François Laurent

François Laurent (Luxemburg, 8 juli 1810 - Gent, 11 februari 1887) was een historicus en jurist.

Levensloop

François Laurent was de zoon van een pruikenmaker in Luxemburg. Zijn geboortehuis bevond zich in de rue de la Nation Grand Duché Luxembourg, nu de rue Philippe II. In het "Quartier du Limpertberg" de bovenstad van het Groothertogdom. Er werd een gedenkplaat aan het huis bevestigd. Hij studeerde aan de Rijksuniversiteit Leuven en in Luik waar hij promoveerde in de rechten. Hij was van 1832 tot 1834 advocaat in Luxemburg. In 1834 wordt hij hoofd van de afdeling voor wetgeving in het departement van Justitie te Brussel. In 1836 werd hij hoogleraar in de rechten te Gent en in 1839 werd hij aldaar benoemd tot hoogleraar aan de Gentse Universiteit. Hij huwde met Marie Tesch en woonde aan de Coupure Rechts N°10 te Gent. Zijn zwager was Victor Tesch, medeoprichter van de staalholding Arbed. Zijn hoofdwerk schreef hij hoofdzakelijk tijdens de liberale kabinetten: de achttien delen van zijn Études sur l'histoire de l'humanité verschenen van 1850 tot 1870. Zij werden onmiddellijk gevolgd door de 32 delen van zijn Principes de droit civil (1869-1879). In 1864 trad hij toe tot de Liberale partij en werd gemeenteraadslid te Gent.

Laurent had tevens een gedurfd ontwerp gemaakt voor een nieuw burgerlijk wetboek. Laurent geldt als het boegbeeld van de 19e-eeuwse Franstalige bourgeoisie. Hij bestreed het opkomende socialisme en was een hevig antiklerikaal. Volgens hem moest de verlichte en liberale staat de Kerk vernederen en bedwingen. De toekomst van de religie was in zijn ogen een vrijzinnig, ondogmatisch christendom van protestantse kleur. Als groot aanhanger van het vooruitgangsoptimisme geloofde hij in de maakbaarheid van de mens. Het is tegen deze achtergrond dat zijn inspanningen voor de volksopvoeding geplaatst moeten worden. Zo verdedigde hij tijdens zijn periode als Gents gemeenteraadslid (1864-1872) het stadsonderwijs. Voorts was hij de initiator van het schoolsparen. Daarnaast publiceerde hij heel wat teksten waarin hij pleitte voor maatregelen als de invoering van een verlengde leerplicht aansluitend een verbod op kinder- en jongerenarbeid. Deze maatregelen zouden echter pas aan het begin van de twintigste eeuw werkelijkheid worden.

Op 11 februari 1887 stierf François Laurent ten gevolge van een longontsteking. Hij werd bijgezet in de grafkelder bij zijn vriend Gustave Callier, op het grootste kerkhof van Gent: de Westerbegraafplaats gelegen aan de Palinghuizen. De zonen van Gustave Callier; Albert en Hippolyte waren gehuwd met Caroline en Marie, dochters van François Laurent. Bij het overlijden van François Laurent werd een school naar hem genoemd. Vandaar het François Laurentinstituur in de Gentse Ondersrtaat die één van de oudste scholen uit het Gentse is. Het gebouw kende een lange voorgeschiedenis. Het oorpsronkelijke "Braemsteen" ook nog het "Wulfaert-Vilainsteen" genoemd uit 1359 werd herbouwd in de 17de eeuw. In 1864 kwam hier het stedelijk onderwijs en in 1902 werd het gebouw andermaal gewijzigd door architect Charles van Rysselberghe. In 1943 kwam het gebouw op de lijst van beschermde monumenten.

In Gent staat een standbeeld van Laurent op het François Laurentplein dat ontworpen werd door Jules Van Biesbroeck. Het standbeeld toont Laurent, rechts geflankeerd door de "Filosofie" en het "Onderwijs", links door de "Rechten van de mens" en de "Rechtsgeleerdheid". Op de rugzijde van het beeld staan de titels van de voornaamste publicaties van Laurent. Vlakbij overwelft het François Laurentplein de Nederschelde.

Zie ook

• Lijst van alumni van de Rijksuniversiteit Leuven

Literatuur

• Bart D'HONDT, Van Andriesschool tot Zondernaamstraat. Gids door 150 jaar liberaal leven te Gent, Gent, Liberaal Archief / Snoeck, 2014, pp. 117-119

Externe link

• Biografie van François Laurent op de website van het Liberaal Archief
• Standbeeld François Laurent op de website van het Liberaal Archief