Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Apologie van Socrates: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
(Nieuw: eigen tekst van Wikibooks; Bron=http://nl.wikibooks.org/w/index.php?title=Plato/Apologie&oldid=186559) |
(hercat) |
||
| (3 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''Apologie van Socrates''' is Plato | {{Zijbalk dialogen Plato}} | ||
De '''Apologie van Socrates''' is [[Plato]]’s weergave van de toespraak die [[Socrates]] hield om zich voor de rechters te verdedigen tegenover de aanklacht dat hij een man zou zijn „die de jongeren corrumpeerde, weigerde de goden te eren en nieuwe goden schiep.” ’Apologie’ betekent hier dus spreken ten gunste van een zaak of van iemands daden (van het Grieks '''''{{Grieks|απολογία}}'''''). | |||
==De tekst== | ==De tekst== | ||
Van [[Xenophon]] is ook een Apologie van Socrates bekend. Van hem weten we dat in de periode volgend op 399 v.Chr. verschillende andere auteurs een verslag hadden geschreven van de verdedigingsrede en veroordeling van Socrates. Alhoewel | Van [[Xenophon]] is ook een Apologie van Socrates bekend. Van hem weten we dat in de periode volgend op 399 v.Chr. verschillende andere auteurs een verslag hadden geschreven van de verdedigingsrede en veroordeling van Socrates. Alhoewel Plato’s versie mogelijk niet de enige en eerste is geweest, wordt zijn ’Apologie’ beschouwd als het meest betrouwbare ooggetuigenverslag. | ||
==Personages== | ==Personages== | ||
*Socrates, de beschuldigde. | *Socrates, de beschuldigde. | ||
*Meletus, de voornaamste aanklager van Socrates die hem voor het tribunaal heeft gebracht. | *Meletus, de voornaamste aanklager van Socrates die hem voor het tribunaal heeft gebracht. Plato’s beschrijving van deze figuur – zowel in de Apologie als in de [[Euthyphro]] – is weinig flatterend. Socrates ’kruisverhoor’ tijdens het proces maakt Meletus tot een belachelijke figuur. | ||
*Anytus, de zoon van een vooraanstaand Atheens burger, Anthemion. Socrates zegt dat hij optreedt als woordvoerder van de politici. Hij duikt ook onverwachts op in | *Anytus, de zoon van een vooraanstaand Atheens burger, Anthemion. Socrates zegt dat hij optreedt als woordvoerder van de politici. Hij duikt ook onverwachts op in Plato’s dialoog [[Meno]], midden in een gesprek tussen Meno en Socrates over de deugd. Socrates maakt hem daar belachelijk, door erop te wijzen dat veel beroemde mannen vader zijn van inferieure zonen. Anytus waarschuwt Socrates dat deze beledigingen hem op een dag wel eens in zware problemen zullen brengen. | ||
*Lycon, die hier optreedt als woordvoerder voor de [[Retorica|retorici]], maar waarover verder niets bekend is. Deze Lycon zou ook de Lycon kunnen zijn die in [[Aristophanes]] komedies belachelijk wordt gemaakt. | *Lycon, die hier optreedt als woordvoerder voor de [[Retorica|retorici]], maar waarover verder niets bekend is. Deze Lycon zou ook de Lycon kunnen zijn die in [[Aristophanes]] komedies belachelijk wordt gemaakt. | ||
[[Categorie: Filosofie]] | |||
[[Categorie: Griekse oudheid]] | |||
[[Categorie: Dialogen van Plato]] | |||
Huidige versie van 6 jan 2013 om 12:37
|
| Dit artikel is een deel van de serie over: De Dialogen van Plato |
| Vroege periode: |
| Apologie van Socrates – Charmides |
| Protagoras - Euthyphro |
| Ion – Crito – Alcibiades I |
| Hippias Major – Hippias Minor |
| Laches – Lysis – Euthydemus |
| Middenperiode: |
| Cratylus – Gorgias |
| Menexenus – Meno |
| Phaedo - Symposium |
| Staat – Phaedrus |
| Late periode: |
| Parmenides – Theaetetus |
| Timaeus – Critias |
| Sofist – Staatsman |
| Philebus – Wetten |
| Betwiste geschriften: |
| Clitopho – Epinomis |
| Brieven – Hipparchus |
| Minos - Theages |
| Alcibiades II – Minnaars |
| Niet geschreven: |
| Hermocrates - Ongeschreven leer |
De Apologie van Socrates is Plato’s weergave van de toespraak die Socrates hield om zich voor de rechters te verdedigen tegenover de aanklacht dat hij een man zou zijn „die de jongeren corrumpeerde, weigerde de goden te eren en nieuwe goden schiep.” ’Apologie’ betekent hier dus spreken ten gunste van een zaak of van iemands daden (van het Grieks απολογία).
De tekst
Van Xenophon is ook een Apologie van Socrates bekend. Van hem weten we dat in de periode volgend op 399 v.Chr. verschillende andere auteurs een verslag hadden geschreven van de verdedigingsrede en veroordeling van Socrates. Alhoewel Plato’s versie mogelijk niet de enige en eerste is geweest, wordt zijn ’Apologie’ beschouwd als het meest betrouwbare ooggetuigenverslag.
Personages
- Socrates, de beschuldigde.
- Meletus, de voornaamste aanklager van Socrates die hem voor het tribunaal heeft gebracht. Plato’s beschrijving van deze figuur – zowel in de Apologie als in de Euthyphro – is weinig flatterend. Socrates ’kruisverhoor’ tijdens het proces maakt Meletus tot een belachelijke figuur.
- Anytus, de zoon van een vooraanstaand Atheens burger, Anthemion. Socrates zegt dat hij optreedt als woordvoerder van de politici. Hij duikt ook onverwachts op in Plato’s dialoog Meno, midden in een gesprek tussen Meno en Socrates over de deugd. Socrates maakt hem daar belachelijk, door erop te wijzen dat veel beroemde mannen vader zijn van inferieure zonen. Anytus waarschuwt Socrates dat deze beledigingen hem op een dag wel eens in zware problemen zullen brengen.
- Lycon, die hier optreedt als woordvoerder voor de retorici, maar waarover verder niets bekend is. Deze Lycon zou ook de Lycon kunnen zijn die in Aristophanes komedies belachelijk wordt gemaakt.