Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wim Ibo
Johan Willem Ibo (Arnhem, 10 april 1918 – Amsterdam, 18 mei 2000) was een Nederlands cabaretier, schrijver, producent, maar bovenal cabarethistoricus.
Ibo begon zijn loopbaan bij de PTT, maar koos al snel voor het theater. Vanaf 1940 vormde hij zijn eigen Gezelschap Wim Ibo. Als uitvoerend kunstenaar heeft hij relatief weinig op de planken gestaan.
In de jaren veertig produceerde Ibo Triangel, een cabaretprogramma dat eens in de veertien dagen op zondag bij de VARA te horen was. Medewerkers waren onder meer Hetty Blok en Kees Brusse. Simon Carmiggelt begon in dit programma zijn ontwikkeling als voordrachtskunstenaar.[1] Ook was Ibo als producent verantwoordelijk voor de radiosoap De familie Doorsnee van Annie M.G. Schmidt. In de jaren vijftig was hij als verteller te zien in de televisieserie Pension Hommeles.
In 1967-1968 presenteerde Wim Ibo voor de KRO het vierluik Namen die je nooit vergeet waarin vier bekende namen uit de begintijd van het cabaret de revue passeerden: Jean-Louis Pisuisse, J.H. Speenhoff, Eduard Jacobs en Louis Davids.
In 1970 publiceerde Ibo het standaardwerk over de cabaretgeschiedenis En nu de moraal van dit lied, een boek dat in 1982 bijgewerkt en uitgebreid in twee delen opnieuw werd uitgegeven. Het boek staat nog altijd bekend als de cabaretbijbel.
Wim Ibo bleef tot op hoge leeftijd geïnteresseerd in theater en vooral cabaret. In zijn huis aan de Nieuwe Herengracht in Amsterdam ontving hij tientallen artiesten, die allemaal hun handtekening achterlieten op de muur in zijn hal. Na het overlijden van Ibo, op 82-jarige leeftijd, werd overwogen die muur over te brengen naar het Theater Instituut Nederland.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|