Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Wim Mertens: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 102: Regel 102:
{{DEFAULTSORT:Mertens, Wim}}
{{DEFAULTSORT:Mertens, Wim}}
[[Categorie:Minimal music]]
[[Categorie:Minimal music]]
[[Categorie:Minimalistisch componist]]
[[Categorie:Vlaams componist]]
[[Categorie:Vlaams componist]]
[[Categorie:Belgisch componist]]
[[Categorie:Belgisch componist]]
Regel 110: Regel 111:
[[Categorie:Cultureel ambassadeur van Vlaanderen]]
[[Categorie:Cultureel ambassadeur van Vlaanderen]]
[[Categorie:Contratenor]]
[[Categorie:Contratenor]]
[[Categorie:Geboren in Neerpelt]]
[[Categorie:Geboren in 1953]]
[[Categorie:Geboren op 14 mei]]

Huidige versie van 31 mei 2018 om 16:27

rel=nofollow

Wim Mertens (Neerpelt, 14 mei 1953) is een Vlaams componist, pianist, contratenor, gitarist en musicoloog. Zijn muziek heeft een sterk melodisch fundament en is vaak minimalistisch van aard. Veel stukken van Mertens zijn gebruikt voor toneelvoorstellingen, films en documentaires.

Biografie

Mertens groeide op in het Belgisch-Limburgse Linde-Peer. Hij studeerde Sociale en Politieke Wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven, en musicologie aan de universiteit van Gent. Hij studeerde ook muziektheorie en piano aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel en het Koninklijk Conservatorium in Gent. In 1978 werd hij producent voor Radio 2 (Radio Brabant) en produceerde concerten van onder anderen de minimalemuziekcomponisten Philip Glass en Steve Reich. In 1979 is hij de producer van het enige concert dat Vangelis gaf in België. In 1980 publiceerde Mertens een boek over minimal music getiteld De Amerikaanse repetitieve muziek.

Werken

Sinds 1980 componeerde hij verschillende muziekstukken in verschillende vormen en formaten: van korte en simpele liederen tot lange, complexe stukken; van solo's op de piano tot grootse ensembles. Mertens muzikale stijl wordt ook wel aangeduid met minimal music, ambient of experimentele muziek. Zijn muziek evolueert steeds, maar behoudt haar melodische fundament. Een voorbeeld van een werk met kenmerken van de minimale muziek is Maximizing the Audience uit 1984, dat Mertens componeerde voor het toneelstuk De Macht der Theaterlijke Dwaasheden van Jan Fabre. Peter Greenaway gebruikte muziek van Mertens in zijn film The Belly of an Architect (1986). Mertens' stukken worden veel gebruikt in films en televisiedocumentaires. Bijvoorbeeld Often a Bird werd gebruikt voor Leedvermaak en Qui Vive, twee films van Frans Weisz, die begin 2009 worden vervolgd met een derde en laatste deel. Hetzelfde stuk werd in 2008 ook in een reclamespot voor ABN AMRO gebruikt en het fungeerde ook als indicatief voor het Vlaamse radioprogramma De Melkweg op Radio 1. Struggle for Pleasure werd in 2000 gebruikt in een reclame van het Belgische Proximus en sindsdien als herkenningsmelodie; Close Cover werd gebruikt als herkenningsmelodie voor de Vlaamse nachtradio. Hierdoor verwierf Mertens bekendheid onder een groot publiek in Vlaanderen. 4 Mains is de intromuziek van het Nederlandse VPRO-televisieprogramma Boeken.

Cultureel ambassadeur

In maart 1998 werd Mertens tot cultureel ambassadeur van Vlaanderen benoemd. In 2005 was hij ook een van de kanshebbers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nummer 288 van diegenen die buiten de nominatielijst vielen.

Discografie

  • At Home, Not At Home (1982)
  • For Amusement Only (1982)
  • Vergessen (1982)
  • Close Cover (1983)
  • Struggle for Pleasure (1983)
  • A Visiting Card (1984)
  • Maximizing the Audience (1984)
  • Hirose (1985)
  • Instrumental Songs (1986)
  • A Man of No Fortune, And with a Name to Come (1986)
  • Educes Me (1987)
  • The Belly of an Architect (1987)
  • After Virtue (1988)
  • Motives for Writing (1989)
  • No Testament (1990)
  • Sources of Sleeplessness (1991)
  • Vita Brevis (1991)
  • Alle Dinghe (1991)
  • Stratégie De La Rupture (1991)
  • Hufhuf (1991)
  • Houfnice (1992)
  • Shot and Echo (1993)
  • A Sense of Place (1993)
  • Epic That Never Was (1994)
  • Gave van niets (1994)
  • Jérémiades (1995)
  • Entre Dos Mares (1996)
  • Jardin Clos (1996)
  • Lisa (1996)
  • As Hay in the Sun (1996)
  • Sin Embargo (1997)
  • Best of (1997)
  • In 3 or 4 Days (1998)
  • And Bring You Back (1998)
  • Father Damien (1999)
  • Integer Valor Integrale (1999)
  • Alle Dinghe (2000)
  • In the Absence of Hindrance (2002)
  • Cave musicam (2002)
  • Antología, Lo Mejors De Wim Mertens (2002)
  • Wim Mertens Moment (2003)
  • Years Without History: Not Yet, No longer (2003)
  • Scopos (2003)
  • Un Respiro (2004)
  • Partes Extra Partes (2006)
  • What You See Is What You Hear (2006) (DVD)
  • Receptacle (2007)
  • L'Heure Du Loup (2008)
  • The World Tout Court (2009)
  • Zee Versus Zed (2010)
  • Series of Ands: Immediate Givens (2011)
  • A Starry Wisdom (2012)
  • When Tool Met Wood (2014)
  • Charaktersketch (2015)
  • What Are We, Locks, to Do? (2016)
  • Dust of Truths (2016)
  • Cran Aux Oeufs (2017)

Externe link