voor eventuele onjuistheden of toepassing van de in dit lemma gegeven medische informatie.    lees meer

Polariteitsmassage is een methode uit de natuurlijke gezondheidszorg, gebaseerd op de universele beginselen van de (levens)energie: aantrekking, afstoting en neutraliteit. De interactie tussen deze beginselen vormt de basis van het leven, daarbij inbegrepen hoe wij onze gezondheid, welzijn en ziekte ervaren. Deze methode is in het midden van de 20e eeuw ontwikkeld door de in Oostenrijk geboren Amerikaan Dr. Randolph Stone. Hij ontwikkelde het idee dat ziekten ontstaan wanneer levensenergie chronisch geblokkeerd raakt.

In dit artikel onderscheiden wij:

• polariteitsmassage in engere zin – zij zal door velen niet worden gezien als een massage, door het ontbreken van technieken zoals knedingen en strijkingen;
• polariteitsmassage in ruimere zin – deze omvat de polariteitsmassage in engere zin, evenwel uitgebreid met technieken uit de klassieke massage en/of andere massagevormen.

Polariteitsmassage in engere zin

Polariteitsmassage is gebaseerd op het concept dat zich in het lichaam een energiepatroon bevindt waarvan het lichaam gebruikmaakt om zichzelf te genezen. In Oosterse zienswijzen wordt dit aangeduid met termen als prana en qi (ook chi of ki), die veel westerlingen bevreemden; in wezen gaat het om dat wat het leven tot leven maakt, anders gezegd: de essentie van het leven. Deze wordt ons bij geboorte als eerste gegeven en bij sterven als laatste weer afgenomen. Een vaak gebruikte term is: levensenergie (of levenskracht). Het bestaan daarvan is niet wetenschappelijk aangetoond.

Vanuit het begrijpen en accepteren van deze levensenergie richt polariteitsmassage zich op de onderlinge afhankelijkheid van lichaam en geest (het holistisch mensbeeld), op het belang van communicatie tussen de vele delen van dit geheel en op een handelwijze die in harmonie is met onze natuur.

Tweepolige verbinding

Naar analogie met de elektriciteitsleer worden plus- en minpolen onderscheiden. Aansluitend wordt onderkend dat tussen twee polen levensenergie stroomt (niet noodzakelijkerwijs van plus naar min; op dit punt gaat de analogie verloren). De masseur gebruikt bij een basispolariteit twee handen, en plaatst die zodanig op het lichaam van de massee dat de pluspool van de een aansluit op de minpool van de ander.

Een voorbeeld: de bovenzijde van het lichaam (craniaal) geldt als positief, de onderzijde (caudaal) als negatief. De rechterzijde (waaronder de rechterhand) geldt als positief, de linkerzijde als negatief. Voor een rugpolariteit (zie de foto) dient de masseur derhalve aan dié zijde van de massee te staan/zitten dat zijn linkerhand (–) op craniaal (+) komt te liggen, en zijn rechterhand (+) op caudaal (–).

Let wel: aan de termen positief en negatief dient geen waardeoordeel te worden gehecht. We hadden ze ook A en B of hoog en laag kunnen noemen. Het is maar een terminologische afspraak om de twee polen van elkaar te onderscheiden.

Een verkeerde gedacht is dat de masseur (via zijn handen) energie naar de massee doet stromen. Dat is niet het geval. Het is de levensenergie van de massee zelf die zich verplaatst naar plekken waar ze nodig is – zoals alle energetische behandelwijzen gaat ook de polariteitsmassage ervan uit dat het lichaam zelf weet wat goed voor hem is. De handen van de masseur werken alleen als katalysator.

Naast deze (tweepolige) verbindingen kent de polariteitsmassage ook nog een scala aan andersoortige grepen en technieken om de doorstroming van de levensenergie door de diverse lichaamsdelen en gewrichten te bevorderen. Hoewel sommige daarvan (net als bij de tweepolige verbindingen) met onbeweeglijke handen worden uitgevoerd, is dat bij vele andere grepen/technieken niet het geval.

De polariteitsmassage (in engere zin) is in Nederland en België bekend geworden door het boek van Siegel en het boek van Gordon.

Polariteitsmassage in ruimere zin

In tegenstelling tot Amerika is het in Nederland en België niet gebruikelijk om een sessie uitsluitend op te bouwen met technieken uit de polariteitsmassage in engere zin. Waar polariteitsmassage (in engere zin) wordt toegepast, kan men constateren dat de hier te lande gebruikelijke aanpak is: het inzetten van een mix van technieken uit enerzijds de polariteitsmassage en anderzijds een of meer andere massagevormen. Op die wijze is bijvoorbeeld de Integratieve massage opgebouwd.

Soms wordt aan het samenstel van polariteiten en andere massagevormen weer de benaming 'polariteitsmassage' gehecht. De aanhangers daarvan nemen de daardoor ontstane terminologische verwarring voor lief. Exponent van deze stroming is Marijn van der Vegt. Deze visie berust op de overtuiging dat een behandeling met uitsluitend polariteiten minder zinvol is dan wanneer ook andersoortige technieken in een massagesessie worden toegepast. Op deze pagina wordt deze vorm aangeduid met polariteitsmassage in ruimere zin, om het te onderscheiden van de originele polariteitsmassage (in engere zin).

Polariteitsmassage (in ruimere zin) is een holistische massage waarbij zowel fysiek als energetisch wordt gewerkt. Met fysieke massagegrepen wordt het geblokkeerde weefsel losgemaakt, en de polarisaties vergroten de doorstroming van de levensenergie. Dit wordt wel vergeleken met een tuinslang waar te weinig water uitkomt: éérst de knopen eruit halen, en dan pas de kraan verder open zetten.

Ademhaling speelt een belangrijke rol in deze vorm van polariteitsmassage. Omdat adem zowel tastbare als niet-tastbare aspecten kent, heeft de manier van ademhalen indringende invloed zowel op fysieke weefsels en fysieke gewaarwordingen, als op gedachten en emoties. Daarom werkt de masseur op gebieden vanwaaruit de massee de ademhaling kan verruimen – ook wordt zijn/haar ademhaling rechtstreeks betrokken bij de behandeling, bijvoorbeeld door de massee te vragen de uitademing te richten op een bepaalde plek. Dit heeft onder meer tot doel om de aandacht van de massee vanuit het hoofd te verschuiven naar de rest van het lichaam. Zit namelijk de aandacht in het hoofd, dan zal de 'waarneming' van wat er met en in de massee gebeurt, die van het denken zijn. Kan de aandacht verschoven worden naar het lichaam, dan wordt ook het beleven/ervaren in die waarneming betrokken.

Ten slotte moet worden gewezen op het belang van het werken in afwisseling (complementariteit). Om te beginnen gaat het om het afwisselen van stevige en zachte druk, en van snelle en langzame bewegingen – maar cruciaal is ook het afwisselen van fysiek en energetisch werken. Als de levensenergie vrij stroomt, beweegt zij zich tussen beide polen – energie die uit balans is, heeft de neiging zich te hechten aan een van beide polen. De afwisseling in de massage moet zich dan ook richten op de balans tussen links en rechts, het masseren van romp èn ledematen, het werken aan hoofd- zowel als aan voetenzijde, en een gelijkwaardige behandeling van voor- en achterkant van de massee.

Nawoord

Men kan constateren dat het concept van levensenergie niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Maar tevens kan men constateren dat de massee door polariteitsgrepen dikwijls erg tot rust komt. En dat is op zichzelf al een goede reden om deze technieken in een massage toe te passen.

Externe link

Naast de in de voetnoten genoemde bronnen is ook goede literatuur:

• Will Wilson: (en) Polarity Therapy: An Introduction

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)