Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Chelsea FC: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Verwijst door naar Chelsea)
Label: Nieuwe doorverwijzing
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chelsea_FC&oldid=56022190)
Label: Doorverwijzing verwijderd
 
Regel 1: Regel 1:
#DOORVERWIJZING [[Chelsea]]
{{Infobox voetbalclub
| clubnaam = Chelsea FC<br />[[Bestand:Competitiester.svg|25px|alt=Competitiester]]
| afbeelding    = Stamford Bridge stadium.jpg
| volledigenaam = Chelsea Football Club
| bijnaam = ''The Blues''
| opgericht  = [[10 maart]] [[1905]]
| stadion = [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge]], [[Londen]]
| capaciteit = 41.841<ref name="CLUB INFORMATION">[https://web.archive.org/web/20120702215947/http://www.chelseafc.com/page/ClubInfo/0%2C%2C10268%2C00.html Club Information op Chelseafc.com]</ref>
| voorzitter = {{US-VLAG}} [[Bruce Buck]]
| eigenaar = {{RU-VLAG}} [[Roman Abramovitsj]]
| trainer = {{XE-VLAG}} [[Frank Lampard]]
| competitie = [[Premier League]]
| sponsor = [[Yokohama Rubber Company|Yokohama tyres]]<ref>[http://www.chelseafc.com/the-club/sponsors.html]</ref>
| pattern_la1 = _cfc1920h
| pattern_b1 = _cfc1920h
| pattern_ra1 = _cfc1920h
| pattern_sh1 = _cfc201920h
| pattern_s1 = _cfc1920hlong
| leftarm1 = 0000FF
| body1 = 0000FF
| rightarm1 = 0000FF
| shorts1 = 0000FF
| socks1 = FFFFFF
| pattern_la2 = _chelsea1920a
| pattern_b2 = _chelsea1920a
| pattern_ra2 = _chelsea1920a
| pattern_sh2 = _usa18h
| pattern_s2 = _cfc1920along
| leftarm2 = FFFFFF
| body2 = FFFFFF
| rightarm2 = FFFFFF
| shorts2 = FFFFFF
| socks2 = 0000FF
| titelDerdeShirt = Alternatief
| pattern_la3 = _chelsea1920t
| pattern_b3 = _chelsea1920t
| pattern_ra3 = _chelsea1920t
| pattern_sh3 =
| pattern_so3 =
| leftarm3 = 050505
| body3 = 050505
| rightarm3 = 050505
| shorts3 = 050505
| socks3 = FF3900
| geldig        = 2019/20
| resultatenHistorisch
| resultatenHuidig    = [[Chelsea FC in het seizoen 2019/20|2019/20]]
| extra portaal = Londen
}}
[[Bestand:Chelsea Football Club - geograph.org.uk - 313268.jpg|thumb|Logo van Chelsea FC]]
'''Chelsea FC''' is een [[Engeland|Engelse]] [[Betaald voetbal|professionele]] [[voetbal]]club uit [[Londen]]. De club werd opgericht in [[1905]] en speelt in de [[Premier League]]. Tot dusver werd Chelsea zesmaal landskampioen, achtmaal wonnen ze de [[FA Cup]], vijfmaal de [[League Cup]], tweemaal de [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]], tweemaal de [[UEFA Europa League]] en eenmaal de [[UEFA Champions League]]. Chelsea slaagde er als een van de weinige Europese topclubs in om samen met [[Manchester United FC|Manchester United]], [[AFC Ajax|Ajax]], [[Juventus]] en [[FC Bayern München|Bayern München]], alle drie de UEFA hoofdcompetities (Europacup I / UEFA Champions League, Europacup II, en UEFA Cup / UEFA Europa League) te winnen.<ref>[[:en:List of UEFA club competition winners|Lijst van winnaars van de UEFA-competities]] op de Engelstalige wikipedia</ref> Tevens is Chelsea de enige Europese club die titeldrager was van zowel de UEFA Champions League (seizoen [[UEFA Champions League 2011/12|2011/12]]) als de UEFA Europa League (seizoen [[UEFA Europa League 2012/13|2012/13]]) op hetzelfde moment.
 
Chelsea speelt zijn thuiswedstrijden in het [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge stadion]] dat 41.841 plaatsen telt.<ref name="CLUB INFORMATION" /> Op [[1 juli]] [[2003]] werd Chelsea door [[Ken Bates]] voor ongeveer 200 miljoen [[euro]] verkocht aan de [[Russische oligarch]] [[Roman Abramovitsj]].<ref>[http://news.bbc.co.uk/1/hi/business/3036838.stm Russian businessman buys Chelsea]</ref> Sinds deze overname hebben sommigen Chelsea de bijnaam "''Chelski''" gegeven. Abramovitsj zou tot nu toe ongeveer 1,5 miljard euro aan salarissen en transfersommen hebben uitgegeven.{{Bron?||2017|07|02}}
 
Chelseas traditionele uitrusting bestaat uit een volledig blauw shirt en short, wat de club de bijnaam ''The Blues'' opleverde.
 
== Geschiedenis ==
=== Voor de oprichting (1896-1904) ===
In [[1896]] kocht [[Gus Mears]], een voetbalfanaat en zakenman, samen met zijn broer, Joseph Mears, de [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge Athletics Ground]] te [[Fulham (wijk)|Fulham]] met de intentie om van deze grond een van de betere voetbalterreinen van het Engelse voetbal te maken. De Mears-broers slaagden er niet in om het regionale team, [[Fulham FC]], in hun stadion te laten spelen. Uiteindelijk overtuigde Fred Parker hen om hun eigen voetbalteam op te richten.
 
=== De vroege jaren (1905-1918) ===
[[Bestand:1905squad.jpg|350px|thumb|Het eerste elftal in 1905.]]
Chelsea FC werd opgericht op [[10 maart]] [[1905]] in "''The Rising Pub''" (tegenwoordig is dit "''The Butcher's Hook''", een [[café]] tegenover het stadion). Aangezien er al een team in de wijk bestond met de naam [[Fulham FC]] besloten ze het team de naam Chelsea te geven, waarbij het woord Chelsea was afgeleid van de aangrenzende wijk [[Kensington en Chelsea]]. Eerdere voorstellen als naam voor de club waren "''Londen FC''", "''FC Kensington''" en "''Stamford Bridge FC''". Chelsea werd de toegang tot de [[Southern Football League]] ontzegd nadat Fulham en [[Tottenham Hotspur FC|Tottenham Hotspur]] hier bezwaar tegen hadden aangetekend. Op [[29 mei]] [[1905]] werd toestemming gegeven om aan te treden in de ''Second Division'' van de [[Football League]] doordat het team financieel stabiel was en een indrukwekkend nieuw stadion bezat.
 
De eerste wedstrijd van de club werd gespeeld tegen [[Stockport County FC]] onder leiding van hun eerste trainer ooit, [[John Tait Robertson]], op [[2 september]] [[1905]]. Ze verloren deze partij met 1-0. Hun eerste thuiswedstrijd was tegen [[Liverpool FC]]. Deze partij wonnen ze met 4-0.<ref>Harry Harris: Chelsea's Century, John Blake Publishing Ltd., p. 120</ref>
 
Reeds in [[1907]] promoveerde Chelsea naar de ''First Division''. Dit resultaat hadden ze grotendeels te danken aan [[George Hilsdon]] die reeds bij zijn debuut op [[1 september]] [[1906]] tegen [[Glossop North End AFC]] vijf doelpunten maakte.<ref>[https://web.archive.org/web/20070627073328/http://solo11.abac.com/mikechurch/cfc/archive/1906_07.html Chelsea 1906-07]</ref> Nadat John Tait Robertson wegging als trainer bij de club boden zich al snel een aantal nieuwe kandidaten aan. De eerste die het mocht proberen was [[William Lewis (trainer)|William Lewis]], maar reeds kort daarna werd [[David Calderhead]] trainer van Chelsea FC en bleef dit tot [[1933]].
 
Na een teleurstellend seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 1909/10|1909-10]] degradeerde Chelsea naar de ''Second Division''. Twee jaar later promoveerde Chelsea terug naar de ''First Division'' en behaalde het eerstvolgende seizoen de 8e plaats, hun beste resultaat sinds de oprichting in 1905. In [[1913]] werd de Deen [[Nils Middelboe]], tweevoudig winnaar van olympisch zilver, de eerste buitenlandse speler van de club uit Londen.
 
In [[1915]] speelde Chelsea, overschaduwd door de [[Eerste Wereldoorlog]], hun eerste [[FA Cup]] finale. De finale werd ook weleens de "Kaki"-finale genoemd, vanwege de vele soldaten in hun "kaki"-uniformen. De sombere wedstrijd tegen [[Sheffield United FC|Sheffield United]] werd gespeeld op [[Old Trafford]] in [[Manchester]]. De wedstrijd eindigde in een nederlaag voor Chelsea, 3-0.
 
=== Tussen de oorlogen (1919-1940) ===
[[Bestand:Chelsea 1929.jpg|thumb|250px|Chelsea FC, 1929.]]
Het [[Engels voetbalkampioenschap 1919/20|seizoen 1919-20]] was het eerste volledige seizoen na de [[Eerste Wereldoorlog]] en tevens het meest succesvolle seizoen van Chelsea tot op dat moment. Het team werd 3e met 49 punten. Chelsea degradeerde in [[Engels voetbalkampioenschap 1923/24|1923-24]] naar de [[Football League Second Division|Second Division]] en slaagde er pas in om terug in de [[Football League First Division|First Division]] te geraken in het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 1929/30|1929-30]], waar ze de komende 32 seizoenen zouden spelen.
 
Om behoud in de First Division te verzekeren spendeerde de club £25.000 aan 3 nieuwe spelers: [[Hughie Gallacher]], [[Alex Jackson]] en [[Alec Cheyne]]. Gallacher was de belangrijkste van deze 3 aangezien hij in het [[Engels voetbalkampioenschap 1926/27|seizoen 1926-27]] [[Newcastle United FC]] als aanvoerder naar de titel leidde. Gedurende zijn 4 seizoenen bij Chelsea werd hij telkens de topscoorder van de club en behaalde in totaal over deze 4 seizoenen 81 doelpunten. Jackson en Cheyne daarentegen behaalden nooit hun ultieme vorm, waardoor Chelsea na verloop van tijd zelfs op een financieel dieptepunt kwam.
 
In [[1933]] stapte David Calderhead op als coach van Chelsea en werd vervangen door [[Leslie Knighton]]. Ook hij bracht weinig verbetering in de club. In de seizoenen [[Engels voetbalkampioenschap 1932/33|1932-33]] en [[Engels voetbalkampioenschap 1933/34|1933-34]] belandden ze op 2 punten van een degradatie en in [[Engels voetbalkampioenschap 1938/39|1938-39]] belandde de club zelfs op slechts 1 punt van een degradatie.
 
De club bleef een van de clubs met het grootste aantal fans. Een wedstrijd tegen [[Arsenal FC]] op [[12 oktober]] [[1935]] in [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge]] lokte 82.905 fans, wat tot dusver nog altijd een record is voor de club en het 2e hoogste aantal supporters ooit in een wedstrijd van de Engelse league.
 
Net voor de [[Tweede Wereldoorlog]] begon stopte Knighton als trainer van Chelsea en werd opgevolgd door de [[Schotland|Schotse]] [[Billy Birrell]].
 
=== De oorlog en het bezoek van Dinamo (1940-1952) ===
Gedurende de [[Tweede Wereldoorlog]] speelde Chelsea, net zoals elke andere club, slechts een paar regionale wedstrijden. Slechts 2 spelers uit de selectie van het [[Engels voetbalkampioenschap 1938/39|seizoen 1938/39]] speelde ooit opnieuw een wedstrijd voor deze club. Dit had tot gevolg dat Chelsea na deze periode gebruik moest maken van enkele gastspelers.
 
In oktober 1945, net na de oorlog, kondigde [[FC Dinamo Moskou|Dinamo Moskou]], regerend kampioen van de [[Sovjet-Unie]], aan dat het een voetbal[[tournee]] zou maken door het [[Verenigd Koninkrijk]] als vredelievend gebaar. Hierbij zou het onder meer een wedstrijd spelen tegen Chelsea op [[13 november]] [[1945]] in Stamford Bridge. Chelsea speelde in een rood tenue doordat het tenue van Dinamo te veel blauwe tinten bevatte. Voor de wedstrijd gaf elke speler van Dinamo een boeket bloemen aan de speler met hetzelfde rugnummer als de speler in kwestie. Dit gebaar werd door vele Britten ontvangen als een [[faux pas]].{{Bron?||2010|09|30}} Gedurende de wedstrijd zelf verraste het Russische team vele toeschouwers door hun talent waardoor de wedstrijd eindige op 3-3. Het aantal toeschouwers dat de wedstrijd bijwoonde werd geschat op 100.000. Enkelen hiervan woonden de wedstrijd echter bij op een illegale manier. Tot dusver is dit het hoogste toeschouwersaantal ooit op Stamford Bridge.
 
Na de oorlog spendeerde Chelsea £22.000 aan drie spelers: [[Tommy Lawton]], [[Len Goulden]] en [[Tommy Walker]]. Het trio bracht naast goals ook veel entertainment in het spel van Chelsea, maar desondanks eindigde Chelsea 15e in het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 1946/47|1946-47]]. Birrell bracht ook [[Roy Bentley]] naar Chelsea. Bentley werd gekocht van [[Newcastle United FC|Newcastle United]] voor £11.500. Ondanks zijn talent leidde deze transfer tot het vertrek van Lawton.
 
1950 leek het jaar te worden van Chelsea in de [[FA Cup]]. Na de 2-0 winst in de kwartfinales tegen [[Manchester United FC|Manchester United]] werden ze geloot tegen stadsrivaal [[Arsenal FC]]. Na 2 spannende wedstrijden was de stand 3-2 voor Arsenal waardoor Arsenal zich doorstootte naar de finale. Een jaar later leek Chelsea te gaan degraderen naar de ''Second Division''. Met nog 4 wedstrijden te gaan stond Chelsea onderaan het klassement met 6 punten verschil van de voorlaatste plaats. Op de laatste 14 wedstrijden had Chelsea geen enkele keer gewonnen. De 3 wedstrijden voor de laatste wedstrijd van het seizoen won Chelsea telkens verrassend. De laatste wedstrijd werd gespeeld tegen [[Bolton Wanderers FC]]. Ook deze wedstrijd werd door Chelsea gewonnen, met 4-0. Hierdoor kroop Chelsea door het oog van de naald en bleven ze in de ''First Division''.
 
=== De periode Ted Drake (1952-1961) ===
In [[1952]] werd ex-[[Arsenal FC]] aanvaller [[Ted Drake]] benoemd tot trainer van Chelsea. Drake had de bedoelingen om de club te moderniseren, zowel op als rond het veld. Een van zijn eerste acties hierbij was Chelsea afhelpen van de naam "''The Pensioners''" en veranderde hierbij het embleem van de club. Sindsdien is de club gekend als "''The Blues''". Zijn beginjaren bij Chelsea waren voor de supporters niet overtuigend. In zijn eerste seizoen bij Chelsea eindigde hij 19e met slechts 1 punt van een degradatie.
 
In het jubileumjaar [[Engels voetbalkampioenschap 1954/55|1954-55]] gebeurde er voor velen iets onwaarschijnlijk, Chelsea werd kampioen van de ''First Division''. Op het einde van het seizoen had Chelsea 52 punten en tot op heden is dit een van de laagste puntentotalen om kampioen te spelen in Engeland na de [[Tweede Wereldoorlog]].
 
Doordat Chelsea kampioen werd mochten ze deelnemen aan de [[Europacup I]]. In de eerste ronde werden ze geloot tegen [[Djurgårdens IF]], maar zelfs nog voor het toernooi begon stapte Chelsea uit het toernooi.
 
Ze waren echter niet in staat om voort te bouwen op hun titelsucces. Reeds een seizoen later eindigde Chelsea 16e. Een van de zwakste punten van de ploeg in deze periode was de uitschakeling in de [[FA Cup]] in de derde ronde, na een nederlaag tegen de ploeg uit de Fourth Division, [[Crewe Alexandra FC]].
 
Na een 4-0-verlies tegen [[Blackpool FC]] werd Drake ontslagen. Hij werd opgevolgd door de toen 33 jaar oude [[Tommy Docherty]].
 
=== Winst in Europacup II (1963-1971) ===
Toen Tommy Docherty begon bij Chelsea was de club reeds zeker van een degradatie naar de ''Second Division'' en gebruikte daarom de resterende tijd van het seizoen voor enkele structurele veranderingen. Hij verkocht veel van de oudere spelers om ruimte te creëren voor de jongere spelers. In tegenstelling tot Drake was Docherty zeer streng voor zijn spelers. Telkens als de spelers een gebrek aan discipline vertoonden, kregen ze een straf opgelegd. Deze harde trainingswijze wierp snel zijn vruchten af door opnieuw promotie af te dwingen en het volgende seizoen in de ''First Division'' 5e te eindigen.<ref>[https://archive.is/20120530085808/http://www.fchd.btinternet.co.uk/lghist/fl/fl1964.htm 1963-1964 FOOTBALL LEAGUE]</ref>
 
Door de resultaten werd Chelsea aangezien als een serieuze tegenstander en op 4 wedstrijden van het einde van het [[Engels voetbalkampioenschap 1964/65|seizoen 1964-65]] stonden ze op een geruststellende 1e plaats. Maar in die laatste 4 speeldagen liep alles mis. Tegen [[Burnley FC]] kwamen zeven van Docherty's sterspelers niet opdagen en Docherty zich dus moest behelpen met jeugdspelers en reserven. Een sterk verzwakt team verloor met 2-6, waardoor ze toen al op de 3e plaats stonden achter [[Manchester United FC|Manchester United]] en [[Leeds United A.F.C.|Leeds United]].
 
Het volgende seizoen speelde Chelsea niet alleen goed in de ''First Division'', maar ook in de [[Jaarbeursstedenbeker]] en in de [[FA Cup]]. In de FA Cup behaalden ze de halve finales, maar verloren daar met 2-0 van [[Sheffield Wednesday FC|Sheffield Wednesday]]. Ook in de Jaarbeursstedenbeker behaalden ze de halve finale, maar ook daar stootten ze niet door naar de finale na verlies tegen [[FC Barcelona]].
 
Na een tijd was Docherty uitgekeken op het jonge elftal met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar en besloot een aantal van zijn jonge spelers te verkopen om meer ervaren spelers in het team te krijgen. Docherty's nieuwe strategie leek te werken, want na 10 speeldagen waren ze het enige team in de League dat nog steeds ongeslagen was. [[Peter Osgood]] was de enige jonge speler die er toen nog in slaagde om zijn plaats in het team te kunnen verzekeren en harten van de fans te kunnen veroveren. Dit veranderde echter snel toen hij zijn been brak tijdens een duel met [[Emlyn Hughes]] van [[Blackpool FC]]. Tot grote ergernis van het team eindigde het team dat seizoen slechts 9e in de ''First Division'' en verloren ze de FA Cup finale tegen [[Tottenham Hotspur FC|Tottenham Hotspur]].
 
In het volgende seizoen won Chelsea van zijn eerste tien wedstrijden slechts twee waardoor Docherty werd ontslagen. De eerste wedstrijd na het ontslag van Docherty werd verloren met 7-0 van [[Leeds United A.F.C.|Leeds United]] wat een evenaring vormde van het grootste verlies van Chelsea ooit. Snel na deze nederlaag werd een vervanger voor Docherty gevonden: [[Dave Sexton]]. Sexton was een veel rustiger iemand dan Docherty. De harde kern van de ploeg bleef bewaard, maar in de verdediging vonden toch enkele veranderingen plaats. Sexton stabiliseerde de club en eindigde twee maal na elkaar in de top 6 van de landelijke competitie.
 
In [[Engels voetbalkampioenschap 1969/70|1969-70]] eindigde Chelsea 3e en behaalde datzelfde seizoen de finale van de FA Cup. Niets stond hen nog in de weg voor hun eerste deelname aan de [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]]. Met [[Aris FC|Aris Saloniki]] en [[CSKA Sofia]] waren de eerste twee rondes een makkelijke partij voor Chelsea. In de kwartfinales verloor Chelsea zijn eerste partij tegen [[Club Brugge]] met 0-2, maar het kwam terug met een sterke 4-0. Ook tegen [[Manchester City FC]] in de halve finales won de club zonder enig probleem. De finale werd gespeeld tegen [[Real Madrid CF|Real Madrid]] en uiteindelijk werd ook deze partij gewonnen door Chelsea. Hierbij was hun eerste Europese beker binnen.
 
=== Een zware periode (1972-1983) ===
In de volgende tien jaren was er geen verder succes meer voor de club wat de club uiteindelijk zelfs op de knieën kreeg. Toen de geest van het team daalde, daalde ook de resultaten. Chelsea werd uiteindelijk zelfs in de [[Europacup II 1971/72|Europacup II van 1971/72]] uitgeschakeld door het kleine [[Åtvidabergs FF]]. In de FA Cup werden ze uitgeschakeld door een ploeg uit de Second Division [[Leyton Orient FC|Leyton Orient]]. Chelsea eindigde 12e in het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 1972/73|1972/73]] en 17e in het daaropvolgende seizoen. In het seizoen van 1974/75 werd Dave Sexton uiteindelijk vervangen door [[Ron Suart]]. Zelfs voor hem werd het onmogelijk om het team te herstellen waardoor het degradeerde in 1975.
[[Bestand:Chelsea stand.jpg|250px|right|thumb]]
Voor Chelsea werd het uiteindelijk onmogelijk om nog een nieuwe speler aan te schaffen waardoor de daling uit de First Division ook voor een daling van het bezoekersaantal zorgde. Deze situatie van Chelsea zorgde voor heel wat hooligans binnen de supportersgroepen van Chelsea.
 
Het was [[Eddie McCreadie]], die in het seizoen 1976-77 zorgde voor promotie. [[Ken Shellito]] zorgde het seizoen daarna ervoor dat ze in die First Division bleven.
 
[[Engels voetbalkampioenschap 1981/82|1981/82]], werd Chelsea opnieuw 12e in de Second Division. Maar dat is niets in vergelijking met het daaropvolgende seizoen, dat vaak wordt beschouwd als het slechtste seizoen ooit in de geschiedenis van Chelsea. Na een felle start daalde het team dramatisch, wat hen confronteerde met een mogelijke nieuwe degradatie naar de Third Division en hen zelfs in financiële moeilijkheden bracht. Ze ontsnapte slechts aan de degradatie met 2 punten.
 
=== Een nieuwe start (1983-1989) ===
Na een investering van iets minder dan £500.000 maakte Chelsea een ommekeer in zijn geschiedenis, waardoor ze in het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 1983/84|1983/84]] kampioen werden van de Second Division. Na hun eerste seizoen terug in de First Division eindigde ze 6e. Dit niveau konden ze ook het volgende seizoen nog vasthouden, maar in [[Engels voetbalkampioenschap 1986/87|1986/87]] eindigde ze al terug 14e. Het seizoen daarna degradeerde ze alweer naar de Second Division, maar in die Second Division ondervonden ze geen enkel probleem om meteen kampioen te worden.
 
=== 1990-... Terug in goede vorm ===
In het seizoen 1989/90 maakte Chelsea een indrukwekkende terugkeer naar de First Division met trainer [[Bobby Campbell]]. Zijn opvolger, [[Ian Porterfield]], eindigde in het seizoen 1991/92 hoog genoeg, zodat Chelsea kon deelnemen aan het allereerste seizoen ooit van de [[Premier League]]. Porterfield stopte in de helft van het seizoen en werd vervangen door David Webb die het team 11e liet eindigen. Aan het eind van het seizoen werd Webb vervangen door [[Glenn Hoddle]].
 
Hoddles eerste seizoen begon slecht, waardoor Chelsea begon te verzwakken. Ondertussen bleef [[Ken Bates]], eigenaar van de club, geld investeren in topspelers zoals [[Ruud Gullit]].
 
=== Een nieuw tijdperk is aangebroken: Gullit, Vialli en Zola (1996-2000) ===
In 1996/97 werd Gullit de nieuwe trainer van Chelsea en haalde daarbij topspelers naar Chelsea zoals [[Gianluca Vialli]] en [[Gianfranco Zola]].
 
In februari 1998 werd Gullit plotseling ontslagen na een opschudding met eigenaar Ken Bates, terwijl Chelsea 2e stond in het klassement. Gullit werd vervangen door Vialli. Tijdens het seizoen 1998/99 deed Chelsea voor het eerst in jaren mee om de landstitel. Maar na een verlies tegen [[West Ham United FC]] daalden hun titelkansen. Een hoopvol seizoen eindigde uiteindelijk zonder een enkele beker. Na dit seizoen kwam eindelijk een doorbraak op Europees vlak voor Chelsea.
 
=== Claudio Ranieri (2000-2004) ===
[[Bestand:Roman Abramovich 2.jpg|left|123px|thumb|Roman Abramovitsj]]
Vialli spendeerde bijna £26 miljoen aan nieuwe topspelers in de zomer van 2000. Hierbij kocht hij onder andere [[Jimmy Floyd Hasselbaink]] en [[Eiður Guðjohnsen]]. Ondanks deze topaanwinsten werd Vialli ontslagen na een 3 op 15 in de competitie. Hij werd vervangen door een andere Italiaan, [[Claudio Ranieri]], die, ondanks zijn slecht Engels taalgebruik, toch 6e wist te eindigen in zijn eerste seizoen. Vooral in zijn 2e seizoen maakte Chelsea veel vooruitgang, maar desondanks eindigde Chelsea opnieuw 6e. Als gevolg daarvan waren de verwachtingen voor het volgende seizoen beperkt. Tegen alle verwachtingen in ging Chelsea voor een mooie titelstrijd en won de belangrijke laatste wedstrijd van het seizoen tegen Liverpool met 2-1.
 
De club stond na al die goede resultaten nog steeds voor een financieel drama ,waardoor Ken Bates de club in juni 2003 verkocht voor £60 miljoen. De nieuwe eigenaar van de club werd de Russische miljardair [[Roman Abramovitsj]], die ook de £80 miljoen schuld zonder problemen afbetaalde.
 
Na een investering van £100 miljoen werd Chelsea 2e in de Premier League.
 
=== José Mourinho (2004-2005) ===
[[Bestand:JoseMourinho.jpg|175px|thumb|José Mourinho]]
[[Engels voetbalkampioenschap 2004/05|2004/05]] was het meest succesvolle seizoen van Chelsea FC. Na een overwinning tegen Everton namen ze in de Premier League de leiding in het klassement over, een positie die ze dat seizoen niet meer kwijtspeelden. Ook de League Cup werd gewonnen door Chelsea en in de Champions League speelden ze erg goed.
 
Ook in het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 2005/06|2005/06]] werd de landstitel gewonnen door Chelsea, waardoor ze de eerste Londense club is die deze titel 2x achter elkaar veroverde. In [[Engels voetbalkampioenschap 2006/07|2006/07]] moest Chelsea toekijken hoe Manchester United met de landstitel ging lopen.
 
=== Een komen en gaan van trainers (2007-heden) ===
Op [[20 september]] [[2007]] werd bekendgemaakt dat [[José Mourinho]] Chelsea verliet na wederzijdse instemming van hem en Abramovitsj. Kort daarna nam [[Avram Grant]] het Chelsea-roer over.
 
Op [[21 mei]] [[2008]] speelde Chelsea voor de eerste maal in zijn bestaan de finale van de [[UEFA Champions League]]. Deze finale speelden ze tegen [[Manchester United FC|Manchester United]], maar verloren deze na strafschoppen. Reeds drie dagen later werd Grant ontslagen als trainer en vervangen door [[Luiz Felipe Scolari]]. Ook in de competitie moest Chelsea Manchester United voorlaten. Scolari werd op zijn beurt in februari 2009, na enkele teleurstellende resultaten, vervangen door de [[Nederland]]se bondscoach van het [[Russisch voetbalelftal]] [[Guus Hiddink]]. Hiddink behaalde met Chelsea in 2009 de halve finale van de [[UEFA Champions League|Champions League]], maar werd thuis in de slotfase uitgeschakeld door de uiteindelijke winnaar [[FC Barcelona]]. Chelsea behaalde nog wel de [[FA Cup]] door met 2-1 te winnen van [[Everton FC|Everton]]. Twee dagen na de laatste wedstrijd van het seizoen 2008-2009 werd ook Hiddink, door verplichtingen als bondscoach van [[Russisch voetbalelftal|Rusland]], vervangen door ex-[[AC Milan]]-trainer [[Carlo Ancelotti]]. Ancelotti maakte veel indruk in zijn eerste seizoen door aanvallend voetbal te spelen met Chelsea. Het bracht het meest succesvolle seizoen van de club ooit: Chelsea pakte de dubbel, zowel de titel als de FA Cup werden gewonnen. Dat seizoen werd er door Chelsea een recordaantal doelpunten gescoord in de Premier League, 103. Het jaar erna begon de club weer goed onder Ancelotti, maar door toedoen van een zeer teleurstellende periode rond de winter, werd Chelsea tweede. Mede als gevolg hiervan werd Ancelotti ontslagen op [[22 mei]] [[2011]].<ref>[http://www.nu.nl/sport/2521352/chelsea-zet-ancelotti-straat.html "Chelsea zet Ancelotti op straat"], NU.nl, 23 mei 2011</ref> Een week later werd [[André Villas-Boas]] aangesteld. Hij kwam over van [[FC Porto]] waarmee hij net de [[UEFA Europa League 2010/11|Europa League]] had gewonnen. De jonge coach van amper 33 jaar wordt ook weleens de nieuwe Mourinho genoemd. Op 4 maart 2012 werd Villas-Boas ontslagen na een reeks teleurstellende resultaten, hij werd vervangen door zijn assistent- coach [[Roberto Di Matteo]]. Waarna Chelsea in het seizoen 2011-2012 de Champions League won ten koste van Bayern München na penalty's, en de FA cup won tegen Liverpool. Op 21 november 2012 werd Roberto Di Matteo ontslagen na een 3-0 nederlaag tegen [[Juventus FC]]. Nog op dezelfde dag werd [[Rafael Benítez]] aangesteld als nieuwe coach van Chelsea FC. Benítez parkeerde Chelsea op de derde plek en behaalde daarmee een ticket voor de [[UEFA Champions League]]. Op 15 mei 2013 won de Spanjaard de [[UEFA Europa League]] met de club dankzij een 2-1 overwinning op [[SL Benfica (voetbalclub)|Benfica]]. In die tijd werd Benitez geassisteerd door de Nederlander [[Boudewijn Zenden]]. Op 10 juni 2013 werd [[José Mourinho]] officieel voorgesteld als nieuwe coach van Chelsea. Mourinho werd in 2005 en 2006 landskampioen met ''The Blues''. Op [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge]] is men ervan overtuigd dat Mourinho dé coach is die Chelsea nieuwe successen kan bezorgen in zowel de competitie als in de Champions League. In de competitie behaalde Mourinho, die lang in de race was om het kampioenschap, een derde plek. Door thuis met 0-0 gelijk te spelen tegen [[Norwich City]], dat uiteindelijk als achttiende eindigde en degradeerde, werd de laatste kans op het kampioenschap definitief verspeeld. Vier dagen eerder reikte Chelsea tot de halve finale van [[UEFA Champions League]], waarin het Spaanse [[Atlético Madrid]] te sterk was (u 0-0, t 1-3). Het [[Premier League 2014/15|seizoen erna]] veroverde Chelsea de titel onder leiding van Mourinho, waarna een uiterst moeizame start volgde in het [[Premier League 2015/16|seizoen 2015/16]]. Op donderdag [[17 december]] 2015 viel het doek voor Mourinho en zegde Chelsea diens tot medio 2019 doorlopende contract op. Na zestien speelronden bezette de club de zestiende plaats op de ranglijst, met slechts vijftien punten. "Hij is de meest succesvolle manager in de historie van deze club, maar zowel José als de clubleiding concludeerde dat het gezien de laatste resultaten beter was om uit elkaar te gaan", stelde Chelsea op de clubsite te lezen in een officiële verklaring.<ref>[http://www.vi.nl/nieuws/chelsea-zet-mourinho-op-straat.htm Chelsea zet Mourinho op straat], Voetbal International, 17 december 2015</ref> [[Guus Hiddink]] werd twee dagen later aangesteld als zijn opvolger. Hij kreeg een contract tot het eind van het seizoen.
 
Sinds juli 2016 is Antonio Conte aan het stuur bij Chelsea. Hij was 2 seizoenen lang de trainer bij Chelsea. Hij behaalde 1 Premier League in het seizoen 2016-2017 en won in 2018 met Chelsea de FA cup.
 
In de zomer van 2018 stelde Chelsea [[Maurizio Sarri]] aan als nieuwe trainer en bracht aantrekkelijker voetbal dan zijn voorgangers in het spel. Hij won in 2019 de Europa-League door in de finale stadsrivaal [[Arsenal FC|Arsenal]] te verslaan met 4-1.
 
In juli 2019 werd oud-speler [[Frank Lampard]] aangesteld als hoofdcoach, nadat Sarri naar [[Juventus]] was vertrokken. Door de ingestelde transferban en het vertrek van de topspeler [[Eden Hazard]] werd er veel gebruik gemaakt van jeugdspelers, dit in tegenstelling tot voorgaande seizoenen.
 
== Algemeen ==
=== Stamford Bridge ===
{{Zie hoofdartikel|Stamford Bridge (stadion)}}
[[Bestand:Chelsea-ilkmac.jpg|300px|thumb|Chelsea in september 1905 tegen [[West Bromwich Albion FC|West Bromwich Albion]] in het Stamford Bridge stadion. De wedstrijd eindigde in 1-0.]]
Het [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge stadion]] werd officieel geopend op [[28 april]] [[1877]]. Het stadion werd ontworpen door [[Archibald Leitch]] en had toen enkel een oostzijde die een capaciteit had van 5.000 plaatsen. Gedurende de eerste 28 jaar van zijn bestaan werd het stadion uitsluitend gebruikt door de Londense Atletiek Club, waarbij er totaal geen voetbal werd gespeeld. In [[1904]] werd de grond gekocht door [[Gus Mears]] en zijn broer. Aanvankelijk hadden zij [[Fulham FC]] aangeboden om in dit stadion te spelen, maar omdat Fulham FC weigerde richtten de broers zelf hun eigen voetbalclub op, namelijk Chelsea FC.
 
Veldeigenaars van Stamford Bridge hebben bepaald dat het stadion nooit kan verkocht worden aan projectontwikkelaars. Dit betekent ook dat als Chelsea ooit van locatie verhuist, ze de naam Chelsea FC moeten achterlaten in het stadion en dus een nieuwe naam moeten gebruiken.<ref>Glanvill (2006). Chelsea FC: The Official Biography, pp. 91–92.</ref>
 
=== Embleem ===
Sinds de oprichting van Chelsea kende de club vier verschillende emblemen,<ref>[https://web.archive.org/web/20091003174727/http://www.chelseafc.com/page/HistoryDetail/0,,10268~1328582,00.html CLUB BADGES]</ref> die allemaal kleine wijzigingen ondergingen. Het eerste logo in 1905 bevatte een typische "Chelsea Pensioner", wat hen de bijnaam van "''The Pensioners''" opleverde, maar het logo verscheen nooit op de clubshirts. Als deel van [[Ted Drake]]s modernisering in [[1952]] stond hij erop dat het logo moest veranderen. Inspiratieloos maakte Drake van het logo simpelweg de initialen van de club, namelijk CFC. Dit duurde één jaar, want in 1953 werd het nieuwe logo ontworpen, een achteruitkijkende blauwe leeuw met een staf in de hand. Deze hield het drie [[Decennium|decennia]] uit. Tevens was dit het eerste embleem dat op de shirts van de spelers mocht verschijnen. In [[1986]] veranderde net zoals de eigenaren van de club ook het embleem nog eens. Dit embleem bevatte een meer naturalistische, niet-heraldische leeuw, die deze keer geel was en niet blauw, gebogen over de CFC-initialen.
 
In het seizoen 2005-06 kwam er onder leiding van [[Roman Abramovitsj]] een nieuw embleem dat lijkt op het embleem van 1953 met de blauwe heraldische leeuw met een staf. Net als elk vorig embleem is ook dit embleem gevarieerd in kleuren.<ref>[http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/c/chelsea/4008257.stm Chelsea centenary crest unveiled]</ref>
 
=== Fans en aanhang ===
[[Bestand:Chelsea defend corner.jpg|250px|thumb|Chelseafans bij een thuiswedstrijd tegen [[Tottenham Hotspur FC|Tottenham Hotspur]] op [[11 maart]] [[2006]]. De wedstrijd eindigde in 1-0.]]
Chelsea speelt thuis gemiddeld voor een aanhang van 40.000 supporters. Het gemiddeld aantal bezoekers in het seizoen 2007-2008 was 41.653, het zesde hoogste uit de Premier League.<ref>[http://www.tonykempster.co.uk/prematt.htm?comp=1 Attendances 2007/08]</ref> De toeschouwers komen vooral uit de wijken [[Hammersmith (wijk)|Hammersmith]], [[Battersea]] en van de rijkere gebieden [[Chelsea (Londen)|Chelsea]] en [[Kensington (Londen)|Kensington]]. De club zelf vermoedt dat ze in het [[Verenigd Koninkrijk]] een supportersschare hebben van 4 miljoen.<ref>Deze cijfers werden op de officiële website chelseafc.com gepubliceerd. Het artikel is thans [https://web.archive.org/web/20080419060311/http://www.xboard.us/showpost.php?s=df87e6d48963bc2180388fb5b0ae66aa&p=3003044&postcount=1 hier] terug te vinden.</ref> Chelsea maakt ook gebruik van een aantal fanliederen zoals ''Carefree, Blue is the Colour, Keep the Blue Flag Flying High, We all Follow the Chelsea'' (op de melodie van [[Land of Hope and Glory]]), ''Ten Men Went to Mow'' en ''Celery''. Het lied ''Celery'' werd vaak gezongen bij overwinningen, waarbij ook [[selderij]] werd gegooid, maar deze werd in maart 2007 uit het stadion verbannen.
 
Tijdens de jaren 70 en 80 had Chelsea in zijn aanhang ook [[Hooliganisme|hooligans]], die vaak de ''Chelsea Headhunters'' werden genoemd. Samen met andere hooligangroepen zoals ''Inter City Firm'' ([[West Ham United FC|West Ham United]]), ''Millwall Bushwhackers'' ([[Millwall FC]]) en de ''Salford Reds'' ([[Manchester United FC|Manchester United]]) golden zij als de meest agressieve en gevaarlijkste groep. De Headhunters hadden ook verbindingen met [[Neonazisme|neonazistische groepen]] zoals de [[Combat 18]] en de [[British National Party]]. Sinds de jaren 90 is het aantal incidenten tijdens wedstrijden gedaald, voornamelijk door controle-acties en videobewaking.
 
=== Chelsea in de media ===
In [[1930]] deed Chelsea mee aan een van de eerste voetbalfilms ooit, "[[The Great Game (film)|The Great Game]]".<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0020936/ The Great Game]</ref> Verscheidene scènes werden opgenomen op [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge]]. Door de grote bekendheid van de "Chelsea Headhunters" werden zij ook verwerkt in een film over voetbalvandalisme, "[[The Football Factory (film)|The Football Factory]]".<ref>[http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/film/3687227.stm Steve Hawkes (2004-05-10). "Football firms hit the film circuit", BBC.]</ref>
 
==== Clublied ====
Het lied "Blue is the Colour"<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=HZYfi_Ex_gM Blue is the Colour op Youtube.]</ref> was een single van Chelsea in de voorbereiding voor de [[League Cup]] finale van [[1972]]. Reeds na korte tijd behaalde deze single de top 5 in de [[UK Singles Chart]].<ref>[http://chartarchive.org/r/5618 "Blue Is The Colour". Chart Stats.]</ref> Later werd dit nummer nog gecoverd door de [[Vancouver Whitecaps (1974)|Vancouver Whitecaps]] die het lied de titel "White is the Colour" gaven. "Blue is the Colour" wordt onofficieel ook aanvaard als clublied van Chelsea.
 
==== Chelsea TV ====
{{Zie hoofdartikel|Chelsea TV}}
Sinds [[augustus 2001]] heeft Chelsea zijn eigen TV-kanaal met studio's op [[Stamford Bridge (stadion)|Stamford Bridge]]. Het kanaal zendt dagelijks vanaf tien uur 's ochtends tot middernacht uit en heeft 3 vaste presentators: [[Neil Barnett]], [[Gigi Salmon]] en [[Alison Bender]].
 
=== Tenue ===
Chelsea heeft sinds zijn oprichting altijd een blauw tenue gehad, dat in de loop der jaren veranderde van lichtblauw naar een iets donkerdere tint. Het tenue van Chelsea wordt momenteel gefabriceerd door [[Nike (merk)|Nike]], dat [[Adidas]] overneemt als sponsor. [[Adidas]] had een sponsorcontract met de club dat eindigde aan het einde van het [[Engels voetbalkampioenschap 2016/17|2016-17]] seizoen. [[Nike (merk)|Nike]] zal de tenues fabriceren vanaf het [[Engels voetbalkampioenschap 2017/18|2017-18]] seizoen, tot en met 2032. Vorige kledingsponsoren waren ''[[Umbro]]'' (1975-81), ''[[Le Coq Sportif]]'' (1981-86), ''The Chelsea Collection'' ([[Engels voetbalkampioenschap 1986/87|1986-87]]), ''[[Umbro]]'' (1987-06) en ''[[Adidas]]'' (2006-17).
{| width=100%
|+Overzicht van de tenues van Chelsea<ref>[https://web.archive.org/web/20071012004006/http://www.kitclassics.co.uk/kits/chelsea.gif Uniformen van Chelsea door de geschiedenis heen.]</ref>
|-
|
{{Tenue voetbal
| pattern_la =
| pattern_b =
| pattern_ra =
| leftarm = 4682b4
| body = 4682b4
| rightarm = 4682b4
| shorts = FFFFFF
| socks = 191970
| title = 1905-1912
}}
|
{{Tenue voetbal
| pattern_la =
| pattern_b =
| pattern_ra =
| leftarm = 0000FF
| body = 0000F2
| rightarm = 0000FF
| shorts = FFFFFF
| socks = 191970
| title = 1912-1960
}}
|
{{Tenue voetbal
| pattern_la =
| pattern_b =
| pattern_ra =
| leftarm = 0000FF
| body = 0000FF
| rightarm = 0000FF
| shorts = FFFFFF
| socks = FFFFFF
| title = 1960-1963
}}
|
{{Tenue voetbal
| pattern_la =
| pattern_b =
| pattern_ra =
| leftarm = 0000FF
| body = 0000FF
| rightarm = 0000FF
| shorts = FFFFFF
| socks = 0000FF
| title = 1963-1964
}}
|
{{Tenue voetbal
| pattern_la =
| pattern_b =
| pattern_ra =
| leftarm = 0000FF
| body = 0000FF
| rightarm = 0000FF
| shorts = 0000FF
| socks = 0000FF
| title = 1967-68, 1985-93
}}
|
{{Tenue voetbal
| pattern_la =
| pattern_b =
| pattern_ra =
| leftarm = 0000FF
| body = 0000FF
| rightarm = 0000FF
| shorts = 0000FF
| socks = FFFFFF
| title = sinds 1994
}}
|}
 
=== Sponsors ===
De allereerste hoofdsponsor die op het tenue stond van Chelsea was ''[[Gulf Air]]'' die een contract hadden met [[Ken Bates]] van £150.000 in het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 1983/84|1983-84]]. Andere sponsors die op het tenue stonden sinds die periode zijn ''Grange Farms'' ([[Engels voetbalkampioenschap 1984/85|1984-85]]), ''Bai Lin Tea'' (1985-87), ''Simod'' (1987-89), ''[[Commodore (bedrijf)|Commodore]]'' & ''[[Amiga]]'' (1989-94) (afwisselend), ''Coors beer'' (1994-97), ''Autoglass'' (1997-01), ''[[Emirates]]'' (2001-05), ''Samsung Mobile''' (2005-08) en ''[[Samsung Group|Samsung]]'' (2008-15).
Sinds het seizoen [[Engels voetbalkampioenschap 2015/16|2015-16]] is het bandenbedrijf [[Yokohama Rubber Company|Yokohama Tyres]] hoofdsponsor van de club.
 
{| class="wikitable" style="text-align: center"
|-
!Periode
!Kleding sponsor
!Shirt sponsor
|-
|1975-81
|[[Umbro]]
|rowspan=2|''geen''
|-
|1981–83
|rowspan=4|[[Le Coq Sportif]]
|-
|1983-84
|[[Gulf Air]]
|-
|1984–85
|''Grange Farms''
|-
|1985–86
|rowspan=2|''Bai Lin Tea''
|-
|1986-87
|''The Chelsea Collection''
|-
|1987-89
|rowspan=6|[[Umbro]]
|''Simod''
|-
|1989-94
|[[Commodore International]] / [[Amiga]]
|-
|1994-97
|''Coors Beer''
|-
|1997-01
|''Autoglass''
|-
|2001-05
|[[Emirates]]
|-
|2005-06
|rowspan=2|[[Samsung Group|Samsung Mobile]]
|-
|2006-08
|rowspan=3|[[Adidas]]
|-
|2008-15
|[[Samsung Group|Samsung]]
|-
|2015–17
|rowspan=2|[[Yokohama Rubber Company|Yokohama Tyres]]
|-
|2017–
|[[Nike (merk)|Nike]]
|}
 
=== Statistieken ===
[[Bestand:Lampard playing.jpg|120px|thumb|Frank Lampard is de speler met de meeste goals en wedstrijden voor Chelsea]]
De speler die het hoogste aantal wedstrijden speelde voor Chelsea FC is tot op heden nog altijd [[Ron Harris]]. Harris speelde tussen [[1961]] en [[1980]] 795 eerste-klasse wedstrijden voor Chelsea.<ref name="Records">Om het aantal wedstrijden of aantal goals van andere ex-Chelsea spelers te weten te komen: Glanvill (2006). Chelsea FC: The Official Biography, pp. 399–410.</ref> Tot op heden lijkt dit record niet verbroken te worden. De speler van de huidige selectie van Chelsea die het dichtst in de buurt komt van dit record is [[Frank Lampard]], met 450 wedstrijden.<ref>{{en}}[https://web.archive.org/web/20090315031745/http://www.soccerbase.com/players_details.sd?playerid=4370 Frank Lampard on soccerbase.com](''op 2010-04-24'')</ref> De ex-speler van Chelsea die het meest werd opgeroepen voor zijn nationale team is de [[Frankrijk|Fransman]] [[Marcel Desailly]]. Hij speelde 116 interlands voor [[Frans voetbalelftal|Frankrijk]], waarvan 74 tijdens zijn periode bij Chelsea.
 
[[Frank Lampard]] is de speler die de meeste doelpunten maakte voor Chelsea, namelijk 203 in de periode 2001–20.<ref name="Records" /> [[Jimmy Greaves]] is de speler die de meeste doelpunten maakte in een seizoen, namelijk 43 in [[Engels voetbalkampioenschap 1960/61|1960-61]].
 
===Topscorers===
''Enkel competitieve wedstrijden.''
 
{| class="wikitable sortable" style="text-align:center;"
|-
!style="width: 3em;"| !!style="width: 19em;"|Naam!!style="width: 14em;"|Jaren!!style="width: 8em;"|Kampioenschap!!style="width: 8em;"|FA Cup!!style="width: 8em;"|League Cup!!style="width: 8em;"|Europees!!style="width: 8em;"|Andere<sup>1</sup>!!style="width: 9em;"|Totaal
|-
|1|| style="text-align:left;" |[[Frank Lampard]]||2001–2014||147||26||12||25||1||'''211'''
|-
|2||style="text-align:left;"|[[Bobby Tambling]]||1959–1970||164||25||10||3||0||'''202'''
|-
|3||style="text-align:left;"|[[Kerry Dixon]]||1983–1992||147||8||25||0||13||'''193'''
|-
|4||style="text-align:left;"|[[Didier Drogba]]||2004–2012 & 2014–2015||104||12||10||36||2||'''164'''
|-
|5||style="text-align:left;"|[[Roy Bentley]]||1948–1956||128||21||0||0||1||'''150'''
|-
|5||style="text-align:left;"|[[Peter Osgood]]||1964–1974 & 1978–1979||105||19||10||16||0||'''150'''
|-
|7||style="text-align:left;"|[[Jimmy Greaves]]||1957–1961||124||3||2||3||0||'''132'''
|-
|8||style="text-align:left;"|[[George Mills (footballer)|George Mills]]||1929–1943||118||7||0||0||0||'''125'''
|-
|9||style="text-align:left;"|[[Eden Hazard]]||2012–2019||85||5||8||12||0||'''110'''
|-
|10||style="text-align:left;"|[[George Hilsdon]]||1906–1912||99||9||0||0||0||'''108'''
|}
 
<sup>1</sup> Inclusief [[FA Community Shield|Charity/Community Shield]], de Football League play-offs, en de [[Full Members Cup]].
 
 
 
 
 
Chelsea heeft in het Engelse voetbal een record van het minst aantal tegendoelpunten in een seizoen (15) in handen. Ook de 21-0 zege tegen het [[Luxemburg (land)|Luxemburgse]] [[UN Käerjeng 97|Jeunesse Hautcharage]] tijdens de [[Europacup II 1971/72|Europacup II van 1971-72]] is een record in deze Europese competitie.
 
Chelsea heeft ook het record van langste periode ongeslagen in thuiswedstrijden (van [[10 april]] [[2004]] tot [[26 oktober]] [[2008]]). Chelsea verbeterde op [[12 augustus]] [[2007]] het vorige record van [[Liverpool FC|Liverpool]], dat in de periode 1978-1980 63 thuiswedstrijden ongeslagen bleef. Liverpool beëindigde op [[26 oktober]] [[2008]] de ongeslagen reeks van Chelsea door met 0-1 te winnen na een goal van [[Xabi Alonso]]. In het seizoen 09-10 verbeterde Chelsea ook het record van meeste goals in 1 Premier League-seizoen, dit waren er 103, mede dankzij zware overwinningen tegen Wigan Athletic en Sunderland.<ref>[http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/eng_prem/7674108.stm Chelsea 0-1 Liverpool]</ref>
 
==Eindklasseringen==
Hieronder zijn de resultaten van Chelsea in de Premier League sinds 1993 weergegeven.<ref>[https://web.archive.org/web/20090810160837/http://www.chelseafc.com/page/HistoryStats/0,,10268~1336456,00.html LEAGUE POSITIONS 1905-2008]</ref><ref>[http://www.footballsite.co.uk/Statistics/ClubbyClub/ClubHistories/Chelsea.htm Resultaten van Chelsea op www.footballsite.co.uk]</ref>
 
{| Cellpadding="0" CellSpacing="0" border=0 style="font-size:100%;border:1px solid #AAAAAA;padding:1px"
|- valign=bottom
| {{BalkVerticaal2|10|11|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|7|14|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|10|11|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|10|11|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|15|6|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|17|4|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|18|3|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|16|5|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|15|6|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|15|6|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|17|4|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|19|2|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|20|1|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|20|1|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|19|2|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|19|2|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|18|3|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|20|1|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|19|2|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|15|6|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|18|3|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|18|3|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|20|1|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|10|10|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|20|1|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|16|5|#1E90FF}}
| {{BalkVerticaal2|18|3|#1E90FF}}
|- align=center style="font-size:80%;"
|'93||'94||'95||'96||'97||'98||'99||'00||'01||'02||'03||'04||'05||'06||'07||'08||'09||'10||'11||'12||'13||'14||'15||'16||'17||'18||'19
|- style="font-size:80%;"
|colspan="10"|
|colspan="8" bgcolor="#1E90FF" style="border:1px solid #aaa;"|Premier League
|colspan="10"|
|}
{| class="wikitable" style="line-height: 1.0; width: 100%; text-align: center;"
|-
! Seizoen
! width=5%|№
! width=5%|Clubs !! Divisie !! Duels !! Winst !! Gelijk !! Verlies !! Doelsaldo !! Punten !! {{afkorting|Tsch|Gemiddeld aantal bezoekers thuiswedstrijden}}
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1992/93|1992–1993]] || '''11''' || 22 || [[Premier League]] || 42 || 14 || 14 || 14 || 51–54 || '''56 || 18.787
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1993/94|1993–1994]] || '''14''' || 22 || [[Premier League]] || 42 || 13 || 12 || 17 || 49–53 || '''51 || 19.416
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1994/95|1994–1995]] || '''11''' || 22 || [[Premier League]] || 42 || 13 || 15 || 14 || 50–55 || '''54 || 21.057
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1995/96|1995–1996]] || '''11''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 12 || 14 || 12 || 68–45 || '''50 || 25.466
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1996/97|1996–1997]] || '''6''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 16 || 11 || 11 || 58–55 || '''59 || 27.001
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1997/98|1997–1998]] || '''4''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 20 || 3 || 15 || 71–43 || '''63 || 32.901
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1998/99|1998–1999]] || '''3''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 20 || 15 || 3 || 57–30 || '''75 || 34.754
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 1999/00|1999–2000]] || '''5''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 18 || 11 || 19 || 53–34 || '''65 || 34.532
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2000/01|2000–2001]] || '''6''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 17 || 10 || 11 || 68–45 || '''61 || 34.700
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2001/02|2001–2002]] || '''6''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 17 || 13 || 8 || 66–38 || '''64 || 39.030
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2002/03|2002–2003]] || '''4''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 19 || 10 || 9 || 68–38 || '''67 || 39.784
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2003/04|2003–2004]] || '''2''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 24 || 7 || 7 || 67–30 || '''79 || 41.235
|- ! style="background:#FFD700;"
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2004/05|2004–2005]] || [[Bestand:Simple_gold_crown.svg|15px]] || 20 || [[Premier League]] || 38 || 29 || 8 || 1 || 72–15 || '''95 || 41.870
|- ! style="background:#FFD700;"
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2005/06|2005–2006]] || [[Bestand:Simple_gold_crown.svg|15px]] || 20 || [[Premier League]] || 38 || 29 || 4 || 5 || 72–22 || '''91 || 41.902
|-
| '''[[Engels voetbalkampioenschap 2006/07|2006–2007]] || '''2''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 24 || 11 || 3 || 64–24 || '''83 || 39.333
|-
| '''[[Premier League 2007/08|2007–2008]] || '''2''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 25 || 10 || 3 || 65–26 || '''85 || 33.405
|-
| '''[[Premier League 2008/09|2008–2009]] || '''3''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 25 || 8 || 5 || 68–24 || '''83 || 39.834
|- ! style="background:#FFD700;"
| '''[[Premier League 2009/10|2009–2010]] || [[Bestand:Simple_gold_crown.svg|15px]] || 20 || [[Premier League]] || 38 || 27 || 5 || 6 || 103–32 || '''86 || 39.809
|-
| '''[[Premier League 2010/11|2010–2011]] || '''2''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 21 || 8 || 9 || 69–33 || '''71 || 41.048
|-
| '''[[Premier League 2011/12|2011–2012]] || '''6''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 18 || 10 || 10 || 65–46 || '''64 || 37.825
|-
| '''[[Premier League 2012/13|2012–2013]] || '''3''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 22 || 9 || 7 || 75–39 || '''75 || 41.462
|-
| '''[[Premier League 2013/14|2013–2014]] || '''3''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 25 || 7 || 6 || 71–27 || '''82 || 39.841
|- ! style="background:#FFD700;"
| '''[[Premier League 2014/15|2014–2015]] || [[Bestand:Simple_gold_crown.svg|15px]] || 20 || [[Premier League]] || 38 || 26 || 9 || 3 || 73–32 || '''87 || 41.548
|-
| '''[[Premier League 2015/16|2015–2016]] || '''10''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 12 || 14 || 12 || 59–53 || '''50 || 41.500
|- ! style="background:#FFD700;"
| '''[[Premier League 2016/17|2016–2017]] || [[Bestand:Simple_gold_crown.svg|15px]] || 20 || [[Premier League]] || 38 || 30 || 3 || 5 || 85–33 || '''93 || 41.507
|-
| '''[[Premier League 2017/18|2017–2018]] || '''5''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 21 || 7 || 10 || 62–38 || '''70 || 41.616
|-
| '''[[Premier League 2018/19|2018–2019]] || '''3''' || 20 || [[Premier League]] || 38 || 21 || 9 || 8 || 63–39 || '''72 || 40.437
|}
 
==Erelijst==
{| class="wikitable" style="font-size:85%;"
!Competitie
!Aantal
!Jaren
|-
| style="background:#BDBDBD;" colspan="6" | '''Internationaal'''
|-
| '''[[UEFA Champions League]]''' ||1x||[[UEFA Champions League 2011/12|2012]]
|-
| '''[[UEFA Europa League]]''' || 2x || [[UEFA Europa League 2012/13|2013]], [[UEFA Europa League 2018/19|2019]]
|-
| '''[[Europacup II]]'''|| 2x || [[Europacup II 1970/71|1971]], [[Europacup II 1997/98|1998]]
|-
| '''[[UEFA Super Cup]]'''|| 1x|| [[UEFA Super Cup 1998|1998]]
|-
| style="background:#BDBDBD;" colspan="6" | '''Nationaal'''
|-
| '''[[Premier League|Engels landskampioenschap]]''' ||6x|| [[Engels voetbalkampioenschap 1954/55|1955]], [[Engels voetbalkampioenschap 2004/05|2005]], [[Engels voetbalkampioenschap 2005/06|2006]], [[Engels voetbalkampioenschap 2009/10|2010]], [[Engels voetbalkampioenschap 2014/15|2015]], [[Engels voetbalkampioenschap 2016/17|2017]]
|-
| '''[[FA Cup]]''' || 8x || 1970, [[FA Cup 1996/97|1997]], [[FA Cup 1999-00|2000]], [[FA Cup 2006-07|2007]], [[FA Cup 2008-09|2009]], 2010, 2012, 2018
|-
| '''[[Football League Cup]]''' || 5x || 1965, [[Football League Cup 1997/98|1998]], 2005, 2007, 2015
|-
| '''[[FA Community Shield]]''' || 4x || 1955, 2000, 2005, 2009
|-
| '''[[Football League Second Division|Second Division]]''' || 2x || 1984, 1989
|-
| '''[[Full Members Cup]]''' || 2x || 1986, 1990
|}
 
== Resultaten ==
==== UEFA Ranking ====
In de [[UEFA-coëfficiënten|UEFA Ranking]] wordt het puntentotaal (twee per overwinning, één voor elk gelijkspel plus eventuele bonuspunten voor het bereiken van bepaalde fases in een toernooi) van de afgelopen vijf seizoenen bij elkaar opgeteld, waar dan vervolgens een ranglijst van gemaakt wordt. Deze lijst wordt gehanteerd bij lotingen van de voorrondes en groepsfases van de [[UEFA Champions League]] en de [[UEFA Europa League]].
 
'''Club Ranking voor het jaar 2018'''
{| class="wikitable" style="text-align: center;"
|-
! Nr. !! Club !! Punten !! 2018
|-
|11||align=left|{{PT-VLAG}} [[FC Porto]]||align=left|86.000||align=left|{{winst}} (+2)
|-
|12||align=left|{{EN-VLAG}} [[Manchester United FC|Manchester United]]||align=left|82.000||align=left|{{winst}} (+3)
|-bgcolor=#FFDDDD
|'''13'''||align=left|{{EN-VLAG}} '''Chelsea FC'''||align=left|'''82.000'''||align=left|{{verlies}} (-3)
|-
|14||align=left|{{UA-VLAG}} [[Sjachtar Donetsk]]||align=left|81.000||align=left|{{winst}} (+4)
|-
|15||align=left|{{PT-VLAG}} [[SL Benfica (voetbalclub)|SL Benfica]]||align=left|80.000||align=left|{{verlies}} (-6)
|}
* Volledige lijst<ref name="UEFA Ranking">[https://kassiesa.home.xs4all.nl/bert/uefa/data/method4/trank2017.html], website Bert Kassies 2017</ref>
 
== Chelsea in Europa ==
{{Zie hoofdartikel|Lijst van Europese wedstrijden van Chelsea FC}}
 
Chelsea speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Chelsea heeft gewonnen zijn '''dik gedrukt''':
*;[[UEFA Champions League|Champions League]] (16x)
:1999/00, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, '''2011/12''', 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2017/18, 2019/20
*;[[UEFA Europa League|Europa League]] (2x)
:'''2012/13, 2018/19'''
*;[[Europacup II (voetbal)|Europacup II]] (5x)
:'''1970/71''', 1971/72, 1994/95, '''1997/98''', 1998/99
*;[[UEFA Cup]] (3x)
:2000/01, 2001/02, 2002/03
*;[[Jaarbeursstedenbeker]] (3x)
:1958/60, 1965/66, 1968/69
*;[[UEFA Super Cup]] (4x)
:'''1998''', 2012, 2013, 2019
 
'''Bijzonderheden Europese competities:
{| class="wikitable" style=" text-align:left
|-
! Bijzonderheid
! Datum
! Tegenstander
! Uitslag
! Plaats
! Naam
! Aantal
|-
| Hoogste overwinning || 29-09-1971 || {{LU-VLAG}} [[UN Käerjeng 97]] ||align=center|13-0 || Londen || ||
|-
| Hoogste nederlaag || 18-04-2000 || {{ES-VLAG}} [[FC Barcelona]] || align=center|1-5 || Barcelona || ||
|-
| Speler met meeste wedstrijden ||09-12-2015 || || || || {{EN-VLAG}} [[John Terry (voetballer)|John Terry]] ||align=center| 124
|-
| Speler met meeste doelpunten || 25-11-2014|| || || || {{CI-VLAG}} [[Didier Drogba]] ||align=center| 46
|-
|}
'''UEFA Club Ranking: 14''' (27-11-2019)
 
== Selectie 2019/20 ==
{| class="wikitable" style="font-size:85%; width:60%;"
!{{Afkorting|Nr.|Rugnummer}}
!Naam
!Nationaliteit
!Geboortedatum
!Vorige club
|-
| style="background:blue;" colspan="5" | <font color="white">'''Keepers'''</font></div>
|-
| 1 || [[Kepa Arrizabalaga|Kepa]] || {{ES}} || 03/10/1994 || [[Athletic Bilbao]]
|-
| 13 || [[Willy Caballero]] || {{AR}} || 28/09/1981 || [[Manchester City FC|Manchester City]]
|-
| 52 || [[Jamie Cumming]] || {{EN}} || 04/09/1999 || Jeugdopleiding
|-
| style="background:blue;" colspan="5" | <font color="white">'''Verdedigers'''</font></div>
|-
| 2 || [[Antonio Rüdiger]] || {{DE}} || 03/03/1993 || [[AS Roma]]
|-
| 3 || [[Marcos Alonso]] || {{ES}} || 28/12/1990 || [[ACF Fiorentina|Fiorentina]]
|-
| 4 || [[Andreas Christensen]] || {{DK}} || 10/04/1996 || Jeugdopleiding
|-
| 15 || [[Kurt Zouma]] || {{FR}} || 27/10/1994 || [[Everton FC]]
|-
<!--| 21 || [[Davide Zappacosta]] || {{IT}} || 11/06/1992 || [[Torino FC|Torino]]-->
|-
| 24 || [[Reece James (voetballer geboren in 1999)|Reece James]] || {{EN}} || 08/12/1999 || Jeugdopleiding
|-
| 28 || [[César Azpilicueta]] {{aanvoerder}} || {{ES}} || 28/08/1989 || [[Olympique Marseille]]
|-
| 29 || [[Fikayo Tomori]] || {{EN}} || 19/12/1997 || Jeugdopleiding
|-
| 33 || [[Emerson Palmieri|Emerson]] || {{IT}} || 03/08/1994 || [[AS Roma]]
|-
| style="background:blue;" colspan="5" | <font color="white">'''Middenvelders'''</font></div>
|-
| 5 || [[Jorge Luiz Frello|Jorginho]] || {{IT}} || 20-12-1991 || [[SSC Napoli]]
|-
<!--| 6 || [[Danny Drinkwater]] || {{EN}} || 05/03/1990 || [[Leicester City FC|Leicester City]]-->
|-
| 7 || [[N'Golo Kanté]] || {{FR}} || 29/03/1991 || [[Leicester City FC|Leicester City]]
|-
| 8 || [[Ross Barkley]] || {{EN}} || 05/12/1993 || [[Everton FC|Everton]]
|-
| 12 || [[Ruben Loftus-Cheek]] || {{EN}} || 23/01/1996 || Jeugdopleiding
|-
<!--| 14 || [[Tiemoué Bakayoko]] || {{FR}} || 17/08/1994 || [[AC Milan]]-->
|-
| 17|| [[Mateo Kovačić]]|| {{HR}} || 06/05/1994 || [[Real Madrid]]
|-
| 19 || [[Mason Mount]] || {{EN}} || 10/01/1999 || Jeugdopleiding
|-
| style="background:blue;" colspan="5" | <font color="white">'''Aanvallers'''</font></div>
|-
| 9|| [[Tammy Abraham]]|| {{EN}} || 02/10/1997 || Jeugdopleiding
|-
| 10|| [[Willian Borges da Silva|Willian]] || {{BR}} || 09/08/1988 || [[Anzji Machatsjkala]]
|-
| 11 || [[Pedro Rodríguez Ledesma|Pedro]] || {{ES}} || 28/07/1987 || [[FC Barcelona]]
|-
<!--| 16 || [[Robert Kenedy Nunes do Nascimento|Kenedy]] || {{BR}} || 08/02/1996 || [[Newcastle United FC]]-->
|-
| 18 || [[Olivier Giroud]] || {{FR}} || 30/09/1986 || [[Arsenal FC|Arsenal]]
|-
| 20 || [[Callum Hudson-Odoi]] || {{EN}} || 07/11/2000 || Jeugdopleiding
|-
| 22 || [[Christian Pulisic]] ||{{US}} || 18/09/1998 || [[Borussia Dortmund]]
|-
| 23 || [[Michy Batshuayi]] || {{BE}} || 02/10/1993 || [[Crystal Palace FC]]
|}
 
== Bekende ex-spelers en -managers ==
=== Trainers ===
{{Zie hoofdartikel|Lijst van trainers van Chelsea FC}}
 
{| class="wikitable"
!Naam
!Periode
!Trofeeën
|-
|{{EN-VLAG}} [[Ted Drake]]
|1952–1961
|[[Football League First Division|First Division Championship]], [[FA Community Shield|Charity Shield]]
|-
|{{XS-VLAG}} [[Tommy Docherty]]
|1962–1967
|[[League Cup]]
|-
|{{EN-VLAG}} [[Dave Sexton]]
|1967–1974
|[[FA Cup]], [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]]
|-
|{{EN-VLAG}} [[John Neal]]
|1981–1985
|[[Football League Second Division|Second Division Championship]]
|-
|{{EN-VLAG}} [[John Hollins]]
|1985–1988
|[[Full Members Cup]]
|-
|{{EN-VLAG}} [[Bobby Campbell]]
|1988–1991
|[[Football League Second Division|Second Division Championship]], [[Full Members Cup]]
|-
|{{NL-VLAG}} [[Ruud Gullit]]
|1996–1998
|[[FA Cup]]
|-
|{{IT-VLAG}} [[Gianluca Vialli]]
|1998–2000
|[[FA Cup]], [[League Cup]], [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]], [[FA Community Shield|Charity Shield]], [[UEFA Super Cup]]
|-
|{{IT-VLAG}} [[Claudio Ranieri]]
|2000–2004
|
|-
|{{PT-VLAG}} [[José Mourinho]]
|2004–2007
|2 [[Premier League]]s, 2 [[League Cup]]s, [[FA Cup]], [[FA Community Shield|Community Shield]]
|-
|{{IL-VLAG}} [[Avram Grant]]
|2007-2008
|
|-
|{{NL-VLAG}} [[Guus Hiddink]]
|2009
|[[FA Cup]]
|-
|{{IT-VLAG}} [[Carlo Ancelotti]]
|2009-2011
|[[Premier League]], [[FA Cup]], [[FA Community Shield|Community Shield]]
|-
|{{PT-VLAG}} [[Andre Villas-Boas]]
|2011-2012
|
|-
|{{IT-VLAG}} [[Roberto Di Matteo]]
|2012
|[[FA Cup]], [[UEFA Champions League]]
|-
|{{ES-VLAG}} [[Rafael Benítez]]
|2012-2013
|[[UEFA Europa League]]
|-
|{{PT-VLAG}} [[José Mourinho]]
|2013-2015
| [[Premier League]], [[League Cup]]
|-
|{{NL-VLAG}} [[Guus Hiddink]]
|2015-2016
|
|-
|{{IT-VLAG}} [[Antonio Conte]]
|2016-2018
| [[Premier League]], [[FA Cup]]
|-
|{{IT-VLAG}} [[Maurizio Sarri]]
|2018-2019
|[[UEFA Europa League]]
|-
|{{EN-VLAG}} [[Frank Lampard]]
|2019
|}
 
=== (Oud-)spelers ===
{{Zie hoofdartikel|Lijst van spelers van Chelsea FC}}
{| width=100%
| valign=top width=33% align=left |
;{{AR-VLAG}} Argentijnen
* [[Hernán Crespo]]
* [[Franco Di Santo]]
;{{BE-VLAG}} Belgen
* [[Michy Batshuayi]]
* [[Thibaut Courtois]]
* [[Kevin De Bruyne]]
* [[Eden Hazard]]
* [[Thorgan Hazard]]
* [[Kylian Hazard]]
* [[Romelu Lukaku]]
* [[Yves Makabu-Makalambay]]
* [[Charly Musonda jr.]]
;{{BR-VLAG}} Brazilianen
* [[Alex Rodrigo Dias da Costa|Alex]]
* [[Juliano Belletti]]
* [[David Luiz]]
* [[Ramires Santos do Nascimento]]
* [[Oscar dos Santos Emboaba Júnior]]
* [[Willian Borges da Silva]]
;{{DE-VLAG}} Duitsers
* [[Michael Ballack]]
* [[Robert Huth]]
* [[Marko Marin]]
* [[André Schürrle]]
;{{EN-VLAG}} Engelsen
* [[Wayne Bridge]]
* [[Gary Cahill]]
* [[Ashley Cole]]
* [[Carlton Cole]]
* [[Joe Cole]]
* [[William Foulke]]
* [[Glen Johnson]]
* [[Ross Barkley]]
* [[Vinnie Jones]]
* [[Frank Lampard]]
* [[Graeme Le Saux]]
* [[Scott Parker (voetballer)|Scott Parker]]
* [[Steve Sidwell]]
* [[Frank Sinclair]]
* [[Scott Sinclair]]
* [[Daniel Sturridge]]
* [[John Terry (voetballer)|John Terry]]
* [[Dennis Wise]]
* [[Shaun Wright-Phillips]]
* [[Dominic Solanke]]
* [[Joshua McEachran]]
;{{FR-VLAG}} Fransen
* [[Nicolas Anelka]]
* [[Marcel Desailly]]
* [[Lassana Diarra]]
| valign=top width=33% align=left |
* [[William Gallas]]
* [[Frank Lebœuf]]
* [[Claude Makélélé]]
* [[N'Golo Kanté]]
* [[Florent Malouda]]
* [[Tiemoué Bakayoko]]
* [[Emmanuel Petit]]
* [[Olivier Giroud]]
* [[Gaël Kakuta]]
;{{GH-VLAG}} Ghanezen
* [[Michael Essien]]
;{{IE-VLAG}} Ieren
* [[Damien Duff]]
;{{IS-VLAG}} IJslanders
* [[Eiður Guðjohnsen|Eidur Gudjohnsen]]
;{{IL-VLAG}} Israëliërs
* [[Yossi Benayoun]]
* [[Tal Ben-Haim (1982)|Tal Ben-Haim]]
* [[Ben Sahar]]
;{{IT-VLAG}} Italianen
* [[Carlo Cudicini]]
* [[Pierluigi Casiraghi]]
* [[Roberto Di Matteo]]
* [[Emerson Palmieri|Emerson]]
* [[Jorge Luiz Frello|Jorginho]]
* [[Gianluca Vialli]]
* [[Gianfranco Zola]]
;{{CI-VLAG}} Ivorianen
* [[Didier Drogba]]
* [[Salomon Kalou]]
;{{CM-VLAG}} Kameroeners
* [[Geremi Njitap|Geremi]]
* [[Samuel Eto'o]]
;{{HR-VLAG}} Kroaten
* [[Matej Delač]]
* [[Mario Stanić]]
* [[Mateo Kovacic]]
;{{LR-VLAG}} Liberianen
* [[George Weah]]
;{{MA-VLAG}} Marokkanen
* [[Mbark Boussoufa]]
;{{NL-VLAG}} Nederlanders
* [[Patrick van Aanholt]]
* [[Nathan Aké]]
* [[Winston Bogarde]]
* [[Khalid Boulahrouz]]
* [[Jeffrey Bruma]]
* [[Toon Effern]]
* [[Marco van Ginkel]]
* [[Ed de Goeij]]
* [[Ruud Gullit]]
* [[Jimmy Floyd Hasselbaink]]
* [[Mario Melchiot]]
* [[Kenneth Monkou]]
| valign=top width=33% align=left |
* [[Arjen Robben]]
* [[Boudewijn Zenden]]
;{{NG-VLAG}} Nigerianen
* [[Celestine Babayaro]]
* [[John Obi Mikel]]
* [[Victor Moses]]
;{{UA-VLAG}} Oekraïners
* [[Andrij Sjevtsjenko]]
;{{PE-VLAG}} Peruanen
* [[Claudio Pizarro]]
;{{PT-VLAG}} Portugezen
* [[Ricardo Carvalho]]
* [[Deco]]
* [[Paulo Ferreira]]
* [[Maniche (voetballer)|Maniche]]
* [[Tiago|Tiago Mendes]]
* [[Ricardo Quaresma]]
* [[José Bosingwa]]
;{{RO-VLAG}} Roemenen
* [[Adrian Mutu]]
* [[Dan Petrescu]]
;{{RU-VLAG}} Russen
* [[Dmitri Charin]]
* [[Yuri Zhirkov]]
;{{RS-VLAG}} Serviërs
* [[Petar Borota]]
* [[Branislav Ivanovic]]
* [[Mateja Kežman]]
* [[Nemanja Matić]]
* [[Slobodan Rajković]]
;{{ES-VLAG}} Spanjaarden
* [[Asier del Horno]]
* [[Cesc Fabregas]]
* [[Diego Costa]]
* [[Fernando Torres]]
* [[Álvaro Morata]]
* [[Albert Ferrer]]
* [[Oriol Romeu]]
* [[Juan Mata]]
* [[César Azpilicueta]]
* [[Pedro Rodríguez Ledesma|Pedro]]
* [[Marcos Alonso]]
* [[Kepa Arrizabalaga]]
;{{CZ-VLAG}} Tsjechen
* [[Petr Čech]]
* [[Jiří Jarošík]]
;{{UY-VLAG}} Uruguayanen
* [[Gustavo Poyet]]
;{{WL-VLAG}} Welsh
* [[Mark Hughes (voetballer)|Mark Hughes]]
* [[Ethan Ampadu]]
|}
 
=== Speler van het jaar (1967-2019) ===
De trofee "Speler van het Jaar" is een trofee die jaarlijks aan de beste speler van Chelsea van dat jaar wordt uitgereikt.
 
{| class="wikitable"
! Jaar !! Winnaar
|-
| 1967 || {{EN-VLAG}} [[Peter Bonetti]]
|-
| 1968 || {{XS-VLAG}} [[Charlie Cooke]]
|-
| 1970 || {{EN-VLAG}} [[John Hollins]]
|-
| 1971 || {{EN-VLAG}} [[John Hollins]]
|-
| 1972 || {{EN-VLAG}} [[David Webb]]
|-
| 1973 || {{EN-VLAG}} [[Peter Osgood]]
|-
| 1974 || {{EN-VLAG}} [[Gary Locke (voetballer)|Gary Locke]]
|-
| 1975 || {{XS-VLAG}} [[Charlie Cooke]]
|-
| 1976 || {{EN-VLAG}} [[Ray Wilkins]]
|-
| 1977 || {{EN-VLAG}} [[Ray Wilkins]]
|-
| 1978 || {{EN-VLAG}} [[Micky Droy]]
|-
| 1979 || {{EN-VLAG}} [[Tommy Langley]]
|-
| 1980 || {{EN-VLAG}} [[Clive Walker]]
|-
|1981||{{YUCS-VLAG}} [[Petar Borota]]
|-
|1982||{{EN-VLAG}} [[Mike Fillery]]
|-
|1983||{{WL-VLAG}} [[Joey Jones]]
|-
|1984||{{XS-VLAG}} [[Pat Nevin]]
|-
|1985||{{XS-VLAG}} [[David Speedie]]
|-
|1986||{{WL-VLAG}} [[Eddie Niedzwiecki]]
|-
|1987||{{XS-VLAG}} [[Pat Nevin]]
|-
|1988||{{EN-VLAG}} [[Tony Dorigo]]
|-
|1989||{{EN-VLAG}} [[Graham Roberts]]
|-
|1990||{{NL-VLAG}} [[Kenneth Monkou|Ken Monkou]]
|-
|1991||{{IE-VLAG}} [[Andy Townsend]]
|-
|1992||{{EN-VLAG}} [[Paul Elliott]]
|-
|1993||{{JM-VLAG}} [[Frank Sinclair]]
|-
|1994||{{XS-VLAG}} [[Steve Clarke]]
|-
|1995||{{NO-VLAG}} [[Erland Johnsen]]
|-
|1996||{{NL-VLAG}} [[Ruud Gullit]]
|-
|1997||{{WL-VLAG}} [[Mark Hughes (voetballer)|Mark Hughes]]
|-
|1998||{{EN-VLAG}} [[Dennis Wise]]
|-
|1999||{{IT-VLAG}} [[Gianfranco Zola]]
|-
|2000||{{EN-VLAG}} [[Dennis Wise]]
|-
|2001||{{EN-VLAG}} [[John Terry (voetballer)|John Terry]]
|-
|2002||{{IT-VLAG}} [[Carlo Cudicini]]
|-
|2003||{{IT-VLAG}} [[Gianfranco Zola]]
|-
|2004||{{EN-VLAG}} [[Frank Lampard]]
|-
|2005||{{EN-VLAG}} [[Frank Lampard]]
|-
|2006||{{EN-VLAG}} [[John Terry (voetballer)|John Terry]]
|-
|2007||{{GH-VLAG}} [[Michael Essien]]
|-
|2008||{{EN-VLAG}} [[Joe Cole]]
|-
|2009||{{EN-VLAG}} [[Frank Lampard]]
|-
|2010||{{CI-VLAG}} [[Didier Drogba]]
|-
|2011||{{CZ-VLAG}} [[Petr Čech]]
|-
|2012||{{ES-VLAG}} [[Juan Mata]]
|-
|2013||{{ES-VLAG}} [[Juan Mata]]
|-
|2014||{{BE-VLAG}} [[Eden Hazard]]
|-
|2015||{{BE-VLAG}} [[Eden Hazard]]
|-
|2016||{{BR-VLAG}} [[Willian Borges da Silva|Willian]]
|-
|2017||{{BE-VLAG}} [[Eden Hazard]]
|-
|2018||{{FR-VLAG}} [[N'Golo Kanté]]
|-
|2019||{{BE-VLAG}} [[Eden Hazard]]
|}
 
== Externe link ==
* [http://www.chelseafc.com/ Officiële website]
 
{{Appendix|2=
{{References}}
=== Literatuur ===
* {{Citeer boek | author=Batty, Clive | title=Kings of the King's Road: The Great Chelsea Team of the 60s and 70s| publisher=Vision Sports Publishing Ltd| year=2004| isbn=0-9546428-1-3}}
* {{Citeer boek | author=Batty, Clive | title=A Serious Case of the Blues: Chelsea in the 80s| publisher=Vision Sports Publishing Ltd| year=2005| isbn=1-905326-02-5}}
* {{Citeer boek | author=Glanvill, Rick | title=Chelsea FC: The Official Biography - The Definitive Story of the First 100 Years| publisher=Headline Book Publishing Ltd| year=2006| isbn=0-7553-1466-2}}
* {{Citeer boek | author=Hadgraft, Rob | title=Chelsea: Champions of England 1954-55| publisher=Desert Island Books Limited| year=2004| isbn=1-874287-77-5}}
* {{Citeer boek | author=Harris, Harry | title=Chelsea's Century| publisher=Blake Publishing| year=2005| isbn=1-84454-110-X}}
* {{Citeer boek | author=Ingledew, John | title=And Now Are You Going to Believe Us: Twenty-five Years Behind the Scenes at Chelsea FC| publisher=John Blake Publishing Ltd| year=2006| isbn=1-84454-247-5}}
* {{Citeer boek | author=Matthews, Tony | title=Who's Who of Chelsea | publisher=Mainstream Publishing| year=2005| isbn=1-84596-010-6}}
* {{Citeer boek | author=Mears, Brian | title=Chelsea: A 100-year History | publisher=Mainstream Sport| year=2004| isbn=1-84018-823-5}}
* {{Citeer boek | author=Mears, Brian | title=Chelsea: Football Under the Blue Flag| publisher=Mainstream Sport| year=2002| isbn=1-84018-658-5}}
}}
{{Commonscat|Chelsea F.C.}}
{{Navigatie seizoenen Chelsea FC}}
{{Navigatie selectie Chelsea FC}}
{{Navigatie voetbal Engeland Premier League}}
 
[[Categorie:Engelse voetbalclub]]
[[Categorie:Chelsea FC| ]]

Huidige versie van 27 apr 2020 om 01:59

Chelsea FC
Competitiester
Bestand:Stamford Bridge stadium.jpg
Naam Chelsea Football Club
Bijnaam The Blues
Opgericht 10 maart 1905
Stadion Stamford Bridge, Londen
Capaciteit 41.841[1]
Capaciteit 41.841[1]
Voorzitter Verenigde Staten Bruce Buck
Eigenaar Rusland Roman Abramovitsj
Trainer Engeland Frank Lampard
Hoofdsponsor Yokohama tyres[2]
Competitie Premier League
Thuiskleuren
Uitkleuren
Alternatief
geldig voor 2019/20
[[2019/20]]
rel=nofollow
Bestand:Chelsea Football Club - geograph.org.uk - 313268.jpg
Logo van Chelsea FC

Chelsea FC is een Engelse professionele voetbalclub uit Londen. De club werd opgericht in 1905 en speelt in de Premier League. Tot dusver werd Chelsea zesmaal landskampioen, achtmaal wonnen ze de FA Cup, vijfmaal de League Cup, tweemaal de Europacup II, tweemaal de UEFA Europa League en eenmaal de UEFA Champions League. Chelsea slaagde er als een van de weinige Europese topclubs in om samen met Manchester United, Ajax, Juventus en Bayern München, alle drie de UEFA hoofdcompetities (Europacup I / UEFA Champions League, Europacup II, en UEFA Cup / UEFA Europa League) te winnen.[3] Tevens is Chelsea de enige Europese club die titeldrager was van zowel de UEFA Champions League (seizoen 2011/12) als de UEFA Europa League (seizoen 2012/13) op hetzelfde moment.

Chelsea speelt zijn thuiswedstrijden in het Stamford Bridge stadion dat 41.841 plaatsen telt.[1] Op 1 juli 2003 werd Chelsea door Ken Bates voor ongeveer 200 miljoen euro verkocht aan de Russische oligarch Roman Abramovitsj.[4] Sinds deze overname hebben sommigen Chelsea de bijnaam "Chelski" gegeven. Abramovitsj zou tot nu toe ongeveer 1,5 miljard euro aan salarissen en transfersommen hebben uitgegeven.[bron?]

Chelseas traditionele uitrusting bestaat uit een volledig blauw shirt en short, wat de club de bijnaam The Blues opleverde.

Geschiedenis

Voor de oprichting (1896-1904)

In 1896 kocht Gus Mears, een voetbalfanaat en zakenman, samen met zijn broer, Joseph Mears, de Stamford Bridge Athletics Ground te Fulham met de intentie om van deze grond een van de betere voetbalterreinen van het Engelse voetbal te maken. De Mears-broers slaagden er niet in om het regionale team, Fulham FC, in hun stadion te laten spelen. Uiteindelijk overtuigde Fred Parker hen om hun eigen voetbalteam op te richten.

De vroege jaren (1905-1918)

Bestand:1905squad.jpg
Het eerste elftal in 1905.

Chelsea FC werd opgericht op 10 maart 1905 in "The Rising Pub" (tegenwoordig is dit "The Butcher's Hook", een café tegenover het stadion). Aangezien er al een team in de wijk bestond met de naam Fulham FC besloten ze het team de naam Chelsea te geven, waarbij het woord Chelsea was afgeleid van de aangrenzende wijk Kensington en Chelsea. Eerdere voorstellen als naam voor de club waren "Londen FC", "FC Kensington" en "Stamford Bridge FC". Chelsea werd de toegang tot de Southern Football League ontzegd nadat Fulham en Tottenham Hotspur hier bezwaar tegen hadden aangetekend. Op 29 mei 1905 werd toestemming gegeven om aan te treden in de Second Division van de Football League doordat het team financieel stabiel was en een indrukwekkend nieuw stadion bezat.

De eerste wedstrijd van de club werd gespeeld tegen Stockport County FC onder leiding van hun eerste trainer ooit, John Tait Robertson, op 2 september 1905. Ze verloren deze partij met 1-0. Hun eerste thuiswedstrijd was tegen Liverpool FC. Deze partij wonnen ze met 4-0.[5]

Reeds in 1907 promoveerde Chelsea naar de First Division. Dit resultaat hadden ze grotendeels te danken aan George Hilsdon die reeds bij zijn debuut op 1 september 1906 tegen Glossop North End AFC vijf doelpunten maakte.[6] Nadat John Tait Robertson wegging als trainer bij de club boden zich al snel een aantal nieuwe kandidaten aan. De eerste die het mocht proberen was William Lewis, maar reeds kort daarna werd David Calderhead trainer van Chelsea FC en bleef dit tot 1933.

Na een teleurstellend seizoen 1909-10 degradeerde Chelsea naar de Second Division. Twee jaar later promoveerde Chelsea terug naar de First Division en behaalde het eerstvolgende seizoen de 8e plaats, hun beste resultaat sinds de oprichting in 1905. In 1913 werd de Deen Nils Middelboe, tweevoudig winnaar van olympisch zilver, de eerste buitenlandse speler van de club uit Londen.

In 1915 speelde Chelsea, overschaduwd door de Eerste Wereldoorlog, hun eerste FA Cup finale. De finale werd ook weleens de "Kaki"-finale genoemd, vanwege de vele soldaten in hun "kaki"-uniformen. De sombere wedstrijd tegen Sheffield United werd gespeeld op Old Trafford in Manchester. De wedstrijd eindigde in een nederlaag voor Chelsea, 3-0.

Tussen de oorlogen (1919-1940)

Bestand:Chelsea 1929.jpg
Chelsea FC, 1929.

Het seizoen 1919-20 was het eerste volledige seizoen na de Eerste Wereldoorlog en tevens het meest succesvolle seizoen van Chelsea tot op dat moment. Het team werd 3e met 49 punten. Chelsea degradeerde in 1923-24 naar de Second Division en slaagde er pas in om terug in de First Division te geraken in het seizoen 1929-30, waar ze de komende 32 seizoenen zouden spelen.

Om behoud in de First Division te verzekeren spendeerde de club £25.000 aan 3 nieuwe spelers: Hughie Gallacher, Alex Jackson en Alec Cheyne. Gallacher was de belangrijkste van deze 3 aangezien hij in het seizoen 1926-27 Newcastle United FC als aanvoerder naar de titel leidde. Gedurende zijn 4 seizoenen bij Chelsea werd hij telkens de topscoorder van de club en behaalde in totaal over deze 4 seizoenen 81 doelpunten. Jackson en Cheyne daarentegen behaalden nooit hun ultieme vorm, waardoor Chelsea na verloop van tijd zelfs op een financieel dieptepunt kwam.

In 1933 stapte David Calderhead op als coach van Chelsea en werd vervangen door Leslie Knighton. Ook hij bracht weinig verbetering in de club. In de seizoenen 1932-33 en 1933-34 belandden ze op 2 punten van een degradatie en in 1938-39 belandde de club zelfs op slechts 1 punt van een degradatie.

De club bleef een van de clubs met het grootste aantal fans. Een wedstrijd tegen Arsenal FC op 12 oktober 1935 in Stamford Bridge lokte 82.905 fans, wat tot dusver nog altijd een record is voor de club en het 2e hoogste aantal supporters ooit in een wedstrijd van de Engelse league.

Net voor de Tweede Wereldoorlog begon stopte Knighton als trainer van Chelsea en werd opgevolgd door de Schotse Billy Birrell.

De oorlog en het bezoek van Dinamo (1940-1952)

Gedurende de Tweede Wereldoorlog speelde Chelsea, net zoals elke andere club, slechts een paar regionale wedstrijden. Slechts 2 spelers uit de selectie van het seizoen 1938/39 speelde ooit opnieuw een wedstrijd voor deze club. Dit had tot gevolg dat Chelsea na deze periode gebruik moest maken van enkele gastspelers.

In oktober 1945, net na de oorlog, kondigde Dinamo Moskou, regerend kampioen van de Sovjet-Unie, aan dat het een voetbaltournee zou maken door het Verenigd Koninkrijk als vredelievend gebaar. Hierbij zou het onder meer een wedstrijd spelen tegen Chelsea op 13 november 1945 in Stamford Bridge. Chelsea speelde in een rood tenue doordat het tenue van Dinamo te veel blauwe tinten bevatte. Voor de wedstrijd gaf elke speler van Dinamo een boeket bloemen aan de speler met hetzelfde rugnummer als de speler in kwestie. Dit gebaar werd door vele Britten ontvangen als een faux pas.[bron?] Gedurende de wedstrijd zelf verraste het Russische team vele toeschouwers door hun talent waardoor de wedstrijd eindige op 3-3. Het aantal toeschouwers dat de wedstrijd bijwoonde werd geschat op 100.000. Enkelen hiervan woonden de wedstrijd echter bij op een illegale manier. Tot dusver is dit het hoogste toeschouwersaantal ooit op Stamford Bridge.

Na de oorlog spendeerde Chelsea £22.000 aan drie spelers: Tommy Lawton, Len Goulden en Tommy Walker. Het trio bracht naast goals ook veel entertainment in het spel van Chelsea, maar desondanks eindigde Chelsea 15e in het seizoen 1946-47. Birrell bracht ook Roy Bentley naar Chelsea. Bentley werd gekocht van Newcastle United voor £11.500. Ondanks zijn talent leidde deze transfer tot het vertrek van Lawton.

1950 leek het jaar te worden van Chelsea in de FA Cup. Na de 2-0 winst in de kwartfinales tegen Manchester United werden ze geloot tegen stadsrivaal Arsenal FC. Na 2 spannende wedstrijden was de stand 3-2 voor Arsenal waardoor Arsenal zich doorstootte naar de finale. Een jaar later leek Chelsea te gaan degraderen naar de Second Division. Met nog 4 wedstrijden te gaan stond Chelsea onderaan het klassement met 6 punten verschil van de voorlaatste plaats. Op de laatste 14 wedstrijden had Chelsea geen enkele keer gewonnen. De 3 wedstrijden voor de laatste wedstrijd van het seizoen won Chelsea telkens verrassend. De laatste wedstrijd werd gespeeld tegen Bolton Wanderers FC. Ook deze wedstrijd werd door Chelsea gewonnen, met 4-0. Hierdoor kroop Chelsea door het oog van de naald en bleven ze in de First Division.

De periode Ted Drake (1952-1961)

In 1952 werd ex-Arsenal FC aanvaller Ted Drake benoemd tot trainer van Chelsea. Drake had de bedoelingen om de club te moderniseren, zowel op als rond het veld. Een van zijn eerste acties hierbij was Chelsea afhelpen van de naam "The Pensioners" en veranderde hierbij het embleem van de club. Sindsdien is de club gekend als "The Blues". Zijn beginjaren bij Chelsea waren voor de supporters niet overtuigend. In zijn eerste seizoen bij Chelsea eindigde hij 19e met slechts 1 punt van een degradatie.

In het jubileumjaar 1954-55 gebeurde er voor velen iets onwaarschijnlijk, Chelsea werd kampioen van de First Division. Op het einde van het seizoen had Chelsea 52 punten en tot op heden is dit een van de laagste puntentotalen om kampioen te spelen in Engeland na de Tweede Wereldoorlog.

Doordat Chelsea kampioen werd mochten ze deelnemen aan de Europacup I. In de eerste ronde werden ze geloot tegen Djurgårdens IF, maar zelfs nog voor het toernooi begon stapte Chelsea uit het toernooi.

Ze waren echter niet in staat om voort te bouwen op hun titelsucces. Reeds een seizoen later eindigde Chelsea 16e. Een van de zwakste punten van de ploeg in deze periode was de uitschakeling in de FA Cup in de derde ronde, na een nederlaag tegen de ploeg uit de Fourth Division, Crewe Alexandra FC.

Na een 4-0-verlies tegen Blackpool FC werd Drake ontslagen. Hij werd opgevolgd door de toen 33 jaar oude Tommy Docherty.

Winst in Europacup II (1963-1971)

Toen Tommy Docherty begon bij Chelsea was de club reeds zeker van een degradatie naar de Second Division en gebruikte daarom de resterende tijd van het seizoen voor enkele structurele veranderingen. Hij verkocht veel van de oudere spelers om ruimte te creëren voor de jongere spelers. In tegenstelling tot Drake was Docherty zeer streng voor zijn spelers. Telkens als de spelers een gebrek aan discipline vertoonden, kregen ze een straf opgelegd. Deze harde trainingswijze wierp snel zijn vruchten af door opnieuw promotie af te dwingen en het volgende seizoen in de First Division 5e te eindigen.[7]

Door de resultaten werd Chelsea aangezien als een serieuze tegenstander en op 4 wedstrijden van het einde van het seizoen 1964-65 stonden ze op een geruststellende 1e plaats. Maar in die laatste 4 speeldagen liep alles mis. Tegen Burnley FC kwamen zeven van Docherty's sterspelers niet opdagen en Docherty zich dus moest behelpen met jeugdspelers en reserven. Een sterk verzwakt team verloor met 2-6, waardoor ze toen al op de 3e plaats stonden achter Manchester United en Leeds United.

Het volgende seizoen speelde Chelsea niet alleen goed in de First Division, maar ook in de Jaarbeursstedenbeker en in de FA Cup. In de FA Cup behaalden ze de halve finales, maar verloren daar met 2-0 van Sheffield Wednesday. Ook in de Jaarbeursstedenbeker behaalden ze de halve finale, maar ook daar stootten ze niet door naar de finale na verlies tegen FC Barcelona.

Na een tijd was Docherty uitgekeken op het jonge elftal met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar en besloot een aantal van zijn jonge spelers te verkopen om meer ervaren spelers in het team te krijgen. Docherty's nieuwe strategie leek te werken, want na 10 speeldagen waren ze het enige team in de League dat nog steeds ongeslagen was. Peter Osgood was de enige jonge speler die er toen nog in slaagde om zijn plaats in het team te kunnen verzekeren en harten van de fans te kunnen veroveren. Dit veranderde echter snel toen hij zijn been brak tijdens een duel met Emlyn Hughes van Blackpool FC. Tot grote ergernis van het team eindigde het team dat seizoen slechts 9e in de First Division en verloren ze de FA Cup finale tegen Tottenham Hotspur.

In het volgende seizoen won Chelsea van zijn eerste tien wedstrijden slechts twee waardoor Docherty werd ontslagen. De eerste wedstrijd na het ontslag van Docherty werd verloren met 7-0 van Leeds United wat een evenaring vormde van het grootste verlies van Chelsea ooit. Snel na deze nederlaag werd een vervanger voor Docherty gevonden: Dave Sexton. Sexton was een veel rustiger iemand dan Docherty. De harde kern van de ploeg bleef bewaard, maar in de verdediging vonden toch enkele veranderingen plaats. Sexton stabiliseerde de club en eindigde twee maal na elkaar in de top 6 van de landelijke competitie.

In 1969-70 eindigde Chelsea 3e en behaalde datzelfde seizoen de finale van de FA Cup. Niets stond hen nog in de weg voor hun eerste deelname aan de Europacup II. Met Aris Saloniki en CSKA Sofia waren de eerste twee rondes een makkelijke partij voor Chelsea. In de kwartfinales verloor Chelsea zijn eerste partij tegen Club Brugge met 0-2, maar het kwam terug met een sterke 4-0. Ook tegen Manchester City FC in de halve finales won de club zonder enig probleem. De finale werd gespeeld tegen Real Madrid en uiteindelijk werd ook deze partij gewonnen door Chelsea. Hierbij was hun eerste Europese beker binnen.

Een zware periode (1972-1983)

In de volgende tien jaren was er geen verder succes meer voor de club wat de club uiteindelijk zelfs op de knieën kreeg. Toen de geest van het team daalde, daalde ook de resultaten. Chelsea werd uiteindelijk zelfs in de Europacup II van 1971/72 uitgeschakeld door het kleine Åtvidabergs FF. In de FA Cup werden ze uitgeschakeld door een ploeg uit de Second Division Leyton Orient. Chelsea eindigde 12e in het seizoen 1972/73 en 17e in het daaropvolgende seizoen. In het seizoen van 1974/75 werd Dave Sexton uiteindelijk vervangen door Ron Suart. Zelfs voor hem werd het onmogelijk om het team te herstellen waardoor het degradeerde in 1975.

Bestand:Chelsea stand.jpg

Voor Chelsea werd het uiteindelijk onmogelijk om nog een nieuwe speler aan te schaffen waardoor de daling uit de First Division ook voor een daling van het bezoekersaantal zorgde. Deze situatie van Chelsea zorgde voor heel wat hooligans binnen de supportersgroepen van Chelsea.

Het was Eddie McCreadie, die in het seizoen 1976-77 zorgde voor promotie. Ken Shellito zorgde het seizoen daarna ervoor dat ze in die First Division bleven.

1981/82, werd Chelsea opnieuw 12e in de Second Division. Maar dat is niets in vergelijking met het daaropvolgende seizoen, dat vaak wordt beschouwd als het slechtste seizoen ooit in de geschiedenis van Chelsea. Na een felle start daalde het team dramatisch, wat hen confronteerde met een mogelijke nieuwe degradatie naar de Third Division en hen zelfs in financiële moeilijkheden bracht. Ze ontsnapte slechts aan de degradatie met 2 punten.

Een nieuwe start (1983-1989)

Na een investering van iets minder dan £500.000 maakte Chelsea een ommekeer in zijn geschiedenis, waardoor ze in het seizoen 1983/84 kampioen werden van de Second Division. Na hun eerste seizoen terug in de First Division eindigde ze 6e. Dit niveau konden ze ook het volgende seizoen nog vasthouden, maar in 1986/87 eindigde ze al terug 14e. Het seizoen daarna degradeerde ze alweer naar de Second Division, maar in die Second Division ondervonden ze geen enkel probleem om meteen kampioen te worden.

1990-... Terug in goede vorm

In het seizoen 1989/90 maakte Chelsea een indrukwekkende terugkeer naar de First Division met trainer Bobby Campbell. Zijn opvolger, Ian Porterfield, eindigde in het seizoen 1991/92 hoog genoeg, zodat Chelsea kon deelnemen aan het allereerste seizoen ooit van de Premier League. Porterfield stopte in de helft van het seizoen en werd vervangen door David Webb die het team 11e liet eindigen. Aan het eind van het seizoen werd Webb vervangen door Glenn Hoddle.

Hoddles eerste seizoen begon slecht, waardoor Chelsea begon te verzwakken. Ondertussen bleef Ken Bates, eigenaar van de club, geld investeren in topspelers zoals Ruud Gullit.

Een nieuw tijdperk is aangebroken: Gullit, Vialli en Zola (1996-2000)

In 1996/97 werd Gullit de nieuwe trainer van Chelsea en haalde daarbij topspelers naar Chelsea zoals Gianluca Vialli en Gianfranco Zola.

In februari 1998 werd Gullit plotseling ontslagen na een opschudding met eigenaar Ken Bates, terwijl Chelsea 2e stond in het klassement. Gullit werd vervangen door Vialli. Tijdens het seizoen 1998/99 deed Chelsea voor het eerst in jaren mee om de landstitel. Maar na een verlies tegen West Ham United FC daalden hun titelkansen. Een hoopvol seizoen eindigde uiteindelijk zonder een enkele beker. Na dit seizoen kwam eindelijk een doorbraak op Europees vlak voor Chelsea.

Claudio Ranieri (2000-2004)

Bestand:Roman Abramovich 2.jpg
Roman Abramovitsj

Vialli spendeerde bijna £26 miljoen aan nieuwe topspelers in de zomer van 2000. Hierbij kocht hij onder andere Jimmy Floyd Hasselbaink en Eiður Guðjohnsen. Ondanks deze topaanwinsten werd Vialli ontslagen na een 3 op 15 in de competitie. Hij werd vervangen door een andere Italiaan, Claudio Ranieri, die, ondanks zijn slecht Engels taalgebruik, toch 6e wist te eindigen in zijn eerste seizoen. Vooral in zijn 2e seizoen maakte Chelsea veel vooruitgang, maar desondanks eindigde Chelsea opnieuw 6e. Als gevolg daarvan waren de verwachtingen voor het volgende seizoen beperkt. Tegen alle verwachtingen in ging Chelsea voor een mooie titelstrijd en won de belangrijke laatste wedstrijd van het seizoen tegen Liverpool met 2-1.

De club stond na al die goede resultaten nog steeds voor een financieel drama ,waardoor Ken Bates de club in juni 2003 verkocht voor £60 miljoen. De nieuwe eigenaar van de club werd de Russische miljardair Roman Abramovitsj, die ook de £80 miljoen schuld zonder problemen afbetaalde.

Na een investering van £100 miljoen werd Chelsea 2e in de Premier League.

José Mourinho (2004-2005)

Bestand:JoseMourinho.jpg
José Mourinho

2004/05 was het meest succesvolle seizoen van Chelsea FC. Na een overwinning tegen Everton namen ze in de Premier League de leiding in het klassement over, een positie die ze dat seizoen niet meer kwijtspeelden. Ook de League Cup werd gewonnen door Chelsea en in de Champions League speelden ze erg goed.

Ook in het seizoen 2005/06 werd de landstitel gewonnen door Chelsea, waardoor ze de eerste Londense club is die deze titel 2x achter elkaar veroverde. In 2006/07 moest Chelsea toekijken hoe Manchester United met de landstitel ging lopen.

Een komen en gaan van trainers (2007-heden)

Op 20 september 2007 werd bekendgemaakt dat José Mourinho Chelsea verliet na wederzijdse instemming van hem en Abramovitsj. Kort daarna nam Avram Grant het Chelsea-roer over.

Op 21 mei 2008 speelde Chelsea voor de eerste maal in zijn bestaan de finale van de UEFA Champions League. Deze finale speelden ze tegen Manchester United, maar verloren deze na strafschoppen. Reeds drie dagen later werd Grant ontslagen als trainer en vervangen door Luiz Felipe Scolari. Ook in de competitie moest Chelsea Manchester United voorlaten. Scolari werd op zijn beurt in februari 2009, na enkele teleurstellende resultaten, vervangen door de Nederlandse bondscoach van het Russisch voetbalelftal Guus Hiddink. Hiddink behaalde met Chelsea in 2009 de halve finale van de Champions League, maar werd thuis in de slotfase uitgeschakeld door de uiteindelijke winnaar FC Barcelona. Chelsea behaalde nog wel de FA Cup door met 2-1 te winnen van Everton. Twee dagen na de laatste wedstrijd van het seizoen 2008-2009 werd ook Hiddink, door verplichtingen als bondscoach van Rusland, vervangen door ex-AC Milan-trainer Carlo Ancelotti. Ancelotti maakte veel indruk in zijn eerste seizoen door aanvallend voetbal te spelen met Chelsea. Het bracht het meest succesvolle seizoen van de club ooit: Chelsea pakte de dubbel, zowel de titel als de FA Cup werden gewonnen. Dat seizoen werd er door Chelsea een recordaantal doelpunten gescoord in de Premier League, 103. Het jaar erna begon de club weer goed onder Ancelotti, maar door toedoen van een zeer teleurstellende periode rond de winter, werd Chelsea tweede. Mede als gevolg hiervan werd Ancelotti ontslagen op 22 mei 2011.[8] Een week later werd André Villas-Boas aangesteld. Hij kwam over van FC Porto waarmee hij net de Europa League had gewonnen. De jonge coach van amper 33 jaar wordt ook weleens de nieuwe Mourinho genoemd. Op 4 maart 2012 werd Villas-Boas ontslagen na een reeks teleurstellende resultaten, hij werd vervangen door zijn assistent- coach Roberto Di Matteo. Waarna Chelsea in het seizoen 2011-2012 de Champions League won ten koste van Bayern München na penalty's, en de FA cup won tegen Liverpool. Op 21 november 2012 werd Roberto Di Matteo ontslagen na een 3-0 nederlaag tegen Juventus FC. Nog op dezelfde dag werd Rafael Benítez aangesteld als nieuwe coach van Chelsea FC. Benítez parkeerde Chelsea op de derde plek en behaalde daarmee een ticket voor de UEFA Champions League. Op 15 mei 2013 won de Spanjaard de UEFA Europa League met de club dankzij een 2-1 overwinning op Benfica. In die tijd werd Benitez geassisteerd door de Nederlander Boudewijn Zenden. Op 10 juni 2013 werd José Mourinho officieel voorgesteld als nieuwe coach van Chelsea. Mourinho werd in 2005 en 2006 landskampioen met The Blues. Op Stamford Bridge is men ervan overtuigd dat Mourinho dé coach is die Chelsea nieuwe successen kan bezorgen in zowel de competitie als in de Champions League. In de competitie behaalde Mourinho, die lang in de race was om het kampioenschap, een derde plek. Door thuis met 0-0 gelijk te spelen tegen Norwich City, dat uiteindelijk als achttiende eindigde en degradeerde, werd de laatste kans op het kampioenschap definitief verspeeld. Vier dagen eerder reikte Chelsea tot de halve finale van UEFA Champions League, waarin het Spaanse Atlético Madrid te sterk was (u 0-0, t 1-3). Het seizoen erna veroverde Chelsea de titel onder leiding van Mourinho, waarna een uiterst moeizame start volgde in het seizoen 2015/16. Op donderdag 17 december 2015 viel het doek voor Mourinho en zegde Chelsea diens tot medio 2019 doorlopende contract op. Na zestien speelronden bezette de club de zestiende plaats op de ranglijst, met slechts vijftien punten. "Hij is de meest succesvolle manager in de historie van deze club, maar zowel José als de clubleiding concludeerde dat het gezien de laatste resultaten beter was om uit elkaar te gaan", stelde Chelsea op de clubsite te lezen in een officiële verklaring.[9] Guus Hiddink werd twee dagen later aangesteld als zijn opvolger. Hij kreeg een contract tot het eind van het seizoen.

Sinds juli 2016 is Antonio Conte aan het stuur bij Chelsea. Hij was 2 seizoenen lang de trainer bij Chelsea. Hij behaalde 1 Premier League in het seizoen 2016-2017 en won in 2018 met Chelsea de FA cup.

In de zomer van 2018 stelde Chelsea Maurizio Sarri aan als nieuwe trainer en bracht aantrekkelijker voetbal dan zijn voorgangers in het spel. Hij won in 2019 de Europa-League door in de finale stadsrivaal Arsenal te verslaan met 4-1.

In juli 2019 werd oud-speler Frank Lampard aangesteld als hoofdcoach, nadat Sarri naar Juventus was vertrokken. Door de ingestelde transferban en het vertrek van de topspeler Eden Hazard werd er veel gebruik gemaakt van jeugdspelers, dit in tegenstelling tot voorgaande seizoenen.

Algemeen

Stamford Bridge

Zie Stamford Bridge (stadion) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Bestand:Chelsea-ilkmac.jpg
Chelsea in september 1905 tegen West Bromwich Albion in het Stamford Bridge stadion. De wedstrijd eindigde in 1-0.

Het Stamford Bridge stadion werd officieel geopend op 28 april 1877. Het stadion werd ontworpen door Archibald Leitch en had toen enkel een oostzijde die een capaciteit had van 5.000 plaatsen. Gedurende de eerste 28 jaar van zijn bestaan werd het stadion uitsluitend gebruikt door de Londense Atletiek Club, waarbij er totaal geen voetbal werd gespeeld. In 1904 werd de grond gekocht door Gus Mears en zijn broer. Aanvankelijk hadden zij Fulham FC aangeboden om in dit stadion te spelen, maar omdat Fulham FC weigerde richtten de broers zelf hun eigen voetbalclub op, namelijk Chelsea FC.

Veldeigenaars van Stamford Bridge hebben bepaald dat het stadion nooit kan verkocht worden aan projectontwikkelaars. Dit betekent ook dat als Chelsea ooit van locatie verhuist, ze de naam Chelsea FC moeten achterlaten in het stadion en dus een nieuwe naam moeten gebruiken.[10]

Embleem

Sinds de oprichting van Chelsea kende de club vier verschillende emblemen,[11] die allemaal kleine wijzigingen ondergingen. Het eerste logo in 1905 bevatte een typische "Chelsea Pensioner", wat hen de bijnaam van "The Pensioners" opleverde, maar het logo verscheen nooit op de clubshirts. Als deel van Ted Drakes modernisering in 1952 stond hij erop dat het logo moest veranderen. Inspiratieloos maakte Drake van het logo simpelweg de initialen van de club, namelijk CFC. Dit duurde één jaar, want in 1953 werd het nieuwe logo ontworpen, een achteruitkijkende blauwe leeuw met een staf in de hand. Deze hield het drie decennia uit. Tevens was dit het eerste embleem dat op de shirts van de spelers mocht verschijnen. In 1986 veranderde net zoals de eigenaren van de club ook het embleem nog eens. Dit embleem bevatte een meer naturalistische, niet-heraldische leeuw, die deze keer geel was en niet blauw, gebogen over de CFC-initialen.

In het seizoen 2005-06 kwam er onder leiding van Roman Abramovitsj een nieuw embleem dat lijkt op het embleem van 1953 met de blauwe heraldische leeuw met een staf. Net als elk vorig embleem is ook dit embleem gevarieerd in kleuren.[12]

Fans en aanhang

Bestand:Chelsea defend corner.jpg
Chelseafans bij een thuiswedstrijd tegen Tottenham Hotspur op 11 maart 2006. De wedstrijd eindigde in 1-0.

Chelsea speelt thuis gemiddeld voor een aanhang van 40.000 supporters. Het gemiddeld aantal bezoekers in het seizoen 2007-2008 was 41.653, het zesde hoogste uit de Premier League.[13] De toeschouwers komen vooral uit de wijken Hammersmith, Battersea en van de rijkere gebieden Chelsea en Kensington. De club zelf vermoedt dat ze in het Verenigd Koninkrijk een supportersschare hebben van 4 miljoen.[14] Chelsea maakt ook gebruik van een aantal fanliederen zoals Carefree, Blue is the Colour, Keep the Blue Flag Flying High, We all Follow the Chelsea (op de melodie van Land of Hope and Glory), Ten Men Went to Mow en Celery. Het lied Celery werd vaak gezongen bij overwinningen, waarbij ook selderij werd gegooid, maar deze werd in maart 2007 uit het stadion verbannen.

Tijdens de jaren 70 en 80 had Chelsea in zijn aanhang ook hooligans, die vaak de Chelsea Headhunters werden genoemd. Samen met andere hooligangroepen zoals Inter City Firm (West Ham United), Millwall Bushwhackers (Millwall FC) en de Salford Reds (Manchester United) golden zij als de meest agressieve en gevaarlijkste groep. De Headhunters hadden ook verbindingen met neonazistische groepen zoals de Combat 18 en de British National Party. Sinds de jaren 90 is het aantal incidenten tijdens wedstrijden gedaald, voornamelijk door controle-acties en videobewaking.

Chelsea in de media

In 1930 deed Chelsea mee aan een van de eerste voetbalfilms ooit, "The Great Game".[15] Verscheidene scènes werden opgenomen op Stamford Bridge. Door de grote bekendheid van de "Chelsea Headhunters" werden zij ook verwerkt in een film over voetbalvandalisme, "The Football Factory".[16]

Clublied

Het lied "Blue is the Colour"[17] was een single van Chelsea in de voorbereiding voor de League Cup finale van 1972. Reeds na korte tijd behaalde deze single de top 5 in de UK Singles Chart.[18] Later werd dit nummer nog gecoverd door de Vancouver Whitecaps die het lied de titel "White is the Colour" gaven. "Blue is the Colour" wordt onofficieel ook aanvaard als clublied van Chelsea.

Chelsea TV

Zie Chelsea TV voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sinds augustus 2001 heeft Chelsea zijn eigen TV-kanaal met studio's op Stamford Bridge. Het kanaal zendt dagelijks vanaf tien uur 's ochtends tot middernacht uit en heeft 3 vaste presentators: Neil Barnett, Gigi Salmon en Alison Bender.

Tenue

Chelsea heeft sinds zijn oprichting altijd een blauw tenue gehad, dat in de loop der jaren veranderde van lichtblauw naar een iets donkerdere tint. Het tenue van Chelsea wordt momenteel gefabriceerd door Nike, dat Adidas overneemt als sponsor. Adidas had een sponsorcontract met de club dat eindigde aan het einde van het 2016-17 seizoen. Nike zal de tenues fabriceren vanaf het 2017-18 seizoen, tot en met 2032. Vorige kledingsponsoren waren Umbro (1975-81), Le Coq Sportif (1981-86), The Chelsea Collection (1986-87), Umbro (1987-06) en Adidas (2006-17).

Overzicht van de tenues van Chelsea[19]
1905-1912
1912-1960
1960-1963
1963-1964
1967-68, 1985-93
sinds 1994

Sponsors

De allereerste hoofdsponsor die op het tenue stond van Chelsea was Gulf Air die een contract hadden met Ken Bates van £150.000 in het seizoen 1983-84. Andere sponsors die op het tenue stonden sinds die periode zijn Grange Farms (1984-85), Bai Lin Tea (1985-87), Simod (1987-89), Commodore & Amiga (1989-94) (afwisselend), Coors beer (1994-97), Autoglass (1997-01), Emirates (2001-05), Samsung Mobile' (2005-08) en Samsung (2008-15). Sinds het seizoen 2015-16 is het bandenbedrijf Yokohama Tyres hoofdsponsor van de club.

Periode Kleding sponsor Shirt sponsor
1975-81 Umbro geen
1981–83 Le Coq Sportif
1983-84 Gulf Air
1984–85 Grange Farms
1985–86 Bai Lin Tea
1986-87 The Chelsea Collection
1987-89 Umbro Simod
1989-94 Commodore International / Amiga
1994-97 Coors Beer
1997-01 Autoglass
2001-05 Emirates
2005-06 Samsung Mobile
2006-08 Adidas
2008-15 Samsung
2015–17 Yokohama Tyres
2017– Nike

Statistieken

Bestand:Lampard playing.jpg
Frank Lampard is de speler met de meeste goals en wedstrijden voor Chelsea

De speler die het hoogste aantal wedstrijden speelde voor Chelsea FC is tot op heden nog altijd Ron Harris. Harris speelde tussen 1961 en 1980 795 eerste-klasse wedstrijden voor Chelsea.[20] Tot op heden lijkt dit record niet verbroken te worden. De speler van de huidige selectie van Chelsea die het dichtst in de buurt komt van dit record is Frank Lampard, met 450 wedstrijden.[21] De ex-speler van Chelsea die het meest werd opgeroepen voor zijn nationale team is de Fransman Marcel Desailly. Hij speelde 116 interlands voor Frankrijk, waarvan 74 tijdens zijn periode bij Chelsea.

Frank Lampard is de speler die de meeste doelpunten maakte voor Chelsea, namelijk 203 in de periode 2001–20.[20] Jimmy Greaves is de speler die de meeste doelpunten maakte in een seizoen, namelijk 43 in 1960-61.

Topscorers

Enkel competitieve wedstrijden.

Naam Jaren Kampioenschap FA Cup League Cup Europees Andere1 Totaal
1 Frank Lampard 2001–2014 147 26 12 25 1 211
2 Bobby Tambling 1959–1970 164 25 10 3 0 202
3 Kerry Dixon 1983–1992 147 8 25 0 13 193
4 Didier Drogba 2004–2012 & 2014–2015 104 12 10 36 2 164
5 Roy Bentley 1948–1956 128 21 0 0 1 150
5 Peter Osgood 1964–1974 & 1978–1979 105 19 10 16 0 150
7 Jimmy Greaves 1957–1961 124 3 2 3 0 132
8 George Mills 1929–1943 118 7 0 0 0 125
9 Eden Hazard 2012–2019 85 5 8 12 0 110
10 George Hilsdon 1906–1912 99 9 0 0 0 108

1 Inclusief Charity/Community Shield, de Football League play-offs, en de Full Members Cup.



Chelsea heeft in het Engelse voetbal een record van het minst aantal tegendoelpunten in een seizoen (15) in handen. Ook de 21-0 zege tegen het Luxemburgse Jeunesse Hautcharage tijdens de Europacup II van 1971-72 is een record in deze Europese competitie.

Chelsea heeft ook het record van langste periode ongeslagen in thuiswedstrijden (van 10 april 2004 tot 26 oktober 2008). Chelsea verbeterde op 12 augustus 2007 het vorige record van Liverpool, dat in de periode 1978-1980 63 thuiswedstrijden ongeslagen bleef. Liverpool beëindigde op 26 oktober 2008 de ongeslagen reeks van Chelsea door met 0-1 te winnen na een goal van Xabi Alonso. In het seizoen 09-10 verbeterde Chelsea ook het record van meeste goals in 1 Premier League-seizoen, dit waren er 103, mede dankzij zware overwinningen tegen Wigan Athletic en Sunderland.[22]

Eindklasseringen

Hieronder zijn de resultaten van Chelsea in de Premier League sinds 1993 weergegeven.[23][24]

11
14
11
11
6
4
3
5
6
6
4
2
1
1
2
2
3
1
2
6
3
3
1
10
1
5
3
'93 '94 '95 '96 '97 '98 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19
Premier League
Seizoen № Clubs Divisie Duels Winst Gelijk Verlies Doelsaldo Punten Tsch
1992–1993 11 22 Premier League 42 14 14 14 51–54 56 18.787
1993–1994 14 22 Premier League 42 13 12 17 49–53 51 19.416
1994–1995 11 22 Premier League 42 13 15 14 50–55 54 21.057
1995–1996 11 20 Premier League 38 12 14 12 68–45 50 25.466
1996–1997 6 20 Premier League 38 16 11 11 58–55 59 27.001
1997–1998 4 20 Premier League 38 20 3 15 71–43 63 32.901
1998–1999 3 20 Premier League 38 20 15 3 57–30 75 34.754
1999–2000 5 20 Premier League 38 18 11 19 53–34 65 34.532
2000–2001 6 20 Premier League 38 17 10 11 68–45 61 34.700
2001–2002 6 20 Premier League 38 17 13 8 66–38 64 39.030
2002–2003 4 20 Premier League 38 19 10 9 68–38 67 39.784
2003–2004 2 20 Premier League 38 24 7 7 67–30 79 41.235
2004–2005 20 Premier League 38 29 8 1 72–15 95 41.870
2005–2006 20 Premier League 38 29 4 5 72–22 91 41.902
2006–2007 2 20 Premier League 38 24 11 3 64–24 83 39.333
2007–2008 2 20 Premier League 38 25 10 3 65–26 85 33.405
2008–2009 3 20 Premier League 38 25 8 5 68–24 83 39.834
2009–2010 20 Premier League 38 27 5 6 103–32 86 39.809
2010–2011 2 20 Premier League 38 21 8 9 69–33 71 41.048
2011–2012 6 20 Premier League 38 18 10 10 65–46 64 37.825
2012–2013 3 20 Premier League 38 22 9 7 75–39 75 41.462
2013–2014 3 20 Premier League 38 25 7 6 71–27 82 39.841
2014–2015 20 Premier League 38 26 9 3 73–32 87 41.548
2015–2016 10 20 Premier League 38 12 14 12 59–53 50 41.500
2016–2017 20 Premier League 38 30 3 5 85–33 93 41.507
2017–2018 5 20 Premier League 38 21 7 10 62–38 70 41.616
2018–2019 3 20 Premier League 38 21 9 8 63–39 72 40.437

Erelijst

Competitie Aantal Jaren
Internationaal
UEFA Champions League 1x 2012
UEFA Europa League 2x 2013, 2019
Europacup II 2x 1971, 1998
UEFA Super Cup 1x 1998
Nationaal
Engels landskampioenschap 6x 1955, 2005, 2006, 2010, 2015, 2017
FA Cup 8x 1970, 1997, 2000, 2007, 2009, 2010, 2012, 2018
Football League Cup 5x 1965, 1998, 2005, 2007, 2015
FA Community Shield 4x 1955, 2000, 2005, 2009
Second Division 2x 1984, 1989
Full Members Cup 2x 1986, 1990

Resultaten

UEFA Ranking

In de UEFA Ranking wordt het puntentotaal (twee per overwinning, één voor elk gelijkspel plus eventuele bonuspunten voor het bereiken van bepaalde fases in een toernooi) van de afgelopen vijf seizoenen bij elkaar opgeteld, waar dan vervolgens een ranglijst van gemaakt wordt. Deze lijst wordt gehanteerd bij lotingen van de voorrondes en groepsfases van de UEFA Champions League en de UEFA Europa League.

Club Ranking voor het jaar 2018

Nr. Club Punten 2018
11 Portugal FC Porto 86.000 Gestegen (+2)
12 Engeland Manchester United 82.000 Gestegen (+3)
13 Engeland Chelsea FC 82.000 Gedaald (-3)
14 Oekraïne Sjachtar Donetsk 81.000 Gestegen (+4)
15 Portugal SL Benfica 80.000 Gedaald (-6)

Chelsea in Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van Chelsea FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Chelsea speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Chelsea heeft gewonnen zijn dik gedrukt:

1999/00, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2017/18, 2019/20
2012/13, 2018/19
1970/71, 1971/72, 1994/95, 1997/98, 1998/99
2000/01, 2001/02, 2002/03
1958/60, 1965/66, 1968/69
1998, 2012, 2013, 2019

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid Datum Tegenstander Uitslag Plaats Naam Aantal
Hoogste overwinning 29-09-1971 Luxemburg UN Käerjeng 97 13-0 Londen
Hoogste nederlaag 18-04-2000 Spanje FC Barcelona 1-5 Barcelona
Speler met meeste wedstrijden 09-12-2015 Engeland John Terry 124
Speler met meeste doelpunten 25-11-2014 Ivoorkust Didier Drogba 46

UEFA Club Ranking: 14 (27-11-2019)

Selectie 2019/20

Nr. Naam Nationaliteit Geboortedatum Vorige club
Keepers
1 Kepa Vlag van Spanje Spanje 03/10/1994 Athletic Bilbao
13 Willy Caballero Vlag van Argentinië Argentinië 28/09/1981 Manchester City
52 Jamie Cumming Vlag van Engeland Engeland 04/09/1999 Jeugdopleiding
Verdedigers
2 Antonio Rüdiger Vlag van Duitsland Duitsland
rel=nofollow
 03/03/1993 AS Roma
3 Marcos Alonso Vlag van Spanje Spanje 28/12/1990 Fiorentina
4 Andreas Christensen Vlag van Denemarken Denemarken 10/04/1996 Jeugdopleiding
15 Kurt Zouma Vlag van Frankrijk Frankrijk 27/10/1994 Everton FC
24 Reece James Vlag van Engeland Engeland 08/12/1999 Jeugdopleiding
28 César Azpilicueta Aanvoerder Vlag van Spanje Spanje 28/08/1989 Olympique Marseille
29 Fikayo Tomori Vlag van Engeland Engeland 19/12/1997 Jeugdopleiding
33 Emerson Vlag van Italië Italië 03/08/1994 AS Roma
Middenvelders
5 Jorginho Vlag van Italië Italië 20-12-1991 SSC Napoli
7 N'Golo Kanté Vlag van Frankrijk Frankrijk 29/03/1991 Leicester City
8 Ross Barkley Vlag van Engeland Engeland 05/12/1993 Everton
12 Ruben Loftus-Cheek Vlag van Engeland Engeland 23/01/1996 Jeugdopleiding
17 Mateo Kovačić Vlag van Kroatië Kroatië
rel=nofollow
 06/05/1994 Real Madrid
19 Mason Mount Vlag van Engeland Engeland 10/01/1999 Jeugdopleiding
Aanvallers
9 Tammy Abraham Vlag van Engeland Engeland 02/10/1997 Jeugdopleiding
10 Willian Vlag van Brazilië Brazilië 09/08/1988 Anzji Machatsjkala
11 Pedro Vlag van Spanje Spanje 28/07/1987 FC Barcelona
18 Olivier Giroud Vlag van Frankrijk Frankrijk 30/09/1986 Arsenal
20 Callum Hudson-Odoi Vlag van Engeland Engeland 07/11/2000 Jeugdopleiding
22 Christian Pulisic Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 18/09/1998 Borussia Dortmund
23 Michy Batshuayi Vlag van België België 02/10/1993 Crystal Palace FC

Bekende ex-spelers en -managers

Trainers

Zie Lijst van trainers van Chelsea FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Naam Periode Trofeeën
Engeland Ted Drake 1952–1961 First Division Championship, Charity Shield
Schotland Tommy Docherty 1962–1967 League Cup
Engeland Dave Sexton 1967–1974 FA Cup, Europacup II
Engeland John Neal 1981–1985 Second Division Championship
Engeland John Hollins 1985–1988 Full Members Cup
Engeland Bobby Campbell 1988–1991 Second Division Championship, Full Members Cup
Nederland Ruud Gullit 1996–1998 FA Cup
Italië Gianluca Vialli 1998–2000 FA Cup, League Cup, Europacup II, Charity Shield, UEFA Super Cup
Italië Claudio Ranieri 2000–2004
Portugal José Mourinho 2004–2007 2 Premier Leagues, 2 League Cups, FA Cup, Community Shield
Israël (land) Avram Grant 2007-2008
Nederland Guus Hiddink 2009 FA Cup
Italië Carlo Ancelotti 2009-2011 Premier League, FA Cup, Community Shield
Portugal Andre Villas-Boas 2011-2012
Italië Roberto Di Matteo 2012 FA Cup, UEFA Champions League
Spanje Rafael Benítez 2012-2013 UEFA Europa League
Portugal José Mourinho 2013-2015 Premier League, League Cup
Nederland Guus Hiddink 2015-2016
Italië Antonio Conte 2016-2018 Premier League, FA Cup
Italië Maurizio Sarri 2018-2019 UEFA Europa League
Engeland Frank Lampard 2019

(Oud-)spelers

Zie Lijst van spelers van Chelsea FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Argentinië Argentijnen
België Belgen
Vlag van Brazilië Brazilianen
Duitsland Duitsers
Engeland Engelsen
Frankrijk Fransen
Ghana Ghanezen
Ierland Ieren
IJsland IJslanders
Israël (land) Israëliërs
Italië Italianen
Ivoorkust Ivorianen
Kameroen Kameroeners
Kroatië Kroaten
Liberia Liberianen
Marokko Marokkanen
Nederland Nederlanders
Nigeria Nigerianen
Oekraïne Oekraïners
Peru Peruanen
Portugal Portugezen
Roemenië Roemenen
Rusland Russen
Servië Serviërs
Spanje Spanjaarden
Tsjechië Tsjechen
Uruguay Uruguayanen
Wales Welsh

Speler van het jaar (1967-2019)

De trofee "Speler van het Jaar" is een trofee die jaarlijks aan de beste speler van Chelsea van dat jaar wordt uitgereikt.

Jaar Winnaar
1967 Engeland Peter Bonetti
1968 Schotland Charlie Cooke
1970 Engeland John Hollins
1971 Engeland John Hollins
1972 Engeland David Webb
1973 Engeland Peter Osgood
1974 Engeland Gary Locke
1975 Schotland Charlie Cooke
1976 Engeland Ray Wilkins
1977 Engeland Ray Wilkins
1978 Engeland Micky Droy
1979 Engeland Tommy Langley
1980 Engeland Clive Walker
1981 Joegoslavië Petar Borota
1982 Engeland Mike Fillery
1983 Wales Joey Jones
1984 Schotland Pat Nevin
1985 Schotland David Speedie
1986 Wales Eddie Niedzwiecki
1987 Schotland Pat Nevin
1988 Engeland Tony Dorigo
1989 Engeland Graham Roberts
1990 Nederland Ken Monkou
1991 Ierland Andy Townsend
1992 Engeland Paul Elliott
1993 Jamaica Frank Sinclair
1994 Schotland Steve Clarke
1995 Noorwegen Erland Johnsen
1996 Nederland Ruud Gullit
1997 Wales Mark Hughes
1998 Engeland Dennis Wise
1999 Italië Gianfranco Zola
2000 Engeland Dennis Wise
2001 Engeland John Terry
2002 Italië Carlo Cudicini
2003 Italië Gianfranco Zola
2004 Engeland Frank Lampard
2005 Engeland Frank Lampard
2006 Engeland John Terry
2007 Ghana Michael Essien
2008 Engeland Joe Cole
2009 Engeland Frank Lampard
2010 Ivoorkust Didier Drogba
2011 Tsjechië Petr Čech
2012 Spanje Juan Mata
2013 Spanje Juan Mata
2014 België Eden Hazard
2015 België Eden Hazard
2016 Vlag van Brazilië Willian
2017 België Eden Hazard
2018 Frankrijk N'Golo Kanté
2019 België Eden Hazard

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ 1,0 1,1 Club Information op Chelseafc.com
  2. º [1]
  3. º Lijst van winnaars van de UEFA-competities op de Engelstalige wikipedia
  4. º Russian businessman buys Chelsea
  5. º Harry Harris: Chelsea's Century, John Blake Publishing Ltd., p. 120
  6. º Chelsea 1906-07
  7. º 1963-1964 FOOTBALL LEAGUE
  8. º "Chelsea zet Ancelotti op straat", NU.nl, 23 mei 2011
  9. º Chelsea zet Mourinho op straat, Voetbal International, 17 december 2015
  10. º Glanvill (2006). Chelsea FC: The Official Biography, pp. 91–92.
  11. º CLUB BADGES
  12. º Chelsea centenary crest unveiled
  13. º Attendances 2007/08
  14. º Deze cijfers werden op de officiële website chelseafc.com gepubliceerd. Het artikel is thans hier terug te vinden.
  15. º The Great Game
  16. º Steve Hawkes (2004-05-10). "Football firms hit the film circuit", BBC.
  17. º Blue is the Colour op Youtube.
  18. º "Blue Is The Colour". Chart Stats.
  19. º Uniformen van Chelsea door de geschiedenis heen.
  20. ↑ 20,0 20,1 Om het aantal wedstrijden of aantal goals van andere ex-Chelsea spelers te weten te komen: Glanvill (2006). Chelsea FC: The Official Biography, pp. 399–410.
  21. º (en) Frank Lampard on soccerbase.com(op 2010-04-24)
  22. º Chelsea 0-1 Liverpool
  23. º LEAGUE POSITIONS 1905-2008
  24. º Resultaten van Chelsea op www.footballsite.co.uk
  25. º [2], website Bert Kassies 2017
rel=nofollow

Literatuur

  • Batty, Clive, Kings of the King's Road: The Great Chelsea Team of the 60s and 70s, Vision Sports Publishing Ltd
  • Batty, Clive, A Serious Case of the Blues: Chelsea in the 80s, Vision Sports Publishing Ltd
  • Glanvill, Rick, Chelsea FC: The Official Biography - The Definitive Story of the First 100 Years, Headline Book Publishing Ltd
  • Hadgraft, Rob, Chelsea: Champions of England 1954-55, Desert Island Books Limited
  • Harris, Harry, Chelsea's Century, Blake Publishing
  • Ingledew, John, And Now Are You Going to Believe Us: Twenty-five Years Behind the Scenes at Chelsea FC, John Blake Publishing Ltd
  • Matthews, Tony, Who's Who of Chelsea, Mainstream Publishing
  • Mears, Brian, Chelsea: A 100-year History, Mainstream Sport
  • Mears, Brian, Chelsea: Football Under the Blue Flag, Mainstream Sport
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Chelsea F.C. op Wikimedia Commons.

rel=nofollow

Sjabloon:Navigatie seizoenen Chelsea FC

Beeldmerk Chelsea FCChelsea FC – Seizoen 2014-2015Beeldmerk Chelsea FC

1 Čech · 2 Ivanović · 3 Filipe Luís · 4 Fàbregas · 5 Zouma · 6 Aké · 7 Ramires · 8 Oscar · 9 Torres · 10 Hazard · 11 Drogba · 12 Mikel · 13 Courtois · 14 Schürrle · 16 Van Ginkel · 17 Salah · 19 Costa · 21 Matić · 22 Willian · 23 Schwarzer · 24 Cahill · 26 Terry Aanvoerder · 28 Azpilicueta · 31 Christensen · 46 Blackman ·
Coach: Mourinho

rel=nofollow
Premier League – seizoen 2022/23

Arsenal · Aston Villa · Bournemouth · Brentford · Brighton & Hove Albion · Chelsea · Crystal Palace · Everton · Fulham · Leeds United · Leicester City · Liverpool · Manchester City · Manchester United · Newcastle United · Nottingham Forest · Southampton · Tottenham Hotspur · West Ham United · Wolverhampton

rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Chelsea_FC&oldid=309740"