Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Estland op het Eurovisiesongfestival

Uit Wikisage
Versie door Rodejong (overleg | bijdragen) op 29 jan 2012 om 12:12 (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Estland_op_het_Eurovisiesongfestival&oldid=28911534)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Estland doet sinds 1994 mee aan het Eurovisiesongfestival. In totaal heeft het land nu 17 keer aan het liedjesfestijn deelgenomen. De Estse kandidaat wordt jaarlijks verkozen in de preselectie Eesti Laul.

Estland heeft op het songfestival een aantal jaren zeer goed gepresteerd. Van 1996 tot en met 2002 eindigde het land zes maal in de top 10, waarvan er in 2001 zelfs werd gewonnen. De laatste jaren zijn de resultaten wisselvalliger.

In 1993 doet Estland een eerste poging om aan het songfestival deel te nemen. Er is dat jaar een Oost-Europese voorselectie waar het land met zes andere landen aan meedoet, maar Estland eindigt met het nummer Muretut meelt ja südametuld van Janika Sillamaa op een vijfde plaats en moet thuisblijven. Een jaar later echter, op het Eurovisiesongfestival in Dublin, mogen de Esten alsnog debuteren. Zangeres Silvi Vrait krijgt, nadat zij met haar nummer Nagu merelaine de Estse nationale voorrondes (getiteld Eurolaul) heeft gewonnen, de eer om als eerste in de geschiedenis haar land op het songfestival te vertegenwoordigen. Het wordt echter geen succes; Vrait krijgt slechts twee punten en eindigt voorlaatste. Het gevolg is dat Estland in 1995 wederom niet mee mag doen.

In 1996 keert Estland, nadat het in een aanvankelijke voorselectie hoog genoeg geëindigd is om te mogen deelnemen, terug op het songfestivalpodium. Het land wordt vertegenwoordigd door het duo Ivo Linna & Maarja-Liis Ilus, de winnaars van Eurolaul van dat jaar, met het nummer Kaelakee hääl. De verdienstelijke vijfde plaats die hiermee behaald wordt betekent het eerste grote succes voor Estland op het songfestival, waarmee tevens een uiterst succesvolle periode van het land op het Eurovisiesongfestival begint. Maarja-Liis Ilus weet Eurolaul een jaar later opnieuw te winnen, dit keer zonder Ivo Linna, en gaat voor de tweede maal naar het songfestival. Ze eindigt met Keelatuud maa wederom in de top 10. Met 82 punten wordt ze achtste. In 1998 doet Koit Toome mee voor Estland en wordt met het nummer Mere lapsed twaalfde.

In 1999 wordt op het songfestival de vrije taalregel ingevoerd. Estland doet voor het eerst mee met een Engelstalig liedje, Diamond of night van Evelin Samuel & Camille, en wordt succesvol zesde met 90 punten. Een jaar later, in 2000, wordt Estland met zangeres Ines en het nummer Once in a lifetime vooraf genoemd als één van de favorieten voor de eindzege. Hoewel Ines uiteindelijk genoegen moet nemen met een vierde plek, is het hoe dan ook het beste resultaat voor Estland tot dan toe. Eén van de achtergrondzangers van Ines en tevens haar toenmalige partner, Tanel Padar, is in 2001 zelf één van de deelnemers aan Eurolaul. Samen met de oorspronkelijk van Aruba afkomstige zanger Dave Benton en de hiphopgroep 2XL doet hij mee met het nummer Everybody en weet de Estse voorrondes uiteindelijk te winnen, waarna het gezelschap voor Estland mag afreizen naar Kopenhagen. Everybody lijkt in de weken voorafgaand aan het songfestival weinig op te vallen. Het nummer komt niet voor in de verschillende favorietenlijstjes en diverse polls voorspellen een notering in de middenmoot. De verrassing is dan ook groot als tijdens de puntentelling blijkt dat er massaal op het nummer is gestemd en het steeds steviger bovenaan komt te staan. Uiteindelijk wordt het Eurovisiesongfestival met 198 punten gewonnen. Estland is het eerste Oost-Europese land dat het songfestival wint en heeft dus ook de eer het festijn een jaar later te mogen organiseren. Het is een bijzonder gunstige kans voor de Esten om hun land, in verband met een eventuele toetreding tot de Europese Unie, positief in de schijnwerpers te zetten.

Op 25 mei 2002 vindt het songfestival plaats in de Saku Suurhall Arena in de Estse hoofdstad Tallinn. Er doen 24 landen mee. In eerste instantie lijkt het erop dat Estland zelf vertegenwoordigd zal worden door de eerder al zo succesvolle Ines, maar zij trekt zich op het allerlaatste moment onverwachts terug uit de Estse voorrondes omdat ze bij nader inzien toch geen zin zou hebben in een tweede songfestivaldeelname. Het nummer dat ze zou zingen, Runaway, wordt desondanks overgenomen door de Zweedse zangeres Sahlene, die Eurolaul er uiteindelijk mee weet te winnen en in Tallinn voor het gastland op de bühne staat. Sahlene eindigt, samen met het Verenigd Koninkrijk, op de derde plaats met 111 punten.

Het jaarlijkse succes van Estland begint af te nemen vanaf 2003, als de band Ruffus met het nummer Eighties coming back slechts 14 punten weet te vergaren en niet verder komt dan de 21ste plaats. Het betekent dat de Esten in 2004 worden veroordeeld tot deelname aan de halve finale van het songfestival, die dat jaar zal worden ingevoerd. Hierin moet geprobeerd worden bij de beste tien te eindigen en zo een finaleplaats af te dwingen, maar Estland, dat met het in het Estse dialect Võro gezongen lied Tii van de meidengroep Neiokõsõ voor het eerst sinds 1998 aantreedt met een niet-Engelstalig nummer, faalt. De finale wordt met een elfde plaats net gemist. Het jaar daarop, in 2005, stuurt Estland met Suntribe opnieuw een meidengroep naar het songfestival, maar ook met deze poging wordt de halve finale niet overleefd.

In 2006 besluiten de Esten het roer enigszins om te gooien. Niet grote favoriet Ines wordt tijdens Eurolaul uitverkoren om voor Estland opnieuw naar het songfestival af te reizen, maar de Zweedse Sandra Oxenryd, die met het swingende Through my window een grotere kans wordt toegedicht op een plekje in de songfestivalfinale. Helaas blijkt Europa daar anders over te denken; het nummer slaat niet aan en eindigt in de halve finale onopvallend als 18de, weer niet genoeg voor een finaleplaats. In 2007 wordt Estland vertegenwoordigd door Gerli Padar, de zus van songfestivalwinnaar Tanel Padar. Dat echter niet iedereen in die familie garant staat voor grote successen, wordt duidelijk als Estland dankzij Gerli's nummer Partners in crime voor het vierde jaar op rij blijft steken in de halve finale.

Na de teleurstellende resultaten van de afgelopen jaren is er even sprake van geweest dat Estland af zou zien van verdere deelname aan het Eurovisiesongfestival. Toch waren de Esten er in 2008 ook gewoon weer bij, ditmaal met een komisch bedoelde act van de groep Kreisiraadio. Hun nummer Leto svet kreeg echter maar 8 punten en miste ruimschoots de finale. In 2009 werd in Estland vervolgens opnieuw gediscussieerd of men zich van het songfestival zou moeten terugtrekken. Niet alleen vanwege de slechte Estse resultaten, maar ook omdat het songfestival dat jaar in Moskou zou worden georganiseerd. Door de recente oorlog in Zuid-Ossetië lag het meedoen aan een amusementsshow in de Russische hoofdstad politiek gevoelig, en het werd door sommigen dan ook niet passend geacht om een liedje in te zenden. De Estse omroep Eesti Rahvusringhääling (ERR) hield hierop een openbare enquête. Hieruit bleek dat 66% van de deelnemers toch positief was over een songfestivaldeelname in Moskou. Hierdoor werd de nationale voorronde Eurolaul uiteindelijk alsnog georganiseerd, en mocht de winnaar, de band Urban Symphony, voor Estland aantreden op het songfestival. Dit deden ze met het nummer Rändajad, en de band zorgde daarmee prompt voor het grootste Estse succes sinds 2002; voor het eerst wist Estland door de halve finale heen te komen en in de finale werd vervolgens een verdienstelijke 6de plaats bemachtigd. Een jaar later strandden de Esten echter weer in de halve finale met het opvallende nummer Siren van het duo Malcolm Lincoln.

Estse Deelnames

Jaar Artiest Titel Finale Ptn Semi Ptn Taal
Ierland 1994 Silvi Vrait Nagu merelaine 24 2 Estisch
Noorwegen 1996 Ivo Linna & Maarja Kaelakee hääl 5 94 Estisch
Ierland 1997 Maarja-Liis Ilus Keelatuud maa 8 82 Estisch
Verenigd Koninkrijk 1998 Koit Toome Mere lapsed 12 36 Estisch
Israël (land) 1999 Evelin Samuel & Camille Diamond of night 6 90 Engels
Zweden 2000 Ines Once in a lifetime 4 98 Engels
Denemarken 2001 Tanel Padar, Dave Benton & 2XL Everybody 1 198 Engels
Estland 2002 Sahlene Runaway 3 111 Engels
Letland 2003 Ruffus Eighties coming back 21 14 Engels
Turkije 2004 Neiokõsõ Tii X X 11 65 Võro
Oekraïne 2005 Suntribe Let's get loud X X 20 31 Engels
Griekenland 2006 Sandra Oxenryd Through my window X X 18 28 Engels
Finland 2007 Gerli Padar Partners in crime X X 22 33 Engels
Servië 2008 Kreisiraadio Leto svet X X 18 8 Servisch, Duits en Fins
Rusland 2009 Urban Symphony Rändajad 6 129 3 115 Estisch
Noorwegen 2010 Malcolm Lincoln Siren X X 14 39 Engels
Duitsland 2011 Getter Jaani Rockefeller Street 24 44 9 60 Engels
Azerbeidzjan 2012
rel=nofollow
rel=nofollow