Hippias Minor

Dit artikel is een deel van de serie over: De Dialogen van Plato

Vroege periode:

Apologie van Socrates – Charmides

Protagoras - Euthyphro

Ion – Crito – Alcibiades I

Hippias Major – Hippias Minor

Laches – Lysis – Euthydemus

Middenperiode:

Cratylus – Gorgias

Menexenus – Meno

Phaedo - Symposium

Staat – Phaedrus

Late periode:

Parmenides – Theaetetus

Timaeus – Critias

Sofist – Staatsman

Philebus – Wetten

Betwiste geschriften:

Clitopho – Epinomis

Brieven – Hipparchus

Minos - Theages

Alcibiades II – Minnaars

Niet geschreven:

Hermocrates - Ongeschreven leer

In Hippias Minor (De Kleine Hippias), een dialoog van Plato, verdedigt Socrates de stelling dat een mens die opzettelijk liegt en kwaad doet beter is dan de mens die dit onopzettelijk doet.

Hippias is een beroemde sofist, een inwoner van de stad van Elis. Hij is bij de Grieken bekend als meester van vele wetenschappen, zoals wiskunde, sterrenkunde en retoriek. Hij zou verklaard hebben niets bij zich te hebben dat hij niet zelf had gemaakt. Hij wordt in deze dialoog door Plato vrij karikaturaal voorgesteld als een ijdele man, begrensd en van beperkte intelligentie, net als in Hippias Major.

Socrates is zeer geïntrigeerd door Hippias' boude stelling dat de Ilias, kwalitatief en moreel van een veel hoger niveau is dan de Odyssee. Het gaat hier dus om twee werken van Homerus, waarin de twee helden, Achilles en Odysseus tegen elkaar worden afgewogen.

Volgens Hippias wordt Achilles in de Ilias door Homerus als dapper en eerlijk voorgesteld. Odysseus daarentegen wordt afgeschilderd als een sluw man. Socrates betwist dit door te zeggen dat Achilles soms liegt, wat Hippias weerlegt door er op te wijzen dat hij dit zonder opzet doet, wat van Odysseus niet gezegd kan worden. Nu ontspint zich een discussie rond de vraag wat dan beter is: bewust verkeerd handelen, of onbewust verkeerd handelen?

Volgens Socrates is hij die weet wat hij doet altijd een beter mens, maar volgens Hippias is onbewust beter. Uiteindelijk zitten ze een beetje met een vreemde conclusie opgescheept, want Hippias kan Socrates' argumenten dat hij die opzettelijk kwaad doet beter is niet weerleggen. Socrates vindt het jammer dat een wijze man als Hippias hem niet kan helpen om tot een minder bizarre conclusie te komen.