Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Zeeolifanten
| Zeeolifanten | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Noordelijke zeeolifanten (koe en stier, Mirounga angustirostris). | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Mirounga Gray, 1827 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Phoca proboscidea Péron, 1816 (Phoca leonina Linnaeus, 1758) | |||||||||||
Zeeolifanten op  Wikispecies |
De zeeolifanten oftewel Mirounga zijn een geslacht van zeer grote zeehonden. De zeeolifanten behoren tot de grootste levende zeeroofdieren, en in zekere zin ook de grootste leden van de orde der roofdieren (Carnivora). Zeeolifanten danken hun naam aan hun grootte en de slurfachtige neus van de mannetjes.
Kenmerken
Volwassen mannetjes ("bullen") kunnen wel drie tot zeven keer zo groot worden als de vrouwtjes, met een lengte van zes meter lang en meer dan 3000 kilogram wegen. Hun neus is sterk uitgegroeid tot een slurf, die over de bek heen hangt.
Zeeolifanten zijn goede duikers. Duikrecords onder zeehonden staan op de naam van zeeolifanten. Eén zuidelijke zeeolifant is wel eens twee uur lang onder water gebleven, van een noordelijke zeeolifant is bekend dat hij ongeveer anderhalve kilometer diep dook.
Soorten
Er zijn twee soorten, de noordelijke zeeolifant (Mirounga angustirostris), die voorkomt langs de westkust van Noord-Amerika, en de zuidelijke zeeolifant (Mirounga leonina), die voorkomt in de gematigde en subantarctische wateren van de Zuidelijke Oceaan.
Voortplanting
In de voortplantingstijd verzamelt een sterke bul een harem van ongeveer 20 vrouwtjes. Om deze harem en een stuk strand te kunnen veroveren, moet hij met andere mannetjes vechten. Deze gevechten zijn zeer agressief en kunnen diepe littekens veroorzaken. Soms eindigen ze zelfs in de dood. Jongere mannetjes zijn meestal niet sterk genoeg om een harem te veroveren, en over het algemeen zal slechts één op de tien bullen ooit de kans krijgen om te paren. De paring vindt plaats op het strand. Hierbij maakt de bul gebruik van zijn lichaamsgewicht: vrouwtjes die niet bereid zijn om te paren, (bijvoorbeeld omdat ze al drachtig zijn of al een jong hebben), worden met het volle gewicht naar beneden gedrukt, waarna de bul probeert te paren. Vrouwtjes die teveel tegenstribbelen worden zeer hard gebeten. Jongen raken op deze manier meestal hun moeder kwijt. Ook komt het regelmatig voor dat jongen (per ongeluk) doodgedrukt worden door de bullen.
Bedreiging
In de negentiende eeuw zijn beide soorten zwaar bejaagd voor hun dikke vetlaag. Vooral de noordelijke soort had het zwaar te verduren, en stond op de rand van uitsterven. Aan het einde van de negentiende eeuw waren er waarschijnlijk niet meer dan 20 dieren. Tegenwoordig komen beide soorten weer in grote aantallen voor. Het aantal noordelijke zeeolifanten is in een eeuw gestegen van nog geen twintig naar rond de 125.000 in 1992.
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Mirounga op Wikimedia Commons.