Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Mauthausen (concentratiekamp)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Mauthausen was een concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog, gelegen nabij de Oostenrijkse plaats Mauthausen.

Doel van het kamp

Het concentratiekamp Mauthausen werd in augustus 1938, vijf maanden na de annexatie van Oostenrijk door nazi-Duitsland, opgezet met als doel een mannenkamp in het Oostenrijkse gebied te realiseren, gevangeniscapaciteit te bezitten voor de geplande oorlog. Het gebied rond Mauthausen was voorts vooral geschikt vanwege de aanwezigheid van graniet, zodat de gevangenen tewerkgesteld konden worden in de plaatselijke steengroeve. Zoals bij de meeste concentratiekampen van de nazi's waren de verblijfs- en arbeidsomstandigheden voor de - met name politieke - gevangenen zeer slecht. Voorts bepaalden mishandeling, straf, ziekte en honger het beeld van alledag. Gevangenen werden doodgeslagen, opgehangen, of doodgeschoten. Er was een trap van 186 treden naar de diepte van de granietgroeve, waar menigeen het leven liet. Zieke gevangenen liet men bevriezen, verhongeren of werden gedood met fenolinjecties of gifgas. Bekende beulen waren onder anderen 'das blonde Fräulein' en 'Hans de doder'.

Mauthausen had een gaskamer in een keldervertrek schuin onder het kampbordeel. In dezelfde ruimte bevonden zich twee verbrandingsovens, ook wel crematoria genoemd, van Topf und Söhne, waarmee de vermoorde gevangenen werden verbrand. Voordat de lichamen van de gevangenen werden verbrand, werden zij op de onderzoekstafel, vlak bij de gaskamers en de ovens, door een arts ontdaan van kostbare protheses als gouden tanden.

Het kamp stond onder commando van Franz Ziereis, een SS-Sturmbannführer die wegens "bijzondere verdiensten" als Lagerkommandant in 1944 tot SS-Standartenführer werd bevorderd. Andere SS'ers in het kamp waren Schutzhaftlagerführer Georg Bachmayer en SS-Standortarzt Dr. Eduard Krebsbach.

Gevangenen

Nieuw aangekomen gevangenen werden gedesinfecteerd en hun hoofd kaalgeschoren. Daarna werden ze gekleed in een blauw-wit gestreepte overall. Vanaf 1943 werden ook uniformen van Franse, Griekse, Joegoslavische en Sovjet soldaten gebruikt. De Funktionshäftlinge (gevangenen die een taak kregen toebedeeld) hadden het soms wat beter, en beschikten over warmere kleding en schoeisel in plaats van de standaard houten sandalen.

Op de kleding werd met een gekleurde driehoek de aard van het 'delict' aangegeven, met daarin de eerste letter van de nationaliteit. 'Politieke' gevangenen hadden een rode driehoek, Spaanse republikeinen een blauwe, en Jehova's getuigen een paarse. 'Criminelen' hadden een groene driehoek, 'asocialen' een zwarte, en homoseksuelen een roze. Joden hadden een gele of tweekleurige ster.

De gevangenen werden ook onderworpen aan medische experimenten. Mauthausen werd berucht vanwege de zogenaamde voedingsexperimenten waar gevangenen speciaal door Duitsers ontwikkelde voeding moesten eten en geen brood/water kregen. Ook werd er geëxperimenteerd met vaccins tegen cholera en vlektyfus.

Naar Mauthausen werden volgens de officiële documentatie 197.464 personen gedeporteerd. In het kamp en de diverse Außenlager kwamen zeker 95.000 personen om het leven.[1]

Razzia's in Nederland

Zie ook Razzia van Amsterdam (1941)

Op 22 en 23 februari 1941 werden meer dan 330 en bij de razzia van 11 juni 1941 werden meer dan 250 Joodse 'gijzelaars', jonge mannen, opgepakt in de Amsterdamse Jodenbuurt. Via kamp Schoorl gingen zij op transport naar Oostenrijk, waar zij in enkele maanden allemaal zijn 'gestorven'. De razzia van februari vormde de aanleiding tot de Februaristaking, een van de weinige volksopstanden waar de Duitsers tijdens hun bezetting van Europa mee te maken kregen.

Op 13 en 14 september 1941 volgde een razzia in de Twentse plaatsen Enschede, Hengelo, Borne, Almelo, Delden, Goor, Haaksbergen, Denekamp en Oldenzaal, waar uiteindelijk in totaal 105 Joodse mannen per trein naar Mauthausen werden gedeporteerd. In januari 1942 werd de laatste van deze groep vermoord.

Op 8 en 9 oktober 1941 volgde een razzia in de Achterhoek, Arnhem en Apeldoorn, waarbij 72 mannen werden gedeporteerd. Ook zij stierven binnen enkele maanden.

Ook de elf slachtoffers van de Aktion Kugel en de veertig van het Englandspiel kwamen in Mauthausen om. Daarnaast zijn gedurende de gehele bezettingsperiode strafgevallen vanuit Nederland, regelmatig vanuit kamp Amersfoort, maar ook vaak via andere kampen, in dit kamp of in zijn vele nevenkampen terechtgekomen en veelal omgebracht.

Massamoorden

Al in 1941 werd in het nevenkamp Slot Hartheim, dat voordat het in nazi-handen kwam een psychiatrisch ziekenhuis huisvestte, geëxperimenteerd met vergassing; eerst op de bewoners van Schloss Hartheim, zijnde de psychiatrische patiënten; daaropvolgend op gevangenen uit de diverse kampen. Toen met deze ervaringen industrieel kon worden vergast in andere kampen, zoals Auschwitz, Treblinka en Sobibór, werden de bewijzen door dwangarbeiders weggewerkt. Dit waren veelal politieke gevangenen, die wisten dat zij na hun arbeid als getuigen van die vergassingsinstallaties ook vermoord zouden worden. Een van hen heeft negatieven van foto's van deze vergassingsinstallaties aan Spaanse politieke gevangenen weten door te spelen, waardoor na de oorlog deze verborgen misdaad toch niet kon worden verduisterd.

In Mauthausen zijn gedurende de oorlog 197.464 gevangenen gedetineerd geweest, vanwege hun politieke, religieuze opvattingen of instelling, vanwege hun seksuele geaardheid of vanwege hun criminele verleden of als krijgsgevangene.[2] Meer dan 95.000 mensen werden in Mauthausen vermoord.[2] Tijdens de bevrijding van kamp Mauthausen door de Amerikanen probeerde kampcommandant Franz Ziereis te ontkomen in het pak van een gevangene. Een van de gevangenen herkende hem echter waarop Amerikaanse soldaten hem beschoten. De kampcommandant raakte gewond, maar legde voor hij overleed verklaringen af over de misdaden die in het kamp waren begaan.

Englandspiel

Onderstaande Nederlandse geheim agenten zijn in Mauthausen ter dood gebracht en vervolgens gecremeerd. Hun as werd door andere gevangenen heimelijk begraven. Op die plek is 1968 een plaquette onthuld voor 40 Nederlandse en 7 in Frankrijk gedropte Britse SOE-agenten.[3]

Op 6 september 1944

Op 7 september 1944

Op 31 december 1944

Op 21 april of 3 mei 1945

Bevrijding

Er zijn ook mensen die het kamp hebben overleefd. Onder hen bevonden zich:

  • Trix Terwindt (27-02-1921), gedropt 13 februari 1943, meteen gearresteerd, bevrijd op 5 mei 1945.
  • Albert Béla Haas - Frans verzetsstrijder die na de oorlog tegen de nazi's getuigde.

Vriendenkring Mauthausen

In 1984 werd de Vriendenkring opgericht onder meer door de Pools-Joodse verzetsvrouw Mirjam Ohringer. De Vriendenkring zorgde ervoor dat er in het voormalige kamp een monument kwam voor de 1660 uit Nederland afkomstige slachtoffers. Het monument werd gemaakt door kunstenaar Appie Drielsma en symboliseert de onderbroken levenslijn. Het werd op 9 mei 1986 onthuld. Sinds 1986 is daar een internationale jeugdontmoeting om voorlichting te geven.

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties

Externe links

Bronnen en referenties

rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Mauthausen-Gusen concentration camp op Wikimedia Commons.

rel=nofollow
48°15′32″N, 14°30′4″E