Benjamin Godard

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Benjamin Godard omstreeks 1882

Benjamin Godard (Parijs, 18 augustus 1849 – Cannes, 10 januari 1895) was een Frans componist.

Godard studeerde aan het conservatotium van Parijs compositie bij Napoléon-Henri Reber en viool bij Henri Vieuxtemps. Vanaf 1887 was hij docent aan het conservatorium. Godard componeerde zes opera's, vijf symfonieën, een piano- en twee vioolconcerten, strijkkwartetten, sonates voor viool en piano, pianostukken en -etudes en meer dan honderd liederen.

Godard stierf op 45-jarige leeftijd in Cannes (Alpes-Maritimes) aan tuberculose en werd bijgezet in het familiegraf in Taverny in het Franse departement Val-d'Oise.

Korte levensloop en eerste successen

Benjamin Godard - afkomstig uit een bemiddelde familie - studeerde al vrij jong harmonieleer aan het Conservatorium van Parijs en viool bij de beroemde virtuoos op de viool Henry Vieuxtemps. Hij begeleidde Vieuxtemps enkele keren op zijn tournee door Duitsland, en wijdde zich verder aan het componeren van kamermuziek. Hij dong twee keer mee naar de prestigieuze Prix de Rome, maar werd beide keren afgewezen.
Benjamin Godard verdiende de kost als violist totdat eind jaren ' 60 zijn muziek de aandacht begon te trekken van muziekuitgevers. Zijn reputatie als een bekwaam en productief componist groeide gestaag, en toen in 1878 zijn dramatische symfonie voor koor en orkest Tasso werd bekroond met de Prix de Ville de Paris, werd hij nog bekender. Vanaf toen werd hij ook tot de vooraanstaande Parijse musici gerekend.

Grote bekendheid

Godard componeerde met groot gemak, waardoor zijn werk af en toe wat slordig werd. Desondanks werd hij langzamerhand steeds bekender en kwam hij steeds meer in de belangstelling te staan, waardoor ook zijn Concerto Romantique erg in de smaak viel, net als andere werken van zijn hand.
In 1887 werd Godard docent aan het Conservatorium van Parijs en in 1889 werd hij benoemd tot Chevalier de Legion d’ Honor.
Intussen had Godard ook redelijk veel succes met zijn andere symfonische werken, zijn balletten en zijn ouvertures. Met zijn opera’s was hij echter minder succesvol. Door zijn grote voorliefde voor de opera, schreef hij tussen 1880 en 1890 vijf dramatische werken, die echter alle mislukten, hoewel één ervan veel lof kreeg en herhaaldelijk werd uitgevoerd. We spreken hier over zijn bekendste werk, Jocelyn, met het prachtige lied: Berceuse de Jocelyn, dat door de tijden heen bekendheid heeft gehouden.

Salonmuziek

Godard is in zijn tijd het meest bekend geworden als schrijver van salonmuziek, waarmee hij toen uitermate populair was. Door de verworven roem voelde hij zich verplicht salonmuziek te schrijven, aangezien deze muziek voor de uitvoerende musici het meeste te bieden had en er grote vraag naar was. In zijn hart bleef Godard toch uiteindelijk eigenlijk meer te voelen voor het echte, grote werk.
Benjamin Godard overleed in Cannes op 45 jarige leeftijd aan de gevolgen van tuberculose. Hij werd bijgezet in het familiegraf in de plaats Taverny, nabij Parijs.

Berceuse de Jocelyn

• Het verhaal van de opera Jocelyn:

Het verhaal van de opera Jocelyn, gebaseerd op het gedicht van Alphonse de Lamartine en uitgewerkt tot een libretto door Paul Armand Silvestre, is in het kort als volgt:

De jongeman Jocelyn besluit priester te worden. Hij is al op het seminarie als hij tijdens de Franse Revolutie moet vluchten naar een oord in de Dauphiné. Een stervende banneling vertrouwt hem zijn zoon toe. Al snel merkt Jocelyn echter, dat het een meisje is, Lorence genaamd, en de vriendschap gaat over in een kuise liefde.

Door een terdoodveroordeelde bisschop wordt hij vervolgens tot priester gewijd. De idylle met Lorence zal nu moeten eindigen, waarna Jocelyn priester wordt in een klein stadje. De dood van zijn moeder brengt hem terug in zijn geboortestreek, waar hij bij toeval ook Lorence weer ontmoet. Verscheurd van wanhoop keert hij naar zijn gehucht terug. Op zekere dag vraagt men hem een stervende reizigster bij te staan. Hij herkent Lorence en als ze overlijdt, begraaft hij haar op de plek waar vroeger hun liefde opbloeide. Levensmoe en uitgeblust sterft Jocelyn als hij naderhand tijdens een epidemie zieken verpleegt.

Berceuse de Jocelyn Cachés dans cet asile où Dieu nous a conduits Unis par le malheur durant les longues nuits Nous reposons tous deux endormis sous leurs voiles Ou prions aux regards des tremblantes étoiles Oh ! Ne t'éveille pas encore Pour qu'un bel ange de ton rêve En déroulant son long fil d'or Enfant, permette qu'il s'achève Dors ! Dors ! Le jour, à peine a lui Vierge sainte, veillez sur lui Sous l'aile du Seigneur, loin du bruit et de la foule Et comme un flot sacré qui doucement s'écoule Nous avons vu les jours passer après les jours Sans jamais nous lasser d'implorer son secours Oh ! Ne t'éveille pas encore Pour qu'un bel ange de ton rêve En déroulant son long fil d'or Enfant, permette qu'il s'achève Dors ! Dors ! Le jour, à peine a lui Vierge sainte, veillez sur lui Alphonse de Lamartine

Vertaling van Berceuse de Jocelyn: Verborgen in deze schuilplaats waar God ons – samen vol verdriet – heeft verenigd tijdens de lange nachten. In onze slaap vertrouwen we ons toe aan haar nevels, En bidden, met de ogen gericht op de flonkerende sterren. O kind, wordt nog niet wakker Zelfs niet als een mooie engel in je dromen verschijnt, En neerdaalt langs zijn gouden draad, Waardoor je droom zou ophouden. Slaap maar, slaap maar heel de dag. Heilige Maagd, waak over hem. Onder de vleugels van de Heer, weg van de drukte Als een heilige stroom die langzaam vloeit, Zagen we dag na de dag voorbijgaan, Zonder dat we ooit ophielden om zijn hulp te smeken. O kind, wordt nog niet wakker Zelfs niet als een mooie engel in je dromen verschijnt, En neerdaalt langs zijn gouden draad, Waardoor je droom zou ophouden. Slaap maar, slaap maar heel de dag. Heilige Maagd, waak over hem.

Links

• Rita Streich zingt Berceuse de Jocelyn op YouTube

Zie ook

• Luigi Boccherini
• Amilcare Ponchielli
• Emil Nikolaus von Rezniček
• Jean Paul Egide Martini