Film (cinematografie)

Een bioscoop waar films worden vertoond,
ter betaling van het 'bioscoopkaartje'.

Een film oftewel rolprent is een verhaal dat wordt uitgebeeld in een serie snel opeenvolgende stilstaande beelden. De snelheid waarmee de beelden worden geprojecteerd is zodanig dat deze beelden mede door de nawerking van elk beeld op het netvlies een vloeiende en continue beweging lijken te vormen. De bijbehorende kunstvorm wordt cinematografie genoemd. Film is oorspronkelijk uitsluitend bedoeld om in de bioscoop vertoond te worden, maar de term werd en wordt ook voor veel andere toepassingen van bewegend beeld gebruikt.

Geschiedenis

(Zie ook : Geschiedenis van de film)

Het woord film verwijst naar de celluloidstrip waarop vroeger films werden vastgelegd. Primitieve manieren om bewegende beelden te vertonen werden in de tweede helft van de negentiende eeuw ontwikkeld. Maar de geboorte van de film als vertoningsvorm voor publiek is heel duidelijk op één dag te vieren: op 22 maart 1895 vertoonden de gebroeders Lumière in Parijs hun eerste film, La sortie des usines Lumière. Op 28 december 1895 vertoonden ze in de Salon Indien van het Grand Café dezelfde stad voor het eerst een film tegen betaling. Daarna ging de ontwikkeling razendsnel: al in maart 1896 werd er voor het eerst in Nederland een film vertoond. Films werden vaak in een kermistent gedraaid; vóór de uitvinding van de film werden in diezelfde kermistenten sensationele toneelvoorstellingen vertoond, dikwijls met acrobaten, maar de film was een technische vinding die de toneelspelers overbodig maakte en spannende of zelfs onmogelijke beelden kon laten zien, goedkoper dus én met meer mogelijkheden.

Techniek

In de cinematografie gaat het over vastgelegde beelden, vervaardigd door de inwerking van licht op een lichtgevoelige laag op een lange filmstrook, die door de filmcamera rolt tijdens het opnemen. Hierbij werd voorheen ook gebruik gemaakt van optische geluidsopnames op de filmstrook. In het hedendaagse filmproces wordt het geluid echter vrijwel uitsluitend digitaal opgenomen (afgezien van enkele experimentele films of low-budgetproducties met verouderde apparatuur). Ook digitale beeldopnames worden gewoonlijk film genoemd.

De filmindustrie begon met films in zwart-wit zonder geluid, ook wel de stomme film genoemd. Later kwam de geluidsfilm, gevolgd door de kleurenfilm. De meeste films worden in een bioscoop vertoond met behulp van een filmprojector. Meer en meer wordt echter digitale projectie gebruikt en deze wordt geacht de klassieke filmprojectie in toekomst geheel te vervangen. Er worden (vooral in Nederland) ook veel televisiefilms gemaakt die bedoeld zijn voor uitzending op televisie, maar die vaak eerst een aantal weken in de bioscoop worden vertoond.

Er bestaan verschillende genres die overeenkomstige stijl-, maar ook inhoudelijke kenmerken vertonen.

Een film wordt geregisseerd door een filmregisseur en geproduceerd door een filmproducent, die meestal worden bijgestaan door assistenten, maar die ook één en dezelfde persoon kunnen zijn.

Het maken van een film, volgens de klassieke methode:

Preproductie

Eerst wordt bepaald wat voor soort film men wil maken, meestal heeft men er al ideeën over.
Deze ideeën worden uitgewerkt en er wordt een synopsis geschreven. Een synopsis is een samenvatting van de loop van het verhaal.
Daarna wordt dit uitgewerkt in een uitgebreidere samenvatting. Deze uitgebreidere samenvatting wordt de (step)outline genoemd. Hierin wordt iedere scène kort beschreven, zodat men een beeld kan krijgen voor de hele film. Deze (step)outline is vooral voor de makers zelf en wordt zelden door buitenstaanders gelezen.
Na de voltooiing van de (step)outline komt het treatment. In het treatment beschrijf men, wat er letterlijk in beeld te zien krijgt. Alle scènes worden uitgewerkt, maar er zijn nog geen dialogen te lezen.
Naast het treatment zijn voor het filmscenario ook de volgende zaken van belang:
- de karakterdossiers van de spelers in de film. Hier worden de achtergronden beschreven van de diverse personages in de film.
- de uitgeschreven dialogen dan wel monologen.
Al deze facetten samen vormen een filmscenario ofwel filmscript. Een scenario is een uitgebreide variant van het treatment, dit keer met alle dialogen erbij. Het scenario wordt steeds verder uitgewerkt en herschreven totdat men de definitieve versie bereikt, wat men veelal het shooting script noemt. Hierin staat tot in het kleinste detail beschreven wat er moet gebeuren en bijvoorbeeld ook welke geluiden te horen zijn, of welke sfeer de scène moet opwekken. Iedere scène heeft een nummer. (Scène 1, Scène 2, ...)
De volgende stap is het maken van een draaiboek en soms een storyboard. Een storyboard is een verzameling schetsen en foto's. De afbeeldingen krijgen ook een nummer. Afbeelding 4.3 is de derde afbeelding in de vierde scène. Iedere afbeelding representeert één shot.

Productie

Vanaf nu wordt per shot gewerkt. Men neemt kleine stukjes film op. Vaak neemt men gelijktijdig het geluid op. Als alle shots gefilmd zijn, kan men beginnen met de montage.

Postproductie

In de montage worden de filmbeelden achter elkaar geplakt. Dit is een langdurige procedure, waarbij men van alles probeert met het geschoten materiaal en na vele versies komt tot wat men picture lock noemt.
Dan volgt de geluidsnabewerking, het maken van de filmmuziek en de uiteindelijke mixage. Alle oude en (bij de nabewerking gemaakte) nieuwe geluiden worden samen met de muziek gemixed in de eindmix. De totale soundtrack voor een film wordt ook wel sound design of geluidsontwerp genoemd.
Tot slot zijn er nog een aantal technische handelingen, zoals het kleurcorrigeren en het maken van de prints voordat de film de bioscoop in kan.

Men hoeft zich niet strikt aan dit lijstje te houden. Sommige filmmakers werken liever anders en weer anderen hebben niet het budget om te werk te gaan zoals hier wordt omschreven.

Films op het internet

Ondertussen (medio 2009) zijn er ruim 180.000 films gratis te vinden op het net, waaronder 2000 speelfilms, bijvoorbeeld in het Internet Archive. Het zijn alle films van voor 1940, waar geen rechten meer op van toepassing zijn. De site pakt uit met films van Charlie Chaplin (60 titels), Buster Keaton inclusief oude Hitchcock films die tot het publieke domein behoren. De films zijn als extraatje gelinkt aan filmbeschrijvingen in de "Internet Movie Database".

Zie ook

Vrije mediabestanden over Cinema op Wikimedia Commons

+https://nl.wikisource.org/wiki/Hoofdportaal:Film

Film (cinematografie)

Inhoud

Geschiedenis