Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Kill me please (film): verschil tussen versies
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kill_me_please(film)&oldid=31349074) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (6 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''''Kill me please''''' is een Frans-Belgische lowbudgetfilm van Olias Barco uit 2010. | |||
Het verhaal speelt zich af in een kasteel aan de rand van een afgelegen dorp en behandelt op ludieke wijze het heet hangijzer van euthanasie. Acteurs zijn onder andere Benoit Poelvoorde en Saul Rubinek. De film – een coproductie met de [[RTBF]] – won op het internationale filmfestival van [[Rome]] zowel de prijs van de beste film als de prijs van de filmkritiek. | |||
=== | === Stijl === | ||
Centraal thema in de film is het morele vraagstuk van actieve euthanasie. Zowel de realistische stijl als de beginscène doen de kijker vermoeden dat zij een dramatisch | Centraal thema in de film is het morele vraagstuk van actieve [[euthanasie]]. Zowel de realistische stijl als de beginscène doen de kijker vermoeden dat zij een dramatisch verhaal krijgen voorgeschoteld over mensen die uit het leven willen stappen: de film is helemaal in zwart-wit gedraaid, waardoor die meer spreekt tot het gevoel en hem tevens meer „sérieux” verschaft. (De afwezigheid van kleur was volgens de producer echter eerder het gevolg van het krappe budget en beperkte draaitijd dan van een esthetische voorkeur.) | ||
=== | Net zoals de objectieve cameravoering spreekt het ontbreken van een soundtrack voor de realistische stijl. Het enige hoorbare geluid is dat binnen het verhaal. Achtergrondgeluiden worden onversterkt weergegeven en tijdens de eindgeneriek is enkel de [[Marseillaise]] te horen, gezongen door één van de personages. Het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis van dr. Kruger, een riant kasteel in een afgelegen dorp. Een locatie die zich uitstekend leent tot het uitwerken van het onverenigbare standpunt van de brave ([[katholicisme|katholieke]]) man in de straat met die van de academische wereld. Het ziekenhuis is dermate ingekleed dat de kijker weet waar het verhaal zich afspeelt. Elke „cliënt” heeft een eigen kamer en komt ook regelmatig samen in de gezamenlijke leefruimtes. De kledij van de personages verduidelijkt de rol die ze spelen. Medisch personeel is gekleed in een wit verplegersplunje en de kledij van de personages komt in grote mate overeen met hun karakter. Bovendien speelt het zich af in de winter, een seizoen waarin de dood iets dichterbij lijkt dan anders. | ||
Pas naarmate de film vordert, wordt | |||
=== Montage en verhaalstructuur === | |||
Pas naarmate de film vordert, wordt duidelijk dat deze tot het genre behoort van de zwarte komedie. Door middel van ironie, zwarte humor en absurde situaties wordt de draak gestoken met tegenstrijdige visies op de maatschappelijke ontwikkeling van euthanasie. Bovendien wordt duidelijk dat mensen die geholpen willen worden om te sterven, dit enkel en alleen blijken te willen op de manier die zij in gedachten hadden. Het bizarre scenario wordt kracht bijgezet door de onvoorziene plotwendingen. Door de ene situatie niet noodzakelijk logisch uit de andere te laten voortvloeien wordt een werkelijkheid voorgesteld waarin veel onduidelijk is. De vragen waarmee men door het kijken naar de film wordt geconfronteerd, blijven onbeantwoord, temeer door het open einde. | |||
=== | === Rolverdeling=== | ||
{{Tabel cast}} | {{Tabel cast}} | ||
|- | |- | ||
| Regel 33: | Regel 33: | ||
|- | |- | ||
|[[Philippe Nahon]] || Mr. Antoine | |[[Philippe Nahon]] || Mr. Antoine | ||
|} | |} | ||
=== Thema’s === | |||
=== | |||
* [[Zelfmoord]] | * [[Zelfmoord]] | ||
* [[Euthanasie]] | * [[Euthanasie]] | ||
| Regel 43: | Regel 41: | ||
* [[Moord]] | * [[Moord]] | ||
=== | === Synopsis === | ||
{{ leeswaarschuwing }} | {{ leeswaarschuwing }} | ||
De film vertelt het verhaal van dokter Kruger , een arts die van assistentie bij zelfmoord een eenvoudige medische procedure wil maken. Hierdoor trekt zijn door de overheid gesubsidieerde privé-kliniek nogal vreemde figuren aan onder wie een komisch acteur met terminale kanker (Poelvoorde), een Canadese handelsvertegenwoordiger met een hersentumor, een | De film vertelt het verhaal van dokter Kruger, een arts die van assistentie bij zelfmoord een eenvoudige medische procedure wil maken. Hierdoor trekt zijn door de overheid gesubsidieerde privé-kliniek nogal vreemde figuren aan onder wie een komisch acteur met terminale kanker (Poelvoorde), een [[Canada|Canadese]] handelsvertegenwoordiger met een hersentumor, een suïcidale [[Luxemburg]]se erfgenaam die zijn geld heeft verkwist (Lanners) en een voormalige [[Berlijn]]se [[cabaret]]ière die haar (zang)stem kwijt is. Kruger staat hen bij een willigt hun laatste wens in. Maar het begint mis te lopen als de cliënten ruzie krijgen en de dorpsbewoners op hol slaan. In het desolate landschap waar de goede dokter alles in het werk stelt om zijn droom van de „perfecte zelfmoord” waar te maken, is het uiteindelijk de Dood zelf die beslist wanneer het ogenblik is aangebroken om toe te slaan … | ||
=== | === Weblinks === | ||
* {{Imdb|id=tt1728130|Kill me please}} | |||
* {{YouTube|id=A50cxXemixc|title=Filmtrailer}} | |||
[[Categorie:Film]] | |||
Huidige versie van 4 jun 2016 om 17:34
Kill me please is een Frans-Belgische lowbudgetfilm van Olias Barco uit 2010.
Het verhaal speelt zich af in een kasteel aan de rand van een afgelegen dorp en behandelt op ludieke wijze het heet hangijzer van euthanasie. Acteurs zijn onder andere Benoit Poelvoorde en Saul Rubinek. De film – een coproductie met de RTBF – won op het internationale filmfestival van Rome zowel de prijs van de beste film als de prijs van de filmkritiek.
Stijl
Centraal thema in de film is het morele vraagstuk van actieve euthanasie. Zowel de realistische stijl als de beginscène doen de kijker vermoeden dat zij een dramatisch verhaal krijgen voorgeschoteld over mensen die uit het leven willen stappen: de film is helemaal in zwart-wit gedraaid, waardoor die meer spreekt tot het gevoel en hem tevens meer „sérieux” verschaft. (De afwezigheid van kleur was volgens de producer echter eerder het gevolg van het krappe budget en beperkte draaitijd dan van een esthetische voorkeur.)
Net zoals de objectieve cameravoering spreekt het ontbreken van een soundtrack voor de realistische stijl. Het enige hoorbare geluid is dat binnen het verhaal. Achtergrondgeluiden worden onversterkt weergegeven en tijdens de eindgeneriek is enkel de Marseillaise te horen, gezongen door één van de personages. Het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis van dr. Kruger, een riant kasteel in een afgelegen dorp. Een locatie die zich uitstekend leent tot het uitwerken van het onverenigbare standpunt van de brave (katholieke) man in de straat met die van de academische wereld. Het ziekenhuis is dermate ingekleed dat de kijker weet waar het verhaal zich afspeelt. Elke „cliënt” heeft een eigen kamer en komt ook regelmatig samen in de gezamenlijke leefruimtes. De kledij van de personages verduidelijkt de rol die ze spelen. Medisch personeel is gekleed in een wit verplegersplunje en de kledij van de personages komt in grote mate overeen met hun karakter. Bovendien speelt het zich af in de winter, een seizoen waarin de dood iets dichterbij lijkt dan anders.
Montage en verhaalstructuur
Pas naarmate de film vordert, wordt duidelijk dat deze tot het genre behoort van de zwarte komedie. Door middel van ironie, zwarte humor en absurde situaties wordt de draak gestoken met tegenstrijdige visies op de maatschappelijke ontwikkeling van euthanasie. Bovendien wordt duidelijk dat mensen die geholpen willen worden om te sterven, dit enkel en alleen blijken te willen op de manier die zij in gedachten hadden. Het bizarre scenario wordt kracht bijgezet door de onvoorziene plotwendingen. Door de ene situatie niet noodzakelijk logisch uit de andere te laten voortvloeien wordt een werkelijkheid voorgesteld waarin veel onduidelijk is. De vragen waarmee men door het kijken naar de film wordt geconfronteerd, blijven onbeantwoord, temeer door het open einde.
Rolverdeling
| Acteur | Personage | Opmerkingen |
|---|---|---|
| Saul Rubinek | Mr. Breiman | |
| Benoît Poelvoorde | Mr. Demanet | |
| Aurélien Recoing | Dr. Krueger | |
| Bouli Lanners | Mr. Vidal | |
| Virginie Efira | Inspectrice Evrard | |
| Daniel Cohen | Mr. Jean- Marc | |
| Zazie De Paris | Madame Rachel | |
| Virgile Bramly | Virgile | |
| Gérard Rambert | Mr. Nora | |
| Philippe Nahon | Mr. Antoine |
Thema’s
Synopsis
De film vertelt het verhaal van dokter Kruger, een arts die van assistentie bij zelfmoord een eenvoudige medische procedure wil maken. Hierdoor trekt zijn door de overheid gesubsidieerde privé-kliniek nogal vreemde figuren aan onder wie een komisch acteur met terminale kanker (Poelvoorde), een Canadese handelsvertegenwoordiger met een hersentumor, een suïcidale Luxemburgse erfgenaam die zijn geld heeft verkwist (Lanners) en een voormalige Berlijnse cabaretière die haar (zang)stem kwijt is. Kruger staat hen bij een willigt hun laatste wens in. Maar het begint mis te lopen als de cliënten ruzie krijgen en de dorpsbewoners op hol slaan. In het desolate landschap waar de goede dokter alles in het werk stelt om zijn droom van de „perfecte zelfmoord” waar te maken, is het uiteindelijk de Dood zelf die beslist wanneer het ogenblik is aangebroken om toe te slaan …
