Brooke Foss Westcott

B. F. Westcott
Algemene informatie
Volledige naam	Brooke Foss Westcott
Geboren	12 januari 1825, Birmingham
Overleden	27 juli 1901, Auckland Castle, Durham
Nationaliteit	Brits
Bekend van	The New Testament in the Original Greek
Beroep	Bijbelgeleerde
Overige informatie
Religie	anglicaans

Brooke Foss Westcott (Birmingham, 12 januari 1825 – Auckland Castle, Durham, 27 juli 1901) was een Engels theoloog en vanaf 1890 een anglicaans bisschop van Durham.

Leven

Brooke Foss Westcott werd in Birmingham geboren als zoon van de plantkundige Frederick Brooke Westcott. Hij ging naar de King Edward VI School en gradueerde in 1848 aan het Trinity College in Birmingham, waar hij wiskunde en klassieke talen studeerde. Hij sloot er vriendschap met There he formed a friendship with Joseph Barber Lightfoot, die hij later zou opvolgen als bisschop van Durham. Hij werd Fellow aan het Trinity college in 1849. In 1851 werd hij door de hoofdonderwijzer van zijn voormalige school (de King Edward VI School), Prince Lee, de latere bisschop van Manchester tot anglicaans priester geordineerd. In 1852 verliet hij Cambridge om aan de School te Harrow te gaan doceren. Daar bouwde hij zich gedurende zeventien jaar door zijn lezingen en onderzoek een uitstekende reputatie op. Hij trouwde kort na zijn aankomst in Harrow met Miss Whithard.

Zijn vroege geschriften luidden een nieuw tijdperk in in de geschiedenis van de moderne Engelse theologie. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn History of the New Testament Canon („Geschiedenis van de canon van het Nieuwe Testament”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit een standaardwerk over dit onderwerp.

In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit tot zijn Introduction to the Study of the Gospels („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk waarin hij blijkt geeft van opmerkelijk inzicht en nauwgezette studie. Hij combineerde een eerbiedige benadering met een aanzienlijke vrijheid ten opzichte van traditionele interpretaties. Ook Westcotts werk voor de Dictionary of the Bible (Bijbels woordenboek) van Smith, vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’Vulgaat’, gaven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken: The Bible in the Church („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een History of the English Bible („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort zijn boek The Gospel of the Resurrection („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Omdat de wederopstanding (de verrijzenis of opstanding van de doden) een fundamentele leer is, kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande kenmerken van de manier waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit.

Als leraar kon hij de leerstof in de klas niet zo gemakkelijk overbrengen, en dit wordt in zekere mate weerspiegeld in zijn omvangrijke werken, die hoewel ze van briljant inzicht getuigen, in een moeilijk begrijpelijke stijl zijn geschreven.

Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het Regius Professorship of Divinity aan de University of Cambridge. Hij bleef deze functie zelfs na 1890 uitoefenen, toen hij bisschop van Durham werd.

In 1881 gaven Westcott en Fenton John Anthony Hort hun tekstkritische editie van de Griekse grondtekst uit onder de titel The New Testament in the Original Greek uit, waarin bijna dertig jaar van onafgebroken arbeid zat. Het werd een belangrijke uitgave die als basis gebruikt werd voor de English Revised Version van de Bijbel die hetzelfde jaar uitgegeven werd. De jaren waarin Westcott, Lightfoot en Hort elkaar veelvuldig ontmoetten en daardoor uiteraard veelvuldig discussieerden over hun werk, vormden een gelukkige en bevoorrechte periode in hun levens.

Westcott woonde in 1889 een conferentie bij van christenen uit heel Europa die zich zorgen maakten over de wapenwedloop die toen aan de gang was en die later tot de Eerste Wereldoorlog zou leiden. Als resultaat van deze conferentie ontstond de Christian Social Union, de christelijke sociale vakbond, waarvan Westcott tot president werd verkozen. Hij uitte zijn sociaal gevoel ook door als bisschop het zendingswerk te bevorderen, en door zijn bemiddeling in de staking van de mijnwerkers in Durham in 1892.

In 1890 werd hij in Westminster Abbey tot bisschop gewijd en werd twee weken later aangesteld als bisschop van Durham. Hij volgde Lightfoot op, die in december 1889 overleed.

Na zijn overlijden in 1901, kreeg de Training School in Cambridge hem ter ere de naam Westcott House.

Beschuldigingen

Sommige mensen die de oude King James Version respecteerden, vonden het verschrikkelijk dat de Herziene Versie (English Revised Version) niet alleen in taalgebruik was aangepast, maar dat er ook bekende teksten leken te ’ontbreken’. Sommigen verweten Westcott zonder veel bewijs van occultisme. Westcott zelf schreef hierover: „Vele jaren geleden had ik de gelegenheid om ’spiritualistische’ fenomenen met voorzichtigheid te onderzoeken, en ik kwam tot een duidelijke besluit, dat ik in antwoord op uw schrijven zal meedelen: Het schijnt me toe dat in deze, zoals in alle geestelijke vragen, de Heilige Schrift onze opperste gids is. Ik observeer dat, hoewel geestelijke bedieningen voortdurend in de Bijbel staan opgetekend, er niet de flauwste aanmoediging bestaat om deze te zoeken. Ik kan daarom elke vrijwillige toenadering tot wezens die verondersteld worden met mensen te communiceren door mediums niet anders bezien als onwettig en gevaarlijk. Ik vind in het feit van de Incarnatie (Menswording) alles wat de mens (voor zover ik zie) nodig heeft voor leven en hoop.”

Werken

1851	Elements of the Gospel Harmony	Elementen van de synopsis van de evangeliën
1853	History of the Canon of First Four Centuries	Geschiedenis van de canon van de eerste vier eeuwen
1855	History of the New Testament Canon	Geschiedenis van de canon van het Nieuwe Testament
1859	Characteristics of Gospel Miracles	Kenmerken van de wonderen uit de evangeliën
1860	Introduction to the Study of the Gospels	Inleiding op de studie van de evangeliën
1864	The Bible in the Church	De Bijbel in de Kerk
1866	The Gospel of the Resurrection	Het evangelie van de opstanding
1869	Christian Life Manifold and One	Christelijk leven: veelvoudig en één
1873	Some Points in the Religious Life of the Universities	Een paar punten in het religieuze leven van de universiteiten
1879	Paragraph Psalter for the Use of Choirs	Paragrafenpsalter voor het gebruik in koren
1881	Commentary on the Gospel of St. John	Commentaar op het evangelie van Johannes
1883	Commentary on the Epistles of St. John	Commentaar op de brieven van Johannes
1882	Revelation of the Risen Lord	Openbaring van de verrezen Heer
1884	Revelation of the Father	Openbaring van de Vader
1884	Some Thoughts from the Ordinal	Enkele gedachten van het misboek
1886	Christus Consummator	Christus Consummator
1887	Social Aspects of Christianity	Sociale aspecten van het Christendom
1888	The Victory of the Cross: Sermons in Holy Week	De overwinning van het kruis: homilieën in de Goede Week
1889	Commentary on the Epistle to the Hebrews	Commentaar op de brief aan de Hebreeën
1890	From Strength to Strength	Van sterkte tot sterkte
1892	Gospel of Life	Evangelie van het leven
1893	The Incarnation and Common Life	De Menswording en het gemene leven
1897	Some Lessons of the Revised Version of the New Testament	Enkele aspecten van de Herziene Versie van het Nieuwe Testament
1897	Christian Aspects of Life	Christelijke aspecten van het leven
1901	Lessons from Work	Lessen van Werk

Weblinks

• westcotthort.com
• (en) Brooke Foss Westcott op ely.anglican.org
• (de) Theologische Realenzyklopädie: B.F. Westcotts Werke und die Tübinger Schule

  (en) 640443, in: Encyclopædia Britannica, 2024. (vertaal via: )