Samaritanen

De oude weg van Jeruzalem naar Jericho.

De Samaritanen vormen een kleine etno-religieuze gemeenschap die in de Israëlische stad Holon en in de plaats Kiryat Luza (bij Nablus) op de Westelijke Jordaanoever wonen.

In de 4e eeuw waren er naar schatting enkele honderdduizenden Samaritanen, maar na eeuwen van onderdrukking, bloedbaden, grootschalige bekering tot het christendom in het laat-antieke Romeinse Rijk en de opkomst van de islam waren er in 1917 nog maar enkelen overgebleven die zichzelf als Samaritanen beschouwden. De naam van de Samaritanen is afgeleid van de landstreek Samaria waar zij als volk zijn ontstaan. Zij noemen zichzelf Shomeriem (behoeders). De Samaritanen spreken modern Hebreeuws of Palestijns Arabisch.

Rond de tijd van Jezus Christus aan het begin van de jaartelling werden de Samaritanen door de Joden nog steeds als tweederangsburgers en dito gelovigen behandeld.

Barmhartige Samaritaan

Volgens het Evangelie volgens Lucas, in het Nieuwe Testament, antwoordde Jezus op de vraag van een rechtsgeleerde "wie is mijn naaste?" met de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan. In het verhaal weigeren twee hooggeplaatste Joden (een priester en een Leviet) om hun handen vuil te maken om een slachtoffer van een geweldsmisdrijf langs de kant de weg te helpen, maar een Samaritaan is wel hulpvaardig.